Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στα δοκίμια του Massimo Peri, ενός από τους γνωστότερους μελετητές της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, που δημοσιεύονται εδώ, υπάρχει ένας γόνιμος συνδυασμός θεωρητικού προβληματισμού και συγκεκριμένων εφαρμογών. Η χρησιμότητα των δοκιμίων αυτών είναι μεγάλη, γιατί στις σελίδες τους περιέχονται συζητήσεις των θεωριών της Cohn, του Genette, του Baxtin, κ.ά., και αναλύσεις κειμένων του Βιζυηνού, του Παπαδιαμάντη, του Θεοτόκη, του Καρκαβίτσα κ.ά. Το βιβλίο του Massimo Peri αποτελεί μια πολύτιμη προσθήκη στη σχετική ελληνική βιβλιογραφία.

Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει μελετήματα που αναφέρονται στα γνωστά μυθιστορήματα του Καζαντζάκη, στα διηγήματα: "Ο Αμερικάνος" του Παπαδιαμάντη, "Το Λιος" του Βενέζη, "Το Μπουρίνι" του Καραγάτση, στην "Πρώτη Αγάπη" του Κονδυλάκη και στο "Φθινόπωρο" του Χατζόπουλου, στα διηγήματα του Θεοτόκη· παράλληλα όμως γίνονται αναφορές σε κείμενα των Flaubert, Zola, Gautier, Louys, Verga, κ.α. [...] Μολονότι στο μεγαλύτερο μέρος τους τα μελετήματα εξετάζουν αναλυτικά την κειμενική άρθρωση (μακροσκοπικά και μικροσκοπικά) και προϋποθέτουν ότι η παραγωγή του νοήματος στο λογοτεχνικό κείμεν...

Περιέχονται τα κείμενα: - Άννα Βιδάλη, Εισαγωγή - Judith Williamson, "Αποκωδικοποιώντας τη διαφήμιση: τα σημεία απευθύνονται σε κάποιον" - Valerie Walkerdine, "Επαναλαμβάνοντας σκηνές στο βίντεο: οικογένειες, ταινίες, φαντασιώσεις" - Bruno Bettelheim, "Φόβοι σε σχέση με τη φαντασία" - Jacqueline Rose, "Ο Πήτερ Παν και ο Φρόυντ" - Carolyn Steedman, " 'Άκου πώς τραγουδάει το φυλακισμένο πουλί': το τραγούδι της Άμαρτζιζ" - Άννα Βιδάλη, "... και το όνομα αυτής Ευαγγελία"

Οι ιστορίες -είτε με τη μορφή χρονικών είτε με τη μορφή φανταστικών μύθων- διαποτίζουν τον κόσμο μας, διαμορφώνουν τις βασικές εντυπώσεις μας για την πραγματικότητα και επιβάλλουν δομή στη ζωή μας. Πώς όμως και γιατί οι άνθρωποι δημιουργούν ιστορίες -ιστορίες λογοτεχνικές, ιστορικές νομικές, ιστορίες για τον εαυτό; Και ποιος είναι ο ρόλος της αφήγησης των ιστοριών στη ζωή μας; Αυτή την άπιαστη, αλλά θεμελιώδη όψη της ανθρώπινης φύσης, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο τη χρησιμοποιούμε για να δώσουμε νόημα στη ζωή μας, διερευνά στο συγκεκριμένο βιβλίο ο Bruner. Μας προτρέπει...

Το λογοτεχνικό φαινόμενο έχει την ίδια ηλικία με την ιστορία του ανθρώπου, καθώς συνεχώς περιγράφει (και έτσι αναλογικά εξηγεί) την ανθρώπινη κατάσταση ή πραγματικότητα. Η πραγματικότητα γίνεται προσιτή και λειτουργική μέσω της λογοτεχνικής της προσομοίωσης, με τρόπους όπως εκείνοι της αφήγησης και της έκφρασης. Η αφήγηση είναι αναπαράσταση δράσης και αντιστοιχεί στη μυθοπλαστική πεζογραφία, ενώ η έκφραση είναι απόδοση ψυχικής κατάστασης και αντιστοιχεί στη λυρική ποίηση. Με την εξέταση της πεζογραφίας, στο πρώτο μέρος του βιβλίου, δίνονται απαντήσεις στα ερωτήματα: "Πώς μ...

Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει έξι μελετήματα διαρθρωμένα σε τρία συγκριτικά "δίπτυχα", τα οποία δορυφορούν ένα προλογικό μελέτημα για τη μεθοδολογία τους, που συνδυάζει τη σημειωτική με τη ψυχανάλυση και, σε παράρτημα, ένα κείμενο του Peter Brooks για την ψυχαναλυτική προσέγγιση των λογοτεχνικών κειμένων. Εξετάζονται, έτσι, τρία αντικείμενα: η διαχείριση παρεμφερών θεμάτων και η τακτική συγκάλυψης-αποκάλυψης, σε δείγματα αφηγητών από τη διηγηματογραφία της Νέας Αθηναϊκής Σχολής (Παπαδιαμάντης, Βλαχογιάννης)· η άρνηση της τεκνογονίας και η απαξίωση της οικογένειας ως θεσμού στ...

To θέμα του βιβλίου είναι η ποιητική της αφήγησης, η συνθετική και συνοπτική δηλαδή παρουσίαση διάφορων και διαφορετικών, κάποτε αλληλοαναιρούμενων, απόψεων όσων αφηγηματολόγων μελετούν τους αφηγηματικούς τρόπους σε λογοτεχνικά έργα ή αναφέρονται στο πλαίσιο της θεωρίας τους σ’ αυτούς, και όχι η δημιουργία μιας ψευδούς -και επικίνδυνης- εντύπωσης για την ύπαρξη μιας μεθοδολογίας για κοινή -και αβασάνιστη- χρήση. Πιο συγκεκριμένα, παρουσιάζονται τα θέματα του αφηγητή, του χώρου, του χρόνου, του λόγου και του αποδέκτη της αφήγησης σε χωριστά κεφάλαια για τη διευκόλυνση του α...

Η παρέα μας γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 2001 από τη σύμπραξη δύο δημοτικών οργανισμών του Βόλου, του Κ.Α.Π.Η. και του "Κέντρου Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών" Νεάπολης του Δ.Ο.Υ.Κ. πάνω σε μια ιδέα του παραμυθά και μελετητή του προφορικού πολιτισμού, Στέλιου Πελασγού. Με τη φροντίδα και την καθοδήγησή του, η παρέα αυτή αντάμωνε ένα απόγευμα κάθε βδομάδα. Παρούσα σε κάθε συνάντηση ήταν η Ελένη Ζαφειρίου, διευθύντρια του ΚΑΠΗ, που με την τρυφερότητα και την κατανόησή της συνέδεε με λεπτότητα τις ιδιαιτερότητες καθενός σε μια σφιχτοδεμένη ομάδα. Η ιστορικός Παρασκευή Τσιμά απ...

Το βιβλίο αυτό (που πρωτοκυκλοφόρησε στα γαλλικά το 1972, στο πλαίσιο της περίφημης σειράς "Ποιητική", υπό τη διεύθυνση του συγγραφέα και του Tzvetan Todorov) είναι, ανάμεσα στα έργα του Gerard Genette εκείνο που αφορά περισσότερο από κάθε άλλο το ευρύ κοινό. Γιατί περιλαμβάνει την περίφημη μελέτη του "Ο λόγος της αφήγησης: δοκίμιο μεθοδολογίας", που αποτελεί έναν από τους μεγάλους σταθμούς στη συγκρότηση της σύγχρονης αφηγηματολογίας και προσφέρει ένα εύληπτο κι εύχρηστο εργαλείο για την ανάλυση των αφηγηματικών κειμένων. Με αφετηρία ορισμένα κριτήρια στρατηγικής σημασί...

Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει τις επιστημονικές ανακοινώσεις που παρουσιάστηκαν στο 3ο Φεστιβάλ Αφήγησης Ολύμπου, που διοργάνωσε το Εργαστήριο Λόγου και Πολιτισμού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας για τρίτη συνεχή χρονιά, σε συνεργασία με τον Μορφωτικό Εκπολιτιστικό Σύλλογο "Απανταχού Καλλιπευκιωτών" και τον Πανελλήνιο Όμιλο Φίλων της Αφήγησης (ΠΟΦΑ), τον Ιούνιο του 2007, στην Καλλιπεύκη Λάρισας. Συγκεκριμένα, μετά τα εισαγωγικά, στο πρώτο μέρος περιλαμβάνονται τα άρθρα: - "Το παραμύθι και η επικαιρότητα", του Μηνά Αλ. Αλεξιάδη, καθηγητή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημί...

Το έπος, το λαϊκό παραμύθι, ο θρύλος, η παραλογή, ο μύθος, το αίνιγμα και κάθε έργο της λαϊκής λογοτεχνίας είναι λόγια, λόγια προφορικά, κομμάτια της πράξης της προφορικής αφήγησης. Η τέχνη του παραμυθά γέννησε το λαϊκό θέατρο και τη λογοτεχνία και δυνάμωσε τη συνοχή των ανθρώπινων κοινοτήτων προσφέροντας ιστορική ταυτότητα, ψυχική βοήθεια και πνευματική στήριξη. Η σύγχρονη αναβίωση της τέχνης αυτής ποτίζεται από τη νοσταλγία της κοινότητας, την αγάπη στον ζωντανό λόγο και την ανάγκη της απλότητας. Θυμίζει στο δάσκαλο, στον ιστορικό, στον ψυχοθεραπευτή, στον ηθοποιό, στο λο...

Από τότε που υπάρχει, η ανθρωπότητα έμαθε να καλλιεργεί την τέχνη της αφήγησης ιστοριών· μια τέχνη που βρίσκεται πάντα στον πυρήνα του κοινωνικού δεσμού. Ωστόσο, από τη δεκαετία του 1990 κι έπειτα, στις ΗΠΑ και στη συνέχεια στην Ευρώπη, αυτή η τέχνη αιχμαλωτίστηκε από τις λογικές της επικοινωνίας και του θριαμβεύοντος καπιταλισμού, υπό την ανώδυνη ονομασία «storytelling»: το μάρκετινγκ, το μάνατζμεντ και η πολιτική επικοινωνία χρησιμοποιούν την τέχνη της αφήγησης ως όπλο για την αποτελεσματικότερη χειραγώγηση των πνευμάτων των καταναλωτών και των πολιτών. Πίσω από τις δ...

Στη συγκεκριμένη μελέτη επιχειρείται η σφαιρική ανάλυση των λογοτεχνικών χαρακτήρων στο πλαίσιο της αφήγησης, χωρίς εξωκειμενικές παρεμβάσεις και αναφορές. Αφού διερευνηθεί η σχέση τους με τους άξονες που δομούν ένα λογοτέχνημα και γίνει η θεωρητική αναδρομή στην υπόσταση και παρουσία τους τόσο στην παιδική όσο και στη γενικότερη λογοτεχνία, τα λογοτεχνικά πρόσωπα αναλύονται σε δύο επίπεδα. Στο ένα εξετάζεται η παρουσία τους την ιστορία, με την αναζήτηση των στοιχείων εκείνων που τα δομούν και τα καθιστούν αληθοφανείς "οντότητες" του εκάστοτε μυθοπλαστικού κόσμου. Στο άλλο...

Η τέχνη, το παιχνίδι, η αφήγηση είναι δραστηριότητες συνυφασμένες με την καθημερινή ζωή των ανθρώπων, που απαντούν σε όλες τις κοινωνίες και τους πολιτισμούς και εμπλουτίζουν τη ζωή μας με έναν ιδιαίτερο και μοναδικό τρόπο. Ανθρώπινες εκφράσεις, που χάνονται στα βάθη των αιώνων, κέντρισαν το ενδιαφέρον των μελετητών, από τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη έως εκπροσώπους της σύγχρονης επιστήμης, οι οποίοι θέτουν θεμελιώδη ερωτήματα όπως: - Τι κάνει τους ανθρώπους να ενδιαφέρονται για την τέχνη, το παιχνίδι και την αφήγηση; - Γιατί οι άνθρωποι δημιουργούν έργα τέχνης, παίζουν...

Ο τίτλος του βιβλίου υπονοεί την ύπαρξη μιας διπλής σύνδεσης. Από τη μια έχουμε το ρόλο της τέχνης στην εκπαίδευση και στη ζωή των παιδιών και από την άλλη, την εκπαίδευση των ειδικών. Από τη μια βρίσκεται η τέχνη ως μέσο προσωπικής και αυθόρμητης έκφρασης και από την άλλη, η τέχνη ως ιδιαίτερο κοινωνικοπολιτισμικό πεδίο. Ο τόμος πραγματεύεται την καλλιτεχνική πράξη ως μια δυναμική και διαρκώς εξελισσόμενη διαδικασία προσωπικής δημιουργίας. Η διαδικασία αυτή εμφορείται από τη διάθεση ανάπτυξης μιας προσωπικής ματιάς με βάση υλικά, εργαλεία, μεθόδους, στάσεις και σκέψεις,...

Σε αντίθεση με τις παραδοσιακές σχολιασμένες εκδόσεις που επιδιώκουν την πληρότητα εμμένοντας στις λεπτομέρειες του κειμένου, αυτό το αφηγηματολογικό υπόμνημα επικεντρώνεται αποκλειστικά στην αφηγηματολογική διάσταση της Oδύσσειας, ρίχνοντας φως στα συμφραζόμενα και στο επίπεδο της μακροδομής. Αξιοποιώντας τα πορίσματα της σύγχρονης αφηγηματολογίας και ομηρικής έρευνας, ανιχνεύει τον ρόλο του αφηγητή και των αποδεκτών της αφήγησης, τις μεθόδους χαρακτηρισμού των προσώπων και την περιγραφή, την εξέλιξη της πλοκής, την εστίαση, καθώς και την αφηγηματική εκμετάλλευση των τυπικ...

Το παρόν βιβλίο αποτελεί μια εισαγωγή σε βασικά ζητήματα που αφορούν την τέχνη και τις τεχνικές της αφήγησης, καθώς και την αναγκαιότητα της διασύνδεσής της με την εκπαίδευση. Προτείνονται τρόποι αξιοποίησης της αφήγησης στην εκπαίδευση καθώς και τρόποι διασύνδεσής της με ποικίλα γνωστικά αντικείμενα, όπως η διαπολιτισμική και περιβαλλοντική εκπαίδευση κ.ά. Παρουσιάζονται τα είδη και οι μορφές της αφήγησης, τα είδη των αφηγητών, οι αιτίες και οι λόγοι της ανάπτυξης της ιστόρησης, οι τεχνικές που χρησιμοποιεί τόσο ο λαϊκός όσο και ο σύγχρονος αφηγητής, καθώς και ο εκπαιδευτι...

Είναι γνωστό ότι οι εκπαιδευτικοί χρησιµοποιούν την αφήγηση ως εργαλείο διδασκαλίας και µάθησης κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ωστόσο, στο πλαίσιο της εκπαίδευσης των µικρών παιδιών η αφήγηση αποκτά µία ιδιαίτερη σηµασία, καθώς ο προφορικός λόγος αποτελεί ένα γνωστικό εργαλείο για το µικρό παιδί. Στο βιβλίο αυτό προτείνεται ένα πλάνο σχεδιασµού αφηγηµατικής διδασκαλίας σύµφωνα µε µια τέτοια θεώρηση για την αφήγηση ιστοριών, και ειδικότερα τη θεωρία του Kieran Egan, και αναλύονται τα βήµατα για το σχεδιασµό ενός διδακτικού αφηγηµατικού πλαισίου. Συγχρόνως, παρουσιάζονται...