Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"... Διεπιστώθη μετ' ασφαλείας ότι οι κάτοικοι της εν λόγω περιοχής όχι μόνον εγνώριζον την ύπαρξιν των συμμοριών, αλλά και παρείχον εις αυτάς τρόφιμα, καταφύγιον και εν γένει πάσαν υποστήριξιν. Εναντίον του τμήματος τούτου της νήσου ελήφθησαν αυστηρότατα μέτρα και αριθμός τις κοινοτήτων έπαυσε να υπάρχη..." Το παραπάνω απόσπασμα της ανακοίνωσης του διοικητή του φρουρίου Κρήτης Bruno Brauer στις 13 Σεπτεμβρίου 1943, δίνει το περίγραμμα της φρίκης που εξαπέλυσε η ναζιστική μηχανή στα χωριά της Βιάννου και της δυτικής Ιεράπετρας με 400 εκτελεσθέντες (από 14 έως 16 Σεπτεμβρίο...

Μέσα από τις μαρτυρίες που παρουσιάζονται σε αυτό το βιβλίο, καταγράφονται οι δύσκολες καταστάσεις που πέρασαν χιλιάδες Χιώτες οι οποίοι εγκατέλειψαν την πατρίδα τους, ως πρόσφυγες, κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Συνθήκες πείνας κι ανέχειας, νυχτερινές παράνομες αποδράσεις από το νησί, επικίνδυνα ταξίδια με καΐκια και προορισμό την Κύπρο, στρατός της Μέσης Ανατολής, προσφυγικοί καταυλισμοί, μέτωπο, κινήματα, σύρματα, Ιερός Λόχος. Όλα αυτά αποτέλεσαν πορεία ζωής για τους ανθρώπους που ως τις ημέρες που τα έζησαν δεν μπορούσαν καν να τα φανταστούν. Ευτυχώς πολλοί...

"Άμα ήθελε να κάτσει ο ήλιος, υψωνόντανε τα ζέπελιν πάνω -πενήντα, εξήντα, εκατό ζέπελιν- για να μην μπορούνε τα αεροπλάνα να κατέβουνε χαμηλά και να ρίξουνε και άμα το γερμανικό αεροπλάνο χτυπούσε πάνω στο σύρμα ενός τέτοιου ζέπελιν έπαιρνε φωτιά... Tα ζέπελιν τα είχαμε για εμπόδιο, για να κρατούνε τα γερμανικά ψηλά και να μπορούνε να τος ρίχτουνε τα αντιαεροπορικά. Eν τω μεταξύ πάνω από το ύψος των ζέπελιν υπήρχανε τα καταδιωκτικά νυχτός που είχανε την κυριαρχία του αέρα μέχρι πάνω, που το βομβαρδιστικό δεν μπορεί να πάει, όταν είναι φορτωμένο... Και τα στριμώχνανε μεταξ...

Αυτές εδώ οι σελίδες καταπιάνονται με μικροϊστορίες και φυσικά με λάθη και παραλείψεις, που σχετίζονται με τα γεγονότα της κατοχής και του εμφυλίου πολέμου. Είναι θέματα που βασίζονται σε καυτές αφηγήσεις και μαρτυρίες αγωνιστών, που μερικοί απ' αυτούς που έχουν χρεωθεί κάποιο μερίδιο απ' αυτά τα λάθη θα τα χαρακτηρίσουν υπερβολικά κι ασήμαντα και θα προσπαθήσουν να τα σκεπάσουν. [...]

Ήταν τα χρόνια της μαύρης σκλαβιάς της κατοχής και της Αντίστασης, της δοκιμασίας και της δόξας. Τα παλικάρια αγωνίζονταν για τη λευτεριά και την επιβίωση του λαού. Πολεμούσαν ακόμη για το δίκιο, για ένα καλύτερο αύριο, μια καλύτερη κοινωνία. Κανένας, ιδίως στην ύπαιθρο, δεν έμεινε αμέτοχος. Άλλοι στο μόνιμο αντάρτικο, προπάντων οι νέοι κι άλλοι, εκείνοι που δεν μπορούσαν ν' αφήσουν τις φαμίλιες τους, παρέμειναν πίσω. Στρατευμένοι κι αυτοί στον αγώνα. Κανέναν υπολογισμό δεν έκαναν, όταν πήραν τα όπλα και ξεσηκώθηκαν. Δε λογάριασαν την τρομερή δύναμη του εχθρού. Τις τα...

Το βιβλίο μου αυτό θα ήταν απολύτως άχρηστο και τελείως άκαιρο αν, εκτός από τη μαρτυρία μου και τη γνώμη μου για τα γεγονότα που έζησα εκείνη την κρίσιμη περίοδο της Εθνικής Αντιστάσεως, δεν παρέδιδα κι ένα μήνυμα στο σύγχρονο κόσμο και ιδιαιτέρως στη σημερινή νεολαία μας. Να συγχωρήσουμε, Ναι! Με όλη μας την καρδιά και με όλη μας την αγάπη... Να μετανοήσουμε, Ναι! Με ανυπόκριτη ταπείνωση και ειλικρινή συντριβή... Να ξεχάσουμε, όμως, Όχι! Ποτέ! Η ιστορική μας μνήμη πρέπει να είναι ζωντανή, γιατί μόνον έτσι γίνεται πείρα, γίνεται βίωμα, γίνεται δίδαγμα· ώστε να μην επαναλα...

"Δεν πέρασαν δέκα λεπτά από την ώρα που φτάσαμε και με κάλεσαν γι' ανάκριση. Σε λίγο βρισκόμουν απέναντι από έναν Αρχισυνταγματάρχη, έναν Ταγματάρχη κι έναν Λοχαγό του Α2, οι οποίο άρχισαν αμέσως τις ερωτήσεις, θέλοντας να μαρτυρήσω πράγματα τα οποία δεν επρόκειτο ποτέ να έβγαιναν από το στόμα μου. "Σαν ιδιαίτερος", μου λέγανε, "του Ανάποδου ξέρεις πολλά μυστικά. Έχουμε μάθει ότι έχετε κρύψει όπλα, ασυρμάτους και πολλά άλλα. Εσύ ξέρεις με ποιους συνδεόσασταν, με πολίτες από διάφορα χωριά, ειδικά από τη Χαλκίδα και την Κύμη''. ''Εγώ δεν ξέρω τίποτα απ' όσα μου λέτε", απάντησ...

Κι από το τότε στο τώρα... Εκείνοι, τότε, ήσαν απλοί, περαστικοί άνθρωποι, που είχαν ιδανικά και οράματα και, γι' αυτό, έκαναν αξεπέραστες πράξεις και έστειλαν την τελευταία, κατά τη γνώμη μου, μεγάλη ελληνική πρόταση πολιτισμού προς την ανθρωπότητα. Εμείς, σήμερα, εγωπαθείς και ευδαιμονιστές, γίναμε οι μάζες των υλικών διεκδικήσεων.

Ο Πέτρος Παπαγεωργίου από την Καστανιά της Σάμου, είναι 14 χρόνων το 1940. Στα εφηβικά του χρόνια βιώνει τις τραγικές συνθήκες της ιταλικής και γερμανικής Κατοχής, αλλά και το μεγαλείο της Εθνικής Αντίστασης. Μετά την απελευθέρωση, μετέχει ως νεαρός ΕΠΟΝίτης, στην κοινωνική και πολιτιστική αναγέννηση του νησιού του, που σύντομα θα σκιάσουν τα σύννεφα της διχόνοιας. Το καλοκαίρι του 1947 είναι κρατούμενος στο υπόγειο του Υποσταθμού Χωροφυλακής Καρλοβάσου. Λίγες εβδομάδες αργότερα, βρίσκεται εξόριστος στον Αϊ-Στράτη, όπου βιώνει το έπος της οργάνωσης, στο άγονο αυτό νησί,...

Στο βιβλίο "Στα ναζιστικά στρατόπεδα" του Χρήστου Σαμουηλίδη, παρακολουθούμε, δια μέσου της αφήγησης των δεινοπαθημάτων του αντιστασιακού όμηρου Νο 114016 KR GEF -ενός 18χρονου φοιτητή των μαθηματικών από το Κιλκίς- την οδυνηρή πορεία θανάτου των 500 Ελλήνων "αιχμαλώτων" του ναζιστικού στρατοπέδου Stalag VI C, που, μετά την οδύσσειά τους, όταν βγήκαν από τη σκοτεινή σήραγγα της απάνθρωπης περιπέτειάς τους, μετρήθηκαν και είχαν απομείνει -ζωντανά ερείπια- μόνο 84. Το λιτό και πυκνό κείμενο αποτελεί μια από τις ελάχιστες μαρτυρίες των Ελλήνων που έζησαν τα χιτλερικά στρατόπεδ...

Το Σουφλέλ' υπήρξε μια από τις χιλιάδες γυναίκες του λαού μας που έδωσε τα πάντα στον αγώνα για να ξημερώσει ένα καλύτερο αύριο, στον αγώνα της ΕΑΜικής Αντίστασης και στην τρίχρονη εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Πρόσφερε στο βωμό του αγώνα τα παιδιά της, ενώ η ίδια και ο άντρας της, όπως και τα εγγόνια της, πέρασαν πολλά χρόνια στις φυλακές και τις εξορίες. Ποτέ της όμως δε λύγισε, ούτε όταν της σκότωσαν τα παιδιά της. Στάθηκε όρθια μέχρι το τέλος της ζωής της, κρατώντας ψηλά την τιμή του λαού της.

Οι Έλληνες στρατιώτες, ξεκινώντας για το αλβανικό μέτωπο στις 28 Οκτωβρίου του 1940, θέλησαν να συγκρατήσουν στη μνήμη τους τα γεγονότα που θα βίωναν. Κάποιοι σημείωναν σε καθημερινή βάση όσα συνέβαιναν, ό,τι έβλεπαν και άκουγαν και ό,τι τους απασχολούσε στο μέτωπο. Η εμπειρία του στρατού αρχικά και του πολέμου στη συνέχεια αποτέλεσαν τους βασικούς άξονες της καταγραφής αυτής. Ακόμα λιγότεροι απ' όσους έγραφαν ημερολόγιο αποφάσισαν να το δημοσιεύσουν. Κάποιοι το έκαναν με το τέλος του πολέμου και εν μέσω του Εμφυλίου. Άλλοι άφησαν πολλά χρόνια, δεκαετίες να περάσουν, μέχ...

Η ιστορία, το παρελθόν, ή πιο σωστά η κατασκευή της μνήμης για το παρελθόν, παίζουν σπουδαίο ρόλο στην πορεία ενός τόπου όσον αφορά τα βήματά του προς το μέλλον. Οι αφηγήσεις των ανθρώπων, το τι πιστεύουν ότι συνέβη, είναι το ίδιο σημαντικό με αυτό που συνέβη. Η αφήγηση που κάνει κάποιος για τη ζωή του ή για ένα γεγονός στο οποίο πήρε μέρος. είναι το ίδιο σπουδαία με την ίδια την πράξη, με το ίδιο το γεγονός. Το "Σάμος 1940-1945. Συλλογική αφήγηση", αποτελείται από εκατό περίπου μικρές προσωπικές ιστορίες, τις οποίες έχουν γράψει άνθρωποι που έζησαν τα γεγονότα μιας π...

Λαέ τ' Αργοστολιού. Ύστερα από 58 χρόνια έρχομαι εγώ, ένας επιζών από εκείνη την άγρια εποχή να σου ζητήσω συγνώμη. Για τα βράδια εκείνα που με τις φωνές μας σας ξαγρυπνούσαμε στις 12 η ώρα τη νύχτα ή αργότερα όταν παίρνανε τους συντρόφους μας στις 4 το πρωί και δεν προλάβαιναν να γράψουν ούτε γράμμα στους δικούς τους. Σαράντα δύο νύχτες και πρωινά ξαγρυπνούσαμε... Σας ξαγρύπνησαν οι φωνές μας γιατί σαράντα δύο ήταν οι εκτελέσεις για 105 αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Σαράντα δύο νύχτες κι άλλα τόσα πρωινά ζητούσαμε επίμονα την συμπαράστασή σου για την ολοφάνερη αδικία σ...

Ο κ. Οδυσσέας - Κάρολος Κλήμης, πολιτικός επιστήμονας, είναι, από χρόνια τώρα, γνωστός ως συγγραφέας διαφόρων βιβλίων γύρω από την ιστορία, τη λαογραφία και την κοινωνιολογία του κερκυραϊκού χώρου. Με το νέο του βιβλίο "Πώς είδε ένα παιδί τον πόλεμο", ο κ. Κλήμης ξεφεύγει από τα θέματα που ως τώρα τον απασχόλησαν. Παρ' όλο που το βιβλίο αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη και κρίσιμη ιστορική στιγμή του νησιού, που την έχουν σημαδέψει γεγονότα καθοριστικά για τις επόμενες δεκαετίες, όπως οι δύο ξενικές κατοχές, οι καταστροφές που προξενήθηκαν στην πόλη της Κέρκυρας από τα πολ...