Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα πρώτα εφηβικά χρόνια της Λίνας ήταν πολύ διαφορετικά από αυτά των υπόλοιπων εφήβων. Ίσως γιατί γεννήθηκε λίγο πριν το ξέσπασμα του β΄ παγκοσμίου πολέμου. Σίγουρα διότι η καταγωγή της ήταν εβραϊκή. Τα τετράδιά της αποτέλεσαν το πραγματικό καταφύγιο της νιότης της. Μέσα σ' αυτά κατέγραψε τη δική της, ξεχωριστή καθημερινότητα, όπως και σημαντικά γεγονότα που συνέβησαν στην Κατοχή. Σήμερα, περισσότερο από 50 χρόνια μετά, αποτελούν ένα ντοκουμέντο το οποίο κατέγραψαν τα παιδικά μάτια της Λίνας. Η γλώσσα που χρησιμοποίησε η τότε 16χρονη Λίλιαν Μπενρουμπή, εκπλήσσει τον αναγνώ...

Μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της Ελλάδας του 20ού αιώνα, που άφησε ανεξίτηλα τα ίχνη του στον πνευματικό και τον πολιτικό στίβο, ήταν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος. Κορυφαίος πολιτικός για περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες, διετέλεσε πρωθυπουργός, αντιπρόεδρος και υπουργός, από την εξόριστη κυβέρνηση του Καΐρου έως και το 1967. Παράλληλα με την πολιτική δράση του, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος ανέπτυξε πλούσιο και πολυδιάστατο συγγραφικό έργο, δημοσιεύοντας πάνω από 200 βιβλία κοινωνιολογικού, φιλοσοφικού και ιστορικού ενδιαφέροντος. Στο βιβλίο "Τα χρόνια του Μεγ...

Το ημερολόγιο ενός μικροκαπετάνιου του ΕΛΑΣ από την περιοχή του Νέστου. Περιέχει συναρπαστικές πληροφορίες για την ανθρωπογεωγραφία της εποχής, τη στάση των μουσουλμάνων, και ιδιαίτερα των Πομάκων, στις εμφύλιες συγκρούσεις, τα εσωκομματικά προβλήματα του ΚΚΕ, τα οργανωτικά αδιέξοδα (ιδιαίτερα του δεύτερου αντάρτικου) και αρκετές πληροφορίες για τον περιβόητο Τσαούς Αντόν (Αντώνης Φωστερίδης), τον Πόντιο καπετάνιο της εθνικιστικής πλευράς. Περιλαμβάνει, επίσης, κάποιες στιγμές καθαρής ποίησης, όπως οι περιγραφές της ζωής στις κρυψώνες του Κοτζά Ορμάν, του πλέον μυθικού παρα...

Το βιβλίο αυτό αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας με τους ενδεικτικούς τίτλους: της "Κατοχής", του "Εμφύλιου", της "Δικτατορίας". Δεν είναι ιστορική καταγραφή, ούτε ημερολόγιο, ούτε βέβαια απομνημονεύματα. Είναι κάποιες μνήμες ορισμένων γεγονότων που φαίνεται πως επιζούν, επειδή βιώθηκαν βαθύτερα από άλλα, δίνοντας όχι τόσο το πολιτικό στίγμα μιας εποχής, όσο κυρίως το κλίμα. Το κλίμα μέσα στο οποίο ζει και δρα ο άνθρωπος σαν ιστορικό υποκείμενο και όχι απλά σαν "μάζες".

Ο Κίμων Ζωγραφάκης ή "The Black Man", υπήρξε βασικό στέλεχος της αγγλικής Force 133 κατά τη διάρκεια της Κατοχής, με πρωταγωνιστικό ρόλο στη Μάχη της Κρήτης, στα μεγάλα σαμποτάζ του αεροδρομίου Καστελίου Πεδιάδος Ηρακλείου, στη μάχη του Ελ Αλαμέιν και στην απαγωγή του γερμανού στρατηγού Κράιπε. Μέσα από έναν αφτιασίδωτο, γνήσιο και οργισμένο, μερικές φορές, λόγο, αγωνίζεται να αφαιρέσει το "αγγλικό προσωπείο" της βρετανικής αποικιοκρατίας και των πρακτόρων της απέναντι στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της Κατοχής και του Εμφυλίου. [...] Ανατριχιάζει όντως ο αναγνώστης ότα...

"Το αίµα των µαρτύρων" αποτελεί τον καρπό πολύχρονης και πολύµοχθης έρευνας στα γερµανικά και ελληνικά αρχεία σχετικά µε τη σφαγή 317 κατοίκων στο Κοµµένο της Άρτας, µεταξύ των οποίων γυναίκες και παιδιά, στις 16 Αυγούστου 1943. Ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήµατα πολέµου που διέπραξε ο τακτικός στρατός της Βέρµαχτ όχι µόνο στον ελλαδικό αλλά και στον ευρωπαϊκό χώρο. Στα χρόνια της γερμανικής Κατοχής στην Ελλάδα, έμελλε στον νομό της Άρτας να γραφτεί μία από τις τραγικότερες σελίδες της νεοελληνικής ιστορίας. Ο τόπος είναι το μαρτυρικό Κομμένο της Άρτας, που γνώρισε τ...

Εβδομήντα πέντε χρόνια μετά την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής από την Ελλάδα, η ιστορία του ΕΛΑΣ Αττικής παραμένει σχεδόν άγνωστη. Μόνο αραιά συναντάμε στην ιστοριογραφία της Αντίστασης το 34ο Σύνταγμα Αττικοβοιωτίας και τα "αρβανίτικα αντάρτικα" της Πάρνηθας, και συνήθως ως δευτερεύοντα-συμπληρωματικά στοιχεία ενός έπους που γραφόταν αλλού, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα. Εάν όμως το κεφάλι βρισκόταν στην Αθήνα (έδρα του μηχανισμού του ΚΚΕ), η σπονδυλική στήλη στην Κεντρική Ελλάδα και τα άκρα σε όλα τα μέρη της χώρας, για την Αντίσταση η Π...

Το ημερολόγιο του Παπανάνου είναι ένα σημαντικό ντοκουμέντο. Όχι μόνο γιατί στις σελίδες του παρατίθενται πολλές από τις βασικές πτυχές της ελληνικής ιστορίας της κατοχικής περιόδου (αντίσταση κατά των εισβολέων, εμφύλιες συγκρούσεις, βρετανική επέμβαση, πολιτικές διεργασίες...) αλλά, κυρίως, γιατί είναι ένα από τα ελάχιστα κείμενα αυτού του είδους που γράφτηκε με τέτοια αμεσότητα. Ο Παπανάνος, που ενημέρωνε το ημερολόγιό του σχεδόν κάθε μέρα, δεν κρύβει τίποτα: ούτε τις δυσκολίες που συναντούσε, αλλά ούτε και τις παρεκτροπές του ίδιου και των συντρόφων του. Αντίθετα με το...

"Εν τω μεταξύ στην τραπεζαρία κάθεται ο κ. Γεωργαντάς (χημικός του Κράτους) Χριστιανός φίλος του θείου μου μετά μεγάλης λύπης ακούων την υπερδυσάρεστον είδησιν και συμβουλεύων εμάς παντί σθένει να επιχειρήσωμεν να αποδράσωμεν εις Αθήνας όπου οι Ιταλοί προστατεύουν τους Εβραίους από την Γερμανικήν θηριωδίαν. Εμείς το θεωρούμε αδύνατο. Διεξάγεται μακρά συζήτησις επ’ αυτού. Επιτέλους ξημερώνει. Έρχεται η φίλη της εξαδέλφης μου και μας λέγει ότι η πρώτη αποστολή ήδη ανεχώρησε. [...] Το αποφασίσαμε! Με κάθε μέσον να φύγωμε! Αλλά δεν είναι τόσο εύκολο. Η φυγή πρέπει να γίνη με τη...

Μια κοπελίτσα με ψευδώνυμο "Μαργαρίτα", μαντρωμένη μέσα από τις οκτώ, όπως όλοι οι Πατρινοί, ξαγρυπνάνε με το ελάχιστο φως ή με ένα κεράκι, ρίχνοντας στο χαρτί όσα τη συγκλονίζουν: Πείνα και αγωνία σε μια πόλη που λιμοκτονεί, τρόμος, συλλήψεις, μαυραγορίτες, θάνατος· και η ψυχή των παιδιών στο κλαρί ν' αναμετριέται με το θηρίο. Μαρία Μανωλάκου Η δεκαεξάχρονη τότε μαθήτρια Μαρία Μανωλάκου κρατούσε ένα ημερολόγιο, το οποίο σήμερα αποτελεί πολύτιμο και σπάνιο ντοκουμέντο. Η συγγραφέας περιγράφει αναλυτικά την Πάτρα της Κατοχής μέσα από τη φιλία και τη δράση μιας μαθητι...

Τα τραγικά χρόνια του Εμφυλίου, μιας ηρωικής εποχής, σκληρής και απάνθρωπης συνάμα, όπως τα βίωσε η Ουρανία Στάβερη, μια τρυφερή, νεαρή κοπέλα που μόλις είχε κάνει τα πρώτα της βήματα, με το όραμα της κατάκτησης ενός καινούργιου, πιο δίκαιου κόσμου. Μια στάση ζωής, μια ζωντανή μαρτυρία αγωνιστικής θέλησης, σταθερής αντίστασης στο μίσος και στην απανθρωπιά των κρατούντων, στους τόπους εξορίας των γυναικών στο τρίπτυχο μαρτυρίου: Χίος - Τρίκερι - Μακρόνησος, στα διαβόητα Στρατόπεδα Πειθαρχημένης Διαβίωσης Γυναικών.

...Από το εφιαλτικό αυτό στρατόπεδο, ανεξάντλητη δεξαμενή αίματος, όπου φυλάκιζαν εκτός από τους Γερμανούς και οι Πουλικοί, Δαγκουλαίοι, Ταγματασφαλίτες, Κούκοι κ.ά. ακόμα και Βούλγαροι (25.6.1944) χωρίς διάκριση νέους, γέρους, παιδιά, έγκυες, αρρώστους, αναπήρους, ελάχιστοι δραπέτευαν και μερικοί αυτοκτόνησαν... ...Πολλοί περαστικοί ακούν ένα προσκλητήριο νεκρών πάνω από το στρατόπεδο αυτό κάθε αυγή και πολλά βράδια χειμωνιάτικα να πέφτουν με τη βροχή φωνές διαμαρτυρίας ίσως και συγγνώμης. Η δίκη όμως των ενόχων, που άρχισε μετά την απελευθέρωση, δεν τελείωσε ποτέ. Κανένας...

Το έπος του '40 αποτελεί αδιαμφισβήτητα την πιο λαμπρή σελίδα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Την ώρα που ολόκληρος ο κόσμος υποκλίνονταν μέσα σε πανικό στις δυνάμεις του Άξονα, μια μικρή χώρα είπε ΟΧΙ στην υποδούλωση και όρθωσε το ανάστημά της απέναντι στη μεγαλύτερη πολεμική μηχανή της εποχής. Οι Έλληνες δεν κατάφεραν μόνο να αντισταθούν στη δόλια επίθεση ενός πολυπληθέστερου, καλύτερα οργανωμένου και ετοιμοπόλεμου στρατού, αλλά να καταφέρουν μεγάλες νίκες στα χιονοσκέπαστα αλβανικά βουνά. Αυτές οι νίκες κατάφεραν να εμψυχώσουν όλους τους δοκιμαζόμενους συμμάχους τους ε...

[...] Τα παιδιά του πολέμου έχουν μια θερμή επιθυμία να υπενθυμίζουν συνεχώς στη νεολαία ότι ο πόλεμος είναι μια καταστρεπτική τρέλλα, ότι ο άνθρωπος πρέπει να επαγρυπνεί, αναζητώντας και διατηρώντας την ισότητα, δικαιοσύνη ή ελευθερία μεταξυ όλων των εθνών. Μια τέτοια ιστορία πολέμου, είναι ετούτη, της Ιωάννας, που έζησε στην Αθήνα, κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Έχοντας γευθεί τα συνταρακτικά χτυπήματα του πολέμου και επιβιώνοντας αυτού του ολοκαυτώματος, η Ιωάννα, ακόμη μικρούλα, αισθάνθηκε μια ιδιαίτερη δύναμη ότι από εκεί και έπειτα μπορούσε να αντέ...

...Λεν είναι γιατί μπορώ να πεθάνω από μια στιγμή ως άλλη. Όχι δεν είναι, μα, γιατί δεν θέλω να πεθάνω από χέρι ανθρώπινο φονικό όταν εγώ θέλω να ζήσω... θέλω να ζήσω... Έχω ένα σπίτι που τόφτιαξα με χίλιες φροντίδες και λαχτάρες, έκλεισα μέσα σ' αυτό ό,τι αγάπησα κι ό,τι απόχτησα με μόχτο, φυλάω πολύτιμα τις συνήθειες μου καρφωμένες στις γωνιές του, τις ευτυχίες μου στο μυστήριο του, τα όνειρα μου κάτω από τη στέγη του, έζησα με την ανείπωτη προσμονή και τη θεριεμένη λαχτάρα του Αγαπημένου εκλεκτού, άκουσα τα πατήματα του στα μεγάλα δωμάτια και τ' άγγιγμα του στη σιδερέ...