Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο Δίστομο συνήθως, μου ξεφεύγει το παρόν, γιατί ζω στο παρελθόν. Εκεί μόνον ζωντανεύουν οι παιδικές αναμνήσεις μου, σαν να μην τις έζησα κι αλλού για να κρατήσω σκηνές και γεγονότα. Νιώθω σαν να πλανιέμααι μέσα σ' ένα κλίμα παρελθόντος και παρόντος, που πάντα προτιμώ το πρώτο και κατά συνέπεια κάνω παρέα μ' αυτούς που με μεταφέρουν στα παλιά, έστω κι αν είναι πιο νέοι από μένα, γιατί αισθάνομαι κάποια συγγένεια μαζί τους. Θυμάμαι συχνά τη ρήση τπυ Τάκη Λάππα: "Η Λιβαδειά είναι η αγαπημένη μάνα, το Δίστομο η ψυχομάνα μου, η Αθήνα η κακιά μητριά μου η παραμάνα".[...] (Απ...

[...]Το περιεχόμενο του βιβλίου επικεντρώνεται στη ζωή στη Γαστούνη του 20ού αιώνα. Μέσα από την καθημερινότητα των Γαστουναίων, φαίνεται το κλίμα της εποχής, τα ήθη και τα έθιμα, οι συνήθειες, τα γεωργικά και οικιακά αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν, τα δημοτικά τραγούδια, η ντοπιολαλιά των ανθρώπων της Γαστούνης και της Ηλείας, τα φαγητά που έτρωγαν και πώς τα παρασκεύαζαν, οι γεωργικές ασχολίες του κάμπου, τα προϊόντα, η χλωρίδα και η πανίδα του τόπου. Γίνεται μεγάλη αναφορά σε ανθρώπους διαφόρων επαγγελμάτων και ασχολιών. Οι Γαστουναίοι κινούνται σε όλα τα μέρη της Ηλ...

Η διαπίστωση ότι οι πρωτογενείς πηγές, όπως είναι τα έγγραφα και οι αυτόπτες μάρτυρες, που είναι απαραίτητες για να συνθέσουν την ιστορική φυσιογνωμία της κοινότητας της Κιβωτού, τείνουν να εξαφανιστούν από καταστροφή ή θάνατο, έκανε επιτακτική την ανάγκη παραμελώντας προσωπικά και επαγγελματικά καθήκοντα και υποχρεώσεις, να περισυλλέξω και να αξιοποιήσω τις παραπάνω πηγές πριν ο χρόνος τις ακυρώσει καταλυτικά.[...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Τους οικισμούς της επαρχίας Χαλδίας κατοικημένους ή όχι, καθώς και εκείνους που δημιούργησαν ή εγκαταστάθηκαν οι φυγάδες σε άλλες περιοχές του Πόντου ή στο εσωτερικό της Μ. Ασίας, περιγράφει με κάθε δυνατή πληρότητα ο συγγραφέας του ανά χείρας έργου Γεώργιος Κανδηλάπτης (Κάνις),το οποίο ολοκληρωμένο παραδίδει στη δημοσιότητα ο εκδοτικός οίκος Κυριακίδη (Θεσ/νίκη). Το έργο του αυτό ο Κανδηλάπτης το έγραψε (με πένα και μελάνι) σε βιβλίο (διαστ. 30χ20) 210 πυκνογραφημένων σελίδων. [...] Διαμαντής Λαζαρίδης

Το βιβλίο αυτό απευθύνεται σε όσους θέλουν να μάθουν τα τραγούδια, με νότες ή χωρίς αυτές, σε όσους θέλουν να έχουν στη διάθεσή τους πολλούς στίχους για κάθε σκοπό, με τους ανάλογους πούντους (ρεφραίν), καθώς και σε ειδικούς μελετητές, που θα πλουτίσουν τα δεδομένα τους για το σκυριανό τραγούδι, γιατί στο βιβλίο περιλαμβάνονται γνωστοί και άγνωστοι σκοποί, στίχοι με πούντους και πολλά χορευτικά.

[...]Η Χίος το μυρωμένο νησί, όταν την άνοιξη περνάς το Πάσπαργο, σε περιχούν τα ανθόνερα και τα ροδόσταμα, όπως λέγει ο μεγάλος μας ποιητής Κωστής Παλαμάς. Οι μυρωδιές από τα άνθια των μανταρινοπορτοκαλολεμονιών. Το όμορφο νησί μας, το ονομαστό σε όλον τον κόσμο για τη μαστίχα του που δεν υπάρχει πουθενά αλλού και, όπως λέγει η παράδοση, είναι ο ίδρως της αγωνίας του Αγ. Ισίδωρου της Χίου. Στο νησί μας αυτό γεννήθηκαν αυτές οι παροιμίες που απεικονίζουν τη σοφία και την πείρα της ζωής των συμπατριωτών μας.[...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Όπως διάβαζα όλες τις παροιμίες μαζί, αφού τελείωσα το γράψιμο, βρέθηκα σ' έναν κόσμο, όπου το σωστό για τον εαυτό μας και τους άλλους συναντιέται με το εφικτό. Σ' έναν κόσμο απ' τον οποίον αντλείς όχι μόνο δίδαγμα αλλά και τρόπους επιβίωσης και κοινωνική στάση. Σ' έναν κόσμο, που δεν αδικεί "τον παθόντα", ταυτόχρονα όμως μπορεί να μπαίνει στο πετσί "του απέναντι" και να κατανοεί τις αδυναμίες του και τις παρεκτροπές του. Κι αυτό γίνεται άκοπα, αυτόματα αφού η σοφία που περιέχουν οι παροιμίες δεν είναι θεωρητική, δεν είναι "άνωθεν", είναι η σοφία η δική μας, που τη βγάλαμε...

Παρά τη σημασία του δέντρου και του καρπού της η ελιά δεν κατείχε μέχρι πρόσφατα ιδιαίτερη θέση στην ελληνική βιβλιογραφία. Η δημοσιευμένη στην Επετηρίδα του Κέντρου Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών βιβλιογραφία της ελληνικής λαογραφίας, η οποία καλύπτει τη χρονική περίοδο από το έτος 1800 μέχρι πρόσφατα, μας οδηγεί στη διαπίστωση ότι ελάχιστες είναι οι λαογραφικές μελέτες για την ελιά ως παραδοσιακή ελληνική καλλιέργεια και απασχόληση, τη συγκομιδή, αποθήκευση και μεταποίηση του καρπού της, τη χρησιμοποίηση των παραγόμενων προϊόντων της και τη διάθεσή τους στο εμπόριο, αλλά...

Περιέχονται τα κείμενα: - Αικατερίνη Πολυμέρου - Καμηλάκη: "Το Μπεζεστένι της Λάρισας και η συλλογική μνήμη της ευρύτερης περιοχής" - Γεώργιος Ν. Αικατερινίδης: "Το κουδούνι σε λαϊκά δρώμενα και άλλες εθιμικές εκδηλώσεις" - Μιράντα Τερζοπούλου, Ελένη Ψυχογιού: "Ψηφιακή βάση δεδομένων για την Εθνική Μουσική Συλλογή του Κέντρο Λαογραφίας" - Μαρία Γ. Ανδρουλάκη: "Ήχος, μαγειρικά σκεύη, μουσική. Το ταψί-σινί-λιγγέρι ως ηχητικό-μουσικό όργανο στον Δωδεκανησιακό χώρο" - Ευστάθιος Γ. Μακρής: "Άγνωστα τεκμήρια της ζακυνθινής ψαλτικής" - Βαγγέλης Καραμανές: "Παραδοσιακές πρ...

[...] Όπως και οι παλιοί τοπικοί λόγιοι, ο συγγραφέας μας πασχίζει να αποτυπώσει στο χαρτί κάθε έκφανση της ζωής, της ιστορίας και του πολιτισμού στο Τρίγωνο του Έβρου, μιας περιοχής ελληνικής, με πλούσιο τοπικό πολιτισμικό παρελθόν, παρόν και μέλλον, αλλά και με πολυκύμαντη ιστορία. Οι επιδράσεις της ιστορικής συγκυρίας στην τοπική λαογραφική πραγματικότητα είναι που προβάλουν ολοζώντανες πίσω από τις αράδες του ανά χείρας τόμου, κι αυτό αποτελεί μια από τις κυριότερες αρετές του. [...] (Μ. Γ. Βαρβούνης, από τον πρόλογο)

Αυτό το εγχειρίδιο προσπαθεί να καταγράψει τη χρονική πορεία του χωριού Μεστά μέσα από ιστορικά γεγονότα, που με το πέρασμα των αιώνων επιρέασαν την εικόνα του αλλά και τον τρόπο ζωής των κατοίκων του. Η απόδοση των γεγονότων βασίζεται σ' ένα κατανοητό κείμενο, ώστε να μην κουράζεται ο αναγνώστης, αλλά αντιθέτως να του προκαλείται το ενδιαφέρον να γνωρίσει τον τόπο στον οποίο βρίσκεται. Μέσα από ένθετες φωτογραφίες, που μερικές δουλεύτηκαν κάτω από πολύωρη ψηφιακή επεξεργασία, αναπαρίσταται με ρεαλιστικό τρόπο η εικόνα του σήμερα και του χθες, διεγείροντας έτσι τη φαντασ...

Η μονογραφία αυτή είναι μια πρωτότυπη εργασία που όμοιά της φαντάζομαι δεν έχει εκδοθεί. Δεν τη θεωρώ δημιούργημα απόλυτα δικό μου. Εγώ απλώς συγκέντρωσα τα στοιχεία και σκέφθηκα να τα αξιοποιήσω με βάση τις γνώσεις και τις εμπειρίες που διέθετα. Περισσότερο ανήκει σε όσους ανταποκρίθηκαν στην προσπάθειά μου να δημιουργήσω μια βιβλιοθήκη φωτογραφιών των συντοπιτών μου, παλιών και νέων. Η προθυμία τους να βοηθήσουν ήταν έκδηλη. Εκείνο όμως που με εξέπληξε και ιδιαίτερα με συγκίνησε ήταν το γεγονός ότι κάποιοι με εμπιστεύτηκαν και μου έδωσαν τα κλειδιά να ανοίξω μόνος μου το...

Ένα βιβλίο που πρέπει να το διαβάσουν όλοι οι Κρητικοί, για να γυρίσουν στις ρίζες τους, να αφουγκραστούν τους θρύλους της μάνας γης και να χαρούν την ομορφιά και την αγνότητα της κρητικής ψυχής του παλιού καλού καιρού. Μέσα από τις σελίδες του, ζωντανεύουν πολλοί θρύλοι της Κρήτης, οι οποίοι έγιναν διαχρονικοί και από στόμα σε στόμα έφτασαν μέχρι σ' εμάς. Μ' έναν ωραίο και γλαφυρό τρόπο το βιβλίο αυτό μας ξεναγεί στα μονοπάτια της κρητικής λαογραφίας και του λαϊκού μας πολιτισμού, μας τρέφει τη φαντασία και μας κάνει να ζήσουμε νοερά όμορφες στιγμές της κρητικής παράδοσ...

[...] Το Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας, τα τελευταία χρόνια έχει θέσει μεταξύ των προτεραιοτήτων του την έρευνα και μελέτη του θέματος της ελαιοκαλλιέργειας και του ελαίου στον ελληνικό χώρο. Για τον σκοπό αυτό έχει πραγματοποιήσει ένα μεγάλο συνέδριο με θέμα "Η ελιά και το λάδι από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα", στον χώρο του Μεγάρου της Ακαδημίας Αθηνών, του οποίου δημοσιεύτηκαν τα πρακτικά (Αθήνα, 2003), και ένα εξίσου μεγάλο συνέδριο στην Πρέβεζα σε συνεργασία με το Ίδρυμα "Ακτία Νικόπολις", του οποίου τα πρακτικά παραδίδει στο ευρύ κοινό με τον ανά χείρας τόμο...

Είναι ίσως κοινοτυπία ότι η σημασία της ελιάς και των προϊόντων της για τη διατροφή, την υγεία και την εθνική οικονομία είναι μεγάλη και ο ρόλος της στην ιστορία του ελληνικού πολιτισμού από την προϊστορική περίοδο μέχρι σήμερα ιδιαίτερα σημαντικός. Το συνέδριο που έγινε δεν είχε ως μοναδικό στόχο να αναδείξει την παγκοινώς γνωστή και δεδομένη αξία τους. Παράλληλα με τη δεδομένη σημασία του δέντρου της ελιάς, θεϊκού δώρου κατά την μυθολογία, και την ιερότητά του, η διαπίστωση ότι η Ελλάδα δεν διέθετε (1999) ένα μουσείο - ινστιτούτο έρευνας του πολιτιστικού της ελιάς και τ...

Με το βιβλίο αυτό η "Ένωση Σπετσιωτών" εκπληρώνει μια ηθική, από παλιά, υποχρέωσή της απέναντι στους Σπετσιώτες και στους φίλους του νησιού μας. Τη συγκέντρωση δηλαδή σε ένα βιβλίο, κάθε στοιχείου ιστορικού και λαογραφικού, που υπήρχε διάσπαρτο σε διάφορες πηγές για το ένδοξο νησί μας, τις Σπέτσες, και την παράδοσή του στους συμπατριώτες μας, έχοντας την πεποίθηση ότι έτσι, συμβάλλει και ο Σύλλογός μας στη διασφάλιση των δεδομένων που αναφέρονται τόσο στην ιστορική διαδρομή του νησιού, όσο και στις εκδηλώσεις - πνευματικές και (καλλι)τεχνικές - της ζωής των κατοίκων του, οι...

Με το βιβλίο αυτό η "Ένωση Σπετσιωτών" εκπληρώνει μια ηθική, από παλιά, υποχρέωσή της απέναντι στους Σπετσιώτες και στους φίλους του νησιού μας. Τη συγκέντρωση δηλαδή σε ένα βιβλίο, κάθε στοιχείου ιστορικού και λαογραφικού, που υπήρχε διάσπαρτο σε διάφορες πηγές για το ένδοξο νησί μας, τις Σπέτσες, και την παράδοσή του στους συμπατριώτες μας, έχοντας την πεποίθηση ότι έτσι, συμβάλλει και ο Σύλλογός μας στη διασφάλιση των δεδομένων που αναφέρονται τόσο στην ιστορική διαδρομή του νησιού, όσο και στις εκδηλώσεις - πνευματικές και (καλλι)τεχνικές - της ζωής των κατοίκων του, οι...

Με το βιβλίο αυτό η "Ένωση Σπετσιωτών" εκπληρώνει μια ηθική, από παλιά, υποχρέωσή της απέναντι στους Σπετσιώτες και στους φίλους του νησιού μας. Τη συγκέντρωση δηλαδή σε ένα βιβλίο, κάθε στοιχείου ιστορικού και λαογραφικού, που υπήρχε διάσπαρτο σε διάφορες πηγές για το ένδοξο νησί μας, τις Σπέτσες, και την παράδοσή του στους συμπατριώτες μας, έχοντας την πεποίθηση ότι έτσι, συμβάλλει και ο Σύλλογός μας στη διασφάλιση των δεδομένων που αναφέρονται τόσο στην ιστορική διαδρομή του νησιού, όσο και στις εκδηλώσεις - πνευματικές και (καλλι)τεχνικές - της ζωής των κατοίκων του, οι...