Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η θέα της Ακρόπολης προσελκύει το βλέμμα, αποκαλύπτει την αρχιτεκτονική ενός τοπίου που παραμένει παρ' όλ' αυτά ερμητικά κλειστό, μέσα στη σιωπή και στο μυστήριο. Να ποιο είναι το σημείο συνάντησης των τριών περιηγητών του 19ου αιώνα, οι οποίοι κουβαλούν στις αποσκευές τους την ανάμνηση τούτων των ερειπίων που αποτράβηξαν τους ανθρώπους από τον τρόμο και το θάνατο, από τη βαρβαρότητα. Οι Ρενάν, Σατωμπριάν και Κινέ συμφωνούν στην άποψη ότι η Ακρόπολη είναι ένα είδος κιβωτού του πολιτισμού - η μοναδική, από αυτή την άποψη, κιβωτός που διασώθηκε μέχρι τις μέρες μας.

Πρόκειται για μια καταπληκτική σειρά πεζών ποιημάτων, πολύ ανώτερων από τα ποιήματα του καθενός χωριστά, και μολονότι μπορεί να διακρίνει κανείς εδώ κι εκεί κάποια εικόνα χαρακτηριστική του ενός ή του άλλου, η συνεργασία τους καταλήγει σε αποτελέσματα που τους ξεπερνάνε και τους δύο.

"Κάθε επίπονη ανάγνωση δεν διαθέτει άραγε το ιδιωτικό της σημειωματάριο, μια αποσπασματική μνήμη που διασώζει από το έργο όχι κατ’ ανάγκη ό,τι αξίζει, αλλά απλά και μόνο ό,τι της πάει; "Εφόσον η Ανθρώπινη κωμωδία αποσκοπεί, όπως η ίδια δηλώνει, να αναπαραστήσει τα ήθη μιας συγκεκριμένης κοινωνίας, ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να διαβάσει, κατά εκατοντάδες, διεξοδικές παρατηρήσεις για τα κατεξοχήν μπαλζακικά θέματα: το Παρίσι, την οικογένεια, την πολιτική, το χρήμα, τη φιλοδοξία, την αποτυχία και την καρτερικότητα· τη θρησκεία, την πίστη, την παρθενία και την αφοσίωση,...

...] Υπάρχει κάποια σταθερά, εξαιτίας της οποίας τα πάντα αλλάζουν ταχύτητα. Δεν είμαι από τους συγγραφείς που θέλουν να κρατήσουν κοντά τους όσο πιο πολύ γίνεται τον αναγνώστη. Τίποτα για τον ύπνο, όλα για την εγρήγορση του νου. Μπρος, κουνηθείτε, πάρτε αυτό που θέλετε και φύγετε! Στην ανάγκη, πηδήξτε κεφάλαια, αρχίστε από πού θέλετε, απ' όπου σας κάνει κέφι, διαβάστε αν θέλετε και διαγώνια. Γιατί αυτό το βιβλίο είναι για πολλαπλές χρήσεις, όπως ακριβώς ο σουγιάς των κατασκηνωτών...

Είναι το βιβλίο που έχει γραφτεί με πάθος και αγάπη για τον άνθρωπο και την περιπέτεια, θαυμάζει κανείς τη δύναμη και τη ζωντάνια της περιγραφής των εικόνων, που ο συγγραφέας μας τις παρουσιάζει σαν πραγματικός ιμπρεσιονιστής, εμπνευσμένος από την αδρότητα του τοπίου που περιγράφει. Μα πάνω απ' όλα θαυμάζει, στην κορύφωση της, τη δύναμη του ανθρώπου να κατανικήσει το θάνατο, όταν τον αγγίζει στις χαράδρες των Άνδεων ή μέσα στην απεραντοσύνη της Σαχάρας.

Στην πρώτη φωτογραφία, η μικρή Ανν φοράει μαύρο κομπινεζόν και από κάτω μόνο τις κάλτσες της και ζαρτιέρες αζούρ, παρόμοιες με εκείνες που είχα ήδη θαυμάσει στους κήπους του Μπαγκατέλλ. [...] Η κοπέλα στέκεται όρθια, κοντά σε μια κολόνα, στην ίδια στάση στην οποία την είχε τοποθετήσει η Κλαιρ για να κρύψει το κλεμμένο τριαντάφυλλο κάτω από το φόρεμα. [...] Στη θέση του φορέματος, υπάρχει μόνο το κομπινεζόν· ανασηκώνει με τα δυο χέρια το ελαφρύ ύφασμά του, εκθέτοντας στα βλέμματα τους μισάνοιχτους μηρούς... Αυτό που παρακολουθούμε στην "Εικόνα" είναι ένα αλληγορικό πορν...

"Θα μου πεις, αγαπητέ μου φίλε", είπε ο Μπιανσώ στον Ντεσπλά, όταν βρέθηκαν έξω από την εκκλησία, "τον λόγο για αυτό σου το μασκάρεμα; Σε έχω πιάσει ήδη τρεις φορές να πηγαίνεις στη Θεία Λειτουργία. Εσένα! Πρέπει να μου διαλευκάνεις αυτό το μυστήριο και να μου εξηγήσεις αυτή τη σκανδαλώδη ασυνέπεια μεταξύ των απόψεών σου και της συμπεριφοράς σου. Δεν πιστεύεις στο Θεό, παρά ταύτα πηγαίνεις στη Θεία Λειτουργία. Αγαπημένε μου δάσκαλε, πρέπει να μου απαντήσεις". Ονορέ ντε Μπαλζάκ Υπέροχο άγνωστο κείμενο του Μπαλζάκ. Η θεωρεία της αθεΐας που είναι βαθιά θρησκευτική - κρυφά...