Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Αγαπούσα παράφορα την Κόμισσα ντε... Ήμουν είκοσι χρόνων, ήμουν άπειρος, με απατούσε, θύμωσα, με εγκατέλειψε... Ήμουν άπειρος, την επιθύμησα πάλι, ήμουν είκοσι χρόνων, με συγχώρησε. Είκοσι χρόνων, άπειρος, με απατούσε διαρκώς και δεν με εγκατέλειπε πια. Πίστευα ότι ήμουν ο εραστής των εραστών, ο πληρέστερος των ανδρών." Ο Μίλαν Κούντερα, στο έργο του "Η τέχνη του μυθιστορήματος", θεωρεί ότι το μυθιστόρημα του Βιβάν Ντενόν "ξεκινάει με την ωραιότερη παράγραφο της γαλλικής μυθιστορίας". Η αρχή του "Χωρίς επαύριον" επιβάλλεται ως αριστούργημα ύφους και ειρωνείας. Οι προ...

Στο θαυμαστό βιβλίο του "Φανταστικοί βίοι" (1896), που δημοσιεύεται σε μετάφραση του ποιητή Έκτορα Κακναβάτου, ο Marcel Schwob περιγράφει τη ζωή και το τέλος εικοσιδύο υπαρκτών και φανταστικών προσώπων: οι ήρωές του είναι ο Εμπεδοκλής, ο Ηρόστρατος ο εμπρηστής, ο Κράτης ο κυνικός, ο Λουκρήτιος, μια εταίρα στη Ρώμη, ένας γεωμάντης, ο ζωγράφος Ουτσέλλο, ένας αιρετικός του Μεσαίωνα, ένας ηθοποιός της ελισαβετιανής εποχής, ο τραγικός ποιητής Κύριλλος Τουρνέρ, ένας θησαυροθήρας, ο πειρατής Κάπταιν Κιντ, δύο στραγγαλιστές στην Αγγλία του 19ου αιώνα κ.ά. Ο Schwob υποπτευόταν ότι κ...

[...] Μια παράξενη, μια ακατάλυτη συμπάθεια είχε γεννηθεί μέσα μας για το όν αυτό που είχε έρθει εδώ να τερματίσει τη ζωή του, μια συμπάθεια που μας απομόνωνε μαζί του σ' εκείνη την ψυχρή αμμουδιά, ανάμεσα στον γκρεμό που έστεκε ασάλευτος και στα νερά που κινούνταν. Ήμασταν μόνοι - μόνοι με τη φάλαινα, με εκείνη την ανεξιχνίαστη μάζα από ζελατίνη όπου το κενό έπαιρνε χρώματα τόσο τρυφερά, και με κοινή συμφωνία, χωρίς μια λέξη, ενστερνιστήκαμε την υπόθεσή της. Αυτή η ήττα, αυτό το σιωπηλό σβήσιμο, όλα ξαναγίνονταν παρουσία. [...] Η θέα της μας εκτόξευε έξω από το χρόνο, έξω...

Με τον τίτλο "Τρεις ιστορίες" δημοσιεύονται από κοινού τρία αλληλένδετα αφηγήματα του Ντενί Ντιντερό που πρωτοδημοσιεύθηκαν στο περιοδικό "Λογοτεχνική αλληλογραφία" του Γκριμ από το 1793 ώς το 1794. Η πρώτη ιστορία, το "Αυτό δεν είναι παραμύθι", αποτελείται από δύο μέρη που θέτουν το πρόβλημα της ηθικής στάσης στο πλαίσιο μιας ερωτικής σχέσης. Το πρώτο μέρος εισάγεται με το συμπέρασμα "υπάρχουν πολύ καλοί άνδρες και πολύ κακές γυναίκες". Στο δεύτερο μέρος η σχέση εξουσίας των δύο φύλων αντιστρέφεται καθώς διαπιστώνεται τώρα πως "υπάρχουν πολύ καλές γυναίκες και πολύ κακοί...

Πίσω από τα τριπλά τείχη του ανακτόρου του Γιλντίζ, στην Κωνσταντινούπολη, την πύλη της Ευρώπης, ο Σουλτάνος εξυφαίνει σκοτεινές μηχανορραφίες. Το αίμα κυλά στον Κεράτιο. Το αίμα κυλά στην Ανατολία. Μυστικά κομιτάτα, οι πολιτικοί εξόριστοι στο Παρίσι, οι στρατιωτικοί στη Θεσσαλονίκη, οργανώνουν την επανάσταση. Αλλά η περιπέτεια παίρνει άσχημη τροπή: πόλεμος στα Βαλκάνια, στον Καύκασο, τρομοκρατία στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. 1915. Η διαταγή για την εξολόθρευση των Αρμενίων έχει δοθεί. Αυτό που έμοιαζε με παραμύθι, η ιστορία του Σουλτάνου και των τριών Πασάδων, θα εξελιχθεί...

Αθήνα, Δαφνί, Ελευσίνα, Πλαταιές, Θεσπιές, Λιβαδειά, Αράχωβα, Δελφοί, Θερμοπύλες, Νεμέα, Μυκήνες, Άργος, Σπάρτη, Μεσσήνη, Βάσσες, Ανδρίτσαινα, Ολυμπία... Μερικοί από τους σταθμούς του ταξιδιού που έκανε ένας μεγάλος συγγραφέας, ο Γουσταύος Φλωμπέρ, στην Ελλάδα του 1850. Αυτό το ταξιδιωτικό οδοιπορικό που ο Κ.Θ. Δημαράς θησαύρισε από το σώμα των περιηγήσεων του Φλωμπέρ, κυκλοφόρησε με τον τίτλο "Το ταξίδι στην Ελλάδα, Δεκέμβριος 1850 - Φεβρουάριος 1851". Το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1989, διαβάζεται διαρκώς έκτοτε από τους αναγνώστες και τώρα ανατυπώνεται σε έκ...

"Σήμερα 23 Ιανουαρίου, Πέμπτη, πήγα να αποχαιρετήσω την Ακρόπολη. Μέσα στον Παρθενώνα, στη βάση μιας πλάκας, ένας μηρός φαγωμένος εντελώς γκρίζος. Φυσούσε δυνατά, ο ήλιος βασίλευε, ο ουρανός ήταν κατακόκκινος πάνω από την Αίγινα. Πίσω από τους κίονες των Προπυλαίων, ο ουρανός απλωνόταν με χρώμα κίτρινο κροκάτο. Σπρώχνοντας την πόρτα της Ακρόπολης, παρατήρησα πως έτριζε πονεμένα, σαν πόρτα σιταποθήκης. Βγήκα και κοίταζα το θέατρο του Ηρώδη, όταν ένας στρατιώτης ήρθε να μου πουλήσει για δύο δραχμές, μια μικρή γυναικεία φιγούρα με τα μαλλιά της ανασηκωμένα στην κορυφή του...

Ο Σιντάρτα, γιος ενός ισχυρού βασιλιά, ζει σε ένα τεράστιο παλάτι στους πρόποδες των Ιμαλαΐων, όπου ο πατέρας του επιμένει να τον κρατάει φυλακισμένο για να τον προφυλάξει από τα βάσανα του κόσμου. Μέσα από αυτή την παιδική ηλικία, που βρίθει από ερωτηματικά και φόβους και είναι βυθισμένη στη σιωπή, θα δομηθεί μια υποδειγματική προσωπικότητα, ταγμένη εξολοκλήρου στην προσωπική ολοκλήρωση και την αυταπάρνηση. Μέσα από αυτή τη διήγηση, που κοσμούν καθαρές εικόνες του Κοζέ (Cosey), ο Ζακ Σαλομέ φωτίζει τα μονοπάτια της παιδικής ηλικίας προσθέτοντας μερικές πινελιές ευαισθησί...

Το να ζεις στον εικοστό αιώνα είναι για πάμπολλους ανθρώπους τόσο αφόρητα πληκτικό ή απελπιστικό, που αρκετοί απ' αυτούς, ελπίζοντας να βρουν διαφυγή, ερεθίσματα ή γαλήνη, σπρώχνουν το σώμα και την ψυχή τους σε μια τερατώδη ένωση παίρνοντας ναρκωτικά. Κι ένας ακόμη μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων που δεν έχουν κουράγιο να τα παίρνουν, βρίσκουν ευχαρίστηση διαβάζοντας βιβλία που αναφέρονται σε ναρκομανείς. Η συμβολή του Κοκτό σ' αυτό τον περίεργο κλάδο της λογοτεχνίας είναι μοναδική. Με το "Όπιό" του, το ημερολόγιο μιας αποτοξίνωσης, ζωντανεύει την ημέρα και τη νύχτα του κόσμου...

Ιδού το άνθος μου. Τιμείστε το με μάτια, με τη μύτη, με τη γλώσσα και τα δάχτυλα, γλιστρήστε εντός του το μίσχο σας, βυθίστε τον ως την καρδιά του που είναι και δική μου. Τολμηρά και τρυφερά, αυτά τα κρυφά ημερολόγια του Άνθους, περιγράφουν γυμνή την αλήθεια της ηδονής, τα γούστα και τις μεθόδους μιας γυναίκας και των οκτώ της ερώτων.

Ο πολυμαθής κοσμοπολίτης διπλωμάτης και κατεξοχήν ταξιδιώτης συγγραφέας του 20ού αιώνα στη Γαλλία, Πωλ Μοράν (1886-1976), μας ξεναγεί σε μέρη κοντινά και εξωτικά μέσα από αυτή την ανθολογία των ταξιδιωτικών του κειμένων. Από τον Ηρόδοτο στον Μάρκο Πόλο, από τον Μονταίνι στον Μοντεσκιέ, οι συγγραφείς συνέδεαν πάντα την εξερεύνησή τους στο χώρο με την εξερεύνηση του ανθρώπινου στοιχείου. Έτσι και ο Πωλ Μοράν, δεινός αφηγητής, δεν θα συνδέσει την περιπλάνησή του στον κόσμο με μια απλή αναζήτηση τού εξωτισμού αλλά, "ερωτευμένος με το δρόμο", όπως δηλώνει στο λόγο που εκφώνησ...

Δεν βλέπομεν τίποτε... Και όμως... Εις τα πλάγια ενός λόφου περισσότερον απομακρυσμένου, του οποίου η κορυφή περνά την Καστρίτσαν, εν μικρόν σημείον καπνού κοκκινίζει, έπειτα εν άλλο... Ολίγα δευτερόλεπτα περνούν και διασχίζουν ήχοι την καθαράν ατμόσφαιραν· ο θόρυβος του θανάτου φθάνει μέχρις ημών... Αι οβίδες σκάζουν προ των οφθαλμών μας προτού σκάσουν εις τα αυτιά μας. Κάποιος μου δίδει εξηγήσεις: Τα ελληνικά αποσπάσματα, ερχόμενα αναμφιβόλως από το Μέτσοβον, το οποίον κατέχεται ήδη, κατέλαβον τους λόφους τους περιστοιχίζοντας την Καστρίτσαν... Ο Τουρκικός στρατός, βοη...

"Η αλήθεια, να, απλούστατα, το βιβλιοπωλείο περνάει σοβαρότατη κρίση αναδουλειάς. Μην μπας και πιστέψτε ούτε μηδενικό απ' τα τάχα μου 100.000 αντίτυπα! 40.000!... ακόμα και 400!... παπαραμύθια! Αλί!... Αλί!... Μόνο τα αισθηματικά ρομάντζα... και πολλά λέω!... κρατάν λίγο τα μπόσικα!... και κάπως η "μαύρη σειρά"... κι η "πτωματί"... Στην πραγματικότητα, δεν πουλάν πια τίποτα... είναι σοβαρό!... ο κινηματογράφος, η τηλεόραση, οι οικιακές συσκευές, το σκούτερ, τ' αμάξι 2, 4, 6 ίππων κάνουν φοβερή ζημιά στο βιβλίο... όλα "με δόσεις", φαντάζεστε! και τα "γουικέντ"!... κι οι ωραί...

Ο 38χρονος Σιμόν βλέπει κάθε βράδυ το ίδιο αινιγματικό όνειρο, ώσπου, μια μέρα, μια εξίσου αινιγματική γυναίκα του το ερμηνεύει. Ο Σιμόν είναι η μετενσάρκωση ενός ανθρώπου που έζησε στο Θιβέτ του 11ου αιώνα, ποτισμένος από ένα άσβεστο μίσος ενάντια στον ανιψιό του, τον μεγάλο θιβετιανό ερημίτη Μιλαρέπα. «Αιώνες τώρα περιπλανιέσαι στα βουνά των ονείρων, θέλοντας να λυτρώσεις την ψυχή σου. Κι ο μόνος τρόπος για να το πετύχεις, είναι ν' αφηγηθείς την ιστορία του αντιπάλου σου, την ιστορία του Μιλαρέπα, του πιο μεγάλου ερημίτη». Για να ξεφύγει από τον φαύλο κύκλο των μετενσαρ...

"Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν συναντούν τον Πήτερ Παν αναγνωρίζουν στο πρόσωπό του το μικρό παιδί που υπήρξαν κάποτε και που έχουν την τάση να το ξεχνούν". Γιατί πίσω απ' αυτό το χαρούμενο, αθώο κι άκαρδο πρόσωπο κρύβεται ένα θλιμμένο παιδί, όπως το αποκαλύπτει με εξαιρετικό τρόπο η Kαθλήν Kέλλυ-Λαινέ. Εξερευνώντας το μύθο αυτού του μικρού αγοριού που αρνείται να μεγαλώσει, η ψυχαναλύτρια-συγγραφέας παραπέμπει στη δική της παιδική ηλικία και τη φυγή από την Ουγγαρία, με τον Εβραίο τυπογράφο πατέρα που πήγε στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως και κυνηγήθηκε από το σταλινικό καθε...

Μοιρασμένος ανάμεσα σε έναν ενθουσιώδη λυρισμό και την έμμονη ιδέα του ρεαλισμού, ο Γκυστάβ Φλωμπέρ (1821-1880) σφραγίζει τα γραπτά του με τον ανωτέρω δυϊσμό - που αποτελεί εξάλλου και τη μεγαλύτερη πρωτοτυπία του έργου του. Απαράκαμπτος σταθμός της γαλλικής λογοτεχνίας, αυτός ο αισθητής του λόγου επιδόθηκε σε μια σχολαστική έρευνα και συλλογή στοιχείων σχετικά με την ανθρώπινη ψυχή. Υπάρχει μήπως αίσθημα πιο καταστρεπτικό για την ψυχή, πιο εξοντωτικό για το πνεύμα και πιο ολέθριο για την ηθική από το πάθος - λάμια αχόρταγη που καταβροχθίζει τα πάντα στο πέρασμα της;...