Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΒΡΑΒΕΙΟ RENAUDOT ΤΟ 1984 Η Ερνό με αφορμή την προσωπική της εμπειρία γράφει για όλα όσα συνδέουν αλλά και απομακρύνουν τους πατεράδες από τις κόρες αναλύοντας τι σημαίνει να χάνεις έναν γονιό, τα παιχνίδια που παίζει η μνήμη, τη σταδιακή αποξένωση ανάμεσα σε άτομα διαφορετικών γενιών και κοινωνικών τάξεων. Καθώς περιγράφει τη ζωή του πατέρα της, συμφιλιώνεται με τον πρόσφατο θάνατό του και με ό,τι εκείνος της κληροδότησε το οποίο, όπως η ίδια λέει χαρακτηριστικά, "αναγκάστηκα να αποχωριστώ όταν μπήκα στον κόσμο των μορφωμένων αστών".

ΒΡΑΒΕΙΟ RENAUDOT ΤΟ 1984 Η Ερνό με αφορμή την προσωπική της εμπειρία γράφει για όλα όσα συνδέουν αλλά και απομακρύνουν τους πατεράδες από τις κόρες αναλύοντας τι σημαίνει να χάνεις έναν γονιό, τα παιχνίδια που παίζει η μνήμη, τη σταδιακή αποξένωση ανάμεσα σε άτομα διαφορετικών γενιών και κοινωνικών τάξεων. Καθώς περιγράφει τη ζωή του πατέρα της, συμφιλιώνεται με τον πρόσφατο θάνατό του και με ό,τι εκείνος της κληροδότησε το οποίο, όπως η ίδια λέει χαρακτηριστικά, "αναγκάστηκα να αποχωριστώ όταν μπήκα στον κόσμο των μορφωμένων αστών".

"Το Κονγκό δεν υπάρχει". Άρα πρέπει να επινοηθεί. Το 1884, στο Συνέδριο του Βερολίνου, όταν οι μεγάλες δυνάμεις μοιράζουν μεταξύ τους την Αφρική, ιδρύουν μια εμπορική επιχείρηση: το ανεξάρτητο κράτος του Κονγκό. Ακολουθούν οι εργασίες εκχέρσωσης, η εγκατάσταση εμπορικών καταστημάτων, οι σφαγές... Το κακό αποκτά σάρκα και οστά όταν ο Ερίκ Βυϊγιάρ ζωντανεύει τον βασιλιά Λεοπόλδο Β΄, τον ιχνηλάτη Σαρλ Λεμαίρ, τον βασανιστή Λεόν Φιεβέζ, τους διαπραγματευτές αδελφούς Γκοφφινέ. Στο "Κονγκό", ιστορική αφήγηση και συνάμα πολιτική αποτίμηση του ελεύθερου εμπορίου, ο Βυϊγιάρ αναβι...

Ο συγγραφέας της απουσίας υπογράφει ίσως, με το "Ένα πεντιγκρί", το καλύτερο βιβλίο του: την αφήγηση των πρώτων είκοσι χρόνων της ζωής του στο μεταπολεμικό Παρίσι· ένα ταξίδι στη νεανική του ηλικία, κλειδί για το σύνολο του έργου του. Les Inrockuptibles Αυτή η άρνηση της ενδοσκόπησης, του πάθους, του υπερχειλίζοντος συναισθηματισμού, καθιστά το βιβλίο παράδοξο και δυνατό. Είναι βέβαια γραμμένο με συγκίνηση, και η αίσθηση του τραγικού δεν είναι ποτέ απούσα στην αποστασιοποιημένη γραφή του Μοντιανό. Ωστόσο, με αμείλικτο τρόπο, ο συγγραφέας επισημαίνει, σε όσους νομίζουν ό...

Η Γαλλίδα συγγραφέας Σοσάνα Μπουχόμπζα (Chochana Boukhobza), διηγείται στο βιβλίο αυτό την αληθινή ιστορία του Γκυ Μπρεν, διπλού θύματος της Ιστορίας, τις προδοσίες των συνεργατών των Γερμανών και την γενναιοδωρία εκείνων που έθεσαν τη ζωή τους σε κίνδυνο για να κρύψουν εβραιόπουλα. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου φωτίζεται η όχι και τόσο γνωστή ιστορία των εβραιόπουλων από γονείς που τα ίχνη τους χάθηκαν στα στρατόπεδα, κατά την Κατοχή και την μεταπολεμική Γαλλία. Αναδύεται επίσης η ιστορία της ανθούσας εβραϊκής κοινότητας της Βιέννης, όπως περιγράφεται από τον Στέφαν Τσβ...

Το "Ένας καλός γιος" είναι η ιστορία ενός παιδιού με εύθραυστη υγεία που γεννιέται μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο σε μια οικογένεια αυστριακής καταγωγής και γερμανικής παιδείας. Σε πολύ μικρή ηλικία το στέλνουν σ' ένα σανατόριο στην Αυστρία λόγω του προβλήματος των πνευμόνων του. Μέσα στο χιονισμένο τοπίο δοξάζει τον Θεό και προσεύχεται κάθε βράδυ να πεθάνει ο πατέρας του. Ο πατέρας του, αντισημίτης και ρατσιστής, είναι ένας κακότροπος σύζυγος που δέρνει και εξευτελίζει τη γυναίκα του. Ο μοναχογιός του θα κάνει τα πάντα για να γίνει το αντίθετο απ' αυτόν. Θα υπάρξει αργότερ...

Όταν ο Σαμουήλ ερωτεύεται παράφορα μια ασθενή του, τη Σοφί Μανσέλ, όλη του η ζωή ανατρέπεται. Οι μέρες που απομένουν στη νεαρή γυναίκα, η οποία έχει προσβληθεί από καρκίνο τα τελευταία έξι χρόνια, είναι μετρημένες. Ο Σαμουήλ, όμως, θέλει να πιστεύει πως η θεραπεία είναι εφικτή. Δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτήν, χωρίς να βλέπει το βλέμμα της, το χαμόγελό της... Ο νεαρός γιατρός είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα για να τη σώσει, ακόμα και να της χορηγήσει μια νέα ουσία που έχει ανακαλύψει ο καθηγητής Λακόμπ, ένα φάρμακο του οποίου τα αποτελέσματα στον ανθρώπινο οργανισμό είναι ά...

Ο νεκρός του τίτλου του βιβλίου, ο Έντουάρ, εραστής της Μαρίας, έχει μόλις πεθάνει στην αρχή της ιστορίας, και ο θάνατός του προξενεί στη Μαρία μια κατάσταση αποχαλίνωσης και έκστασης. Αυτό ίσως να υπονοεί μια προηγούμενη κατάσταση περιορισμού και δέσμευσης από τον εραστή. Ωστόσο, ο Μπατάιγ μας αποκαλύπτει ότι, καθώς ο Εντουάρ πέθαινε, της ζήτησε να γδυθεί τελείως. Επομένως, η απελευθέρωσή της δεν οφείλεται στο θάνατό του. Μάλλον εκείνος είναι αυτός που προκαλεί και καθοδηγεί τη σεξουαλική της έκσταση ενώ πεθαίνει. Η Μαρία παραβιάζει και αποσυναρμολογεί τους κοινωνικούς κ...

Δεν βλέπομεν τίποτε... Και όμως... Εις τα πλάγια ενός λόφου περισσότερον απομακρυσμένου, του οποίου η κορυφή περνά την Καστρίτσαν, εν μικρόν σημείον καπνού κοκκινίζει, έπειτα εν άλλο... Ολίγα δευτερόλεπτα περνούν και διασχίζουν ήχοι την καθαράν ατμόσφαιραν· ο θόρυβος του θανάτου φθάνει μέχρις ημών... Αι οβίδες σκάζουν προ των οφθαλμών μας προτού σκάσουν εις τα αυτιά μας. Κάποιος μου δίδει εξηγήσεις: Τα ελληνικά αποσπάσματα, ερχόμενα αναμφιβόλως από το Μέτσοβον, το οποίον κατέχεται ήδη, κατέλαβον τους λόφους τους περιστοιχίζοντας την Καστρίτσαν... Ο Τουρκικός στρατός, βοη...

Την 1η Σεπτεμβρίου του 1939 σημαίνουν μεσάνυχτα σε ολόκληρη σχεδόν την Ευρώπη και εγκαθίσταται για τα καλά το κράτος του τρόμου. Ο Νταν Φρανκ, μέσα από τα στρατιωτικά γεγονότα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και τα διπλωματικά παρασκήνια, παρακολουθεί και περιγράφει με ζωντανό και γλαφυρό τρόπο τον βίο και την πολιτεία διακεκριμένων διανοουμένων, συγγραφέων, καλλιτεχνών, ποιητών, γηγενών ή ξένων που καταφθάνουν στη Γαλλία μέσα στη δίνη των διωγμών και των επιστρατεύσεων. Εβραίοι, προοδευτικοί, καταδιωγμένοι, εξόριστοι και πρόσφυγες, με ή χωρίς χρήματα και διασυνδέσεις, βρίσ...

O Ανρί Σαριέρ -γνωστός με το παρατσούκλι Πεταλούδας εξαιτίας ενός εντυπωσιακού τατουάζ στο στήθος του- συλλαμβάνεται στο Παρίσι για ένα φόνο που δε διέπραξε και καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη σε μια σωφρονιστική αποικία στα ανοιχτά της Γαλλικής Γουιάνας. Όμως για τον Σαριέρ η ελευθερία είναι πιο σημαντική κι από τον αέρα που αναπνέει. Σαράντα τρεις μέρες μετά την άφιξή του στη φυλακή, ο Πεταλούδας προσπαθεί για πρώτη φορά να αποδράσει. Με μοναδικά του όπλα την πονηριά και το πείσμα, ο Σαριέρ δοκιμάζει και αποτυγχάνει ξανά και ξανά, μέχρι που τον μεταφέρουν στο Νησί του Δι...

"Αγαπούσα παράφορα την Κόμισσα ντε... Ήμουν είκοσι χρόνων, ήμουν άπειρος, με απατούσε, θύμωσα, με εγκατέλειψε... Ήμουν άπειρος, την επιθύμησα πάλι, ήμουν είκοσι χρόνων, με συγχώρησε. Είκοσι χρόνων, άπειρος, με απατούσε διαρκώς και δεν με εγκατέλειπε πια. Πίστευα ότι ήμουν ο εραστής των εραστών, ο πληρέστερος των ανδρών." Ο Μίλαν Κούντερα, στο έργο του "Η τέχνη του μυθιστορήματος", θεωρεί ότι το μυθιστόρημα του Βιβάν Ντενόν "ξεκινάει με την ωραιότερη παράγραφο της γαλλικής μυθιστορίας". Η αρχή του "Χωρίς επαύριον" επιβάλλεται ως αριστούργημα ύφους και ειρωνείας. Οι προ...

"...Άνευ σημασίας. Μόνο παραμένει το αίσθημα ελαφρότητας που είναι ο ίδιος ο θάνατος ή, για να το πούμε ακριβέστερα, η στιγμή του θανάτου μου που εφεξής πάντοτε εκκρεμεί και επίκειται ανά πάσα στιγμή..." "Η στιγμή του θανάτου μου": Ούτε καθαρή μυθοπλασία ούτε καθαρή αυτοβιογραφική μαρτυρία. Ένα ιδιότυπο στοχαστικό και εξομολογητικό αφήγημα του Μωρίς Μπλανσό (1907-2003), εν είδει αυτοβιογραφίας, γραμμένο το 1994, όταν ο συγγραφέας είναι ογδονταεπτά ετών, σαρανταπέντε χρόνια μετά την "Τρέλα της ημέρας" (Άγρα, 1984). Ένα κείμενο-κλειδί που σχολίασαν ο Derrida, ο Lacoue-...

Πρόκειται για το ημερολόγιο που κράτησε η Φρανσουάζ Σαγκάν, καταγράφοντας τη θεραπεία αποτοξίνωσής της σε ειδική κλινική, καθώς προηγουμένως είχε εθιστεί σε ένα υποκατάστατο της μορφίνης που της είχε χορηγηθεί ως παυσίπονο κατά την τρίμηνη νοσηλεία της, μετά το σοβαρό αυτοκινητικό ατύχημα που είχε το καλοκαίρι του 1957. Ήταν 22 χρονών και είχαν περάσει μόνο τρία χρόνια από την έκδοση του μυθιστορήματός της "Καλημέρα θλίψη" που την καθιέρωσε και την έκανε ευρύτερα γνωστή. Σελίδα τη σελίδα, η Σαγκάν περιγράφει την οδύνη και την αγωνία της. Παρακολουθεί τις αντιδράσεις της...

"Σήμερα 23 Ιανουαρίου, Πέμπτη, πήγα να αποχαιρετήσω την Ακρόπολη. Μέσα στον Παρθενώνα, στη βάση μιας πλάκας, ένας μηρός φαγωμένος εντελώς γκρίζος. Φυσούσε δυνατά, ο ήλιος βασίλευε, ο ουρανός ήταν κατακόκκινος πάνω από την Αίγινα. Πίσω από τους κίονες των Προπυλαίων, ο ουρανός απλωνόταν με χρώμα κίτρινο κροκάτο. Σπρώχνοντας την πόρτα της Ακρόπολης, παρατήρησα πως έτριζε πονεμένα, σαν πόρτα σιταποθήκης. Βγήκα και κοίταζα το θέατρο του Ηρώδη, όταν ένας στρατιώτης ήρθε να μου πουλήσει για δύο δραχμές, μια μικρή γυναικεία φιγούρα με τα μαλλιά της ανασηκωμένα στην κορυφή του...

Ο Ζαν-Μπατίστ-Κλαμάνς είναι ένας "ήρωας της εποχής μας": η εξυπνάδα του να στέκεται πάντα στη "σωστή" πλευρά της ζωής τον κάνει έναν άντρα ικανοποιημένο από τον εαυτό του, έναν άνθρωπο που χρησιμοποιεί την υποκρισία για να αρέσει στους άλλους. Μέχρι που μια νύχτα ακούει μια άγνωστή του γυναίκα να πέφτει στα νερά ενός ποταμού. Αυτός ο τόσο καλός, ο τόσο ελεήμων, ο τόσο συμφιλιωμένος με την "σωστή", ανθρώπινη συμπεριφορά, δεν θα τη βοηθήσει και τότε όλα γύρω του θα καταρρεύσουν. Μετά τον "Ξένο" και την "Πανούκλα", ο Καμύ με την "Πτώση" ολοκληρώνει την αριστουργηματική του τρι...

Ο συγγραφέας αφηγείται τη ζωή του τσέχου δρομέα μεγάλων αποστάσεων Εμίλ Ζάτοπεκ.Ο Ζάτοπεκ,που γεννήθηκε στη Μοραβία το 1922 και πέθανε στην Πράγα το 2000, άρχισε να ασκείται στους δρόμους αντοχής στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής και, αρχής γενομένης το 1948, εξελίχθηκε σε παγκόσμια δόξα του στίβου (5.000 μέτρα, 10.000 μέτρα,μαραθώνιος), με αποκορύφωμα της σταδιοδρομίας του τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι (1952), όπου κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια.Το 1957 τον βρήκε αξιωματικό του τσεχοσλοβακικού στρατού, μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος και υπάλληλο του Υπουργείου Αμ...

"Η αλήθεια, να, απλούστατα, το βιβλιοπωλείο περνάει σοβαρότατη κρίση αναδουλειάς. Μην μπας και πιστέψτε ούτε μηδενικό απ' τα τάχα μου 100.000 αντίτυπα! 40.000!... ακόμα και 400!... παπαραμύθια! Αλί!... Αλί!... Μόνο τα αισθηματικά ρομάντζα... και πολλά λέω!... κρατάν λίγο τα μπόσικα!... και κάπως η "μαύρη σειρά"... κι η "πτωματί"... Στην πραγματικότητα, δεν πουλάν πια τίποτα... είναι σοβαρό!... ο κινηματογράφος, η τηλεόραση, οι οικιακές συσκευές, το σκούτερ, τ' αμάξι 2, 4, 6 ίππων κάνουν φοβερή ζημιά στο βιβλίο... όλα "με δόσεις", φαντάζεστε! και τα "γουικέντ"!... κι οι ωραί...

[...] Ο Μπερνάρ ντε Μοντραγκού ήταν ένας πολύ όμορφος άντρας, ψηλός, με φαρδιές πλάτες, ευτραφής και με καλοφτιαγμένη όψη· χωριάτης ωστόσο, και μυρίζοντας περισσότερο δάσος παρά μπουντουάρ και σαλόνια. Παρ' όλα αυτά, η αλήθεια είναι ότι δεν άρεσε στις κυρίες όσο θα έπρεπε να τους αρέσει, έτσι ομορφάντρας και πλούσιος που ήταν. Και ο λόγος ήταν η ντροπαλοσύνη του, η ντροπαλοσύνη και όχι η γενειάδα του. Οι κυρίες ασκούσαν επάνω του μια ακαταμάχητη έλξη και του προκαλούσαν αξεπέραστο φόβο. Όσο του άρεσαν, άλλο τόσο τις φοβόταν. Ιδού η προέλευση και η γενεσιουργός αιτία του κακ...

"... Ο Καβάφης", γράφει η Γιουρσενάρ, "θυμίζει στον ταξιδιώτη του ότι δεν θα βγει από τον τόπο της καταγωγής του, ότι όπου κι αν πάει, η πόλη του θα τον ακολουθεί. Ο άνθρωπος του Μπωντλέρ, όπου και αν πηγαίνει, απλώς λικνίζει το άπειρό του στις πεπερασμένες θάλασσες ...όμως ο ίδιος αυτός Μπωντλέρ που τόσο συχνά περιφρονεί το ταξίδι, αναγνώρισε τη σχεδόν άλογη επιθυμία που υπολανθάνει σε όλους μας... μια ανάγκη αποδημίας, μια ζωτική ανάγκη να νιώσει ότι βρίσκεται αλλού, αλλά πραγματικοί ταξιδευτές είναι μονάχα εκείνοι που φεύγουν Για να φύγουν- ανάλαφρες καρδιές που μοιάζ...