Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο κορυφαίος σύγχρονος κρητικός λαογράφος Αριστοφάνης Χουρδάκης, που τιμήθηκε το 2013 από την Ακαδημία Αθηνών για την συνολική προσφορά του στο χώρο της λαογραφίας, συγκέντρωσε σε ένα καλαίσθητο τόμο τους μύθους της Κρήτης, έργο μοναδικό σε ολόκληρη την Ελλάδα, καθώς για πρώτη φορά εκδίδεται τοπική συλλογή σχετικού ενδιαφέροντος. "Οι μύθοι της Κρήτης" είναι μια σπουδαία συλλογή λαογραφικής ύλης που ρίχνει φως σε μια άγνωστη ως σήμερα πτυχή του κρητικού λαϊκού πολιτισμού, όργανο απαραίτητο για κάθε μελετητή και ερευνητή του Κρητικού πολιτισμού, αλλά και για κάθε κρητική οικογ...

Περιέχονται οι εισηγήσεις: - Γιώργος Χουρμουζιάδης, "Κίτσος Μακρής, ο "αναρχικός" λαογράφος" - Βασιλική Τσιοβαρίδη - Ακριτίδη, "Κίτσος Μακρής, ένας ποιητής της λαογραφίας" - Γιώργος Θωμάς, "Το χαρούμενο νεκροταφείο: Μια προγραμματισμένη διάλεξη με τον Κίτσο Μακρή, που δεν θα γίνει ποτέ" - Ελεωνόρα Σκουτέρη - Διδασκάλου, "Η λαογραφική έρευνα στην "Επαναστροφή του αιώνα": Προβληματισμοί, κατευθύνσεις και προοπτικές" - Βασίλης Νιτσιάκος, "Η λαογραφία στο κατώφλι του 21ου αιώνα. Σκέψεις με αφορμή ένα πνευματικό μνημόσυνο για τον Κίτσο Μακρή" - Πόπη Ζώρα, "Η λαογραφία και...

Στον τρίτο τόμο της ενότητας "Μελέτες για τους Βλάχους" επιχειρείται μια αναλυτικότερη καταγραφή της ιστορικής εξέλιξης των βλάχικων πληθυσμών, των οικισμών και των εγκαταστάσεων στις περιοχές του Ολύμπου και των Μογλενών. Οι οικισμοί και οι πληθυσμοί αυτών των δυο περιοχών αποτελούν μητροπολιτικές βλαχικές ομάδες που αναπτύχθηκαν όμως σε κάποια απόσταση από τον κύριο όγκο των βλαχικών μητροπόλεων κατά μήκος της Πίνδου [...].

Ο Νικόλαος Γ. Πολίτης, "πατέρας" της επιστήμης της Λαογραφίας στην Ελλάδα, στο έργο αυτό παραδίδει 1.013 αφηγήσεις της ελληνικής παράδοσης, διασώζοντας έτσι πλούσιο υλικό πολύτιμης κληρονομιάς παραδοσιακές αφηγήσεις οι οποίες εντέλει δίνουν μια γλαφυρή εικόνα για τη ζωή, τους μύθους, τους θρύλους και τις δεισιδαιμονίες στην Ελλάδα του 19ου αιώνα. Στον πρώτο τόμο παρουσιάζονται 559 παραδόσεις, που ξεκινούν από τις "παλαιές ιστορίες" της αρχαιότητας και εκτείνονται στη μυθική Πόλη και στην Αγια-Σοφιά· μιλούν για τόπους πραγματικούς μα και στοιχειωμένους, για πολιτείες βουλιαγ...

Ο Νικόλαος Γ. Πολίτης, "πατέρας" της επιστήμης της Λαογραφίας στην Ελλάδα, στο έργο αυτό παραδίδει 1.013 αφηγήσεις της ελληνικής παράδοσης, διασώζοντας έτσι πλούσιο υλικό πολύτιμης κληρονομιάς παραδοσιακές αφηγήσεις οι οποίες εντέλει δίνουν μια γλαφυρή εικόνα για τη ζωή, τους μύθους, τους θρύλους και τις δεισιδαιμονίες στην Ελλάδα του 19ου αιώνα. Στον δεύτερο τόμο παρουσιάζονται 454 παραδόσεις, που ξεκινούν με χαμοδράκια, δαίμονες, καλικάντζαρους και ποικίλα τελώνια και παγανά σαν τους ανασκελάδες· συναρπάζουν παρουσιάζοντας νεράιδες και νέραϊδους, λάμιες, στρίγκλες κα...

Οι «Πετροφάισες» είναι ένας βροντοφωναχτός γραπτός ύμνος για τη Γυναίκα. Τη γυναίκα των φτωχών περιοχών της Γης, που με το κοφτερό της μυαλό, τη γρανιτένια της θέληση, το ατσαλένιο και ταυτόχρονα πουπουλένιο κορμί της, έκαναν τ' απίστευτα μπορετά, τόσο για την επιβίωση (κυριο­λεκτικά) της πολυπρόσωπης φαμελιάς της, όσο και την (κατά το δυνατό) μόρφωση των παιδιών της, δίπλα και παράλληλα στον εξ ίσου πανάξιο δουλευτή, σύζυγό της. Πετροφάισες αποκαλούσαν, στην αναφερόμενη περιοχή τις γυναίκες που έτρωγαν (μεταφορικά) ακόμα και τις πέτρες, προκειμένου να επιτύχουν τον ιερό σ...

Η παρούσα επίτομη κοινωνιολογική μελέτη για τον κοινωνικό μετασχηματισμό των ποιμενικών ομάδων των Σαρακατσάνων της Θράκης, της Κεντρικής και Ανατολικής Μακεδονίας και κατ’ επέκταση των Σαρακατσάνων της Βαλκανικής Διασποράς (Αν. Θράκη και Μικρασία, Βουλγαρία, Σερβία) στηρίζεται σε πρωτογενές υλικό που κατεγράφη κατά τη διεξαγωγή Επιτόπιας Έρευνας σε εννέα νομούς στη δεκαετία του 1980 καθώς και το 1997 στη Ροδόπη και εξεδόθη το 1998 σε δύο τόμους. Η μελέτη στηρίχθηκε επίσης στις κυριότερες έρευνες και μελέτες για τους Σαρακατσάνους καθώς και σε πηγές της Γραμμικής Β΄, τα Ομη...

Πρόκειται για ένα βιβλίο που παρουσιάζει χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες με ιδιαίτερα έντονα προσωπικά στοιχεία, τα οποία κάνουν αισθητή την παρουσία τους στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο του Ηρακλείου. Είναι τύποι που μαρτυρούν την "άλλη", τη διαφορετική από την καθημερινή όψη της πόλης. Πολλοί τους χάζευαν και έμεναν άφωνοι. Αρκετοί πάλι έβγαιναν τον καθημερινό τους περίπατο, για να χλευάσουν αυτούς τους ξεχωριστούς γόνους της προπολεμικής, αλλά και της μεταπολεμικής γενιάς. Μέσα από αυτούς ανάβλυζε η "λεβεντιά" του Ηρακλειώτη, η "ομορφιά" και η ευγένεια της Ηρακλειώτισας, η ξε...

Τραγούδι της Αγάπης Όλα τ' αηδόνια το πρωί λαλούν αράδα-αράδα για να ξυπνούν οι όμορφες να πάνε περατζάδα. Και μια μικρή μελαχροινή δε θέλει να ξυπνήσει. Δε της μιλάει η μάνα της να μη την ενοχλήσει. Ξύπνα κυρά μου ξύπνησε επήγε μεσημέρι όλος ο κόσμος χαίρεται κι εσύ κοιμάσαι ακόμη. Σου λέω μάνα δεν μπορώ βαριά είμαι να πεθάνω σύρε να φέρεις το παπά θέλω να μεταλάβω. Ώσπου να πάει ο παπάς να πάει να γυρίσει πάει ο αγαπημένος της να την καλημερίσει. Πεθαίνω εξαιτίας σου στον Άδη κατεβαίνω και στην αιώνια ζωή εκεί σε περιμένω.

Ένα βιβλίο που περιγράφει συνταγές της Κέρκυρας (αλλά και της Μεσογείου) με πλούσια λαογραφικά στοιχεία, θύμισες μιας άλλης εποχής, παραδόσεις κι έθιμα. Η αγάπη του οικονομολόγου-δημοσιογράφου αλλά και συγγραφέα των "Συνταγών τσι Νόνας" Γιάννη Παργινού για τις ρίζες, την οικογένεια, την Κέρκυρα, μαζί με το μεράκι του για τη μαγειρική, μας χάρισαν αυτό το πολύτιμο βιβλίο. Μας λέει ο συγγραφέας: Αφιερωμένο, σ’ αυτές κι αυτούς που με έμαθαν ν’ αγαπώ. Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας, "Συνταγές τσι Νόνας...", είναι αφιερωμένο στη μνήμη της νόνας και μάνας. Τις υπεραγα...

Δημοσιεύονται οι βοτσαλωτές αυλές εκκλησιών και σπιτιών της Τήνου (19ος-20ος αι.).Το θέμα εξετάζεται από άποψη μορφολογική, κοινωνικοοικονομική και λειτουργική. Ειδικότερη αναφορά γίνεται στις τεχνικές κατασκευής, στη σημασία των θεμάτων και συμβόλων του διακόσμου και στη, διαμέσου των παραστάσεων, οργάνωση των κινήσεων στο χώρο. Προτάσσεται ιστορική αναδρομή. Βιβλιογραφία, αγγλική περίληψη, εικονογράφηση.

Ο Δήμος της Πέτρας έχει την τύχη να περιλαμβάνει τη γοητευτική περιοχή της Λιγώνας, ψηλά στις παρυφές του Λεπέτυμνου. Εκεί βρίσκεται η κοιλάδα με τους 18 νερόμυλους που, παλαιότερα, έσφυζαν από ζωή, καθώς, με το νερό τους άλεθαν τον καρπό και, στη συνέχεια, πότιζαν όλο τον κάμπο. Σήμερα, δεν λειτουργεί κανένας μύλος (το 1960 έκλεισε και ο τελευταίος). Όμως, οι μνήμες από την εποχή της λειτουργίας τους είναι ακόμη έντονες, γεμάτες νοσταλγία, ενώ, το φυσικό περιβάλλον είναι θαυμάσιο και ακόμη παρθένο, γεωλογικά πλούσιο, με μεγάλο αρχαιολογικό και αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, α...