Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Γεώργιος Μανιάκης, ένδοξος Βυζαντινός στρατηλάτης του πρώτου μισού του ενδέκατου αιώνα, άφησε εποχή, ως άλλος Βελισάριος, με τους πολεμικούς του αγώνες σε δύο μεγάλα μέτωπα της Αυτοκρατορίας, στη Μέση Ανατολή κατά των Αράβων και στη Σικελία και νότια Ιταλία κατά των Αράβων και των Νορμαδών. Θεωρείται συνεχιστής της πολεμικής παράδοσης της "εποποιίας" των Μακεδόνων αυτοκρατόρων της περιόδου 963-1025 (Νικηφόρου Β' Φωκά, Ιωάννη Α' Τζιμισκή και Βασιλείου Β' Βουλγαροκτόνου). Τελικά, όμως, η συνεχής υπονόμευσή του από τη βυζαντινή Αυλή, ιδιαίτερα εκείνη του απειροπόλεμου αυτοκρ...

Στα μέσα του έκτου αιώνα ο Βυζαντινός αυτοκράτορας κυβερνούσε μια πανίσχυρη αυτοκρατορία που εκτεινόταν σε περιοχές της Ευρώπης, της Ασίας και της Βόρειας Αφρικής. Μέσα σε εκατό χρόνια η ισχυρή αυτή αυτοκρατορία είχε χάσει τις μισές από τις κτήσεις της. Δύο αιώνες αργότερα, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία είχε επανέλθει και πάλι δυναμικά στο προσκήνιο ως κυρίαρχη δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Βαλκανική Χερσόνησο, ο μυθικός πλούτος της οποίας προσέλκυε στους στρατούς της μισθοφόρους Βίκινγκς και πολεμιστές νομάδες από τις στέπες της Κεντρικής Ασίας. Και μόνο η εμφάνιση αυτώ...

[...] Η παρούσα εργασία αποτελεί την πρώτη εκτενή βιογραφία και εργογραφία του Παχυμέρη τόσο στην ελληνική, όσο και στην διεθνή βιβλιογραφία, και αποσκοπεί να παρουσιάσει συνθετική εικόνα των προβληματισμών ενός από τους πλέον αξιόλογους βυζαντινούς λογίους. Στο πρώτο κεφάλαιο παρουσιάζεται το ιστορικό των προηγουμένων ερευνών σχετικά με τον Παχυμέρη, και στο δεύτερο σκιαγραφούνται τα -λίγα άλλωστε- δεδομένα για τα βιογραφικά του, όπως προκύπτουν από το ίδιο το έργου και από άλλες παράλληλες πηγές. Ακολουθεί, στο τρίτο κεφάλαιο, ανάλυση του ιστοριογραφικού έργου· στο τέταρ...

Ο βυζαντινός κόσμος σε πολλές περιπτώσεις έχει αποδείξει πόσο απείχαν οι θεωρητικά υψηλές αξίες και ιδανικά που προέβαλλε, σε σχέση με την πρακτική εφαρμογή και υλοποίησή τους. Μια τέτοια αξία κατά την άποψή μου ήταν η "φιλία". Οι Βυζαντινοί για ένα σωρό λόγους που εξετάζονται στο βιβλίο αυτό και δεν είναι άσχετοι από τα ιστορικά γεγονότα της εποχής, αφενός εγκωμιάζουν τη φιλία και αφετέρου με τη συμπεριφορά τους την καταρρακώνουν. Καταδεικνύεται έτσι η μεγάλη διάσταση ανάμεσα στα λόγια και τα έργα, καθώς και οι υφέρπουσες τάσεις για αποστροφή από την ειλικρινή φιλία. Πρόκ...

Το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, συννεχίζοντας την παράδοση της προσφοράς και της συμβολής στην ανάπτυξη της πνευματικής ζωής του τόπου μας, οργάνωσε τις καθιερωμένες πλέον Ειδικές Μορφωτικές Εκδηλώσεις "Επιστήμης Κοινωνιά" και κατά την περίοδο 2003-2004. Η παρουσίαση των σύγχρονων επιστημονικών επιτευγμάτων στον χώρο τόσο των θετικών όσο και των ανθρωπιστικών επιστημών, καθώς και η προβολή του κοινωνικού χαρακτήρα της επιστημονικής έρευνας εξακολουθούν να αποτελούν, κατά μείζονα λόγο, τα καθοδηγητικά κριτήρια και τον στόχο των διαλέξεων που εντάσσονται στο Μορφωτικό Πρόγραμμα το...

Με το βιβλίο της αυτό η ιστορικός Μαριάννα Κορομηλά κινείται έξω από τα κλασικά ολυμπιακά χαρακώματα. Προσπαθώντας να αποκαταστήσει ένα μέρος του χαμένου χρόνου και του λησμονημένου χώρου, από την εποχή των Διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου έως τον καιρό του Ιουστινιανού, ταξιδεύει από τα βάθη της Μικράς Ασίας και της Μέσης Ανατολής μέχρι τις ακτές του Αιγαίου και του Ιονίου, τα παράλια της Βόρειας Αφρικής, την ενδοχώρα της Βαλκανικής και τα ενδότερα της Δυτικής Ευρώπης. Επισκέπτεται ελληνιστικά γυμνάσια και στάδια, ελληνορωμαϊκές παλαίστρες και θέατρα, ρωμαϊκά αμφιθέατρα κ...

Στο τέλος της ερευνητικής αναδρομής, εννεακοσίων σχεδόν χρόνων βυζαντινής Ιστορίας (324-1204) σκέφτηκα να αφιερώσω έναν τόμο ξεχωριστό στην οργάνωση και λειτουργία του κρατικού μηχανισμού της αυτοκρατορίας, που της επέτρεψε να σταθεί και να μεγαλουργήσει, αποτρέποντας κάθε είδους εισβολές από Ανατολή, Βορρά τελικώς και Δύση - Πέρση, Γότθο, Βάνδαλο, Άβαρο, Βούλγαρο, Σλάβο, Άραβα, Νορμανδό - μέχρο το 1204, όταν Βενετοί και Φράγκοι επωφελήθηκαν από τα πλήγματα των Σελτζούκων Τούρκων στην Μικρά Ασία. Την αμιγώς αφηγηματική ύλη θα αναζητήσει ο αναγνώστης στους 4 τόμους του βιβλί...

Με την έκδοση αυτού του βιβλίου καθίσταται επιτέλους προσιτό στο διεθνές φιλολογικό κοινό το λόγιο ποίημα για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204 από τους Φράγκους Σταυροφόρους. Προσφέρει τόσο στους ειδικούς φιλολόγους, όσο και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό, ένα χρήσιμο εργαλείο δουλειάς και ένα πολύ ενδιαφέρον ιστορικό κείμενο. Το ελληνικό κείμενο συνοδεύεται από μία προσεγμένη και γλαφυρή έμμετρη μετάφραση καθώς και από τον απαραίτητο ιστορικό σχολιασμό. Έτσι, μια χρήσιμη ιστορική πηγή γίνεται σήμερα ευρύτερα γνωστή στους ιστορικούς της περιόδου αυτής.

[...] Το βιβλίο αποτελείται από εισαγωγικό μέρος, όπου δίδεται ό,τι αφορά στον Μιχαήλ Δούκα, στην ζωή και στο έργο του, από το κυρίως μέρος, όπου παρατίθεται το κείμενο της "Βυζαντινοτουρκικής Ιστορίας" του Μιχαήλ Δούκα, αυτό που χρονικά καλύπτει τα γεγονότα των ετών 1452/53 (- από τον μήνα Αύγουστο του 1452 ως και τον Αύγουστο του 1453, μετά την Άλωση)· το κείμενο σχολιάζεται γραμματικώς, συντακτικώς, κάποτε, κυρίως δε πραγματολογικώς, με αναγωγές σε διάφορους ιστορικούς και σε διάφορες πηγές. Έπονται οι τοπογραφικοί πίνακες της Βυζαντινής Κωνσταντινουπόλεως - Επίμετρο, φω...

Πρόκειται για άλμπουμ-έρευνα και μελέτη των βυζαντινών πλοιαρίων του 7ου -13ου αιώνα. Την έρευνα πραγματοποίησε 12 μελής ομάδα Αιγυπτιολόγων-Αραβολόγων. Από την ελληνική πλευρά εργάστηκε ο καθηγητής αραβολόγος Βασίλης Χρηστίδης. Κατασκευαστής ήταν ο καθηγητής αρχιτέκτων Νικόλαος Χατζηθεοδώρου. Σχεδιαστής του άλμπουμ ήταν ο ζωγράφος Πέρης Ιερεμιάδης. Την γενική ευθύνη και τον πρόλογο του άλμπουμ είχε ο Λάκης Αποστολόπουλος που είναι Πρόεδρος της Μ.Κ.Ο "Σύγχρονη Δελφική Αμφικτυονία". Η όλη μελέτη στηρίχτηκε στις έρευνες των καθηγητών Νορβηγού Frederick H.Van Doorninck και το...

Η βυζαντική ιστοριογραφία, που εμφανίζεται στη σειρά "Βυζαντινοί Συγγραφείς" με το έργο του Γεωργίου Ακροπολίτη, γνωρίζει τα τελευταία χρόνια μια ιδιαίτερη λάμψη στους κύκλους των μορφωμένων νεοελλήνων, από τη χρονική στιγμή μάλιστα που άρχισε να μεταβάλλεται η αρνητική αντίληψη για το Βυζάντιο, τόσο στον ιδεολογικό κόσμο της Ευρωπαϊκής διανόησης, όσο και στη ζύμωση των ιδεών του νεοελληνικού μας πολιτισμού. [...] (από τον πρόλογο του Βασίλη Κατσαρού)

Το σύνολον της ιστορίας του μεσαιωνικού ελληνισμού, μία περίοδος 1100 ετών συνοψίζεται σε έναν τόμο.

Το βιβλίο αυτό πρωτοεκδόθηκε το 1977 στο Λονδίνο και αποτελεί σταθμό στη βιβλιογραφία για την τέχνη του τέλους της αρχαιότητας και του πρώιμου Μεσαίωνα. Η εποχή αυτή αντιμετωπίστηκε για πολύ καιρό ως εποχή πτώσης και παρακμής. O Κίτσινγκερ είναι ο πρώτος που την αντιμετωπίζει ως μια ενιαία περίοδο με σαφή όρια: στην αρχή της, τη διάλυση του ρωμαϊκού κράτους και, στο τέλος της, την εμφάνιση νέων δυνάμεων - των Αράβων στο νότο, των Γερμανών στο βορρά. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ξεδιπλώνεται μισή σχεδόν χιλιετία της ευρωπαϊκής ιστορίας, στην οποία η τέχνη αποτελεί μαρτ...

Τα κείμενα που περιλαμβάνονται στον τόμο αυτό είχαν αρχικά παρουσιασθεί ως ανακοινώσεις στο Διεθνές Συμπόσιο που οργανώθηκε από το Ινστιτούτο Βυζαντινών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών το Νοέμβριο του 2000, στα πλαίσια του προγράμματος "Πρακτικός και κοινωνικός βίος των Βυζαντινών". Το Συμπόσιο έφερε τον τίτλο "Αφύπνιση των αισθήσεων και προσωπικές προτιμήσεις από τον ενδέκατο στον δέκατο πέμπτο αιώνα". [...] (Από την εισαγωγή του βιβλίου)

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία των ελέω Θεού αυτοκρατόρων, μέσα στην υπερεθνική συγκρότησή της, με κυρίαρχους τους Δυνατούς, το Ορθόδοξο Ιερατείο, το Στρατό και τη Σύγκλητο, επιβάλλει στους λαούς -κόντρα στο διάταγμα της Ανεξιθρησκείας- τη Νέα Θρησκεία, και η τελευταία σε εκπλήρωση του οφειλόμενου χρέους, διά των εκπροσώπων της, υιοθετεί την ικανοποίηση των αιτημάτων του αδικούμενου όχλου στη... μετά θάνατον αιωνιότητα. Εχθρός αδυσώπητος της διπολικής εξουσίας (Κράτους - Εκκλησίας) η κληρονομιά του αρχαίου ελληνικού κόσμου με τους δημοκρατικούς θεσμούς. Ό,τι θυμίζει αυτόν τον κ...

Μια κατανόηση της βυζαντινής εκκλησίας μέσα από την ιδιαιτερότητά της είναι ασφαλώς εφικτή, αν η ιστορία αυτής της εκκλησίας γράφεται ως αυτοσκοπός. Αυτό όμως συνέβη σε σπάνιες περιπτώσεις. Από την εποχή του Eck, του Λουθήρου και του Μελάγχθονος, μετά τον Βαρώνιο και τις "Μαγδεμβούργιες εκατονταετηρίδες" υπάρχει με διαφορετικό κάθε φορά πρόσημο και με εναλλασσόμενους βαθμούς επιτυχίας- ως πηγή πληροφοριών από την οποία οι ενδιαφερόμενοι αντλούν απλώς υλικό για τις διαμάχες μεταξύ των ομολογιών. Αυτό σημαίνει ότι πολλές πλευρές της βυζαντινής εκκλησίας, προπάντων η δομή της,...

Μια κατανόηση της βυζαντινής εκκλησίας μέσα από την ιδιαιτερότητά της είναι ασφαλώς εφικτή, αν η ιστορία αυτής της εκκλησίας γράφεται ως αυτοσκοπός. Αυτό όμως συνέβη σε σπάνιες περιπτώσεις. Από την εποχή του Eck, του Λουθήρου και του Μελάγχθονος, μετά τον Βαρώνιο και τις "Μαγδεμβούργιες εκατονταετηρίδες" υπάρχει με διαφορετικό κάθε φορά πρόσημο και με εναλλασσόμενους βαθμούς επιτυχίας- ως πηγή πληροφοριών από την οποία οι ενδιαφερόμενοι αντλούν απλώς υλικό για τις διαμάχες μεταξύ των ομολογιών. Αυτό σημαίνει ότι πολλές πλευρές της βυζαντινής εκκλησίας, προπάντων η δομή της,...

[...] Ο Φραντζής μετά από πολλά ταξίδια και περιπέτειες κατέληξε στην Κέρκυρα στη μονή Ταρχανιωτών, όπου το 1648 εκάρη μοναχός και το 1472 έγινε μεγαλόσχημος με το όνομα Γρηγόριος. Σαν μοναχός κατέγραψε και εξιστόρησε τα γεγονότα από τη γέννηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου μέχρι και το έτος 1478. Το έργο του αποτελείται από το "Μικρό Χρονικό", που είναι γραμμένο συντομογραφικά και το "Μεγάλο Χρονικό", που είναι πολύ πιο εκτεταμένο και λεπτομερειακό. Από το δεύτερο, που είναι και το πιο περιγραφικό, παίρνουμε τα γεγονότα της Άλωσης, όπως τα έζησε και τα κατέγραψε ο ίδιος.

Επί επτακόσια χρόνια οι Βυζαντινοί καλλιεργούσαν μια ιδεολογία που τοποθετούσε στο κέντρο του κόσμου την Κωνσταντινούπολη και όχι τη Ρώμη ή την Ιερουσαλήμ. Η ιδεολογία αυτή, που αντικατοπτριζόταν στη στάση των Βυζαντινών αυτοκρατόρων, προκάλεσε εντάσεις ανάμεσα στους Βυζαντινούς και στους Σταυροφόρους τόσο σε διπλωματικό όσο και σε στρατιωτικό επίπεδο. Οι Σταυροφόροι, όσο κι αν θεωρούσαν τη βυζαντινή κοινωνία ξένη και μακρινή, εντυπωσιάστηκαν από την αίγλη της περίλαμπρης εκείνης πόλης. Τελικά, η ακαταμάχητη έλξη που ασκούσε όλος αυτός ο πλούτος και η φινέτσα είχε καταλυτ...