Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με την έκδοση του παρόντος βιβλίου θα ήθελα να σας ταξιδέψω στην Κορώνη των γεύσεων, των παραδόσεων και των εθίμων. Η Κορώνη είναι πλούσια σε ιστορία και παράδοση πολλών αιώνων, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, και με το τεράστιο απόθεμα που διαθέτει, μπορεί και πρέπει να δώσει ποιότητα στην ανάπτυξη και πλούτο στην καθημερινή ζωή όχι μόνο της περιοχής αλλά ολόκληρης της χώρας. Η καταγραφή των ζωντανών παραδοσιακών συνταγών της Κορώνης καθώς επίσης και των τοπικών διατροφικών παραδόσεων της περιοχής συμβάλει στην ανάδειξη του λαϊκού και παραδοσιακού υπόβαθρου της πολιτισ...

Πάρε κόσμε. Το αφεντικό τρελάθηκε! Σε πουλάει και σ' αγοράζει. Τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι; Πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Αγόρασε γουρούνι στο σακί. Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Τι πουλάς και γελάς; Απ' όλα έχει ο μπαξές. Περί ορέξεως... κολοκυθόπιτα! Και ελληνικά... εισαγωγής έχουμε! Να τρώει η μάνα και του παιδιού να μη δίνει! Απ' την παραγωγή στην κατανάλωση. Εδώ η προσφορά, εδώ και η ζήτηση. Και το κουκούτσι... μύγδαλο! Η δοκιμή δωρεάν. Τουρλού-τουρλού. Παλιό κρασί και φρέσκο λάδι. Το φτηνό το κρέας τα σκυλιά το τρώνε. Φάτε μάτια ψάρια κ...

Εις την ψυχή του Κρητικού βρίσκονται δυο νεράιδες, η μια του γράφει μουσική κι η άλλη μαντινάδες. Ακολουθώντας κι εγώ τη νεράιδα της ψυχής μου συνεχίζω να συλλέγω με αγάπη και μεράκι κρητικές μαντινάδες. Έτσι δημιουργήθηκε η τρίτη αυτή συλλογή ενάντια στους χαλεπούς καιρούς και στις δυσκολίες που μας περιβάλλουν, επειδή: Οι μαντινάδες κι οι σκοποί γλυκαίνουν τη ζωή μας και μαρτυρούν τη λεβεντιά που κρύβει το νησί μας. Παντέρμη Κρήτη, όσο περνούν και φεύγουνε οι χρόνοι, η αγάπη που ’χω στην καρδιά για σένα μεγαλώνει. Πολλοί ρωτούν να μάθουνε τι είναι οι μαντι...

[...] Το βιβλίο "Πανηγύρια ατο Αιγαίο" είναι το αποτέλεσμα της προσπάθειας να προσεγγίσω, να περιγράψω βιωματικά, να ερευνήσω αλλά και ν' αποτυπώσω φωτογραφικά αυτόν τον τεράστιο πλούτο του πολιτισμού μας. Τα πανηγύρια του Αιγαίου είναι κορυφαία στιγμή της κοινωνικής ζωής των νησιωτών, ενώ παράλληλα αποτελούν μοναδικό πυρήνα διαφύλαξης της πολιτισμικής ταυτότητας του νησιού, δημιουργώντας έτσι την προϋπόθεση για τη διάσωση της στο χρόνο. Η παρούσα έκδοση δεν φιλοδοξεί να θεωρηθεί λαογραφική έρευνα. Μακριά από εμένα μια τέτοια πρόθεση - ούτε τα επιστημονικά εφόδια διαθέτω...

Δίχως καμία υποψία υπερβολής, θα λέγαμε ότι τα λαϊκά δίστιχα κυρίως ορισμένων κύκλων (ερωτικά, γαμήλια, μοιρολόγια, της ξενιτειάς...), προσεγγίζουν θαρραλέα ακόμη και αυτή την ποίηση της Σαπφώς. Δεν μετράει σχετικά μόνον ο γενικότερος λυρισμός τους και το εγκώμιο. Είναι πρώτα από όλα ο λαμπρός και πολύχρωμος ανοιξιάτικος κόσμος τους, η ωραιότητα και τα νιάτα, η υγεία και η αλκή, η ευγένεια του αισθήματος και η ένταση του πάθους, ειδικά του ερωτικού, ο πόνος, ο καϋμός και η θλίψη του χωρισμού. Συνάμα όμως, είναι παράλληλη και η λάμψη πολλών εκφράσεων και εικόνων, η απλότητά...

Πρόκειται για την πρώτη ολοκληρωμένη δημοσίευση των 116 αντικειμένων που απαρτίζουν την κυπριακή ενότητα της πλούσιας εθνογραφικής συλλογής του Μουσείου Μπενάκη. Ο συστηματικός αυτός κατάλογος παρουσιάζει σύμφωνα με τις νεότερες απαιτήσεις της επιστημονικής μεθόδου όλα τα εκτεθειμένα και αποθηκευμένα έργα κυπριακής παραδοσιακής τέχνης που έχουν αποθησαυριστεί στο Μουσείο στο διάστημα των 80 χρόνων από την ίδρυσή του. Στη συλλογή εκπροσωπούνται κυρίως η υφαντική, η κεντητική και οι χειροποίητες παραδοσιακές φορεσιές της Κύπρου. Τα μισά σχεδόν από τα αντικείμενα είναι κεν...

Στην Κρήτη, οι ήχοι της ψυχής γονατίζουν ακόμη στο παρελθόν με σεβασμό. Κάθε τόσο οι Κρητικοί ξεφυλλίζουν τα φύλλα της μνήμης και βλέπουν τους προγόνους τους. Ακούνε τα λόγια του Ελύτη και του Καζαντζάκη, άλλοτε να τους γαληνεύουν και άλλοτε να τους θεριεύουν. Συνομιλούν με το πνεύμα του Ελ Γκρέκο για την ομορφιά των χρωμάτων και της ζωής, ερωτεύονται με τους στίχους του Ερωτόκριτου και της Ερωφίλης, ξεσηκώνονται με τη φωνή και τη λύρα του Ξυλούρη και αντρειεύονται με τους αγώνες των προγόνων τους στα άπαρτα κρητικά βουνά. Οι Κρητικοί σήμερα είναι σαν να ζουν ακόμη κάτω α...

....Ένας από τους πιο μεγάλους τραγικούς ποιητές της Ελλάδος, ο Σοφοκλής, έγραψε τον «Οιδίποδα Τύραννο», έχοντας υπόψη του το γνωστό μύθο με τον Οιδίποδα και τη Σφίγγα. Η Σφίγγα ήταν ένα μυθολογικό τέρας, μισή γυναίκα και μισή ζώο, που σταματούσε τους διαβάτες στο δρόμο και τους έλεγε ένα αίνιγμα. Όσοι δεν έλυναν το αίνιγμα τους σκότωνε...

....Στις παροιμίες του λαού μας βρίσκεται μια χρονική συνέχεια που μετριέται με δεκάδες αιώνων. Στις φιλοσοφικές ρήσεις των μεγάλων πνευμάτων που σφράγισαν με την παρουσία τους την πορεία της σκέψεως στους αιώνες, υπάρχουν σχεδόν αυτούσιες σημερινές παροιμίες.

Τα αρβανίτικα κείμενα και τραγούδια, όπως και τα αρβανίτικα γλωσσάρια που εκδίδω, εκτός από την γλωσσική τους σπουδαιότητα και μοναδικότητα, ξεδιπλώνουν ένα κόσμο που ζει έντονα και που αγωνίζεται, αφήνοντας μέσα από τη γλώσσα του το χρονικό της ιστορικής του διαδρομής και πορείας. Τ. Γ.

Τα αρβανίτικα κείμενα και τραγούδια, όπως και τα αρβανίτικα γλωσσάρια που εκδίδω, εκτός από την γλωσσική τους σπουδαιότητα και μοναδικότητα, ξεδιπλώνουν ένα κόσμο που ζει έντονα και που αγωνίζεται, αφήνοντας μέσα από τη γλώσσα του το χρονικό της ιστορικής του διαδρομής και πορείας. Τ. Γ.

[...] Παραδίδοντας, λοιπόν, το πόνημά μου αυτό στο κοινό της ιδιαίτερης πατρίδας μου, θέλω να πιστεύω ότι το βγάζω, κατά μεγάλο μέρος, από ένα κύκλο αποριών και αλληλοσυγκρουόμενων πληροφοριών για τον τόπο και τους ανθρώπους του, ενώ, σε ό,τι αφορά τις μέλλουσες γενιές μας, νιώθω την ικανοποίηση ότι τους αφήνω μια πρώτη ιστορική αποτύπωση, μια πηγή από την οποία θα αντλούν χρήσιμα στοιχεία για τις γενεαλογικές, ιστορικές και πολιτιστικές καταβολές τους. (από τον πρόλογο του συγγραφέα)

"Η φροκαλιά ή σαρωνιά (=σκούπα) ηγίνουντα από θυμάρι ή βρούλα (=βούρλα) κι ημάζωνε (=εμάζευε) τα φρόκαλα (=σκουπίδια). Πολλά σπίθια είχανε και τον αργαλειό. Σε ούλα τα σπίθια υπάρχανε ακόμα οι "σεράδες" (δηλ. πλεξάνες κρεμμυδιών ή σκόρδων). Η πινακωτή που ηβάναν ντα ψωμιά που ηπροορίτζουντα (επροωορίζοντο) για το φούρνο, το φουρνέθιο (μικρό σιδερένιο φτυάρι με μακρυά λαβή) για το φούρνισμα των ψωμιών, το ψωμοπάνι (πανί για το σκέπασμα του ψωμιού, ώσπου να "φουσκώση" για να το ρίξουν στο φούρνο). Το σκάλεθρο με τη μαβιά για το σκάλισμα της φωθιάς. Τα μπηλίνια (μεγάλα πιάτα),...

Αρχές της δεκαετίας του '70 σ' ένα ορεινό χωριό της Ανατολικής Κρήτης, ένα μεσήλικο ζευγάρι διαπληκτίζεται παραμονή και ανήμερα της Πρωτοχρονιάς με αφορμή τη χασούρα του συζύγου στο χαρτοπαίχνιδο και στα ζάρια, που τις μέρες αυτές είναι στην κορύφωσή τους. Μια και η τύχη τους γυροφέρνει, έχει να παίξει πολλά και διαφορετικά παιχνίδια στη Χριστινιά και στον Αλεξαντρή μέσα από κωμικοτραγικές καταστάσεις, αδυναμίες και πάθη με ζωντανό σύμμαχο την ατόφια ιδιωματική γλώσσα, αναβιώνοντας συγχρόνως ήθη και έθιμα, ηθογραφώντας επίσης συμπεριφορές και αναδεικνύοντας αξίες που διατηρ...

Ένα βιβλίο αφιερωμένο στο τσίγκινο ελληνικό παιχνίδι. Μια επίσημη αυτοτελής φωτογραφική καταγραφή του ελληνικού τσίγκινου παιχνιδιού σε επιμέλεια του Πάνου Κωνσταντόπουλου βασισμένη στη συλλογή του Μάνου Χαριτάτου, με ιστορίες και μαρτυρίες από τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, τον Στάθη Σταυρόπουλο, τον Δημήτρη Αρβανίτη, τον Σπύρο Κυπριώτη και τη Μαρία Αργυριάδη. Ένα βιβλίο με παιχνίδια, παιχνίδι για μικρά αλλά και μεγάλα παιδιά!

Πέρασαν επτά χρόνια από τότε που φωτογράφισα το πρώτο ρόπτρο. Την περίοδο εκείνη δε μπορούσα να φανταστώ ότι το slide με το ασημί χειροποίητο χεράκι του 1935, στη μαύρη σιδερένια αυλόπορτα της γιαγιάς μου, στη Λιβαδειά, θα αποτελούσε την αφορμή για την έκδοση λευκώματος. Στο μεσοδιάστημα έκανα αμέτρητες διαδρομές στην ηπειρωτική και τη νησιώτικη Ελλάδα, αναζητώντας ρόπτρα σε ερειπωμένα νεοκλασικά κτίσματα, σε αναπαλαιωμένες κατοικίες, καθώς και σε συνοικιακά σπίτια κάποιας ηλικίας. [...] Επιθύρια χεράκια, κρίκοι, χαλκάδες, λάμες λαξεμένες με μεράκι στο χέρι, πουλιά έτοι...