Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η εποχή των Κομνηνών (1081-1185) παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, καθώς χαρακτηρίζεται από ριζικές μεταβολές σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό πεδίο, ενώ κατά τη διάρκειά της η βυζαντινή αυτοκρατορία εξακολουθεί να εμπνέει τον θαυμασμό και τον φθόνο των συγχρόνων της, χωρίς να έχει απολέσει την αίγλη της. Είναι η περίοδος κατά την οποία διενεργείται η πρώτη σταυροφορία που σηματοδοτεί την έναρξη των στενών επαφών με τη Δύση, επαφές οι οποίες ακολουθώντας μια εξελικτική πορεία θα καταλήξουν στην άλωση του 1204. Ωστόσο, μολονότι η κομνήνεια εποχή έχει αποτελέσει αντικεί...

Η εποχή της διακυβέρνησης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τον Βασιλείο τον Δευτέρο (976-1025), τον μακροβιότερο εξ όλων των Βυζαντινών αυτοκρατόρων, θεωρείται μια "χρυσή εποχή" για την αυτοκρατορία, αφού τότε έγινε η προσάρτηση της Βουλγαρίας. Αυτό, όπως γνωρίζουμε από την παράδοση, έγινε μέσω ενός μακρού και αιματηρού πολέμου κατά τη διάρκεια του οποίου ο Βασίλειος πήρε το προσωνύμιο "Βουλγαροκτόνος". Σε αυτήν την καινούργια μελέτη, ο Πολ Στήβενσον υποστηρίζει ότι κανένας από τους θρύλους γύρω από το πρόσωπο του Βασιλείου δεν έχει βάσιν αληθείας. Αντιθέτως, ο Βασίλειος...

Η αυτοκρατορική γραμματεία αποτελούσε στο Βυζάντιο τον μηχανισμό εκείνο, με τον οποίο εκφραζόταν η βούληση του αυτοκράτορα μέσω της σύνταξης των νομοθετικών κειμένων και όλων εκείνων των απαραίτητων εγγράφων για την εύρυθμη λειτουργία της διοίκησης και την ικανοποίηση των αιτημάτων των πολιτών. Σημαντική θέση στην αυτοκρατορική γραμματεία κατείχε το αξίωμα του κοιαίστωρα του ιερού παλατίου. Η παρούσα μελέτη αποτελεί μία προσπάθεια να διερευνηθεί αυτός ο θεσμός. Εξετάζεται η προέλευση, η δημιουργία και η λειτουργία του θεσμού κατά τους πρώτους αιώνες της δραστηριότητάς του...

«Υπάρχει η αντίληψη ότι η Ρωμυλία πέθανε μαζί με τον τελευταίο της Αυτοκράτορα, τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά. Αυτό είναι λάθος, γιατί τότε σκλαβώθηκε στους Ασιάτες Βαρβάρους, τους Οθωμανούς, και δεν πέθανε ο θάνατός της επήλθε πολύ πολύ αργότερα και σ' αυτόν τον θάνατο συμβάλαμε αποκλειστικά και εμείς!...» Ένα βιβλίο που μέσα από τις σελίδες του, ανοίγεται και αναφέρεται σε βασικές χρονικές στιγμές από την Άλωση μέχρι το τέλος της Αυτοκρατορίας. Ξεκινά από τον καταλυτικό ρόλο των Φράγκων στην κατάκτηση της Ρωμανίας από τους Οθωμανούς και συνεχίζει...

Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, αν πούμε ότι και στον 20ό αιώνα δεν έχει πλήρως ερευνηθεί η πολιτική, πολιτιστική, πνευματική ζωή, της ανατολικής χριστιανικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ευρύτερα γνωστής ως "Βυζάντιο". Η αυτοκρατορία, με κυρίαρχο το ελληνικό στοιχείο στους κόλπους της, θ' αποτελέσει τον προμαχώνα της χριστιανικής Ευρώπης για χίλια και πλέον έτη. Η ιστορία του αδιάσπαστου αυτού κρίκου ανάμεσα στον αρχαίο και στο σύγχρονο ελληνισμό, μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα το μέτρο της νεοελληνικής ψυχοσύνθεσης. Η συγκεκριμένη μελέτη απευθύνεται στο ευρύ κοινό και ιδιαί...

Το Βυζάντιο κατέχει μια παράδοξη θέση στην ιστοριογραφία. Σε σχέση με την αργή συγκρότηση των δυτικών κοινωνιών και με τον τουρκικό μουσουλμανικό κόσμο, το Βυζάντιο εμφανίζεται ως μια προέκταση της αρχαιότητας στην οποία βάζει τέλος η πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453. Αυτή η ιδιαιτερότητα οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην πεποίθηση των ιστορικών της μεσαιωνικής περιόδου ότι η "φεουδαρχία" που χαρακτήρισε τη Δύση υπήρξε αποκλειστικότητα μιας Ευρώπης "καρπού των εισβολών", κατά την έκφραση του Μαρκ Μπλοκ. Ανατρέχοντας στην προέλευση αυτής της ερμηνείας, η Εβελύν Πατλαζάν προ...

Το πρόβλημα της πρόσληψης και του μετασχηματισμού του βυζαντινού πολιτισμού από τους σλάβικους λαούς (από τον 6ο έως τον 12ο αιώνα). Με πρόλογο του συγγραφέα για την ελληνική μετάφραση και 32 εικόνες.

Ο Βυζαντινός κόσμος άλλοτε ξεχασμένος, από τους ιστορικούς ερευνητές, κι άλλοτε υποτιμημένος, ως δημιούργημα των σκοτεινών χρόνων του Μεσαίωνα, έγινε ευτυχώς, κατά τις τελευταίες δεκαετίες αντικείμενο σοβαρής, ανά τον κόσμο, έρευνας. Μελέτες αναφερόμενες στην πολιτική, διοικητική και εκκλησιαστική ιστορία των Βυζαντινών, τη φιλολογική τους δράση, την τέχνη τους, καθώς και έρευνες γύρω από το δημόσιο βίο τους, διέλυσαν τις επικρατούσες πλάνες και δικαίωσαν τους αδικηθέντες, αποδεικνύοντας τη γενναία συμβολή τους στον πολιτισμό και το σημερινό πρόσωπό τους στο ν κόσμο.[...]...

Το βιβλίο αυτό έχει ως αντικείμενο τον πολιτισμό της Αυτοκρατορίας των Ρωμαίων από την ίδρυση της Κωνσταντινούπολης (324-330) έως την πτώση της, το 1453. Το σύνηθες είναι να μιλούμε για τη "Βυζαντινή" Αυτοκρατορία. Αυτό το συμβατικό επίθετο, που προέρχεται από το αρχαίο όνομα της Πόλης, παρόλο που είναι επιφορτισμένο με προκαταλήψεις που ξεκινούν από την εποχή του Διαφωτισμού, ακόμη και των σταυροφοριών, είναι ιδιαίτερα εύχρηστο. Υπογραμμίζει πως η εν λόγω Αυτοκρατορία είναι κυρίως ελληνική και ανατολίτικη, μολονότι η Ρώμη αποτελεί τμήμα της μέχρι τα μέσα του 8ου αιώνα και...

[...] Αν και υπάρχουν σημαντικές εργασίες για την αγροτική οικονομία του Βυζαντίου, στις οποίες μελετώνται επαρκώς η αμπελοκαλλιέργεια και παραγωγή, οι τιμές και το εμπόριο οίνου, απουσιάζει ωστόσο μια συνολική εικόνα των αμπελουργικών πρακτικών, των τεχνικών οινοποίησης, των αντιλήψεων για την οινοποσία και τις ποιότητες των οίνων. Τα απολύτως χρήσιμα μεγέθη των μετρήσεων της οικονομικής ιστορίας περιορίζονται δυστυχώς σε δείκτες παραγωγής και κατανάλωσης και όντας διάσπαρτα ως ψηφίδες του αμπελοοινικού μωσαϊκού δεν κατορθώνουν να δημιουργήσουν μια συνολική και σαφή εικόνα...

Ο Νικηφόρος Γρηγοράς αποτελεί μια από τις σημαντικότερες πνευματικές προσωπικότητες του Βυζαντίου το 14ο αιώνα. Μας άφησε ένα εκτεταμένο και πολυσχιδές έργο, μέσα από το οποίο διαπιστώνει κανείς τη βαθιά γνώση του, την οξεία κριτική του ικανότητα και τη σθεναρή στάση του απέναντι στα σοβαρά προβλήματα που αντιμετώπιζε τη βυζαντινή αυτοκρατορία σε μια εποχή παρακμής και κατάπτωσης, έναν αιώνα πριν το τέλος της.

Στον πρώτο τόμο, υπό τη διεύθυνση της Cecile Morrisson, με τίτλο "Η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (330-641)", παρουσιάστηκε η ίδρυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ο δεύτερος τόμος, υπό τη διεύθυνση του Jean-Claude Cheynet, είναι αφιερωμένος στους επόμενους αιώνες (7ος-13ος). Κατά τη μεσαιωνική εποχή, η τεράστια πολυεθνική Αυτοκρατορία, τσακισμένη σχεδόν από τις σλαβικές και κυρίως τις αραβο-μουσουλμανικές εισβολές, μετασχηματίζεται σε κράτος επικεντρωμένο ξανά στον ελληνικό πληθυσμό. Εξακολουθεί όμως να υποδέχεται τις σλαβικές και αρμενικές μειονότητες, ενώ δεν έχει...

Η ιστορία και ο πολιτισμός που μελετώνται στον ανά χείρας τόμο αντιστοιχούν στην ιδρυτική περίοδο του "Βυζαντίου", όνομα που έδωσαν οι ουμανιστές στo ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που έγινε προοδευτικά αυτοκρατορία ελληνική και χριστιανική. Γνωρίζοντας μεγαλύτερη σταθερότητα και μεγαλύτερη ευημερία από τη Δύση, η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν έπαψε ποτέ να διεκδικεί τη ρωμαϊκή της κληρονομιά, όπως μαρτυρεί η πολιτική του Ιουστινιανού να επανακτήσει την Αφρική από τους Βανδάλους, την Ιταλία από τους Οστρογότθους και την νότια Ισπανία από τους Βησιγότθους....

Ανάτυπο από το περιοδικό "Βυζαντινός Δόμος" τόμ. 22-23-24 (Βυζαντινή και Νεότερη Ελληνική Ιστορία και Πολιτισμός) 2017.