Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο βιβλίο αυτό παρατίθενται δύο δοκίμια που ανήκουν στο ίδιο θεματικό πλαίσιο "τέχνη και φασισμός". Το πρώτο αναφέρεται στη Λένι Ρίφενσταλ και το άλλο στο κινηματογραφικό έργο του Γιούργκεν Ζύμπερμπεργκ. Το ενδιαφέρον που παρουσιάζουν για το σημερινό αναγνώστη έχει να κάνει με την ανίχνευση των αιτίων μιας διαφαινόμενης κατά τη δεκαετία του '70 απενοχοποίησης κάποιων φωτογενών μορφών του φασισμού, αιτίων τα οποία η Σόντακ εντοπίζει "στις νέες ευκαιρίες που δόθηκαν στην ιδέα του ωραίου" μέσα στην κοινωνία του θεάματος και του life style.

Με αφορμή την έκδοση του βιβλίου "Joseph Beuys - Η επανάσταση είμαστε εμείς" της Ρέας Thonges-Στριγγάρη από τις εκδόσεις "Πατάκη" συζητούν για τον Γιόζεφ Μπόυς (Joseph Beuys) οι: Ρέα Thonges-Στριγγάρη, Χρήστος Ιωακειμίδης, Ζάφος Ξαγοράρης και Πάνος Χαραλάμπους. "Με τον Γιόζεφ Μπόυς η τέχνη στον 20ο αιώνα διεκδικεί οικουμενική διάσταση. Κανείς άλλος δεν άπλωσε τόσο σύνθετα τη σκέψη του πάνω στη σχέση τέχνης και κοινωνίας όσο αυτός, επηρεάζοντας σημαντικά τη ροή της ευρωπαϊκής αισθητικής και διανόησης. Στο βιβλίο αυτό, η ιστορικός τέχνης και συνοδοιπόρος του Μπόυς επί σ...

Οι προσπάθειες μεγάλων φιλοσόφων, θεωρητικών της τέχνης και καλλιτεχνών, που ξεκίνησαν στην αρχαιότητα (Πλάτων, Αριστοτέλης κ.λπ.) και συνεχίστηκαν με μεγάλη ένταση τους τελευταίους τρεις αιώνες (Καντ, Χέγκελ, Woelfflin, Heidegger κ.λπ.), για την αντικειμενική αξιολόγηση των έργων τέχνης, δεν ήσαν μάταιες... Παρόλο που δεν έλυσαν το πρόβλημα, οδήγησαν στην οριστική απελευθέρωση της αισθητικής εμπειρίας, του "μου αρέσει"... Όμως, το ιερατείο των κριτικών, επίμονο, μας "προστάζει" ποιου μύθου πρέπει να είμαστε δέκτες, από τους άπειρους που εκπέμπει το δημιούργημα. Φι...

To αντικείμενο της έρευνας αυτής είναι η ανάλυση και η κριτική των αλληλεπιδράσεων ανάμεσα στη γαλλική και στην ελληνική κουλτούρα κατά την περίοδο 1950-1970, μια εικοσαετία μεγάλης σημασίας από κοινωνικο-ιστορική άποψη, καθώς επίσης και από την άποψη της κίνησης των ιδεών τόσο στη Γαλλία όσο και στην Ελλάδα. Επιχειρείται η συγκριτική μελέτη της γαλλικής και της ελληνικής πραγματικότητας κατά τη μεταβατική περίοδο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η οποία οδήγησε στην οικονομικο-πολιτισμική άνθηση των "τριάντα ένδοξων χρόνων" στη Γαλλία: από το 1945-1975. Ένα τέτοιο θέμα παρουσ...

Το βιβλίο επιχειρεί να συνεισφέρει στη συζήτηση πάνω στα πολιτικά διακυβεύματα της σύγχρονης τέχνης μια κριτική και θεωρητικά εναργή οπτική γωνία και να αναδείξει ρηξικέλευθες καλλιτεχνικές πρακτικές που συνομιλούν δυναμικά με τη σύγχρονη θεωρία. Ο αναγνώστης έρχεται σε επαφή με σημαντικούς τόπους της σύγχρονης σκέψης και συναντά κριτικούς στοχαστές που επιχειρούν να μιλήσουν πολιτικά για την τέχνη, σε μια εποχή που ο μεταπολιτικός κυνισμός και η συναινετική λογική επιδρούν καταλυτικά στο πεδίο της κουλτούρας. Η σχέση των καλλιτεχνικών πρακτικών με τη δημόσια σφαίρα και την...

"Το μη τελείωμα πρέπει να είναι δομικό στοιχείο της τέχνης, της κουλτούρας και της πολιτιστικής πολιτικής στο βαθμό που τις προφυλάσσει από την ενσωμάτωση, την αλλοτρίωση και την ορθολογικοποίηση. Η αποσπασματοποίηση, δηλαδή, το μη τελείωμα και το σύστημα - αντισύστημα είναι (ή πρέπει να είναι) οι βασικές συνιστώσες της πολιτιστικής πολιτικής, ειδικότερα σήμερα που οι συστηματικές ή τουλάχιστον οι συστημίζουσες δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης είναι πολύ πιο ισχυρές από κάθε άλλη περίοδο. Ακόμη πιο συγκεκριμένα η κουλτούρα και, ως εκ τούτου, η πολιτιστική πολιτική θα πρέπει να...

Η έννοια της παγκοσμιοποίησης έχει γίνει τόσο αμφίσημη και αμφιλεγόμενη, ώστε είναι αδύνατον να την ορίσουμε χωρίς να εμπλακούμε στη διαμάχη αναφορικά με τη φύση και τη σημασία των φαινόμενων με τα οποία αυτή συνήθως συνδέεται. Ακόμα όμως, και ένας σχετικά ουδέτερος, περιγραφικός ορισμός της παγκοσμιοποίησης ως της επίτασης των παγκόσμιων κοινωνικών σχέσεων, κάνει σαφές ότι η εποχή της παγκοσμιοποίησης συνιστά μια πρόσκληση για τις επιστήμες της κοινωνίας και του πολιτισμού. Την εποχή της παγκοσμιοποίησης, η ζωή των σημείων εκτυλίσσεται σε ολοένα και πιο διακοινωνικά και δι...

Το Fluxus δεν χρειάζεται τίποτα (Eric Andersen) Το Fluxus μπορεί να είναι ο,τιδήποτε (A. Koepke) Το Fluxus εμπεριέχει τη σημαντικότητα της ασημαντότητας (Ben και οι υπόλοιποι) Το Fluxus θα ήθελε πολύ να είναι ένα αγκάθι στο κατεστημένο της τέχνης (Ben) Καμιά φορά πιστεύω ότι το ζεν είναι βαρετό (Nam June Paik) Πάντα συμβαίνει κάτι (John Cage) Σημαντικό: Σε περίπτωση που το Μπενάκη αναρωτηθεί "Μα τι είναι το Fluxus"; Ορίστε πώς να τους καθησυχάσετε. Το Fluxus αποτελεί το σημαντικότερο καλλιτεχνικό κίνημα του 20ου και του 21ου αιώνα. Το Fluxus επιχ...

Είκοσι κείμενα συγκροτούν το βιβλίο "Το δύσκολο ανάμεσα" του σκηνοθέτη, ηθοποιού και πνευματικού ανθρώπου Βασίλη Παπαβασιλείου. Είκοσι κείμενα, γραμμένα τα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα, που αποπνέουν το ήθος και το ύφος της εποχής μας, μιας εποχής με ρίζες σ' ένα μακρινό παρελθόν και με προοπτική σ' ένα απώτατο μέλλον. Μια εποχή όπου όσοι κατεργάστηκαν τη διαπλοκή στην καλλιτεχνική ζωή τους επιφυλάχθηκε και ο ρόλος να διατυπώσουν την τελική κρίση και την οριστική ετυμηγορία για την ίδια αυτή εποχή. Είκοσι κείμενα-απόσταγμα "Το δύσκολο ανάμεσα", κείμενα μιας συνείδησης όπως α...

[...] Ένα μεγάλο μέρος από τα κείμενα που συνθέτουν το ανά χείρας βιβλίο είναι κείμενα κριτικής για τη σημερινή κατάσταση στις εικαστικές τέχνες· κείμενα γραμμένα από έναν ζωγράφο, από τους σημαντικότερους σήμερα στον τόπο μας, που διαθέτει το -όχι σύνηθες στους εικαστικούς καλλιτέχνες- προσόν της θεωρητικής σκέψης. Αν τα κείμενα αυτού του βιβλίου είναι καίρια, είναι ακριβώς για τούτο· για το ότι συνδυάζουν την ευαίσθητη ματιά του καλλιτέχνη, που γνωρίζει εκ των έσω τα ζητήματα για τα οποία μιλά, με τη σκέψη του στοχαστή, σκέψη στην περίπτωση του Σόρογκα ρωμαλέα. Ο Σόρογκα...

Ως αρχικό βήμα στη επιμέλεια της Μπιενάλε της Αθήνας 2007 "Καταστρέψτε την Αθήνα", αυτή η οικειοποίηση αποσπασμάτων έχει την πρόθεση να αποτελέσει μια ανοιχτή αφήγηση. Ταυτόχρονα, είναι μια εννοιακή εργαλειοθήκη· ένας κρυφός θησαυρός· ή ένα βιβλίο με ξόρκια. Πρέπει να διαβαστεί ως μια ακολουθία προτάσεων που υπονοούν σε κάθε καμπή τους διαφορετικές -ακόμη και αντιφατικές- δυνατότητες και ασπάζονται -ακόμη και απρόθυμα- τις δυσκολίες που ενδέχεται να αντιμετωπίσει κανείς όταν αποπειράται να υποστηρίξει ή να προωθήσει εναλλακτικές κατευθύνσεις. Αυτός ο λοξός ρυθμός από ιδέ...

As an initial step in curating the 1st Athens Biennial 2007, Destroy Athens, this appropriation of excerpts is intended to form an open narrative. At the same time, it is a conceptual toolbox; a treasure hive; or a book of spells. It is to be read as a series of suggestions that imply different - even contradictory - possibilities at every turn, and that embrace - even reluctantly - the difficulty one might face when attempting to support or further alternatives. Composed around the metaphorical, ahistorical, timeless topos of Athens, this jagged rhythm of ideas and ambi...

Κατά τις τελευταίες δεκαετίες του αιώνα μας, ο δυτικός "πολιτισμένος" κόσμος, ο κόσμος της υλικής αφθονίας και της ιδεολογικής αποτελμάτωσης, χαρακτηρίζεται και στηρίζεται στην εμφάνιση της μαζικής κουλτούρας. Η μαζική κουλτούρα, που συμβαδίζει με την εξάλειψη του λαϊκού πολιτισμού της υπαίθρου και των πόλεων και που έβαλε στο περιθώριο τη γνήσια, την αυθεντική τέχνη, κατασκευάστηκε για να γεμίσει τον ελεύθερο χρόνο του σύγχρονου ανθρώπου. Όλοι σήμερα, ανεξάρτητα από την κοινωνική ή εθνική τους προέλευση, ανεξάρτητα από την κοινωνική κατηγορία στην οποία ανήκουν και από τις...

Η παγκοσμιοποίηση είναι πλέον κυρίαρχη. Δεν υπάρχει τομέας της ανθρώπινης και της κοινωνικής δραστηριότητας που να μην επηρεάζεται ή ακόμη και να μην καθορίζεται από αυτήν. Η κοινωνία μετασχηματίζεται παγκοσμιοποιούμενη. Σε λίγο θα μιλάμε και για μια παγκόσμια κοινωνία. Οι αντιθέσεις και οι αντινομίες γενικεύονται. Τείνουν και αυτές να παγκοσμιοποιηθούν. Μέσα από την παγκοσμιοποιημένη αντιπαράθεση αναδεικνύονται νέοι παγκόσμιοι παίχτες, νέες ιδέες, νέες -σφαιρικές και κριτικές- αντιλήψεις. Κινήματα πρωτόγνωρα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση διατρέχουν τον πλανήτη, με φάρο το Π...

Η συγκεκριμένη έκδοση αποτελεί συνέχεια της έκδοσης "Το μπλε άλογο. Θέματα ιστορίας και κριτικής της τέχνης" (Θεσσαλονίκη, 1994) και περιλαμβάνει άρθρα και μελέτες της τελευταίας δεκαετίας (1995-2005). Τα κείμενα αυτά δημοσιεύθηκαν σε καταλόγους εκθέσεων, επιστημονικά περιοδικά, εκδόσεις με διεθνή χαρακτήρα και απήχηση, αλλά και στον ημερήσιο Τύπο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης (κυρίως στην εφημ. "Η Καθημερινή της Κυριακής"). Την τελευταία δεκαετία πολλές από τις προσπάθειές μου έχουν επικεντρωθεί στη δημιουργία του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, καθώς και την απόκτησ...

Το συλλογικό έργο "Et in Iraq ego ή ο πόλεμος συνεχίζεται" - "ήμουν κι εγώ στο Ιράκ", παράφραση του "et in Arcadia ego", του γνωστού έργου του ζωγράφου N. Poussin- , με εισαγωγή και επιμέλεια της Bαρβάρας Παπαδοπούλου, εντάσσεται στη σειρά των εκδόσεών μας "Eικαστικά". Τον περασμένο Oκτώβριο, όταν ο πόλεμος στο Iράκ είχε πάψει να είναι στο επίκεντρο της επικαιρότητας, ξεκίνησε ένα εργαστήρι αναστοχασμού του γεγονότος στο Σταθμό Άλφα - Aθηναϊκό Kέντρο Σύγχρονης Tέχνης, ως συνέχεια της 24ωρης δράσης "Γενική Επιστράτευση" που πραγματοποιήθηκε εκεί κατά τη διάρκεια της πρώτης...

Μιλώντας κάποτε ο Τρότσκι για τον Ζυλ Ρομαίν, και χαρακτηρίζοντάς τον ως θεατή απ' έξω, θεατή από απόσταση, έκαμε τη βαρυσήμαντη παρατήρηση ότι η απόσταση δεν έχει μόνον οπτική σημασία, μα και ηθική, και ότι μόνον εκείνος που μετέχει ενεργά στο κοινωνικό γίγνεσθαι μπορεί να είναι αληθινά θεατής, δηλαδή να βλέπει σωστά και βαθιά. Ο Τρότσκι, ένας από τους "μετέχοντες", ένας από τους μεταλύτερους άντρες της επαναστατικής Πράξης, και μαζί βαθύς θεωρητικός και μεγάλος τεχνίτης του λόγου, αποτελεί την πιο ζωντανή ενσάρκωση της παραπάνω αλήθειας. Με το βιβλίο του "Λογοτεχνία και...