Η γη των ανθρώπων
Saint - Exupéry Antoine de 1900-1944
Ζαχαρόπουλος Σ. Ι. (1989)
Είναι το βιβλίο που έχει γραφτεί με πάθος και αγάπη για τον άνθρωπο και την περιπέτεια, θαυμάζει κανείς τη δύναμη και τη ζωντάνια της περιγραφής των εικόνων, που ο συγγραφέας μας τις παρουσιάζει σαν πραγματικός ιμπρεσιονιστής, εμπνευσμένος από την αδρότητα του τοπίου που περιγράφει. Μα πάνω απ' όλα θαυμάζει, στην κορύφωση της, τη δύναμη του ανθρώπου να κατανικήσει το θάνατο, όταν τον αγγίζει στις χαράδρες των Άνδεων ή μέσα στην απεραντοσύνη της Σαχάρας.
Οι ονειροπολήσεις του μοναχικού οδοιπόρου
Rousseau Jean - Jacques 1712-1778
Ζαχαρόπουλος Σ. Ι. (1989)
Σε αυτό το βιβλίο του, που είναι και το τελευταίο, ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ αυτοπεριγράφεται, αφηγείται τη ζωή του κι υπερασπίζεται τον εαυτό του. Ξαναθυμάται τις πιο γλυκές αναμνήσεις των περασμένων και τα πιο αξιοσημείωτα γεγονότα της ζωής του. Η φύση είναι το πλαίσιο των Δέκα Περιπάτων του. Η μοναδική γοητεία του βιβλίου του αυτού προέρχεται απ' την απογύμνωση του κι ο συγγραφέας εξαφανίζεται πίσω απ' τον άνθρωπο. Κι ωστόσο η ποίηση κι η τρυφερότητα κυριαρχούν απ' την αρχή ως το τέλος. "Η καρδιά μου, μοναδικά απασχολημένη με το παρόν, γεμίζει μ' αυτό όλη της τη χωρητικότητα,...
Η καρδιά μου τους ακούει
Prassinos Gisele
Εξάντας (1990)
... είναι μια παιδίστη που γελά από φόβο μέσα στη νύχτα. Είναι η "Διαρκής Επανάσταση" με όμορφες χρωματιστές εικόνες της μιας πεντάρας -αυτές πια δεν υπάρχουν- αλλά ο τόνος της Πράσινος είναι μοναδικός. Όλοι οι ποιητές τη ζηλεύουν γι' αυτό. Andre Breton ... για την Πράσινος ο μαγικός τούτος κόσμος είναι καθημερινός. Έχει γράψει ένα σωρό κείμενα, όλα διαφορετικά και αξιοθαύμαστα. Η αυτόματη γραφή ανοίγει αδιάκοπα καινούργιες πόρτες στο υποσυνείδητο και όσο περισσότερο τούτο συγκρούεται με τη συνείδηση τόσο μεγαλώνει ο θησαυρός. Paul Eluard ... Όλη η διαφορά ανάμεσά μ...
Συμβάντα
Barthes Roland 1915-1980
Κέδρος - Ράππα (1990)
"Μπαίνω στη θέση εκείνου που κάνει κάτι, και όχι σ' εκείνου που μιλάει για κάτι: δεν μελετάω ένα προϊόν, αναλαμβάνω μια παραγωγή. Καταργώ τον λόγο περί του λόγου. Ο κόσμος δεν έρχεται πια προς εμένα με τη μορφή ενός αντικειμένου, αλλά με τη μορφή γραφής, δηλαδή μιας πρακτικής. Περνάω σ' έναν άλλο τύπο γνώσης (σ' εκείνον του Ερασιτέχνη)..." Roland Barthes