Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Από τη μία άκρη της ως την άλλη με αγωνία την προσδοκούσε αυτή τη μέρα η αυτοκρατορία. Αν καθυστερούσε λίγο, θα ήταν ίσως πολύ αργά πια. Έφτασε όμως μπροστά στα τείχη της Κωνσταντινούπολης ένας καβαλάρης, μπήκε μέσα από τη "Χρυσή Πόρτα", προχώρησε στο ναό της Αγίας Σοφίας κι εκεί ο πατριάρχης Γερμανός τον έστεψε βασιλιά. Αυτός ήταν ο αυτοκράτορας Λέων Γ' ο Ίσαυρος, που η δυναστεία του θα κυβερνούσε τη χώρα για ογδόντα πέντε χρόνια και θα ταυτιζόταν με το μεγαλύτερο θρησκευτικό κίνημα μεταρρύθμισης στο Βυζάντιο. Μια μεταρρύθμιση που ίσως οι καιροί την κάνουν ξανά επίκαιρη...

Το δυσεξιχνίαστο κίνημα της εικονομαχίας που κλόνισε συθέμελα τη Βυζαντινή αυτοκρατορία περισσότερο από έναν αιώνα (726-843), για μερικούς ιστορικούς-μελετητές όπως ο Δ. Ζακυνθινός, απείλησε με ολοκληρωτική αλλοίωση τον ευρωπαϊκό χαρακτήρα της. Σ' αυτή την εργασία, που βασίζεται σ' ένα απόσπασμα απ' το Breviarium του Νικηφόρου και κατόπιν επεκτείνεται στην αντιμοναχική στροφή της Εικονομαχίας κατά την εποχή του Κων/νου Ε΄, θ' αποδυθούμε σε μια αμφίβολη προσπάθεια για την ανάλυση αυτού του προβλήματος. Και μετά από μία, όσο το δυνατόν σφαιρική και πολύπλευρη ανάλυση, θα π...

Με το παρόν βιβλίο, η συλλογή "Συγγραφείς στο Ινστιτούτο Θερβάντες της Αθήνας" συμπληρώνει μια πορεία αδιάκοπης παρουσίας άνω των έξι ετών στο ελληνικό εκδοτικό πανόραμα, όπου ήρθε να γεμίσει ένα σημαντικό κενό στη μελέτη και τη διάδοση των ελληνοϊσπανικών ιστορικών και λογοτεχνικών σχέσεων. Το γεγονός ότι πολλοί από τους τίτλους που έχουν εκδοθεί ως σήμερα έχουν εξαντληθεί, δείχνει πάνω απ' όλα την πολύ καλή υποδοχή της οποίας έτυχε η σειρά στην ελληνική κοινωνία. Η μονογραφία που έχω την ευχαρίστηση να παρουσιάζω σε τούτη την περίπτωση, αποτελεί το περιεχόμενο μιας διά...

Στην προσπάθεια να αποδειχθεί ο 13oς αι. μ.Χ. ως χρονική περίοδος της αφύπνισης της ελληνικής εθνικής συνείδησης και ως συνέπεια της λατινικής κυριαρχίας στο Βυζάντιο (1204-1261), χρησιμοποιήθηκε το "Χρονικόν του Μορέως" ως τεκμήριο, όχι όμως αρκετά επισταμένα, ίσως εξ αιτίας της αρνητικής κριτικής του έργου ως προς την ιστορική του αξία. Στη μελέτη αυτή εξετάζεται το "Χρονικόν του Μορέως" από ιστορική και ανθρωπολογική άποψη. Μέσα από αυτήν τη διπλή μεθοδολογική προσέγγιση, καθορίζονται σε αυτό το έμμετρο κείμενο και ερευνώνται με επιστημονική σχολαστικότητα, όροι, στερ...

Η εργασία αυτή αποτελεί μια προσπάθεια προσέγγισης του θέματος: "Εγκατάσταση και παρουσία Σλάβων στη Βυζαντινή Μ. Ασία". Απ' την άποψη της θεματικής του ανήκει τόσο στην Εσωτερική Βυζαντινή Ιστορία όσο και στην Ιστορία των Σλάβων εντός των ορίων της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, πολυεθνική εξαρχής, όπως η ρωμαϊκή απ' την οποία προέκυψε, συνέχισε την πολιτική της Ρώμης απέναντι στους ξένους λαούς: αντιμετώπιζε με όπλα εκείνους που έρχονται ως επιδρομείς με σκοπό τη λαφυραγωγία ή ως κατακτητές. Αντίθετα όμως, όχι μόνο ανεχόταν, αλλά και ευνοούσε την εγκα...

[...] Ο Φραντζής μετά από πολλά ταξίδια και περιπέτειες κατέληξε στην Κέρκυρα στη μονή Ταρχανιωτών, όπου το 1648 εκάρη μοναχός και το 1472 έγινε μεγαλόσχημος με το όνομα Γρηγόριος. Σαν μοναχός κατέγραψε και εξιστόρησε τα γεγονότα από τη γέννηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου μέχρι και το έτος 1478. Το έργο του αποτελείται από το "Μικρό Χρονικό", που είναι γραμμένο συντομογραφικά και το "Μεγάλο Χρονικό", που είναι πολύ πιο εκτεταμένο και λεπτομερειακό. Από το δεύτερο, που είναι και το πιο περιγραφικό, παίρνουμε τα γεγονότα της Άλωσης, όπως τα έζησε και τα κατέγραψε ο ίδιος.

"Οι σελίδες του βιβλίου αυτού σκοπό έχουν να προσφέρουν μία συνοπτική παρουσίαση των γεγονότων τα οποία κρίνω ουσιώδη για την κατανόηση της ιστορίας της διαίρεσης των μεγάλων Εκκλησιών της Ανατολής και της Δύσης. Αφήνουμε συνήθως την εξιστόρηση της αντιδικίας στους θεολόγους - όχι αναίτια: διότι το πεδίο μάχης στο οποίο ρίχνονται αμφότεροι οι εκκλησιαστικοί ηγέτες οριοθετεί ο "χώρος" του δόγματος και των θρησκευτικών συνηθειών. Αλλά οι πόλεμοι δεν ξεκινούν στο πεδίο της μάχης· και, ακριβώς όπως θα ήταν ασύνετο να αναθέσει κανείς μόνο στους στρατιώτες να γράψουν την ιστορία...

Το λογοτεχνικό είδος του "βασιλικού ανδριάντος" αποτελεί την ουσιαστικότερη και την πλέον περίτεχνη εκφορά πολιτικού λόγου στο Βυζάντιο. Αποτυπώνει με ενάργεια την πολιτική σκέψη των Βυζαντινών, η οποία συνέβαλε καθοριστικά στην ανάδειξη του Βυζαντίου σε μια από τις μακροβιότερες αυτοκρατορίες στην ιστορία της ανθρωπότητας και ενέπνευσε τα πολιτικά οράματα πολλών λαών που ήρθαν σε επαφή με αυτό. Οι δύο "βασιλικοί ανδριάντες" με αποδέκτη τον αυτοκράτορα Λέοντα Σ΄ τον Σοφό αναδεικνύουν με τρόπο αριστοτεχνικό την πολιτική ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο παλάτι κατά τη βασιλεία...

[...] Ο τόμος με τον τίτλο "Διαδρομές στο Βυζάντιο" που έχουμε την χαρά να εκδώσουμε στη σειρά "Μελετήματα", περιέχει τις επιφυλλίδες της στην εφημερίδα Καθημερινή και αδημοσίευτες διαλέξεις. Μέσα από αυτά τα κείμενα φαίνεται η βαθιά γνώση που είχε η Μαρία Θεοχάρη για τον πολιτισμό και την τέχνη του Βυζαντίου. Χωρίς να μειωθεί στο ελάχιστο η επιστημονική τους εγκυρότητα, εμφανίζοτναι μπροστά σοτν αναγνώστη κείμενα κατανοητά χωρίς περιττή και δυσνόητη ορολογία, αλλά με γλώσσα ρέουσα. Έτσι, ο βυζαντινός πολιτισμός κατανοείται ως συστατικό στοιχείο μιας κοινωνίας εξαιρετικά ε...

Η γλώσσα που χρησιμοποιώ είναι η κοινή νεοελληνική, όπως αυτή οριοθετείται στο αντίστοιχο λεξικό του Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Επίσης οι τόνοι και τα πνεύματα που επιμένω να μεταχειρίζομαι είναι, κατά την άποψή μου, απαραίτητα, γιατί η κατάργησή τους αλλοιώνει την μορφή της γλώσσας και πλήττει την ιστορική της συνέχεια. Ιδιαίτερη έμφαση έδωσα στις πηγές με την παράθεση εκτενών χωρίων βυζαντινών συγγραφέων στο πρωτότυπο, χωρίς ωστόσο να αγνοήσω και τους νεότερους ιστορικούς. Από τα κείμενα των πρώτων φρόντισα να μεταγλωττίσ...

Tρεις γυναίκες που πρωταγωνιστούν σε μιαν από τις πιο ζωντανές και κρίσιμες περιόδους της Βυζαντινής Ιστορίας, ένα μωσαϊκό που το συνθέτουν η δίψα για εξουσία, οι έρωτες, οι ραδιουργίες, οι γάμοι συμφέροντος και οι θεολογικές έριδες. Είναι ο Η΄ αιώνας, η εποχή της Εικονομαχίας, όταν στη Δύση κυβερνά ο Καρλομάγνος και στην Ανατολή ο Χαρούν Αλ-Ρασίντ. Η καθεμιά τους φόρεσε την πορφύρα, το σύμβολο της αυτοκρατορικής εξουσίας, με τον τρόπο της. Η Ειρήνη έβαλε να τυφλώσουν τον γιο της για να εξασφαλίσει την εξουσία. Η εγγονή της Ευφροσύνη επέστρεψε απ' την εξορία για να νομιμοπ...