Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο τόμος αυτός είναι ο πρώτος από τους δύο τόμους με τους οποίους εντάσσεται το έργο του Ευριπίδη στη σειρά "Μεταφρασμένοι Συγγραφείς της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας". Μετά την ολοκλήρωση της επικής ποίησης ο εκδοτικός οίκος μας προσφέρει ολοκληρωμένη και τη δραματική ποίηση. Ξεκινήσαμε ήδη με τον Αισχύλου και το Σοφοκλή και σας προσφέρουμε τώρα τον Ευριπίδη. Θα ακολουθήσουν ο Αριστοφάνης και ο Μένανδρος. Ο Ευριπίδης είναι ο μεγάλος ποιητής τραγωδιών που συμπληρώνει την τριάδα των "τραγικών" ποιητών της ελληνικής αρχαιότητας μαζί με τον Αισχύλο και το Σοφοκλή. Είναι ο ν...

Ο τόμος αυτός είναι ο δεύτερος από τους δύο τόμους με τους οποίους εντάσσεται το έργο του Ευριπίδη στη σειρά "Μεταφρασμένοι Συγγραφείς της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας". Μετά την ολοκλήρωση της επικής ποίησης ο εκδοτικός οίκος μας προσφέρει ολοκληρωμένη και τη δραματική ποίηση. Ξεκινήσαμε ήδη με τον Αισχύλο και το Σοφοκλή και σας προσφέρουμε τώρα σε δύο τόμους τον Ευριπίδη, θα ακολουθήσουν ο Αριστοφάνης και ο Μένανδρος. Ο Ευριπίδης είναι ο μεγάλος ποιητής τραγωδιών που συμπληρώνει την τριάδα των "τραγικών" ποιητών της ελληνικής αρχαιότητας μαζί με τον Αισχύλο και το Σοφοκλ...

Καμία έκπληξη δεν προκαλεί η διαπίστωση ότι η σατυρική παραγωγή του Ευριπίδη, όπως άλλωστε και η τραγική, χαρακτηρίζεται από κάποιες ανορθόδοξες τάσεις. Η ιδιότυπη σχέση του ποιητή με το συγκεκριμένο δραματικό είδος διαφαίνεται όχι μόνο στην αποδυνάμωσή του με αναιμικές συνθέσεις όπως η χαριτωμένος "Κύκλωπας", αλλά και στην υποκατάστασή του με διάτρητες τραγωδίες όπως η παραμυθική "Άλκηστη". Και τα δύο αυτά έργα ανατρέπουν, ή οπωσδήποτε τροποποιούν, την εικόνα που συγκροτούμε και για την τραγωδία και για το σατυρικό δράμα από τα κατάλοιπα του Αισχύλου και του Σοφοκλή.

Ο Martin Hose με το βιβλίο αυτό επιδιώκει να παρουσιάσει τη μεγάλη ποίηση του Ευριπίδη στο αναγνωστικό κοινό του 21ου αιώνα, που δεν αποτελείται αποκλειστικά από φιλολόγους. Ουσιαστικό στοιχείο της ποίησης αυτής είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο ο Ευριπίδης συνέθεσε τις τραγωδίες του. Στην Αθήνα, που γενικά χαρακτηριζόταν από πατριαρχική κοινωνική δομή, είχε αναπτυχθεί ένα νέο ενδιαφέρον πολίτευμα, η δημοκρατία. Ταυτόχρονα επικρατούσας νέες πνευματικές τάσεις, όπως η ριζοσπαστική σκέψη της σοφιστικής. Η συναρπαστική συνύπαρξη παράδοσης της παλαιάς θρησκείας αφ’ενός και η επικ...

Στην παρούσα μελέτη εξετάζονται 42 σωζόμενα, αποσπασματικά σωζόμενα και χαμένα έργα του Ευριπίδη. Στο πρώτο μέρος της, το οποίο έπεται μιας εισαγωγικής ενότητας, εξετάζεται ο τρόπος απεικόνισης σκηνών από τα έργα του μεγάλου τραγικού στην τέχνη (αγγειογραφία, γλυπτική, ανάγλυφα, μικροτεχνία, μεγάλη ζωγραφική, σαρκοφάγους) και επισημαίνονται ομοιότητες και διαφορές μεταξύ παραστάσεων-κειμένου. Στο δεύτερο μέρος τη μελέτη συμπληρώνουν τα συμπεράσματα, τα οποία διαιρούνται σε τέσσερις ενότητες σχετιζόμενες με τα εικονογραφικά στοιχεία που δανείσθηκε η τέχνη από τα έργα του Ευρ...

Ο καθηγητής P.T. Stevens, µε την κριτική και σχολιασµένη αυτή έκδοση της Ανδροµάχης του Ευριπίδη, επιδιώκει να προσφέρει στον προχωρηµένο σπουδαστή της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας ένα αξιόλογο βοήθηµα για τη µελέτη της σηµαντικής αυτής τραγωδίας. Στόχος των σχολίων είναι να συµβάλουν στην ερµηνεία του κειµένου και, µε τον τρόπο αυτό, να ανοίξουν ένα παράθυρο στον κόσµο της αρχαιότητας. Το αρχαίο κείµενο και το κριτικό υπόµνηµα προέρχονται από την έκδοση του G. Murray στη σειρά των Oxford Classical Texts.

"Η τραγωδία του Ευριπίδη "Βάκχες" είναι ένα πολύ σημαντικό όσο και δύσκολο έργο από το οποίο προβάλλουν διαρκώς αναπάντητα ερωτήματα, ενώ εγείρονται και σοβαρές αμφιβολίες για την ορθότητα της ερμηνευτικής του προσέγγισης. Δεν παύει, ωστόσο, να αποτελεί πρόκληση για τους μελετητές, καθώς η μελέτη αυτού του κειμένου συνδέθηκε με μείζονα φιλολογικά προβλήματα, όπως είναι ο τόπος συγγραφής του και ο χρόνος της παράστασης, η σχέση του με τη διονυσιακή λατρεία και τελετουργία, οι «στόχοι» του ποιητή, αλλά και η συσχέτιση που έγινε κατά καιρούς με νεότερες απόψεις και θεωρίες, οι...

Ο J.D. Denniston υπήρξε ένας από τους πιο διαπρεπείς Άγγλους ελληνιστές του 20ού αιώνα, βαθύς γνώστης της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας. Η σειρά "Κλασική Βιβλιοθήκη Καρδαμίτσα" θεώρησε χρέος της να συμπεριλάβει και τη σημαντική αυτή σχολιασμένη έκδοση της Ηλέκτρας του Ευριπίδη, που αποτελεί βοήθημα πολύ υψηλού επιστημονικού επιπέδου για τον σπουδαστή, τον διδάσκοντα και κάθε ενδιαφερόμενο για την αρχαία ελληνική τραγωδία. Το κείμενο είναι του Gilbert Murray, από τη σειρά των "Oxford Classical Texts". Ο J.D. Denniston, στην εισαγωγή του, εξετάζει, εκτός των άλλων, την εξέ...

Η έκδοση αυτή επιδιώκει, τουλάχιστον εν μέρει, να αντικαταστήσει τη μνημειώδη σχολιασμένη έκδοση της "Μήδειας" από τον D. L. Page (Οξφόρδη, 1938). Ενσωματώνει τα πορίσματα της σύγχρονης φιλολογικής και παπυρολογικής έρευνας και περιλαμβάνει το αρχαίο κείμενο σε αναθεωρημένη έκδοση, συνοδευόμενο από σύντομο κριτικό υπόμνημα. Η εισαγωγή του συγγραφέα αναλύει την τραγωδία ως ιστορία εκδίκησης, αξιολογεί τα κίνητρα που ωθούν την ηρωίδα στην επιμονή της να θανατώσει τα παιδιά της και ερευνά τον αντίκτυπο που θα είχε στη συμπάθεια του αθηναϊκού κοινού προς το πρόσωπο της η τρι...

Το παρόν βιβλίο περιέχει διάφορα άρθρα του συγγραφέα που δημοσιεύτηκαν σε φιλολογικά περιοδικά σε διάφορες περιόδους της μακρόχρονης εκπαιδευτικής του σταδιοδρομίας ή διασκευασμένη ύλη εισηγήσεών του σε επιμορφωτικές συναντήσεις που οργάνωσαν εκπαιδευτικοί φορείς. Όλα έχουν έναν κοινό άξονα: αναφέρονται σε πολυσυζητημένα αλλά άλυτα προβλήματα που σχετίζονται με την Αντιγόνη του Σοφοκλή. Η συγκέντρωση των άρθρων αυτών σε ένα βιβλίο τα καθιστά πιο προσιτά σε κάθε ενδιαφερόμενο, αυξάνει την αποτελεσματικότητά τους και μπορεί να παράσχει σημαντική βοήθεια τόσο στο μάχιμο εκπαιδ...

Η απόλαυση του τραγικού είναι εμπνευσμένη από το σχόλιο του Lacan στην τραγωδία της Αντιγόνης. Το σχόλιο αυτό ξετυλίγεται σε επτά διαδοχικές συνεδρίες με τις οποίες «κλείνει» το σεμινάριο της περιόδου 1956-60. Ο Lacan αναδεικνύει τη θέση της ηρωίδας και επιχειρεί τη σύνδεσή της με ζητήματα ηθικής της ψυχανάλυσης, που αποτέλεσε το αντικείμενο του σεμιναρίου εκείνης της χρονιάς. Η απόλαυση του τραγικού είναι κείμενο που αιχμαλωτίζει. Ο ρυθμός, με τις κορυφώσεις και τις παύσεις του, κρατά τον αναγνώστη σε διαρκή εγρήγορση. Κάθε λέξη μοιάζει πολύτιμη, γιατί έχει την ακρίβεια πο...

Όταν ο Φρόϋντ ανακάλυψε στον Οιδίποδα το "Οιδιπόδειο σύμπλεγμα" και ο Φρομ την πάλη των γενεών για την πρωτοκαθεδρία εμείς ακούγαμε πως "όποιος μάθει την αλήθεια βγάζει τα μάτια του". Αυτό γεννούσε την υποψία πως κάτι άλλο πιο υψηλό ήθελε να πει η Τραγωδία που άξιζε να αναζητηθεί. Για να γίνει αυτό κατανοητό θα έπρεπε να αναλυθούν και να διερευνηθούν οι μύθοι και το θέατρο για το τι τα προκάλεσε, τι ήθελαν να πουν και πως αυτά σχηματοποιήθηκαν με τους μύθους και πως παραστάθηκαν επάνω στην σκηνή. Στο βιβλίο αυτό γίνεται μία έρευνα για το τι προκάλεσε και πως γεννήθηκε το θ...

Όταν ο Φρόϋντ ανακάλυψε στον Οιδίποδα το "Οιδιπόδειο σύμπλεγμα" και ο Φρομ την πάλη των γενεών για την πρωτοκαθεδρία εμείς ακούγαμε πως "όποιος μάθει την αλήθεια βγάζει τα μάτια του". Αυτό γεννούσε την υποψία πως κάτι άλλο πιο υψηλό ήθελε να πει η Τραγωδία που άξιζε να αναζητηθεί. Για να γίνει αυτό κατανοητό θα έπρεπε να αναλυθούν και να διερευνηθούν οι μύθοι και το θέατρο για το τι τα προκάλεσε, τι ήθελαν να πουν και πως αυτά σχηματοποιήθηκαν με τους μύθους και πως παραστάθηκαν επάνω στην σκηνή. Στο βιβλίο αυτό γίνεται μία έρευνα για το τι προκάλεσε και πως γεννήθηκε το θ...

ΤO "Εθνικό Θέατρο" (το οποίο ονομαζόταν "Βασιλικόν Θέατρον" κατά τις περιόδους 1901-1908 και 1935-1974) ανέπτυξε καθ’ όλη την περίοδο της λειτουργίας του έντονη και αξιόλογη δραστηριότητα ως προς τη σκηνοθεσία της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, γεγονός που είχε ως συνέπεια τη δημιουργία μιας ιδιαίτερης σκηνοθετικής και υποκριτικής παράδοσης και τη διαμόρφωση μιας ιδιαίτερης "σχολής" ερμηνείας της τραγωδίας. Η δημιουργία της παράδοσης αυτής υπήρξε αποτέλεσμα του καλλιτεχνικού μόχθου και της συστηματικής σκηνικής προσέγγισης της τραγωδίας από σημαντικούς σκηνοθέτες όπως: ο Θωμά...

H "Ορέστεια" του Αισχύλου, η μοναδική τριλογία που έχει σωθεί από ολόκληρο το αρχαίο δράμα, έχει σημαδέψει τον πολιτισμό μας. Τα εμβληματικά της πρόσωπα και τα κεντρικά της θέματα μας επιβάλλουν, ακόμη και σήμερα, τον προβληματισμό γύρω από τα καίρια ζητήματα της ανθρώπινης συνύπαρξης. Πώς η βία που γεννιέται στο πεδίο τής μάχης εισβάλλει ως το κύτταρο της κοινωνίας, την οικογένεια; Πώς μπορεί να κλείσει ο κύκλος του αίματος, της εκδίκησης και της αντεκδίκησης; Πώς το δίκαιο μπορεί να επουλώσει τις πληγές που άνοιξε η βία; Με τη νηφάλια πένα της και τη διαύγεια της...

Η "Γένεσις της τραγωδίας" είναι το τελευταίο έργο του Εδουάρδου Συρέ, του διάσημου συγγραφέα που έγραψε τους "Μεγάλους Μύστες". Δόθηκε για πρώτη φορά υπό την μορφή πέντε μεγάλων διαλέξεων και έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής. Η ουσία των διαλέξεων αφορά τον εσωτερισμό του θεάτρου και την προσπάθεια που πρέπει να γίνει για να αφυπνισθεί εκ νέου η ανθρώπινη ψυχή, μέσω του ιερού δράματος: Το Μυητικό Θέατρο κατά την διάρκεια της Ανθρώπινης Εξέλιξης · Η Ιερή Χορεύτρια στο Θέατρο της Αρχαίας Ινδίας · Το Μυστήριο του Διονύσου και ο Διθύραμβος · Η εφηβική ηλικία του Αισχύλου στην Ελευσί...

Η "Γένεσις της Τραγωδίας" είναι το τελευταίο έργο του Εδουάρδου Συρέ, του διάσημου συγγραφέα που έγραψε τους "Μεγάλους Μύστες". Δόθηκε για πρώτη φορά υπό την μορφή πέντε μεγάλων διαλέξεων και έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής. Η ουσία των διαλέξεων αφορά τον εσωτερισμό του θεάτρου και την προσπάθεια που πρέπει να γίνει για να αφυπνισθεί εκ νέου η ανθρώπινη ψυχή, μέσω του ιερού δράματος: Το "Μυητικό Θέατρο" κατά την διάρκεια της Ανθρώπινης Εξέλιξης · Η Ιερή Χορεύτρια στο Θέατρο της Αρχαίας Ινδίας · Το Μυστήριο του Διονύσου και ο Διθύραμβος · Η εφηβική ηλικία του Αισχύλου στην Ελευ...