Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο "Άγνωστο αριστούργημα", η αναζήτηση της απόλυτης ομορφιάς βασανίζει για δέκα χρόνια το ζωγράφο Φρενχόφερ. Στην προσπάθειά του να τελειοποιήσει το έργο του, να δώσει σάρκα και οστά στη γυναίκα που έχει πλάσει με τη φαντασία του, το καταστρέφει. Η ιδανική γυναίκα, που όμοιά της δεν υπάρχει στον κόσμο είναι ανύπαρκτη, είναι μια χίμαιρα, μια ουτοπία, ένα δημιούργημα της φαντασίας του. Σκοπός στη ζωή του δεν υπάρχει πια. Χωρίς στόχο, χωρίς σκοπό, χωρίς ελπίδα, χωρίς την ανύπαρκτη γυναίκα, η ζωή δεν έχει κανένα νόημα, δεν αξίζει να συνεχιστεί. Καίει τους πίνακές του και πεθαί...

1880, στο αγγλο-νορμανδικό νησί του Αλντερνέι. Επειδή ένα ατύχημα έχει μετατρέψει τη φωνή της σ’ έναν απαλό ψίθυρο και την απομονώνει απ’ τ’ άλλα κορίτσια, η Σάρα Μακ Νιλ περνάει τον καιρό της τρέχοντας στα άγρια χερσοτόπια. Μέσα σ’ αυτή τη μοναξιά ανακαλύπτει την ιστορία της λαίδης Τζέην που, είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια, ενάντια σε κάθε λογική περίμενε την επάνοδο του άντρα της, Τζον Φράνκλιν, που εξαφανίστηκε στη διάρκεια μιας πολικής αποστολής. Τη βραδιά ενός χορού, η Σάρα συναντάει τον Γκοντιόν, έναν καλλιεργητή λαχανικών απ’ τη Βρετάνη που ταξιδεύει για την Αγγλία και...

Το λεξικό αυτό συνδέεται στενά με το τελευταίο βιβλίο του Φλωμπέρ, "Μπουβάρ και Πεκυσέ", για το οποίο ο συγγραφέας είχε συγκεντρώσει πλούσιο υλικό. Φράσεις, σκέψεις, εκφράσεις που άκουγε στον περίγυρό του ή σταχυολογούσε μέσα στα βιβλία και τις οποίες στη συνέχεια κατέγραφε σ' ένα τετράδιο. Υλικό που εξέφραζε τις προκαταλήψεις, τη ρηχότητα, την κενότητα και την ανοησία της ανθρώπινης σκέψης και συμπεριφοράς.

Πόσο μόνος αισθάνεται το 1926 ο Αραγκόν στη γαλλική επαρχία... Η σουρεαλιστική περιπέτεια έχει ήδη ξεκινήσει και ο ίδιος είναι ο ταλαντούχος συνοδοιπόρος του Μπρετόν· μόλις είχε ανακαλυφθεί εκ νέου η ελευθερία του λόγου μέσα από την ελευθεριότητα των ηθών και το όνειρο. Γράφει ασταμάτητα το ογκώδες βιβλίο με τίτλο "Η υπεράσπιση του απείρου" το οποίο στη συνέχεια θα το απαρνηθεί, θα το ξεχάσει, θα το καταστρέψει. Η Ιρέν είναι μόνο ένα κεφάλαιο αυτού του βιβλίου και δημοσιεύτηκε ανώνυμα το 1928. Πόσες ιστορίες γράφτηκαν γι’ αυτό το βιβλιαράκι, πόσες φήμες διαδόθηκαν, πόσου...

Γραμμένο γύρω στα 1860, ανέκδοτο μέχρι σήμερα γιατί ο εκδότης του Βερν το είχε απορρίψει εκείνη την εποχή, καταχωνιασμένο έκτοτε σε κάποιο χρηματοκιβώτιο που το κλειδί του είχε χαθεί, το Παρίσι στον 20ό αιώνα περίμενε να έρθει ο καιρός του για να φανερωθεί. Περίμενε να φτάσουν τα τέλη του 20ού αιώνα, για να δούμε εμείς, οι τυχεροί πρώτοι αναγνώστες του, ότι με αυτό το νεανικό του έργο ο Ιούλιος Βερν μας συναρπάζει -και μας τρομάζει- όχι τόσο με τις περιπέτειες που αφηγείται και με τις "προφητείες" του για τις επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις, όσο με το εφιαλτικό του...

Η καλύτερη προπαγάνδα είναι αυτή που γίνεται από στόμα σε στόμα, στο εργαστήριο και το εργοτάξιο. Μόνο με τις δικές μας δυνάμεις θα κάνουμε κάτι. Μας χρειάζεται ένα σπίτι...ένα Σπίτι του Λαού, όπου θα στεγάσουμε τα συνδικάτα μας. Αλλά θα χρειαστεί εμείς οι ίδιοι να το χτίσουμε. Στο σπίτι μας, θα είμαστε ελεύθεροι. Θα κάνουμε διαλέξεις για τους εργάτες, για τα παιδιά. Πρέπει να είμαστε μορφωμένοι σαν κι αυτούς. Από εκεί θ' αρχίσουμε την επανάσταση.