Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εξοικειώθηκα με το ιστορικό γίγνεσθαι, καλλιέργησα τους τρόπους για να το διηγούμαι, έγινα παραμυθάς, αλλά δεν ξέρω να κατασκευάζω παραμύθια. Τα λέω όπως τα έζησα, επειδή έμαθα να ακούω τους άλλους. Κι έμαθα να σέβομαι τις πολλαπλές ερμηνείες, τις διαφορετικές προσεγγίσεις, τις αντιφατικές εξιστορήσεις· να εξετάζω όλες τις όψεις, καθώς αποκαλύπτονται ακολουθώντας δικούς τους ρυθμούς - με πλήρη συνείδηση ότι οι βεβαιότητες είναι ανατρέψιμες ανά πάσα στιγμή κι ότι τα ενδεχόμενα καιροφυλακτούν στη στροφή του δρόμου. Συνήθισα να πετιέμαι από τον ένα χώρο στον άλλο, να κάνω συνδ...

Η δεισιδαιμονία και η μαγεία ήταν συνυφασμένη με τη ζωή των Βυζαντινών. Ήταν αντιλήψεις και τρόπος ζωής που κληροδοτήθηκαν στο Βυζάντιο από το παρελθόν και συνέχισαν να λειτουργούν απρόσκοπτα σε όλη τη διάρκεια από τον 4ο έως και τον 7ο αιώνα μ.Χ., επηρεάζοντας βαθιά τις αντιλήψεις και τη λειτουργία της κοινωνίας. Η ύπαρξη μαγείας στο Βυζάντιο εξυπηρέτησε στην εξόντωση πολιτικών, θρησκευτικών και επαγγελματικών αντιπάλων και στην εξουδετέρωση ατόμων και ομάδων που στρέφονταν κατά της καθεστηκυίας, τάξης... Μάγοι, γητευτές και φαρμακοί δρούσαν ελεύθερα -αποκομίζοντας τεράστ...

Αυτό το βιβλίο προσπαθεί να παρουσιάσει, με όσο το δυνατόν πιο απλό τρόπο και πάνω στη στέρεη βάση των κειμένων, το πώς στη διάρκεια περίπου δυόμισυ αιώνων (602 - 867) κατέρρευσε η παλαιά πρωτοβυζαντινή άρχουσα τάξη (δηλαδή, η αρχαιογενής συγκλητική αριστοκρατία) και τη θέση της πήρε η νέα μεσοβυζαντινή άρχουσα τάξη, με αρχικό πυρήνα της την κοινωνική σύμπλευση των ηγεσιών στρατού και κλήρου. Για να φθάσουν σε σύμπλευση, στρατός και κλήρος είχαν έλθει σε ρήξη μεταξύ τους κατά την ενδιάμεση εποχή (726 - 787), η οποία αποκαλείται καταχρηστικά "εποχή της εικονομαχίας".

Επί χίλια χρόνια η Νέα Ρώμη υπήρξε για τους χριστιανούς της Ανατολής ό,τι η Πρεσβυτέρα Ρώμη για τους χριστιανούς της Δύσης και η υπερηφάνειά τους για τη σταθερότητα και την ασφάλειά της ήταν μεγάλη. Μόνο μία και μοναδική φορά στην ιστορία της είχε αλωθεί... Στα μάτια όλων των Ελληνοφώνων ήταν απαράμιλλη και υποδειγματική, η έδρα της φιλοσοφίας και κάθε είδους γνώσης των επιστημών, της αρετής και ό,τι καλύτερου υπήρχε. Τώρα όλα είχαν αλλάξει. Οι νέοι κατακτητές ήταν Ασιάτες... Η πρωτεύουσα είχε ματαβληθεί σε έρημο... Εκείνη, γράφει ο Κριτόβουλος, που είχε προηγουμένως κυβερν...

«Τα πιο προικισμένα μυαλά του Βυζαντίου με λύπη παρατηρούσαν την βαθμιαία καταστροφή της αυτοκρατορίας, αλλά κανείς πια δεν άκουγε την φωνή τους. Μεγάλος κρατικός παράγοντας, ο Θεόδωρος Μετοχίτης δεν έβλεπε κανένα τρόπο να σωθεί το Βυζάντιο και θρηνούσε το περασμένο μεγαλείο των Ρωμαίων και την χαμένη ευημερία τους. Θρηνούσε την αυτοκρατορία που "Βασανιζόμενη νόσοις, εύκολη λεία κάθε εχθρικής επιβολής των γειτόνων, είναι θύμα ανυπεράσπιστο της τύχης και της μοίρας". Η νέα συμφωνία Ένωσης με την Ρώμη, που με απεγνωσμένη πλέον ελπίδα για βοήθεια εκ μέρους της Δύσης υπογ...

Η μελέτη πραγματεύεται την καταγωγή των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων, βασισμένη σε ιστορικές πηγές καθώς και βιβλιογραφία από νεώτερους ιστορικούς, κυρίως του 20ού αιώνα. Απαρτίζεται από επτά κεφάλαια, στα οποία διακρίνονται ανά ομάδες οι Αυτοκράτορες και τίθεται προς έρευνα η καταγωγή τους, καθώς και έναν πρόλογο στην αρχή του έργου, έναν συνοπτικό πίνακα με τις περιόδους βασιλείας των Αυτοκρατόρων και την καταγωγή τους και την βιβλιογραφία στο τέλος του βιβλίου. Το πρώτο κεφάλαιο πραγματεύεται τους Αυτοκράτορες που κυβέρνησαν από τον Ρωμανό Γ’ Αργυρό έως το τέλος της Αυτοκρα...

Η μελέτη πραγματεύεται την καταγωγή των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων, βασισμένη σε ιστορικές πηγές καθώς και βιβλιογραφία από νεώτερους ιστορικούς, κυρίως του 20ου αιώνα. Απαρτίζεται από επτά κεφάλαια, στα οποία διακρίνονται ανά ομάδες οι Αυτοκράτορες και τίθεται προς έρευνα η καταγωγή τους. Το πρώτο κεφάλαιο πραγματεύεται τους Αυτοκράτορες που κυβέρνησαν από τον Ρωμανό Γ’ Αργυρό (1028) έως το τέλος της Αυτοκρατορίας, το δεύτερο εκείνους που βασίλευσαν από το 802 έως και τον Ιωάννη Τσιμισκή (976), μη περιλαμβάνοντας όσους άνηκαν εξ αίματος στην Μακεδονική Δυναστεία, διότι αυτ...

Να συνοψιστεί σε μια εκατοντάδα σελίδες, μια χιλιετία ιστορίας του μεγαλύτερου χριστιανικού κράτους του Μεσαίωνα, αυτό ήταν το στοίχημα που δεν είχε διστάσει να αναλάβει ο μεγάλος βυζαντινολόγος Πως Λεμέρλ (Paul Lemerle), εδώ και πάνω από εβδομήντα χρόνια. Είναι μεγάλη τιμή, το να τίθεται το όνομα κάποιου μετά το όνομα εκείνου. Οι συνθήκες έχουν αλλάξει, γιατί οι βυζαντινές σπουδές έχουν γνωρίσει μεγάλη επιτυχία από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο κι έπειτα, όχι μόνο στις χώρες όπου ο βυζαντινός πολιτισμός συνεχίζει να κάνει άμεσα αισθητή την επίδρασή του, στην έκφραση της θρησ...

Ο τρίτος τόμος είναι αφιερωμένος στους βυζαντινούς χρόνους. Η μεταφορά της πρωτεύουσας στην Κωνσταντινούπολη, πυρήνα της Ανατολικής Χριστιανικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, σηματοδοτεί τη μετάβαση από τη Ρώμη στο Βυζάντιο. Η Μικρά Ασία οργανώνεται διοικητικά μέσω του θεσμού των θεμάτων, ο οποίος διευκολύνει τη στρατιωτική άμυνα της περιοχής και την επιβολή φορολογίας. Το εμπόριο διεξάγεται μέσω ενός εξελιγμένου οδικού δικτύου και η πλούσια πνευματική παραγωγή απεικονίζεται στις θρησκευτικές διαμάχες της περιόδου και την ακμάζουσα βυζαντινή τέχνη. Η Μικρά Ασία αποτελεί...

Ποιο θα μπορούσε να είναι το κεντρικό θέμα μιας ιστορίας της Ελλάδας; Ένας λαός, μια φυλή, μια γλώσσα, μια θρησκεία, ένας πολιτισμός, μια ιδέα; Κατά καιρούς όλα αυτά έχουν χρησιμοποιηθεί. Κάτι απ’ όλα θα πρέπει να αποτελεί μέρος της απάντησης. Κανένα όμως δεν αρκεί από μόνο του. Όλα αποδεικνύονται σε διάφορους βαθμούς ανεπαρκή. Και όμως, κατά κάποιαν έννοια στις ρίζες του όλου θέματος βρίσκεται μια ιδέα. Μια ιδέα απλή, σχεδόν απλοϊκή, που μπορεί να διατυπωθεί ως εξής: Έλληνας είναι όποιος θεωρεί τον εαυτό του Έλληνα. Αυτός είναι ο μόνος εφαρμόσιμος ορισμός. Και ο ελληνικός...