Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αφορμή γι' αυτή την έκδοση ήταν η έκθεση παιχνιδιών-ηχητικών αντικειμένων της συλλογής του συγγραφέα, που έγινε στη Σάμο τον Ιούλιο του 2007. Τα παιχνίδια-ηχητικά αντικείμενα αποτελούν μέρος από μία μεγαλύτερη συλλογή του, που περιλαμβάνει: λαϊκά μουσικά όργανα, δίσκους γραμμοφώνου, παρτιτούρες, χαρακτικά, ηχητικά αντικείμενα, καρτ-ποστάλ κλπ, που όλα έχουν σχέση με την μουσική παράδοση της Ελλάδας και του ευρύτερου χώρου της Ανατολικής Μεσογείου. Η συγκέντρωσή τους άρχισε το 1980 περίπου και συνεχίζεται ακόμα και σήμερα. Τα περισσότερα παιδικά παιχνίδια-ηχητικά αντικείμ...

Τα παιχνίδια του χωματένιου δρόμου παίζονταν σε χρόνια που τα αυτοκίνητα ήταν λίγα, οι δρόμοι δεν είχαν άσφαλτο και η τεχνολογία δεν είχε εισβάλει τόσο στη ζωή μας. Ήταν παιχνίδια που επέτρεπαν την κίνηση και την έκφραση των παιδιών, τον αυθορμητισμό και τη φαντασία. Μερικά από αυτά παίζονται ακόμα και σήμερα...

Το βιβλίο περιγράφει τις τέχνες και τις συνήθειες της παραδοσιακής ζωής με τους αγώνες και τα μεράκια της. Γίνεται αναφορά στα όργανα, στους οργανοπαίχτες και στο χορευτικό τραγούδι.

"Ούτ' εγώ ήμουν εκεί... ούτε κι εσείς να το πιστέψετε" είναι ο τίτλος της ανέκδοτης συλλογής λαϊκών παραμυθιών και τραγουδιών από τη Μονεμβασιά, τη Μήλο και την Ανδρούσα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ποταμός. Η συλλογή είναι έργο του Κώστα Γούναρη, του φιλολόγου που μύησε το Δημήτρη Γληνό στο Δημοτικισμό· μιας προσωπικότητας που δεν έχει φωτιστεί όσο της αξίζει: φοιτητής ακόμα βρέθηκε στην πρώτη γραμμή στους Βαλκανικούς Πολέμους, όπου και έχασε τη ζωή του. Στο Δελτίο του Εκπαιδευτικού Ομίλου του 1913 το όνομά του περιλαμβάνεται μεταξύ εκείνων των μελών του Ομίλου που "πέθ...

Τα λυπόμουνα τα βουνά, για την ερημιά τους, για τη μοναξιά τους, για τα χιόνια που πονούσαν το κορμί τους, για τα αγρίμια που έσκιζαν τις σάρκες τους. Λυπόμουνα και τους κάμπους, τους απέραντους κάμπους, που παίδευαν τους ανθρώπους που βασάνιζαν τις νιες και τις όμορφες, τις μικροπαντρεμένες και τις ανύπαντρες. Τα λυπόμουνα, μέχρι που κατάλαβα πως έκανα λάθος για τη μοίρα που πίστευα πως τα συντρόφευε, γιατί ο θάνατος και ο χάρος δεν μπορούν να τα βάλουν με τα βουνά και τους κάμπους, δεν μπορούν να τα νικήσουν, να τους στερήσουν τη ζωή, την ελπίδα, τη χαρά, τη συντροφ...

"Μια πνευματική αντίσταση στην τουριστική Μύκονο, που όλοι νομίζουν ότι δεν έχει διατηρήσει τίποτα από το παρελθόν, ένα λάθος: το νησί αυτό κατοικείται από ανθρώπους που αγαπούν τον τόπο τους, διαθέτουν πολλή ευφυΐα για να τον προστατεύσουν από τους εισβολείς και πολλή εργατικότητα, για να εξασφαλίσουν το μέλλον του..." [Κυριάκος Ντελόπουλος, εφημ. Καθημερινή, 4 Δεκ. 1986]. [...] "Μιά εκπληκτικής καλαισθησίας έκδοση του Δήμου Μυκονίων μας δείχνει μιαν άλλη αντίληψη του τι είναι "πολιτιστική εκδήλωση"... Μακάρι να ακολουθήσουν το παράδειγμά του και άλλοι Δήμοι της χώρας......

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της μεγάλης περιοχής ή περιφέρειας; Η οικονομία μέχρι πρόσφατα ήταν κτηνοτροφική και γεωργική. Ιδιαίτερα η κτηνοτροφία είχε μεγάλη ανάπτυξη και ήταν ως επί το πλείστον κοπαδιάρικη. Σημειώνω ότι σε όλο το χώρο υπήρχαν και Σαρακατσάνοι (Βοιωτία, Ευρυτανία, Αιτωλοακαρνανία κ.ά.). Εξάλλου, το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής είναι απόλυτα ελληνόφωνο, αν και τα στοιχεία (τοπωνύμια, επώνυμα κλπ.) υποδηλώνουν παλαιότερη εγκατάσταση Βλαχόφωνων και αλβανόφωνων πληθυσμών. Η Βλαχοφωνία και η Αλβανοφωνία πάντως διατηρούνται μέχρι σήμερα στα δύο άκρα της...

Το βιβλίο "Ορεινή Πατρίδα - Στον Άσπρο, στην Πίνδο" είναι αφιερωμένο στους "χειμωνιάτες", λέξη που στη γλώσσα της ιθαγένειας σημαίνει τους ανθρώπους οι οποίοι μένουν και το χειμώνα στα έξι μικρά χωριά που αναφέρεται η έκδοση: Τη Νεράιδα, την Κορυφή, τη Λαφίνα, το Παχτούρι, τον Αετό και το Αρματολικό που όλα μαζί συγκροτούν τη Διευρυμένη Κοινότητα Νεράιδας Τρικάλων. Αυτοί οι λίγοι άνθρωποι είναι οι τελευταίοι που συνεχίζουν, άλλοι από αδήριτη ανάγκη και άλλοι από απέλπιδα συνήθεια, ένα τρόπο ζωής που τείνει να εκλείψει. Ένας τρόπος ζωής που δεν μπορεί να θεωρηθεί παραδοσιακ...

Η παρούσα έκδοση αποτελεί ανασύνταξη της μελέτης που εκπονήθηκε μεταξύ των ετών 1979-1982 και υποστηρίχτηκε το 1983 ως διδακτορική διατριβή στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Η σχετική αναδιάρθρωση των κεφαλαίων δεν αλλοίωσε το χαρακτήρα και το ύφος της πρώτης γραφής. Διατηρήθηκε η βιβλιογραφία της πρώτης έκδοσης με μικρές εξαιρέσεις. Στην πρώτη της μορφή η εργασία φάνηκε χρήσιμη στους νεότερους ερευνητές, που αξιοποίησαν τα συμπεράσματα της μελέτης, όταν αναζήτησαν τη διαμόρφωση του μοντέλου του κτηνοτροφικού χωρίου την περίοδο της Τουρκοκρατίας, στις παραμέτρους της οικονομίας κ...

Τα παραδοσιακά παιγνίδια που υπάρχουν σε αυτό το βιβλίο, είναι έργο της Μάνας μου. Επέλεξα τριάντα από αυτά να δημοσιευθούν. Αφιερώθηκε πολύς χρόνος, παρέα με τη Μάνα μου, για να με βοηθήσει στην περιγραφή κάποιων από τα παιγνίδια που δεν τα θυμόμουν ή δεν γνώριζα. Και αυτός ο χρόνος αποτελεί για μένα ανεκτίμητο θησαυρό ψυχικής επένδυσης, τώρα που η Μάνα μου, από τον Δεκέμβρη του 2018, δεν υπάρχει πλέον στη ζωή. Και αυτό το βιβλίο, είναι αφιερωμένο σε εκείνη. Θ. Α

Σε αυτό το πρωτότυπο βιβλίο, ο Νίκος Σαραντάκος διαλέγει τους πιο νόστιμους και ζουμερούς καρπούς και σας παραθέτει ένα ιστορικό, γλωσσικό, λογοτεχνικό και λαογραφικό συμπόσιο με περισσότερα από 40 φρούτα και ξηρούς καρπούς. Πώς και πότε έφτασε στα μέρη μας ο κάθε καρπός; Τι έλεγαν γι' αυτόν οι αρχαίοι και οι Βυζαντινοί συγγραφείς; Ποια ήταν τα παλαιότερα ονόματά του αλλά και οι διαλεκτικές ονομασίες του; Ποια είναι η ετυμολογία του στα ελληνικά και σε άλλες γλώσσες; Ποιες παροιμιακές και ιδιωματικές φράσεις υπάρχουν στην ελληνική γλώσσα γι' αυτόν και, γενικότερα, ποια...

Σκοπός αυτού του πονήματος δεν είναι να δρέψω δάφνες συγγραφέα. Προσπαθώ να περιγράψω τις πλούσιες παιδικές μου αναμνήσεις, τα πολλά και πιστεύω ενδιαφέροντα βιώματα μιας περασμένης εποχής, που όμως μπορεί να είναι και τόσο κοντά μας. Να καταγράψω τα πολλά και σημαντικά ήθη και έθιμα, όπως ακριβώς αυτά διαδραματίζονταν μια ορισμένη εποχή από τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους της ελληνικής υπαίθρου, στην κωμόπολη Ν. Βύσσα του Ν. Έβρου. Διαβάζοντας αυτές τις γραμμές, οι παλιότεροι οπωσδήποτε θα βρουν κάποιες στιγμές από τα δικά τους παιδικά χρόνια, οι δε νεότεροι θα μάθουν...

Μεταξύ της Χίου και της Μικρασιατικής Χερσονήσου Ερυθραίας βρίσκονται οι Οινούσσες. Το σύμπλεγμα των νησιών αυτών αποτελείται από την Οινούσσα -ένα πετράδι ομορφιάς στο ξεχωριστό κόσμο του Αιγαιοπελάγους-, την Παναγία ή Βάτο, το Γαδαρόνησο, το Ποντικόνησο, το Αυλώνι, το Αρχοντόνησο, έναν ύφαλο που οι καϊκτσήδες τον Βάφτισαν Μονάφτη και τα τρία μικρά νησάκια στο λιμάνι της Οινούσσας που δεν τους έχουν δώσει όνομα. Στο ένα από αυτά υπάρχει η εκκλησία του Σωτήρα, στο άλλο οι εκκλησίες του Αγίου Παντελεήμονα, της Αγίας Αικατερίνης και του Αγίου Μάρκου, ενώ το τρίτο είναι έρημο....

[...] Η παρούσα έκδοση, αποτελείται από τα εξής μέρη. Στο πρώτο μέρος γίνεται λόγος για την άμπελο και τον οίνο στην Παλαιά Διαθήκη, έπειτα στον θρησκευτικό, πολιτιστικό και ιδιωτικό βίο των αρχαίων Ελλήνων και κατόπιν στην Καινή Διαθήκη, στην εκκλησιαστική υμνογραφία στη θεία λατρεία και στην εκκλησιαστική εικαστική τέχνη (ζωγραφική, εικονογραφία, αγιογραφία, ψηφιδωτά και γλυπτική). Στο δεύτερο μέρος εξετάζεται η άμπελος και ο οίνος στη λαϊκή μας παράδοση, στη ζωή των ανθρώπων της υπαίθρου και στα χριστιανικά έθιμά μας. [...] Το τρίτο μέρος αναφέρεται στην παρουσία τ...