Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το "Περί του ύφους" γράφτηκε μεταξύ 1926 - 1927, κυκλοφόρησε όμως το 1928 γιατί ο Αντρέ Ζιντ και ο Πωλ Βαλερύ (τον οποίο κριτικάρει έντονα το κείμενο) διαφωνούσαν με την έκδοσή του. Βιβλίο βίαιο, που δεν αφήνει όρθιο ούτε σέβεται τίποτα από την εποχή μας: τέχνη, πολιτική, ηθική, δυτικό πολιτισμό. Μέσα από τις σελίδες του -όπως λέει και ο ίδιος ο συγγραφέας- "κάθε εικόνα δημιουργεί έναν κατακλυσμό" και είναι ίσως η ιστορική στιγμή που ο Αραγκόν αρχίζει να περνάει από τον υπερρεαλισμό στον ρεαλισμό. Δεν είναι δυνατόν να απομονώσουμε το "Περί του ύφους" από την υπόλοιπη εξέ...

Από το 1893 µέχρι το 1896 ο νεαρός Προυστ ακονίζει τα µαχαίρια του ως συγγραφέας στο περιοδικό La Revue blanche. Αποσπασµατικά, προσχεδιάζει ένα προσωπικό, µελλοντικό ακόµη, σύµπαν. Η οµοφυλοφιλική εξοµολόγηση στο "Πριν πέσει η νύχτα" εκθέτει τα άγχη του πόθου-πόνου, το σύντοµο "Ανάµνηση" επικεντρώνεται εξ ολοκλήρου στη δύναµη της αίσθησης, ενώ το "Κατά της ασάφειας", τελευταίο του κείµενο για το La Revue blanche, επιβεβαιώνει το ενδιαφέρον του για την υιοθέτηση µιας µαχητικής στάσης, αλλά και τη βούλησή του να αναπτύξει έναν προβληµατισµό γύρω από την αλήθεια της λογοτεχνί...

Τα "Μυστικά της Ερυθράς Θάλασσας" είναι το πρώτο βιβλίο από τις αυτοτελείς αυτοβιογραφικές ιστορίες του Ανρί ντε Μονφρέντ (1879-1974) με τον γενικό τίτλο "Περιπέτειες στην Ερυθρά Θάλασσα". Με ζυμώσεις από τον μοντερνισμό και πλούσιο υλικό από την πολυτάραχη ζωή του, ταξιδεύει τον αναγνώστη σε έναν άγνωστο, επικίνδυνο κόσμο λαθρεμπορίου, πειρατείας και ασταμάτητων συγκρούσεων από τη Μεσόγειο μέχρι τον Κόλπο του Άντεν. Η οξυδερκής ματιά του Μονφρέντ, που χαρτογραφεί το πολιτισμικό μωσαϊκό των τοπικών λαών, η γλαφυρή γραφή του και η καταιγιστική δράση χάρισαν στα βιβλία του μι...

Προαισθανόµενοι µια επικείµενη πλανητική καταστροφή, εφτά σοφοί από τα τέσσερα σηµεία του κόσµου συγκεντρώνονται στο Τουλάνκα, ένα µοναστήρι χαµένο στα βουνά του Θιβέτ, για να µεταδώσουν σε δύο εφήβους, τον Τένζιν και τη Νατινά, τα κλειδιά της παγκόσµιας σοφίας... Πέρα από τις πολιτιστικές και ιστορικές διαφορές των αντίστοιχων παραδόσεών τους, στηρίζονται στην προσωπική τους εµπειρία και εµπνέονται από αυτό που οι φιλόσοφοι της αρχαιότητας αποκαλούσαν Ψυχή του Κόσµου: την ευεργετική δύναµη που διατηρεί την αρµονία του σύµπαντος. Ο λόγος τους απαντά στα θεµελιώδη ερωτ...

Κείμενο οριακό, γραμμένο το 1955, ο "Σκοινοβάτης" δύσκολα κατατάσσεται σε συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος, καθώς συνυπάρχουν εδώ στοιχεία από την ποίηση, την αφήγηση, το δοκίμιο. Ωστόσο τα στοιχεία που υπερτερούν είναι της ποιητικής τέχνης. Μιας ποιητικής εντελώς διαφορετικής από τα γνωστά θεωρητικά κείμενα, τα οποία κυρίως αναφέρονται σε οδηγίες και κανόνες για το ύφος, το μέτρο, τη ρίμα, τον ελεύθερο στίχο κ.ά. Στον "Σκοινοβάτη" δεν συναντούμε τίποτε απ' όλα αυτά. Ο Ζενέ απευθύνεται στον καλλιτέχνη-σκοινοβάτη, προσπαθώντας να φωτίσει τη δύσβατη επιλογή του, επικεντρώνον...

Στο εισαγωγικό κείμενο "Ο Γασπάρ της Νύχτας", ο Μπερτράν αφηγείται πώς ήρθαν στην κατοχή του τα κείμενα που συνθέτουν το κυρίως μέρος του έργου που έχει για όνομα συγγραφέα Γασπάρ της Νύχτας και τίτλο "Φαντασίες με τον τρόπο του Ρέμβρανδου και του Καλλότου. Μια σειρά σύντομων κειμένων αφηγούνται συμβάντα και μύθους ή περιγράφουν πρόσωπα και πράγματα της ζωής στην Ευρώπη του ύστερου Μεσαίωνα και του Μπαρόκ, στο Παρίσι και άλλα μέρη της βαθμιαία σχηματιζόμενης Γαλλίας, όπως το δουκάτο της Βουργουνδίας, ή σε περιοχές των Κάτων Χωρών. Βασιλιάδες και δούκες, επαίτες και μάγοι...

Περιέχονται τα έργα: Βαν Γκογκ, Ο αυτόχειρας της κοινωνίας, Για να τελειώνουμε της την υπόθεση του θεού, Ταξίδι στη χώρα των Ταραχουμάρα, Η μεγάλη μέρα και η μεγάλη νύχτα

Την στιγμή εκείνη που ετοιμαζόταν να διαδεχτεί το σούρουπο, ώρα ανέκαθεν διαποτισμένη από κάποια θλίψη, ο Καού-τζερ, όρθιος πάνω στην άκρη του βράχου και ακίνητος σαν άγαλμα, έμοιαζε να μην έχει νιώσει τίποτα απ’ αυτή την αίσθηση. Τα μάτια του δεν έπαυαν να διατρέχουν αυτή την απεραντοσύνη ξηράς και θάλασσας. Τα βλέφαρά του μόλις που ανοιγόκλειναν και, συνηθισμένος ίσως στο θέαμα αυτών των γαλήνιων ερημιών, μάλλον κοίταζε μέσα παρά έξω του. Έμοιαζε, πράγματι, να βρίσκεται στο βασίλειό του, το οποίο καμιά δύναμη δεν θα ’χε το δικαίωμα να του αποσπάσει... Παρέμεινε έτσι κά...

Στο "J’ai tue", ο Σαντράρ εξιστορεί μια όψη της ποίησης, πιθανόν τη δυσμενέστερη μα ταυτοχρόνως αγλαή. Λέξη προς λέξη όλα όσα συνέβησαν στο μέτωπο. Το κείμενο επιβεβαιώνει τον εξευτελισμό, την αγριότητα και τη φρίκη του πολέμου, με τον σκοτωμό ενός Γερμανού στρατιώτη να μετατρέπεται σε νίκη της ζωής, της ελεύθερης βούλησης, δίχως ενοχή. Ο Σαντράρ απεικονίζει το αίσχος του πολέμου τόσο έντονα, τόσο περιγραφικά, που αμέσως μετά την έκδοση του κειμένου, το 1918, ένας αρθρογράφος τον αποκάλεσε βάρβαρο και αμφισβήτησε τη λογοτεχνική φύση και αξία του κειμένου. Ο ποιητής δεν δ...

"Πρώτα πρώτα πρέπει να σωπαίνουµε - να καταργούµε το κοινό και να έχουµε το κουράγιο της αυτοκριτικής. Να εξισορροπούµε µια προσεκτική καλλιέργεια του σώµατος µε την πλήρη συνείδηση της ζωής. Να εγκαταλείπουµε κάθε αξίωση και ν’ αφοσιωνόµαστε σ’ ένα διπλό έργο απελευθέρωσης - ως προς τα χρήµατα και ως προς τις µαταιοδοξίες και τις µικροψυχίες µας. Να ζούµε ακολουθώντας τους κανόνες του παιχνιδιού. Δεν είναι υπερβολικά τα δύο χρόνια από µια ολόκληρη ζωή για να σκεφτούµε πάνω σ’ ένα µόνο πράγµα. Πρέπει να εξουδετερώσουµε οριστικά όλες τις προηγούµενες καταστάσεις και να βάλου...

"Κάθε επίπονη ανάγνωση δεν διαθέτει άραγε το ιδιωτικό της σημειωματάριο, μια αποσπασματική μνήμη που διασώζει από το έργο όχι κατ’ ανάγκη ό,τι αξίζει, αλλά απλά και μόνο ό,τι της πάει; "Εφόσον η Ανθρώπινη κωμωδία αποσκοπεί, όπως η ίδια δηλώνει, να αναπαραστήσει τα ήθη μιας συγκεκριμένης κοινωνίας, ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να διαβάσει, κατά εκατοντάδες, διεξοδικές παρατηρήσεις για τα κατεξοχήν μπαλζακικά θέματα: το Παρίσι, την οικογένεια, την πολιτική, το χρήμα, τη φιλοδοξία, την αποτυχία και την καρτερικότητα· τη θρησκεία, την πίστη, την παρθενία και την αφοσίωση,...

Ονειρεύομαι ότι κάποιος μου λέει: "Δεν μπορείτε να βρείτε το κλειδί των αινιγμάτων, δεν μπορείτε να έχετε την απάντηση σε κάθε ερώτημά σας, παρά μέσω του ονείρου. Πρέπει, λοιπόν, να δείτε αυτό το όνειρο". Με παίρνει, ως εκ τούτου, ο ύπνος στο όνειρο και ονειρεύομαι, στο όνειρο, ότι βλέπω αυτό το απόλυτο, αποκαλυπτικό όνειρο. Ξυπνάω, στο όνειρο. Θυμάμαι, στο όνειρο, το όνειρο του ονείρου· "ξέρω" τώρα, μια απέραντη, γαλήνια ευδαιμονία απλώνεται μέσα μου. Στο ξύπνημα, στο πραγματικό ξύπνημα, θυμάμαι πράγματι που ονειρεύτηκα να ονειρεύομαι, θυμάμαι που ονειρεύτηκα να ονειρεύομα...

Για όσους αμφιβάλλουν για την ποίηση των οικονομικών σελίδων και γι’ αυτούς που τις απολαμβάνουν, για όσους έχουν καταλάβει ότι είναι προτιμότερο να παντρευτείς έναν δισεκατομμυριούχο από το να δουλεύεις γι’ αυτόν ή ν’ αγοράζεις τα προϊόντα του, για όλους εμάς, το βιβλίο αυτό, γραμμένο από μια τυχερή Γαλλίδα μελλόνυμφη που αφήνει πίσω την προηγούμενη ζωή της μ’ έναν μεγαλοπρεπή ενταφιασμό, παρέχει χρήσιμες συμβουλές και αναλύει τους μηχανισμούς του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και την έκρηξη των ανισοτήτων... Όταν ο σκληρός πυρήνας του παγκόσμιου καπιταλισμού ετοιμάζε...

Έξι πολύτιμες και εντυπωσιακές μινιατούρες εξαιρετικής δύναμης, γραμμένες από την ελεύθερη και πολύμορφη πένα της Λεϊλά Σλιμανί, βραβείο Goncourt 2016 για το βιβλίο της "Γλυκό τραγούδι". Δημοσιευμένα στο ανεξάρτητο, αντισυμβατικό, εβδομαδιαίο περιοδικό πολιτικού και κοινωνικού προβληματισμού 'Le 1', τα κείμενα του βιβλίου προσεγγίζουν με τόλμη το ζήτημα του διαλόγου μεταξύ των πολιτισμών. Είτε πρόκειται για διηγήματα με τον τρόπο του Τσέχωφ- "Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες"- είτε για πολιτικά κείμενα, όπως το "Φονταμενταλιστές σας μισώ", γραμμένο με το αίσθημα του επ...

Μια λαϊκή ρήση λέει πως "ο όχλος δεν σκέφτεται". Και γιατί δεν σκέφτεται ο όχλος, απ' τη στιγμή που κάθε άτομο μέσα στον όχλο σκέφτεται; Γιατί ένας όχλος κάνει αυθόρμητα ό,τι δεν θα έκανε ποτέ καμία από τις μονάδες του; Γιατί ένας όχλος έχει ακατανίκητες παρορμήσεις άγριες επιθυμίες, ανόητες τάσεις που τίποτα δεν τις σταματά, και γιατί άγεται και φέρεται από αυτές τις αλόγιστες τάσεις, γιατί κάνει πράγματα που δεν θα έκανε κανένα από τα άτομα που τον απαρτίζουν; ... "Ό,τι είπα για τους όχλους ισχύει άλλωστε για ολόκληρη την κοινωνία, και για όποιον θα ήθελε να διατηρήσει...

"Η ερωτική λογοτεχνία είναι εκείνη που πάντα θα καλεί τον αναγνώστη όχι μόνο να κρυφοκοιτάξει και να φαντασιωθεί, αλλά και να δει τον άνθρωπο γυμνό και απαλλαγμένο από κάθε κοινωνικό, φυλετικό ή θρησκευτικό, περιοριστικό ένδυμα." Ο "Καναπές στο χρώμα της φωτιάς", του Φουζερέ ντε Μονμπρόν, είναι ένα από τα πολλά έργα, που μαζί με το "Le sofa" του ντε Κρεμπιγιόν του υιού, συγκροτούν την λογοτεχνία των μεταμορφώσεων, όπου εκεί εκδηλώθηκε πρωτίστως η επιρροή των παραμυθιών της Ανατολής στους ευρωπαίους συγγραφείς. Στην Ιταλία, το πιο ιδιαίτερο και επιτυχημένο δείγμα της,...

Το dada γεννήθηκε στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου, από μια ηθική απαίτηση, από το βαθύ συναίσθημα ότι ο άνθρωπος, ως κεντρική παράσταση της πνευματικής δημιουργίας, στηρίζει την υπεροχή του σε χρεοκοπημένες έννοιες, σε νεκρά πράγματα, σε αγαθά που αποκτηθήκανε με αισχρό τρόπο (Tristan Tzara). "Ο "Ιησούς Χριστός Ραστακουέρος" (1920) συνοψίζει κατά κάποιο τρόπο τη φιλοσοφία του dada. Ιδιότυπος λυρισμός, ελεύθεροι συνειρμοί, αυτόματη γραφή στα σπάργανά της, διάθεση για πρόκληση, σκεπτικισμός που φτάνει στα όρια του μηδενισμού" (Michel Jarrety). Η παρούσα έκδοση μετ...