Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αυτή η κλασική περιγραφή παρουσιάζει τον οδυνηρό κλονισμό που προκάλεσε στη δυτική χριστιανοσύνη η άλωση της Κωνσταντινούπολης το Μάιο του 1453, μετά από πολιορκία μερικών εβδομάδων. Οι εκκλήσεις της πόλης είχαν αγνοηθεί και η βοήθεια που είχε σταλεί στη διάρκεια αυτής της κρίσης ήταν αμελητέα. Στους Τούρκους η νίκη δεν προσέφερε μόνο μία νέα αυτοκρατορική πρωτεύουσα, αλλά και εξασφάλισε ότι η αυτοκρατορία τους θα είχε διάρκεια. Για τους Έλληνες η κατάκτηση σήμανε το τέλος του βυζαντινού πολιτισμού και οδήγησε στην ομαδική αποχώρηση των λογίων, που είχε ως συνέπεια την κατα...

Στην παρούσα εργασία καταβάλλεται προσπάθεια να εντοπιστούν, να συγκεντρωθούν και στη συνέχεια να ενταχθούν και να μελετηθούν σε ομάδες και ενότητες όλες εκείνες οι πληροφορίες που οριοθετούν το έντονο και διαρκές ενδιαφέρον των μεγάλων Κομνηνών για την Εκκλησία της Τραπεζούντας και να αναδειχθεί έτσι το συνολικό τους έργο, και ειδικά το χορηγικό τους, όπως επίσης να μελετηθεί η θρησκευτική τους συνείδηση και το εκκλησιαστικό περιβάλλον μέσα στο οποίο έζησαν και δραστηριοποιήθηκαν.

[...] Στην έρευνα που ακολουθεί έγινε προσπάθεια να προβληθεί από όσο το δυνατόν περισσότερες μαρτυρίες κειμένων εξεταζόμενες ταυτόχρονα η εικόνα μιας συγκεκριμένης κοινωνίας που διανύει μια συγκεκριμένη εποχή. Η βιβλιογραφία -που είναι τεράστια- παρατίθεται μόνο στο μέτρο που χρειάζεται στη μελέτη και όχι για να δείξει στον αναγνώστη ότι είναι γνωστή. Όταν εξ άλλου κανείς διαφωνεί με τα περισσότερα από τα εγνωσμένα, είναι πολύ δύσκολο να τα αναφέρει συνεχώς. Το έργο δίνεται στη δημοσιότητα με την ελπίδα να προσφέρει κάποια νέα εικόνα και κάποιες νέες απόψεις και προοπτικέ...

[...] Στην εργασία αυτή θα παρακολουθήσουμε τα συμβάντα που συντάραξαν την Εκκλησία της Αφρικής κατά την εποχή του Μ. Κωνσταντίνου, συμβάντα που σχετίζονται με τη διαμόρφωση και την εξάπλωση της δονατιστικής έριδας και τη συνακόλουθη αντίδραση της ρωμαϊκής Πολιτείας και τούτο, επειδή συντρέχει η ακόλουθη ιδιομορφία. Η δονατιστική έριδα δεν αποτελεί απλώς μια διαδοχή γεγονότων εντοπισμένων σε εσωτερικό της Εκκλησίας της Αφρικής, πράγμα που θα μας υποχρέωνε σε μια αυστηρή θεολογική θεώρησή τους, αλλά εξελίχθηκε και με την εμπλοκή της ρωμαϊκής διοίκησης απέκτησε διαστάσεις, έγ...

Τα "κάτοπτρα ηγεμόνος" συνιστούν την εναργέστερη έκφραση της πολιτικής θεωρίας της βυζαντινής αυτοκρατορίας και ένα από τα αρτιότερα δείγματα της πολιτικής ρητορικής των Βυζαντινών. Οι Βυζαντινοί πολιτικοί στοχαστές αναζητούν τις αρετές που συνθέτουν την εικόνα του ιδανικού ηγεμόνος, πεπεισμένοι για την υπεροχή της μοναρχίας έναντι των υπολοίπων πολιτειακών επιλογών (ολιγαρχία, πολυαρχία) και αξιοποιώντας την παράδοση των κλασικών εκείνων κειμένων, τα οποία αποσκοπούσαν στη σκιαγράφηση του ιδανικού ηγεμόνος. Από την ιδεολογική αυτή αναζήτηση προκύπτει ένα νέο λογοτεχνικό εί...

Το βιβλίο αυτό ξαναζωντανεύει παλιές ιστορίες του Βυζαντίου και γεγονότα που και σήμερα ακόμη είναι αισθητά. Η δημιουργία των νέων Κρατών, στην κυρίως Ελλάδα, στη Μικρά Ασία και το νησιωτικό Αιγαίο, μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους της 4ης σταυροφορίας (1204) αποτέλεσε πηγή πολλών μελετών με σύγχρονο ενδιαφέρον, γιατί δι' αυτών διαφυλάχτηκε η Ορθοδοξία και διατηρήθηκε η Ελληνική γλώσσα. Η πολιτική των γάμων, ως μέσον επιλύσεως διαφορών ή επισφραγίσεως συμμαχιών, μεταξύ ηγεμόνων φίλων αλλά και αντιπάλων λαών, υπήρξε διπλωματικό μέσο που ασκήθηκε ευρύτα...

Μοίρα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ήταν ν' αντιμετωπίζει διαρκώς εχθρούς. Από παντού εισέβαλλαν ξένοι λαοί που απειλούσαν την ύπαρξή της. Στα χίλια και πλέον χρόνια της ζωής της δεν έπαυσε να πολεμά εναντίον των εχθρών που ενέσκηπταν από βορρά, δύση, ανατολή. Τελικώς ύστερα από επικούς αγώνες, βαλλόμενη πανταχόθεν, υπέκυψε. Όμως η μοίρα του Βυζαντίου συνεχίζεται. Εξακολουθεί να βάλλεται από φανατικούς πολέμιους. Το βιβλίο αυτό είναι μια παρουσίαση των αιτίων, μορφών, θέσεων και συνεπειών του αντι-βυζαντινισμού, μια ανατομία του.

Σκοπός της εργασίας αυτής είναι να δώσει μια εικόνα της παιδείας της βυζαντινής αυτοκρατορίας επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον στη μεγάλη αναγέννηση των γραμμάτων που συντελέστηκε από τον 9ο ως τον 11ο αιώνα. Επίσης να μελετήσει τις συνθήκες και την ιδιομορφία της πρώτης αναγέννησης των γραμμάτων στο Βυζάντιο που άρχισε τον 9ο αι. Κρίθηκε όμως αναγκαίο να γίνει αναφορά στους παράγοντες που αναμειγνύονταν στα εκπαιδευτικά ζητήματα. Έτσι περιγράφεται, όπου χρειάζεται, η εσωτερική πολιτική κατάσταση του βυζαντινού κράτους, η οποία επηρέαζε κάθε φορά την πορεία της παιδείας και τ...

Το Υπουργείο Πολιτισμού διοργάνωσε το 2001 σειρά εκθέσεων στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τον Μυστρά με γενικότερο τίτλο "Ώρες Βυζαντίου". Σκοπός της μεγάλης αυτής διοργάνωσης ήταν η προβολή του Βυζαντινού πολιτισμού μέσω των σωζόμενων αντικειμένων και μνημείων του με τρόπο προσιτό όχι μόνο στο επιστημονικό αλλά και στο ευρύ κοινό. Η έκθεση που διοργανώθηκε στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Αθηνών είχε θέμα "Το Βυζάντιο ως Οικουμένη". Επειδή το θέμα αυτό είναι γοητευτικό και σίγουρα προσφέρεται για να προβληθεί ο τρόπος με τον οποίο η Αυτοκρατορία του Κωνσταντίνου προσδ...

Στη μελέτη αυτή η ιστορικός Αμαλία Κ. Ηλιάδη αποδύεται σε μια προσπάθεια προσέγγισης του 7ου βυζαντινού αιώνα απ' την άποψη της εσωτερικής ιστορίας του Βυζαντίου και εξετάζονται οι αντίστοιχοι τομείς της: κοινωνία, οικονομία στρατιωτική οργάνωση, πνευματική ανάπτυξη κ.τ.λ. Αρχικά γίνεται ανασκόπηση των παλαιοτέρων απόψεων για τον 7ο αιώνα. Στη συνέχεια παρουσιάζονται οι νεότερες απόψεις για την εσωτερική ιστορία του Βυζαντίου. Το βάρος αυτής της παρουσίασης δίνεται κυρίως στα δημοσιεύματα της Αγγλικής και Γαλλικής Σχολής, που εμφανίστηκαν κατά την τελευταία εικοσιπενταετία,...

Κατά τα περίπου 40 χρόνια της βασιλείας του, ο Ιουστινιανός κατόρθωσε να αποκαταστήσει τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία στα παλιά της σύνορα, καθιστώντας τη Μεσόγειο για ακόμη μια φορά ρωμαϊκή λίμνη. Οι κατακτήσεις του, όμως, δεν είχαν την επιθυμητή διάρκεια. Την πολιτική και πολιτιστική ακμή της εποχής του ακολούθησε μια περίοδος κατάπτωσης και παρακμής. Παρόλα αυτά, η σύντομη επανένωση του ρωμαϊκού κόσμου επέδρασε καταλυτικά στη διαμόρφωση τόσο του Δικαίου της μεσαιωνικής Δύσης όσο και της αυτοκρατορικής ιδεολογίας στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο.

Επί επτακόσια χρόνια οι Βυζαντινοί καλλιεργούσαν μια ιδεολογία που τοποθετούσε στο κέντρο του κόσμου την Κωνσταντινούπολη και όχι τη Ρώμη ή την Ιερουσαλήμ. Η ιδεολογία αυτή, που αντικατοπτριζόταν στη στάση των Βυζαντινών αυτοκρατόρων, προκάλεσε εντάσεις ανάμεσα στους Βυζαντινούς και στους Σταυροφόρους τόσο σε διπλωματικό όσο και σε στρατιωτικό επίπεδο. Οι Σταυροφόροι, όσο κι αν θεωρούσαν τη βυζαντινή κοινωνία ξένη και μακρινή, εντυπωσιάστηκαν από την αίγλη της περίλαμπρης εκείνης πόλης. Τελικά, η ακαταμάχητη έλξη που ασκούσε όλος αυτός ο πλούτος και η φινέτσα είχε καταλυτ...

[...] Ο Φραντζής μετά από πολλά ταξίδια και περιπέτειες κατέληξε στην Κέρκυρα στη μονή Ταρχανιωτών, όπου το 1648 εκάρη μοναχός και το 1472 έγινε μεγαλόσχημος με το όνομα Γρηγόριος. Σαν μοναχός κατέγραψε και εξιστόρησε τα γεγονότα από τη γέννηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου μέχρι και το έτος 1478. Το έργο του αποτελείται από το "Μικρό Χρονικό", που είναι γραμμένο συντομογραφικά και το "Μεγάλο Χρονικό", που είναι πολύ πιο εκτεταμένο και λεπτομερειακό. Από το δεύτερο, που είναι και το πιο περιγραφικό, παίρνουμε τα γεγονότα της Άλωσης, όπως τα έζησε και τα κατέγραψε ο ίδιος.

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία των ελέω Θεού αυτοκρατόρων, μέσα στην υπερεθνική συγκρότησή της, με κυρίαρχους τους Δυνατούς, το Ορθόδοξο Ιερατείο, το Στρατό και τη Σύγκλητο, επιβάλλει στους λαούς -κόντρα στο διάταγμα της Ανεξιθρησκείας- τη Νέα Θρησκεία, και η τελευταία σε εκπλήρωση του οφειλόμενου χρέους, διά των εκπροσώπων της, υιοθετεί την ικανοποίηση των αιτημάτων του αδικούμενου όχλου στη... μετά θάνατον αιωνιότητα. Εχθρός αδυσώπητος της διπολικής εξουσίας (Κράτους - Εκκλησίας) η κληρονομιά του αρχαίου ελληνικού κόσμου με τους δημοκρατικούς θεσμούς. Ό,τι θυμίζει αυτόν τον κ...

Μια κατανόηση της βυζαντινής εκκλησίας μέσα από την ιδιαιτερότητά της είναι ασφαλώς εφικτή, αν η ιστορία αυτής της εκκλησίας γράφεται ως αυτοσκοπός. Αυτό όμως συνέβη σε σπάνιες περιπτώσεις. Από την εποχή του Eck, του Λουθήρου και του Μελάγχθονος, μετά τον Βαρώνιο και τις "Μαγδεμβούργιες εκατονταετηρίδες" υπάρχει με διαφορετικό κάθε φορά πρόσημο και με εναλλασσόμενους βαθμούς επιτυχίας- ως πηγή πληροφοριών από την οποία οι ενδιαφερόμενοι αντλούν απλώς υλικό για τις διαμάχες μεταξύ των ομολογιών. Αυτό σημαίνει ότι πολλές πλευρές της βυζαντινής εκκλησίας, προπάντων η δομή της,...

Μια κατανόηση της βυζαντινής εκκλησίας μέσα από την ιδιαιτερότητά της είναι ασφαλώς εφικτή, αν η ιστορία αυτής της εκκλησίας γράφεται ως αυτοσκοπός. Αυτό όμως συνέβη σε σπάνιες περιπτώσεις. Από την εποχή του Eck, του Λουθήρου και του Μελάγχθονος, μετά τον Βαρώνιο και τις "Μαγδεμβούργιες εκατονταετηρίδες" υπάρχει με διαφορετικό κάθε φορά πρόσημο και με εναλλασσόμενους βαθμούς επιτυχίας- ως πηγή πληροφοριών από την οποία οι ενδιαφερόμενοι αντλούν απλώς υλικό για τις διαμάχες μεταξύ των ομολογιών. Αυτό σημαίνει ότι πολλές πλευρές της βυζαντινής εκκλησίας, προπάντων η δομή της,...

Το βιβλίο αυτό πρωτοεκδόθηκε το 1977 στο Λονδίνο και αποτελεί σταθμό στη βιβλιογραφία για την τέχνη του τέλους της αρχαιότητας και του πρώιμου Μεσαίωνα. Η εποχή αυτή αντιμετωπίστηκε για πολύ καιρό ως εποχή πτώσης και παρακμής. O Κίτσινγκερ είναι ο πρώτος που την αντιμετωπίζει ως μια ενιαία περίοδο με σαφή όρια: στην αρχή της, τη διάλυση του ρωμαϊκού κράτους και, στο τέλος της, την εμφάνιση νέων δυνάμεων - των Αράβων στο νότο, των Γερμανών στο βορρά. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ξεδιπλώνεται μισή σχεδόν χιλιετία της ευρωπαϊκής ιστορίας, στην οποία η τέχνη αποτελεί μαρτ...