Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Βλέπω λοιπόν τον Πετρώνιο -ή όπως αλλιώς λεγότανε· τι σημασία έχει τώρα πια;- να κάθεται και να γράφει την παραμύθα του, αντλώντας από τις προσωπικές του αναμνήσεις και από τα διαβάσματά του, κάπου εκεί στο δεύτερο μισό του 1ου μ.Χ. αιώνα ή και στα πρώτα χρόνια του 2ου (και πάλι, τι σημασία έχει;). Τον βλέπω να γράφει, χωρίς καλά καλά να ξέρει πώς θα προχωρήσει και πού θα καταλήξει. Κατ' αυτήν την έννοια, το "Σατυρικόν" δεν είναι μόνο το "πρώτο ρεαλιστικό μυθιστόρημα", όπως χαρακτηρίστηκε, μα και το πρώτο κείμενο ημιαυτόματης γραφής, που προχωράει βάσει τυχαίων συνειρμών μν...

Κεντρικός ήρωας του Πετρώνιου είναι ο Εγκόλπιος, ένας νέος συμβατικά μορφωμένος, χωρίς πολλά χρήματα, αλλά με αχαλίνωτη φαλλική διάθεση, απαγκιστρωμένη από οποιαδήποτε ηθική. Σύντροφος το Εγκόλπιου είναι ένας κίναιδος, ο Γείτονας, ένα ποθητός νεαρός με τον οποίο μοιράζεται τις... ανύπαρκτες ηθικές αρχές του. Στις περιπέτειες των δύο εραστών εμφανίζονται κάθε φορά και διαφορετικοί χαρακτήρες που εξυπηρετούν τη ροή των ιστοριών.

Ο ρωμαίος συγγραφέας του "Σατυρικού" Πετρώνιος έζησε στον 1ο μ.Χ. αιώνα, στα χρόνια του Νέρωνα. Στο έργο του υπάρχει ένα τολμηρό κοίταγμα της ζωής, ανάλογο με τον τρόπο που διάλεξε ο Πετρώνιος να πεθάνει, όπως μας τον διέσωσε ο Τάκιτος ("Annalia", 16, 18-9). Όταν ο Νέρωνας έδωσε την εντολή να τον σκοτώσουν, γιατί είχε πέσει στη δυσμένειά του, ο Πετρώνιος πρόλαβε τους δήμιους του αυτοκράτορα κι έκανε το θάνατό του ένα παιχνίδι. Άνοιξε τις φλέβες του, τις ξανάκλεισε και τις ξανάνοιξε πολλές φορές, αιμορραγώντας σιγά σιγά, κι ενώ στο μεταξύ συζητούσε με τους φίλους του για ευχ...

"... Και στο εγγυώμαι, φίλε μου, πως δεν θα πλήξεις..." Έτσι αρχινά ο Απουλήιος της "Μεταμορφώσεις" του -που οι μεταγενέστεροι τούς πρόσθεσαν τον τίτλο "Χρυσός γάιδαρος"- ένα από τα πρώτα μυθιστορήματα της δυτικής λογοτεχνίας, γραμμένο τον 2ο αιώνα μ.Χ., ένα απολαυστικό και συναρπαστικό βιβλίο που αγαπήθηκε όσο λίγα στην εποχή του... Ο Απουλήιος έζησε στην πιο κρίσιμη καμπή του αρχαίου κόσμου, όταν κι οι ίδιοι οι θεοί άρχισαν να καταβαίνουν από τα βάθρα τους, όχι για να μιλήσουν με τους ανθρώπους, αλλά για να μοιραστούν μαζί τους την περιπέτεια της πτώσης ενός πολιτισμού...