Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

O Georges Bataille δεν υπήρξε ποτέ ένας "κανονικός" φιλόσοφος, όπως για παράδειγμα ο Χέγκελ ή ο Σαρτρ. Ήταν διστακτικός ως προς τις έννοιες, εύκαμπτος ως προς τα φιλοσοφικά συστήματα και βαθιά καχύποπτος ως προς τη γλώσσα. Ο Bataille ποτέ δεν ανέπτυξε ιδέες και ποτέ δεν υποστήριξε ιδέες με τη ζωή του. Δεν θα μπορούσε, κατά συνέπεια, κάποιος να αναμένει ότι το έργο του "Για τον Νίτσε" θα αποτελούσε έναν παραδοσιακό σχολιασμό του Νίτσε. Το έργο αυτό είναι περισσότερο ένα εγχείρημα του Bataille να προβάλει τα στοιχεία εκείνα της φιλοσοφίας του Νίτσε, τα οποία αναγνώριζε ως δ...

Στο δοκίμιο αυτό ανιχνεύεται ένας χώρος ασαφής αλλά κρίσιμος, εντός του οποίου η ουτοπία και το πνεύμα της εκφεύγουν των ορίων της καταγωγικής και ιστορικής τους περιοχής και/ή της αρχαιολογίας τους και καθίστανται προτάγματα της τέχνης, της θεολογίας, της αναζήτησης της ετερότητας, της ενατένισης και της ανθρωπογεωγραφίας της πόλης.

Ο στόχος του παρόντος κειμένου ήταν διπλός. Πρώτον, να παρουσιάσει τον λογικό σκελετό της έννοιας "τρόπος παραγωγής". Δεύτερον να εκμεταλευθεί το δυναμικό αυτής της έννοιας προκειμένου να εντάξει τις διάφορες όψεις της επιστήμης της φυσικής και να εντοπίσει τις σχέσεις μεταξύ τους στο εσωτερικό του ενιαίου πλαισίου που παρέχει η εν λόγω έννοια. Πρέπει να υπογραμμιστεί ακόμα μια φορά ότι οι πλέον θεμελειώδεις όψεις της φυσικής (τις οποίες χαρακτηρίζουμε ως τα τρία συγκροτησιακά στοιχεία της φυσικής, μέσα στο δίκτυο των μεταξύ τους σχέσεων), δηλαδή αυτές που συνιστούν τη γνωσ...

Τα τρία κείμενα που παρουσιάζονται συγκεντρωμένα εδώ συνιστούν ένα συνεκτικό σύνολο, στο πλαίσιο του οποίου ο Πολ Ρικέρ -ο οποίος, παρεμπιπτόντως, ξεκίνησε τη φιλοσοφική του σταδιοδρομία µέσω της μετάφρασης ενός βιβλίου του Έντµουντ Χούσερλ- προσπαθεί να ξεπεράσει ένα γνωστό παράδοξο: η μετάφραση είναι, από όποια θεωρητική σκοπιά και αν δει κανείς το ζήτημα, αδύνατη και παρ' όλα αυτά επιχειρείται πάντα µε επιτυχία. Ο Ρικέρ υποστηρίζει ότι πρέπει να πάψουμε να δίνουμε σημασία στις εκδηλώσεις μεροληπτικής εναντίωσης στη μετάφραση και να δούμε την τελευταία ως την πραγμάτωση μ...

Η καταγωγική περιοχή της αποκάλυψης, η ζωντανή πηγή της και η μαγική της εμπειρία βρίσκονται στο ιουδαϊκό, προφητικό, μεσσιανικό κοσμοείδωλο, και η ίδια προκύπτει ως έκφραση αυτού του κοσμοειδώλου μέσω παραδοσιακών τρόπων και τροπισμών που συντηρούν την υπόσταση της ως μυστικιστικής εναίσθησης και εκστατικής ενόρασης. Ο τόπος όμως της αποκάλυψης, η αληθινή της ζωή, οι τρόποι και οι τροπισμοί της, στο εδώ και τώρα, καθώς και η διαπότιση του παρόντος με την εμψυχωμένη παρουσία της, δεν μπορούν να νοηθούν εκτός του ρομαντικού κοσμοειδώλου και της ρομαντικής ορμής για μια αναγκ...

"Κάθε ουσιαστικό πρόβλημα της φιλοσοφίας παραμένει αναγκαίως ανεπίκαιρο. Και τούτο, όχι επειδή η φιλοσοφία βρίσκεται πολύ πιο μπροστά από το εκάστοτε παρόν της, ή επειδή συνδέει το παρόν μ' αυτό που αυτή ήταν πριν, με αυτό που ήταν εξαρχής. Η φιλοσοφία παραμένει πάντοτε μια γνώση, που όχι μόνο δεν αφήνεται να γίνει επίκαιρη, αλλά, αντίθετα, επιβάλλει το μέτρο της πάνω στην εποχή της" (Μ. Χάιντεγκερ). Αν και θεμελιωδώς "ανεπίκαιρη", η σύγχρονη φιλοσοφία μάς προσφέρει μια πρωτότυπη και διεισδυτική ματιά στον τεχνολογικό βιόκοσμο που μας περιβάλλει και στον οποίο ανήκουμε. Ειδ...

Ο χώρος και ο χρόνος είναι οι δυο παράμετροι της ζωής, γιατί όχι λοιπόν και της φιλοσοφίας; Αν η ιστορία είναι η ξενάγηση μέσα στον χρόνο, τότε η γεωγραφία είναι η περιήγηση μέσα στον χώρο. Η φιλοσοφία ιστορείται και γεωγραφείται επιπλέον. Ο φιλόσοφος λόγος χρονολογείται και γεωμετρείται, προσμετράται στον χρόνο και στον χώρο, εκτυλίσσεται στον καιρό και στον τόπο. Αυτό το βιβλίο αποτελεί μια δειγματοληπτική περιήγηση στον λαβύρινθο της φιλοσοφίας. Είναι μια μετριόφρων απόπειρα να ξεναγηθεί στον φιλόσοφο λόγο κάθε φιλόμουσος συνάνθρωπος μας. Το πόνημα μας απευθύνεται στο...

Η ανά χείρας μελέτη εξετάζει το πρόβλημα των σχέσεων της φιλοσοφίας με τη γνώση και την επιστήμη εστιάζοντας στην επιστημολογία: προτείνει μια ενιαία σύλληψη της επιστημολογίας η οποία προκύπτει ως συνισταμένη τεσσάρων επιμέρους συνιστωσών - μιας επιστημονικής, μιας ανθρωπολογικής, μιας ιστορικής και μιας φιλοσοφικής. Η επιστημονική συνιστώσα αναδεικνύει τη σύνδεση της επιστημολογίας με τα σχέδια θεμελίωσης των διαφόρων επιστημών· η ανθρωπολογική φέρνει στο προσκήνιο τις συνθήκες υπό τις οποίες παράγεται, συντίθεται και ερμηνεύεται η γνώση από τα υποκείμενα (τους επιστήμονε...

"Η πρώτη προϋπόθεση ενός ευτυχισμένου γάμου είναι η ύπαρξη μιας βαθιάς αγάπης ανάμεσα στον άνδρα και στη γυναίκα. που να αγκαλιάζει ολόκληρη την προσωπικότητά τους και να οδηγεί σε μια συγχώνευση πλούσια σε γόνιμα αποτελέσματα. Η δεύτερη είναι να παρέχεται στο παιδί επαρκής φροντίδα για την πλήρη σωματική και ψυχική του ανάπτυξη..." Ο Ράσσελ καταπολέμησε τις προκαταλήψεις γύρω από την πιο θεμελιακή ανθρώπινη λειτουργία. Χτύπησε με πάθος τις δεισιδαιμονίες και αγωνίστηκε για να υψώσει στο βάθρο που του πρέπει τον Έρωτα. την πιο πλούσια πηγή για κάθε δημιουργικό ξεπέταγμα το...

Η συγκεκριμένη συλλογή έρχεται να φωτίσει μιαν άλλη πλευρά του Βιττγκενστάιν: εκείνη του λογοτέχνη. Υποστηρίζεται ευρέως ότι η γερμανική του πρόζα αποτελεί σπουδαία συνεισφορά στα αυστριακά γράμματα. Ωστόσο η ομορφιά των στοχασμών του δεν οφείλεται σε κάποια ιδιομορφία του λόγου του (εκτός ίσως στην απέριττη, δωρική, θα έλεγε κανείς, έκφραση), αλλά πηγάζει από το βάθος και το βάρος των σκέψεων που εκφράζονται με τη συγκεκριμένη πρόζα. Οι ιδέες που κλείνονται μέσα σε αυτούς τους στοχασμούς είναι μεγάλες, καινοφανείς, ανατρεπτικές, χαριτωμένες και συχνά με μιαν αδιόρατη αίσθη...

"Νομίζω πως συνόψισα κάποτε τη στάση μου απέναντι στη φιλοσοφία όταν είπα "Η φιλοσοφία στην πραγματικότητα θα έπρεπε να γράφετε σαν να επρόκειτο για ποιητική σύνθεση". Λούντβιχ Βιττγκενσάιν Αν ο Βιττγκενστάιν μελέτησε τα ίδια ζητήματα που απασχολούσαν και τους άλλους αναλυτικούς φιλοσόφους -τη φύση της λογικής, τα όρια της γλώσσας, την ανάλυση της σημασίας- τα κείμενα του χαρακτηρίζονται από μια ιδιότυπη ποιητικότητα που δε συναντάται σε άλλους. Η υφολογική αυτή ιδιαιτερότητα επιτείνει τα ερωτήματα σχετικά με το πώς πρέπει να προσεγγίσουμε τα έργο του. Στη ρίζα της σκ...

Ο Λούντβιχ Βιτγκενστάιν είναι ένας φιλόσοφος του οποίου το έργο χαρακτηρίζεται από εξαιρετική πρωτοτυπία. Η επιρροή που άσκησε στο στοχασμό του 20ου αιώνα ξεπερνάει κατά πολύ τα όρια της φιλοσοφίας καθεαυτής. Σε αυτό το βιβλίο, που στόχο έχει να καταστήσει το στοχασμό του Βιτγκενστάιν προσιτό στον μη εξοικειωμένο αναγνώστη, ο A. C. Grayling εξηγεί το περιεχόμενο και την επίδραση των απόψεων του αυστριακού φιλοσόφου. Περιγράφει τόσο την πρώιμη όσο και την ύστερη φάση της φιλοσοφίας του, τις διαφορές τους αλλά και τα κοινά στοιχεία τους, ενώ προβαίνει στην αποτίμηση της αδιάλ...

"Βεβηλώνω σημαίνει αποδίδω εκ νέου στην κοινοχρηστία ό,τι είχε διαχωριστεί στη σφαίρα του ιερού". Αυτός ο ορισμός συνιστά τον μίτο της Αριάδνης που προσανατολίζει τον αναγνώστη στο ταξίδι του μέσα από τις εννέα σύντομες πρόζες, που κινούνται με επιτυχία μεταξύ φιλοσοφικής γραφής και λογοτεχνίας, στις οποίες ο Αγκάμπεν σταχυολόγησε τα πλέον επείγοντα και επίκαιρα σημεία της σκέψης του. Από τη θεωρία του υποκειμένου, επαναδιατυπωμένη ως μύχια σχέση μεταξύ Genius και Εγώ, έως το πρόβλημα του μεσσιανικού χρόνου, όπως προβάλλει σε συγκεκριμένες μορφές και εμπειρίες. Από την παρω...

"Αυτό το συγκλονιστικό βιβλίο είναι απαραίτητος σύμβουλος για τη νέα χιλιετία. Αμφισβητεί όλες τις παραδοχές μας για την έννοια του ανθρώπου και με πειστικά επιχειρήματα καταδεικνύει ότι οι περισσότερες από αυτές είναι αυταπάτες. Ποιοι είμαστε και γιατί είμαστε εδώ; Οι απαντήσεις του John Gray θα σας σοκάρουν." (J. G. Ballard) "Ένα αξιοσημείωτο νέο φιλοσοφικό έργο. Τα "Αχυρένια σκυλιά" είναι κάτι εξαιρετικά σπάνιο: ένα σύγχρονο φιλοσοφικό έργο που δεν είναι ακατάληπτο. Απόλυτα προσιτό, σχετίζεται βαθιά με τον ραγδαία εξελισσόμενο κόσμο στον οποίο ζούμε. Τα "Αχυρένια σ...

Στα "Αχυρένια σκυλιά" ο John Gray αντιμάχεται τις αστόχαστες πεποιθήσεις των σκεπτόμενων ανθρώπων και προσφέρει μια εξαιρετικά διεισδυτική ματιά για την ανθρώπινη κατάσταση. Ξεκινώντας με την παραδοχή ότι ο άνθρωπος δεν κατέχει μια προνομιούχα θέση σε σχέση με άλλα ζώα και το φυσικό του περιβάλλον εξαπολύει μια δριμεία επίθεση στην ανθρωπιστική πεποίθηση που βλέπει τον άνθρωπο να κυριαρχεί τη Γη, να υπερβαίνει κάθε φυσικό όριο, να ελέγχει το περιβάλλον του και την ίδια του τη μοίρα. Όπως γράφει και ο ίδιος "οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως ανήκουν σε ένα είδος π...