Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όπως διάβαζα όλες τις παροιμίες μαζί, αφού τελείωσα το γράψιμο, βρέθηκα σ' έναν κόσμο, όπου το σωστό για τον εαυτό μας και τους άλλους συναντιέται με το εφικτό. Σ' έναν κόσμο απ' τον οποίον αντλείς όχι μόνο δίδαγμα αλλά και τρόπους επιβίωσης και κοινωνική στάση. Σ' έναν κόσμο, που δεν αδικεί "τον παθόντα", ταυτόχρονα όμως μπορεί να μπαίνει στο πετσί "του απέναντι" και να κατανοεί τις αδυναμίες του και τις παρεκτροπές του. Κι αυτό γίνεται άκοπα, αυτόματα αφού η σοφία που περιέχουν οι παροιμίες δεν είναι θεωρητική, δεν είναι "άνωθεν", είναι η σοφία η δική μας, που τη βγάλαμε...

Το Πάσχα Ελληνικό γράφτηκε για να γνωρίσουν όλοι και ιδιαιτέρως οι μικροί μας φίλοι τι συμβαίνει στην Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη μας κατά τη μεγάλη αυτή περίοδο της εκκλησίας μας, η οποία ξεκινάει από τη Σαρακοστή, κορυφώνεται τη Μεγάλη Εβδομάδα με την Ανάσταση του Ιησού Χριστού και συνεχίζει με την Ανάληψη του Θεανθρώπου. Περιλαμβάνει τα έθιμα και τις παραδόσεις της πατρίδας μας αυτής της περιόδου.

[...] Όσα ιστορώ αναφέρονται κυρίως στην Πάτρα των τελευταίων χρόνων του ΙΘ΄ αιώνα και των πρώτων δεκαετιών του Εικοστού. Στηρίζονται σε γραπτές και μόνο μαρτυρίες. Το πρώτο μέρος του έργου θίγει δύο ζητήματα, που δεν έχουν απασχολήσει τους ερευνητές της τοπικής ιστορίας στην έκταση που θα ανέμενε κανείς. Το ένα είναι εάν έζησε η Πάτρα μιαν Belle Epoque. Το άλλο αναφέρεται στην πατρινή αριστοκρατία. Παρατίθενται επιλεκτικώς οι αντιλήψεις, που επικρατούσαν σχετικώς μεταξύ των Πατρινών της χρονικής εκείνης περιόδου. Ίσως οι αναφερόμενες επισημάνσεις φανούν χρήσιμες στον ερευν...

[...] Η Λαογραφία, τόσο η παραδοσιακή, όσο και η σύγχρονη, η αστική, ασχολείται με όλες τις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής. Αυτές ακριβώς τις δραστηριότητες των Πατρινών παλαιότερων εποχών περιγράφουν τα κείμενα που ακολουθούν. Δεν αποτελούν ιστορικά δοκίμια, ούτε Χρονικά συγκεκριμένης εποχής. Αναφέρουν παλαιά έθιμα, χωρίς να αναζητούν την προέλευσή τους. Καταγράφουν κοινωνικά φαινόμενα, χωρίς να αποπειρώνται να τα ερμηνεύσουν. Δεν παρουσιάζονται με λογοτεχνικό περίβλημα. Τα χαρακτηρίζει η αμεσότητα της προφορικής αφήγησης. Εάν τα παρομοιάσουμε με έργα ζωγραφικής, δεν...

"... Κατέναντι του Πειραιώς, της Κούλουρης νοτίως, αριστερά στα Πίδαυρα και της Λεσσάς βορείως, η Αίγινα, ως είν' γνωστόν ταις πάσαις και τοις πάσι, νήσος κομψή και εύκολπος, υψούται εν τη θαλάσση. Εις την νοτίαν της πλευράν και προς την δύσιν μόλις, της Παχειοράχης βρίσκεται η ξακουσμένη πόλις. Έχει αργαλειούς ελιές, συκιές, φούρνο, κρασί κι αλώνι και είναι στο εμπόριο η πρώτη". Η Παχιοράκη είναι μια μικρογραφία της παλαιάς αγροτικής Αίγινας. Αν και δεν υπήρξε ποτέ κοινότητα, διέθετε όμως την οργάνωση, την οικονομία, την ιστορία, το δυναμισμό, τα πρόσωπα, τις δομές που...

[...] Σκοπός της παρούσας έκδοσης είναι να γνωρίσει στο κοινό τα πειρατικά και κουρσάρικα σκαριά των θαλασσών μας που δρούσαν τον 18ο και 19ο αιώνα, δυο ταραγμένους αιώνες με πολλούς πολέμους, επαναστάσεις, ανταγωνισμούς και ανατροπές στην κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική ζωή των λαών. Οι εικονογραφήσεις των σκαριών στηρίχτηκαν σε γκραβούρες, πίνακες, αναφορές και σχέδια ευρωπαϊκών ναυτικών παραδόσεων (Ιταλία, Αγγλία, Γαλλία), ενώ σε κάποια σκαριά υπάρχουν μόνο περιγραφικές αναφορές, στοιχείο που βοήθησε ώστε να έχουμε μια ιδέα για το πώς ήταν το σουλούπι και η αρματωσ...

Ο Μιχαήλ Λέκος, φοιτήσας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από το Λεωνίδιο δημοσιεύει μία σύντομη και περιεκτική πραγματεία για την διάλεκτο της ιδιαίτερης πατρίδας του. Η πραγματεία, που έρχεται να συμπληρώσει παλαιότερες μελέτες για τα τσακωνικά (του Θ. Οικονόμου, 1846, 1870, και του Βαυαρού Δέφνερ), ξεκινά με εισαγωγή για την τσακωνική φυλή, προσδιορίζοντάς την ως απογόνους των αρχαίων Σπαρτιατών και ανασκευάζοντας έτσι την άποψη του Φαλμεράυερ, ο οποίος θεωρούσε τους Τσάκωνες ως απόγονους Σλάβων. Εν συνεχεία ο Λέκος αναλύει τη γραμματική της τσακωνικής διαλ...

ΠΡΟΛΟΓΟΣ Σε τούτο το βιβλίο μου, όποιος θα το διαβάσει θα δει ο κόσμος σήμερα γλήγορα πώς αλλάσσει. Τα ήθη και τα έθιμα πώς είναι και πώς ήσα(ν) κ' ίντα φουρτίνες είχασι όσοι κι αν αγαπήσα(ν). Θα δει και πώς την κοπελιά τη βρίχναν οι γονέοι, και τσι πιλιάτερες φορές το δέχουνταν οι νέοι. Κ' η δύναμη του έρωντα θα δει ωσεπού φτάνει, κ' ίντα καμώματα μπορεί ο έρωντας να κάνει. Απού το νου μου τα 'γραψα όσα είνιε επά γραμμένα, δεν είνιε μούδε αληθινά μούδε και δανεισμένα. Σε δεκαπεντασύλλαβα τα 'γραψα τα στιχάκια, μιαν ιστορία όμορφη για δύ...

Με τον τίτλο "Ιστορικά και λαογραφικά της Περίστας" δημοσίευσα το 1961 ένα μικρό βιβλίο, 46 σελίδων, που το κοσμούσαν και λιγοστές φωτογραφίες, όπου καταγράφονταν ιστορικά γεγονότα και λαογραφικές εκδηλώσεις του γενέθλιου χωριού μου Περίστα Ναυπακτίας. Το βιβλιαράκι εκείνο είχε την καλοσύνη να προλογίσει ο συγχωριανός μου καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Βασίλης Βαλαώρος, που πρώτος έγραψε για το χωριό μας το 1939, και του οποίου οι πνευματικοί αγώνες αποτέλεσαν παράδειγμα προς μίμηση γι' αυτόν που χαράζει τις γραμμές τούτες. Ορεινοί και οι δύο και χωρίς κοινωνικά ερείσμα...

[...] Ο παρών δεύτερος τόμος κυρίως καλύπτει την ιστορία του χωριού κατά την σκληρή για όλους τους Έλληνες δεκαετία 1940-195. Η συγκέντρωση του υλικού και η συγγραφή και των δύο τόμων του έργου κράτησε 45 χρόνια· άρχισε το 1957 και συμπληρώθηκε το 2002. Για τη συγγραφή μου τούτη συμβουλεύτηκα τα αυτοβιογραφικά χρονικά των συγχωριανών μου Γιώργου Περ. Θανασούλη (κατοίκου Καναδά), Νικολάου Γεωργ. Μανιάτη (εμπόρου στο Αίγιο και ένθερμου πρωτοστάτη αντιστασιακού) και Νικολάου Αθαν. Βαλαώρα (κατοίκου Ρωσίας). Το δεύτερο από αυτά είναι ανέκδοτη ακόμη, ενώ τα άλλα δύο δημοσιεύτηκ...

Ο συγγραφέας, κληρικός και σχολάρχης, δημοσιεύει μία συλλογή από μνημεία της δημώδους γλώσσας της Πελοποννήσου. Σκοπός του εκδότη είναι να αποδείξει μέσω των λαογραφικών τεκμηρίων την αρχαιοελληνική καταγωγή των Νεοελλήνων: "σχέσιν μεγίστην και αναφοράν προς την των ευκλεών προγόνων ημών γλώσσαν έχοντα και ζώσαν και αθάνατον ταύτην παριστώντα". Συγκεκριμένα, η έκδοση περιλαμβάνει έθιμα του γάμου, της γέννησης και του θανάτου, 153 ποικίλα δημοτικά άσματα, 46 μοιρολόγια, 1.178 παροιμίες, 50 αινίγματα, 19 λογοπαίγνια, 22 ευχές, 46 κατάρες, 98 αποφθέγματα, 12 γρίφους και μύθους...

Εδώ και 4.000 χρόνια, οι όρνιθες και οι πετεινοί κατέχουν κεντρική θέση στην ανθρώπινη καθημερινότητα, αλλά και στον ελληνικό πολιτισμό, λαϊκό και λόγιο. Η τελετουργική ανταλλαγή των αβγών, η κατανάλωση του κρέατος της κότας, το λάλημα του πετεινού, και το πέρασμά τους από τον Αριστοφάνη ώς τη λαϊκή νεοελληνική παράδοση και τη μετέπειτα διηγηματογραφία, δείχνουν κοινή πορεία στον πολιτισμό μας, στη γλώσσα, στη ζωή και στην τέχνη. Το παρόν έργο αρχίζει από την προέλευση των λέξεων που σχετίζονται με τις όρνιθες, για να απλώσει κατόπιν γύρω τους ολόκληρο τον πλούτο των παρ...