Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στις Αρχάνες της Κρήτης, ένας αρχαιολόγος ερευνά την υπόθεση εξαφάνισης του επικεφαλής της αρχαιολογικής υπηρεσίας του Ιράκ, η οποία σχετίζεται με μια σπάνια ποικιλία φυτού. Στην κατακτημένη από τους Λογγοβάρδους Ιταλία, μια ατίθαση νεαρή κοπέλα ερωτεύεται τον "εχθρό" της. Μια σπείρα λαθρεμπόρων ανακαλύπτει ένα από τα σπουδαιότερα αρχαία αγάλματα της Ιταλίας. Ένα στέλεχος αμερικανικής πολυεθνικής εταιρείας που σχεδιάζει λογισμικό για το στρατό πέφτει θύμα δολοφονικής απόπειρας. Οι καλύτεροι πράκτορες του κόσμου απάγονται από επιχειρηματίες που στήνουν αληθινές μ...

Το κύκνειο άσμα ενός από τους πιο εξέχοντες συγγραφείς του καιρού μας. Δείγματα υποδειγματικής καλλιέργειας τόσο του μεγάλου διηγήματος: "Η βίλα της Παρασκευής", "Ο δίσκος μπροστά στην πόρτα", όσο και του σύντομου, όπως το "Στον αυτοκινητόδρομο" και τ' άλλα που ακολουθούν, το ένα πιο δροσερό και πρωτότυπο από τ' άλλο, κι όλα με την ίδια διεισδυτική ματιά και το ίδιο λυτρωτικό χιούμορ καθώς ανιχνεύουν το μυστήριο της ύπαρξης, τις παρεκτροπές από την καθιερωμένη ηθική, τα παράφορα αισθήματα που γεννιούνται ξαφνικά και χάνονται ξαφνικά σαν καπνός στο βάθος του ψυχολογικού μυστ...

Αυτό το γοητευτικό και αξέχαστο, στον αναγνώστη, βιβλίο είναι η φανταστική και ταυτόχρονα ρεαλιστική αφήγηση ενός ταξιδιού στις Αζόρες, σε αναζήτηση δύο ειδών που σήμερα τείνουν να εξαφανιστούν: της φάλαινας αλλά και των διωκτών της, των παλιών, κλασικών φαλαινοθηρών. Οι θάλασσες και τα νησιά του Ταμπούκι, όχι μόνο φέρνουν στο νου τις θάλασσες και τα νησιά του Κόνραντ και του Μέλβιλ, αλλά εύκολα ενδίδουν σε μια μεταφυσική ερμηνεία: τα τοπία του αναθυμούνται και ανανεώνουν παλιούς θρύλους, οι φαλαινοθηρικές εξορμήσεις αποκτούν ως μόνιμο σκηνικό τους το μαγνητισμό και τη μυστ...

Ο Βέργκα ζωγραφίζει. Ζωγραφίζει τοπία με τα έντονα χρώματα των ιμπρεσιονιστών. Κίτρινα χωράφια στον ήλιο του μεσημεριού που θυμίζουν Βαν Γκονγκ. Ζωγραφίζει επίσης χαρακτήρες έντονους, δυνατούς, δραματικούς, που ούτε για μια στιγμή δε γίνονται κωμικοί ή γελοίοι μέσα στη θλιβερή τους υπόσταση. Τα διηγήματα αυτά αποτελούν το πρώτο αριστούργημα της αφηγηματικής τέχνης του, ένα βιβλίο που περιέχει μερικά από τα πιο διάσημα διηγήματά του, από τον "Κοκκινοτρίχη" μέχρι τον "Γέλι τον βοσκό" και από την "Καβαλερία Ρουστικάνα" μέχρι την "Ονειροπόληση". Ο Βέργκα καταπιάνεται με τους...

"Δεν τον γοήτευσε ούτε η Μητρόπολη ούτε οι μεγάλες εκκλησίες της πρωτεύουσας αλλά ένα παρεκκλήσι που βρισκόταν πέρα από τα Άνω Πατήσια. Ο Νιβάζιο ήξερε ότι σε δυο βήματα, πίσω από κείνη την κόκκινη κουρτίνα μέσα στον απαραβίαστο και κρύο περιφραγμένο χώρο, πάνω σε μια μαδημένη ψάθινη καρέκλα, τυλιγμένος μ' ένα παλτό πρασινισμένο από τη χρήση, με τα γένια ψαρά σαν αλατοπίπερο, με το τριγωνικό του μάτι κάτω από το φθαρμένο κλακ, κουρασμένος και αποθαρρημένος, καθόταν ο έλληνας θεός και κάπνιζε ένα τσιγάρο". "Η παιδική ηλικία του Νιβάζιο Ντολτσεμάρε" (1941) είναι ένα αυτοβιο...

Μελετώντας το έργο του Renzo Ricchi διαπιστώνουμε ότι τόσο τα ποιητικά όσο και τα πεζά του κείμενα έχουν θεματική η οποία διαπνέεται από βαθύ στοχασμό και πνευματική διάσταση. Στα διηγήματά του ειδικότερα καταγράφονται περιπέτειες, σκέψεις και όνειρα της αθώας παιδικής ηλικίας, αναμνήσεις και αγάπες της εφηβείας και της χαμένης νιότης. Είναι έκδηλα τα αυτοβιογραφικά στοιχεία καθώς τα θέματα αντλούνται από την προσωπική ζωή του συγγραφέα, ο οποίος κάνει ενδοσκόπηση και προσπαθεί να περιγράψει χαρακτήρες, συμπεριφορές και καταστάσεις της καθημερινής ζωής. O Renzo Ricchi ε...

O Λουίτζι Πιραντέλλο είναι ο σημαντικότερος Ιταλός θεατρικός συγγραφέας με σπουδαίες όμως καταθέσεις στο μικρό αφήγημα και το διήγημα, όπως φαίνεται στο βιβλίο "Η πρώτη νύχτα και άλλα διηγήματα". Με την οικονομική καταστροφή του πατέρα του (το 1903) να τον αναγκάζει σε πάσης φύσεως απασχόληση και με το νου του συνεχώς να περιέρχεται την παραδοξότητα του ανθρώπινου, την απελπιστική απεραντοσύνη του ειρωνικού και την εξίσου απελπιστική στενότητα των "επικοινωνιακών τύπων", ο Πιραντέλλο καταστρατήγησε πάσαν ομαλότητα θεάτρου και καθόρισε την ιστορία του δράματος αλλά και του π...

O Λουίτζι Πιραντέλλο είναι ο σημαντικότερος Ιταλός θεατρικός συγγραφέας με σπουδαίες όμως καταθέσεις στο μικρό αφήγημα και το διήγημα, όπως φαίνεται στο βιβλίο "Η πρώτη νύχτα και άλλα διηγήματα". Με την οικονομική καταστροφή του πατέρα του (το 1903) να τον αναγκάζει σε πάσης φύσεως απασχόληση και με το νου του συνεχώς να περιέρχεται την παραδοξότητα του ανθρώπινου, την απελπιστική απεραντοσύνη του ειρωνικού και την εξίσου απελπιστική στενότητα των "επικοινωνιακών τύπων", ο Πιραντέλλο καταστρατήγησε πάσαν ομαλότητα θεάτρου και καθόρισε την ιστορία του δράματος αλλά και του π...

Την άνοιξη του 1957, ο πρίγκιπας Λαμπεντούζα διανύει τους τελευταίους μήνες της ζωής του αναζητώντας εκδότη για τον "Γατόπαρδο" που πολύ σύντομα, ήδη όμως μετά το θάνατό του, έμελλε να τον καταξιώσει ως μία από τις σημαντικότερες μορφές της ιταλικής λογοτεχνίας του αιώνα μας. Έτσι έφθασε στο τέρμα της η γόνιμη τελευταία διετία της ζωής του, στη διάρκεια της οποίας ο εμβριθής μελετητής μεταμορφώθηκε σε πολυγράφο συγγραφέα. Την περίοδο εκείνη γράφτηκαν και τα τέσσερα διηγήματα που συνιστούν αυτή τη συλλογή. Όπως και το μυθιστόρημα, διακρίνονται για τη λεπτότητα του ύφους τους...

Ανάμεσα στην ανάσα της θάλασσας και την αλμύρα του αέρα, η ζωή στη Βιγκάτα κυλά με τον συνηθισμένο θορυβώδη ρυθμό, με καπρίτσια και καβγάδες· έντονα πάθη, ανυπομονησία και παραξενιές. Η παραδουλεύτρα Αντελίνα και η Λίβια, η 'ξένη" αρραβωνιαστικιά του Μονταλμπάνο, αντιπαθούν φανερά η μία την άλλη. Ο Καταρέλλα, πιστός στον υπερβολικό τρόπο έκφρασης, φορά απτόητος το σώμα του σαν μάσκα στην οποία κολλούν χειρονομίες και εκφράσεις σε διάλεκτο, έντονες, ταραγμένες. Εξακολουθούν να υπάρχουν οι δημοσιογραφικές ομοβροντίες των δύο αντίπαλων τοπικών τηλεοπτικών καναλιών, έξυπνα ορ...

Το "Δεκαήμερον" είναι το γνωστότερο και σπουδαιότερο έργο του μεγάλου ιταλού ποιητή Βοκάκιου. Ο Βοκάκιος έγραφε το "Δεκαήμερον" στα μέσα του 14ου αιώνα στη Φλωρεντία. Πρόκειται για 100 διηγήματα τα οποία δένονται αριστοτεχνικά με ένα ακόμη, το εκατοστό πρώτο. Ο κορμός του έργου είναι η περιγραφή δέκα ημερών μιας νεανικής συντροφιάς εφτά κοριτσιών και τριών αγοριών, που διηγούνται και ανταλλάσσουν εκατό ιστορίες. Σ αυτές τις ιστορίες παρουσιάζεται με κωμικό τρόπο η ζωή στην Ιταλία τον καιρό που γράφεται το Δεκαήμερον, και καυτηριάζονται οι πρακτικές των αριστοκρατών,...

Η "Λίγεια" πραγματεύεται το θέμα της "αιώνιας Σικελίας", μέσα από τη θαμβωτική ιστορία του γηραιού καθηγητή Ροζάριο Λα Τσιούρα, που γνώρισε στη νεότητά του τον θεϊκό έρωτα της Σειρήνας. Πέρα από την Ιστορία, ο Λαμπεντούζα οραματίζεται την ιδανική χώρα της αρχαίας ελληνικής πραγματικότητας, στην οποία, περισσότερο από ό,τι με την καλλιέργεια, εισδύει κανείς με το "ζωώδες ένστικτο"· σύλληψη που αγγίζει το βάθος του πλέον καθαρού κλασικισμού μ' ένα πνεύμα ακόμα θερμά ρομαντικό.

Τα κείμενα που συγκεντρώνονται σε αυτό τον τόμο καταγράφουν όλη τη λογοτεχνική πορεία του Ιταλο Καλβίνο. Ενα βιβλίο όπου βρίσκουμε συγκεντρωμένη την εκπληκτική ικανότητα του συγγραφέα να δημιουργεί το δικό του φανταστικό όσο και ρεαλιστικό κόσμο, πράγμα που τον έκανε διάσημο σε όλο τον πλανήτη.

Αυτά τα διηγήματα του Πέννα μοιάζουν με ακουαρέλλες. Δύο - τρία χρώματα, ταπεινά τοπία, παιδιά που παίζουν ή κάνουν ποδηλατάδα. Φίλοι που αποχωρίζονται καθώς το άγρυπνο μάτι του Πέννα τους παρατηρεί και τους σχεδιάζει. Ο Πέννα δεν είναι κανένας νεοπλατωνικός, ούτε κανένας γέρος ηδονοθήρας. Τίποτα θεωρεί το άγγιγμα -δεν ομιλεί περί έρωτος- υψηλή τέχνη και λατρεία. Λίγες φράσεις από κάποιον γαλατά που φεύγει, κάποιον ξένο του αρκούν για να περάσει το υπόλοιπο της ημέρας του. Δεν μεριμνά για το αύριο -το αύριο σε κάποιο σταθμό, σε κάποιο περιφρονημένο σημείο αυτής της πόλης...

Οι ιστορίες που συνθέτουν αυτή τη συλλογή καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων. Μερικές αναφέρονται στην καθημερινή ζωή των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Για τον Πρίμο Λέβι, το στρατόπεδο είναι ένας καθρέφτης του κόσμου όπου οι άνθρωποι, είτε είναι κρατούμενοι είτε φύλακες, αποκαλύπτουν τις ποικίλες και συχνά αντιφατικές πτυχές του χαρακτήρα τους. Από την τρομερή αυτή εμπειρία, ο συγγραφέας κατορθώνει να αντλήσει δύναμη και να αντιμετωπίσει τον κόσμο με ανεκτικότητα και χιούμορ. Οι άλλες ιστορίες της συλλογής ανήκουν σε διαφορετικούς κόσμους. Πάντα όμως, το βλέμμα που στρέφει ο συγ...

Δίγλωσσο Ελληνικό-Ιταλικό back to back βιβλίο. Άλλοι πάνε, άλλοι έρχονται. Άλλοι ταξιδεύουν στην πραγματικότητα με τρένα, αεροπλάνα, καράβια. Άλλοι με τη φαντασία, με το όνειρο, με τα συναισθήματα. Άλλοι κάνουν εντυπωσιακά ταξίδια στον χρόνο. Όμως όλοι κουβαλούν ελπίδες, προσδοκίες, επιθυμίες. Όλοι φεύγουν με τις βαλίτσες γεμάτες ήλιο. Στη διάρκεια του ταξιδιού -μερικές φορές το ταξίδι δεν τελειώνει- όλοι συνειδητοποιούν ότι δεν είναι οι ίδιοι που έφυγαν. Κάτι έμαθαν, κάτι άλλαξαν, κάτι διαπίστωσαν. Η ζωή τους δε θα είναι ποτέ όπως πριν.

... Ο Σβέβο τελικά, καταλήγει σε μια σαφή συνειδητοποίηση της ανθρώπινης αλλοτρίωσης μες στη σύγχρονη κοινωνία και έχει ένα πλεονέκτημα σε σχέση με τον Πιραντέλλο: έφτασε σε αυτή τη συνειδητοποίηση μέσα από μια εσωτερική αναζήτηση, χωρίς τη βοήθεια εκείνων των διανοουμενίστικων στοιχείων που συχνά θολώνουν και σταματούν την πιραντελλική αφήγηση. Αυτό το πλεονέκτημα ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι ο Σβέβο γεννήθηκε, διαμορφώθηκε και έζησε στην Τεργέστη, δηλ. σε μια πόλη με μια κουλτούρα αυτόνομη, που ήταν σε θέση να παίρνει από την ιταλική κουλτούρα τα λιγότερο φορμαλιστικ...

Διαβάζοντας τον Σβέβο σε γοητεύει η απλότητα του ύφους, η ειρωνεία, και μαζί το πάθος μιας ιδιοσυγκρασίας, μιας διάνοιας που δεν έχει ανάγκη ούτε επιθυμεί να μεταμφιέζεται σε συγγραφέα. Μου φάνηκε γνώστης της ζωής, όχι της λογοτεχνίας, μελετητής, πάνω απ' όλα, του ίδιου του εαυτού του. Η πρωτοτυπία της παρατήρησης, που εκφράζεται με συνηθισμένα λόγια της καθημερινής ομιλίας, με λεξιλόγιο μάλλον περιορισμένο, δίχως εξεζητημένη διατύπωση ή στόμφο, η οξύτητα της ματιάς, που πηγάζει από την προσοχή, την προσήλωση στα καθημερινά ασήμαντα, που περνούν απαρατήρητα, η ιδιότυπη ειλι...

Αγαπηθήκαμε μ' έναν έρωτα έντονο, σχεδόν πυρετικό, σαν να ήταν μια ακραία πράξη που την υπαγόρευε η παρόρμηση της επιβίωσης. Έμεινα χαμένος μέσα στα σεντόνια αλλά δεν κοιμήθηκα, παρέμενα σ' αυτό το είδος νάρκης του κορμιού που επιτρέπει στο νου να ταξιδεύει ελεύθερος από εικόνα σε εικόνα. Έπειτα η Μίριαμ σηκώθηκε και πήγε στο μπάνιο, το δεξί μου χέρι κύλησε προς το πάτωμα σε αναζήτηση της τσάντας της. Την άνοιξα κι έχωσα το χέρι μου, άγγιξα τη λαβή ενός πιστολιού, το πήρα χωρίς να ξέρω γιατί, σηκώθηκα γρήγορα και ντύθηκα. Έριξα μια ματιά στο ρολόι μου, είχα χρόνο. Η Μίριαμ...