Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο φιλοδοξεί να δώσει ερεθίσματα σε εκείνους που, χωρίς να είναι βυζαντινολόγοι, ενδιαφέρονται αρκετά για το Βυζάντιο και δεν ικανοποιούνται με περιγραφές για τη μεγαλοπρέπεια του αυλικού τελετουργικού, τις φαντασμαγορικές ιεροτελεστίες, ή τις ακροβασίες μιας πολιτικής "μεταφυσικής". Ο μέσος Βυζαντινός ήταν ίσως πολύ πιο "εγκόσμιος" απ' όσο νομίζουμε. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η ύπαρξη του "μεγαλοπρεπούς" στοιχείου στη ζωή των Βυζαντινών είναι αναμφισβήτητη, αλλά η καθημερινότητά τους πρέπει να ήταν πιο πεζή.

Καμιά μορφή διακυβέρνησης δεν μπορεί να επιζήσει χωρίς τη γενική επιδοκιμασία του κοινού. Πέρα από τους μοναχούς, οι συνηθισμένοι άνθρωποι στο Βυζάντιο, άνδρες και γυναίκες, πίστευαν ότι η Αυτοκρατορία τους είναι η επίγεια αγία Αυτοκρατορία του Θεού, με τον Ιερό Αυτοκράτορα ως αντιπρόσωπο του Θεού πρό του λαού και αντιπρόσωπο του λαού προ του Θεού. Για ένδεκα αιώνες, από την εποχή του πρώτου Κωνσταντίνου μέχρι τις μέρες του ενδέκατου, ο θεοκρατικός θεσμός της Χριστιανικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας παρέμεινε ουσιαστικά αμετάβλητος. Κανένας άλλος θεσμός σε όλη την ιστορία της Χρ...

"... Η πτώση της Κωνσταντινούπολης σημείωσε όντως το τέλος μιας μακράς ιστορίας, το τέλος ενός μεγάλου πολιτισμού και λίγα μπόρεσαν να αντέξουν εκεί, εκτός από καταρρέοντα κτίρια, διαλυόμενα ψηφιδωτά, απαλειφόμενες τοιχογραφίες, και μνήμες μιας αντίληψης για τον κόσμο που δεν μπορούσε πια να διατηρηθεί... Και όμως, στη διάρκεια των τελευταίων αυτών αιώνων, μέσα στην πολιτική παρακμή και τον επιτεινόμενο ζόφο, ο πνευματικός πυρσός έφεγγε με αίγλη. Η λογιοσύνη της τελευταίας αυτής Βυζαντινής Αναγέννησης μπορεί να μη σημαίνει πολλά για μας σήμερα. Αλλά λογιοσύνη υπήρχε, γνήσια...