Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ελληνική εξωτερική πολιτική, στην εποχή των μεγάλων ανακατατάξεων που ζούμε, βασίζεται στις αρχές του σεβασμού του διεθνούς δικαίου, της ειρήνης, της διεθνούς αλληλεγγύης, της δημοκρατίας, της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Σταθερή αναφορά της είναι η υπεράσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και η εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων μας. Πρόκειται για μια εξωτερική πολιτική αρχών, ηθικής και δικαίου. Στην τετραετία 1996-2000 η Ελλάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με πρωτόγνωρες προκλήσεις, δύσκολα προβλήματα και σοβαρές κρίσεις. Η εξωτερική...

Η ελληνική εξωτερική πολιτική, στην εποχή των μεγάλων ανακατατάξεων που ζούμε, βασίζεται στις αρχές του σεβασμού του διεθνούς δικαίου, της ειρήνης, της διεθνούς αλληλεγγύης, της δημοκρατίας, της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Σταθερή αναφορά της είναι η υπεράσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και η εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων μας. Πρόκειται για μια εξωτερική πολιτική αρχών, ηθικής και δικαίου. Στην τετραετία 1996-2000 η Ελλάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με πρωτόγνωρες προκλήσεις, δύσκολα προβλήματα και σοβαρές κρίσεις. Η εξωτερική...

Σε μια Ευρώπη που μετασχηματίζεται με ταχείς ρυθμούς, η Ελλάδα βρίσκεται πια στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ένταξη στην ΟΝΕ δημιουργεί ένα νέο περιβάλλον ανάπτυξης και προόδου. Αποτελεί τη δικαίωση των προσπαθειών του λαού και ανοίγει νέους ορίζοντες στην ιστορική πορεία της χώρας. Η Ελλάδα μέσα από την ΟΝΕ προάγει τα ζωτικά συμφέροντά της. Την τετραετία 1996-2000 δεν εγκαινιάστηκε μόνο μια νέα σελίδα για την ανάπτυξη και την οικονομική ισχυροποίηση της χώρας. Έγινε και μια σημαντική προσπάθεια για κοινωνική δικαιοσύνη. Η οικονομική πολιτική αποβλέπει συστηματ...

Σε μια Ευρώπη που μετασχηματίζεται με ταχείς ρυθμούς, η Ελλάδα βρίσκεται πια στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ένταξη στην ΟΝΕ δημιουργεί ένα νέο περιβάλλον ανάπτυξης και προόδου. Αποτελεί τη δικαίωση των προσπαθειών του λαού και ανοίγει νέους ορίζοντες στην ιστορική πορεία της χώρας. Η Ελλάδα μέσα από την ΟΝΕ προάγει τα ζωτικά συμφέροντά της. Την τετραετία 1996-2000 δεν εγκαινιάστηκε μόνο μια νέα σελίδα για την ανάπτυξη και την οικονομική ισχυροποίηση της χώρας. Έγινε και μια σημαντική προσπάθεια για κοινωνική δικαιοσύνη. Η οικονομική πολιτική αποβλέπει συστηματι...

Η ελληνική κρίση μέσα από τις σελίδες της Athens Review of Books. 45 δοκίμια από 33 γνωστούς επιστήμονες για τη δεκαετία 2001-2011 της κίβδηλης ευμάρειας, όπου μεσουράνησε ο οίστρος της ακολασίας. "Ακολασίας" με όλες τις σημασίες της λέξης, δηλαδή τόσο την ατιμώρητη διασπάθιση των ευρωπαϊκών κονδυλίων και των δανείων, του δημόσιου πλούτου, όσο και την ασωτία, τον εκμαυλισμό, τις επιδιώξεις άκοπου πλουτισμού αλλά και κατασυκοφάντησης της επιχειρηματικότητας, των δημιουργικών δυνάμεων και δραστηριοτήτων, φαινόμενα που εν γένει εντάσσονται σε έναν -καβαφιστί- εθνικό βίο ενήδον...

Το βιβλίο αυτό επισκοπεί κριτικά τις επιδόσεις του ελληνικού συστήματος διακυβέρνησης (ή, απλούστερα, της πολιτικής) την περίοδο 1993-2010. Αναλύει τις εντάσεις, τα αποτελέσματα και το σκεπτικό των μεγάλων σχεδίων από τον "εκσυγχρονισμό" και την "επανίδρυση του κράτους" ως τη σημερινή κρίση πολλών διαστάσεων (δημόσιας οικονομίας, ανταγωνιστικότητας, περιβάλλοντος, τήρησης του νόμου, της δημόσιας αρετής κ.ά.). Ο συγγραφέας πηγαίνει πέρα από την απλή ροή των γεγονότων, ξεφεύγει από βολικά ερμηνευτικά σχήματα και ανατέμνει τους μύθους που συνόδευσαν τις εξελίξεις της περιόδου....

Μέσα από τα άρθρα του Γιάννη Μηλιού στο βιβλίο αυτό ξεδιπλώνεται η ιστορία της κοινωνικής και πολιτικής σύγκρουσης που μαίνεται σε Ελλάδα και Ευρώπη τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Προβάλλονται και επεξηγούνται με μαρξιστικούς όρους οι αιτίες της κρίσης. Καταδεικνύεται ότι η μνημονιακή πολιτική βασίζεται στην αντίφαση ανάμεσα στους διακηρυγμένους και τους πραγματικούς στόχους των πολιτικών. Προβάλλει το κορυφαίο ζήτημα της επερχόμενης σύγκρουσης μεταξύ της κυβέρνησης της Αριστεράς και των εγχώριων και ξένων συμφερόντων που στηρίζουν τα μνημόνια, δηλαδή τις πολιτικές λιτότητας...

Η κρίση χρέους, σηµατοδοτεί την κατάρρευση ενός µοντέλου πλασµατικής ανάπτυξης, το οποίο, όπως εξελίχθηκε, είχε ως χαρακτηριστικά του την κλεπτοκρατία, τη σπατάλη, τον ανορθολογισµό, τον παρασιτισµό, την αυθαιρεσία και την ατιµωρησία. Μαζί µ' αυτό το µοντέλο καταρρέει και το ανοµολόγητο κοινωνικό συµβόλαιο ανάµεσα στην άρχουσα τάξη και στα µικροµεσαία στρώµατα, το οποίο αποτέλεσε το υπόβαθρο αυτού του µοντέλου. Εκτός από την ιθαγενή πτυχή της κρίσης, όµως, υπάρχει και η ευρωπαϊκή. Η Ελλάδα δεν είναι το µαύρο πρόβατο της Ευρωζώνης, όπως ισχυριζόταν το ευρωπαϊκό ιερατείο. Είν...

Η κρίση χρέους, σηµατοδοτεί την κατάρρευση ενός µοντέλου πλασµατικής ανάπτυξης, το οποίο, όπως εξελίχθηκε, είχε ως χαρακτηριστικά του την κλεπτοκρατία, τη σπατάλη, τον ανορθολογισµό, τον παρασιτισµό, την αυθαιρεσία και την ατιµωρησία. Μαζί µ' αυτό το µοντέλο καταρρέει και το ανοµολόγητο κοινωνικό συµβόλαιο ανάµεσα στην άρχουσα τάξη και στα µικροµεσαία στρώµατα, το οποίο αποτέλεσε το υπόβαθρο αυτού του µοντέλου. Εκτός από την ιθαγενή πτυχή της κρίσης, όµως, υπάρχει και η ευρωπαϊκή. Η Ελλάδα δεν είναι το µαύρο πρόβατο της Ευρωζώνης, όπως ισχυριζόταν το ευρωπαϊκό ιερατείο. Είν...

"Τ' ανώτερα μαθηματικά μου τα έκανα στο Σχολείο της θάλασσας", ομολογεί ο Οδυσσέας Ελύτης στον "Μικρό Ναυτίλο". Ποια η σχέση όμως του αποφθέγματος ενός σπουδαίου ποιητή, που ύμνησε την αξία της θάλασσας, με την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη; Επιδιώκοντας να κάνουμε "ένα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά", θα διαπιστώσουμε πως υπάρχουν τρεις λέξεις "συνδετικά κλειδιά": Μαθηματικά, Σχολείο, Θάλασσα. Τρεις λέξεις που τέμνουν οριζόντια τα κείμενα του βιβλίου, καθώς οι συγγραφείς ξετυλίγουν με όρους θεωρίας και πράξης το μίτο της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Μαθημ...

"Τ' ανώτερα μαθηματικά μου τα έκανα στο Σχολείο της θάλασσας", ομολογεί ο Οδυσσέας Ελύτης στον "Μικρό Ναυτίλο". Ποια η σχέση όμως του αποφθέγματος ενός σπουδαίου ποιητή, που ύμνησε την αξία της θάλασσας, με την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη; Επιδιώκοντας να κάνουμε "ένα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά", θα διαπιστώσουμε πως υπάρχουν τρεις λέξεις "συνδετικά κλειδιά": Μαθηματικά, Σχολείο, Θάλασσα. Τρεις λέξεις που τέμνουν οριζόντια τα κείμενα του βιβλίου, καθώς οι συγγραφείς ξετυλίγουν με όρους θεωρίας και πράξης το μίτο της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Μαθημ...

Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) αποτελεί ένα σπουδαίο εργαλείο για την άσκηση οικονομικής και, κατ’ επέκταση, εθνικής πολιτικής, που αφορά κάθε κράτος με θαλάσσιες ακτές. Ο Θεόδωρος Καρυώτης υπήρξε πρωτοπόρος στην ανάδειξη της σημασίας της ΑΟΖ για το Δίκαιο της Θάλασσας, ειδικά μάλιστα για την Ελλάδα. Ο συγγραφέας κατάφερε να εισαγάγει τη νέα αυτή έννοια στη δημόσια συζήτηση, όπως συμβαίνει και με την παρούσα έκδοση. Δυστυχώς, οι επίμονες προσπάθειες να παροτρύνει τις πολιτικές ηγεσίες να αναλάβουν δράση, προσπάθειες που ξεκίνησαν επί των κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου,...

Το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας δεν είναι απλώς ότι δεν παράγει έρευνα, καινοτομία και τεχνολογικές αλλαγές, που θα ενίσχυαν σε εξελικτική βάση τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα και τον αναπτυξιακό μετασχηματισμό της χώρας. Ούτε γιατί δεν έχει σημαντική παρουσία στις νέες τεχνολογίες ή στις τεχνολογίες αιχμής., όπου ίσως δεν θα ήταν ρεαλιστικό να περιμένει κανείς, ότι μια χώρα όπως η Ελλάδα θα ίξΐκάποια ουσιαστική συμμετοχή. Αυτό που προκύπτει από την ανάλυση της ανταγωνιστικότητας της χώρας είναι μια αδυναμία (και επιπλέον μια αποδυνάμωση) ακόμα...

Με τις επιπτώσεις της κρίσης να έχουν σήμερα διαχυθεί σε κάθε πτυχή της πραγματικότητάς μας, προϋπόθεση για να δούμε τι επιτέλους πρέπει να κάνουμε είναι να αφήσουμε πίσω μας τα λάθη μας και να θελήσουμε συλλογικά "να κάνουμε κάτι". Η αναφορά στο συλλογικό σημαίνει ότι υπάρχει μια κρίσιμη μάζα της κοινωνίας που θέλει στ’ αλήθεια να "γίνει κάτι", και μάλιστα κάτι που να μετουσιωθεί σε πραγματικότητα σε ένα ορατό μέλλον, και όχι να κινείται στη σφαίρα της ουτοπίας. Αυτό δεν είναι διόλου αυτονόητο. Υποτιμούμε ως κοινωνία τις συλλογικές αξίες, ευρωπαϊκές ή και εθνικές, δεν έχου...