Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όταν ζούμε υπό ανελεύθερες σχέσεις, δημιουργούνται νοήματα για τη γνώση και την πράξη, τα οποία είναι στρεβλά. H αναζήτηση της ορθής νοηματικής συγκρότησης είναι λοιπόν από μόνη της μια προσπάθεια ανόρθωσης της ανθρώπινης κατάστασης, μια κριτική των σχέσεων κυριαρχίας. Aυτό είναι το σκεπτικό του Γιώργου Φαράκλα σ’ αυτό το βιβλίο διαλεκτικής φιλοσοφίας. Συνδιαλέγεται σχετικά με παλαιούς και σύγχρονους στοχαστές, από τον Θουκυδίδη, τον Πλάτωνα και τον Aριστοτέλη, μέχρι τον Mονταίνιο, τον Pουσσώ, τον Kαντ, τον Φίχτε, τον Έγελο και τον Σαρτρ, από τον Mπασελάρ και τον Σερ ώς...

Στο βιβλίο αυτό ο αναγνώστης εισάγεται στις βασικότερες έννοιες της σκέψης του Ζακ Ντερριντά μέσα από επιλεγμένα αποσπάσματα βασικών έργων του. Ο Ντερριντά, "μια από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες της πνευματικής ζωής του καιρού μας" σύμφωνα με τον Γάλλο πρώην πρόεδρο Σιράκ, ήδη πριν από το θάνατό του (2004) αναγνωριζόταν παγκοσμίως ως ο πιο σημαντικός Γάλλος φιλόσοφος στα τέλη του 20ού αιώνα. Εξέδωσε περισσότερα από σαράντα βιβλία, αποτέλεσε θέμα δύο ταινιών, προκάλεσε πληθώρα συγκρούσεων στα Μ.Μ.Ε., ενώ επηρέασε σημαντικά πλήθος επιστημών και ερευνητικών κλάδων, μεταξύ των οπ...

Ο Τζέφφρυ Μπέννινγκτον γράφει στο πάνω μέρος της σελίδας την "Ντερρινταβάση", ένα ιδιότυπο λογισμικό ή μια βάση δεδομένων. Εκεί παρουσιάζει αναλυτικά και εξηγεί συστηματικά βασικά ζητήματα που πραγματεύτηκε ο Ντερριντά: από το σημείο, τη γραφή, την differance, το συγκείμενο και την υπογραφή μέχρι τη λογοτεχνία, το ασυνείδητο, τη θηλυκότητα, την έμφυλη διαφορά, τη δωρεά, την ετερότητα, τον νόμο, τη σχέση υπερβατολογικού-εμπειρικού και την πολιτική. Προκύπτει έτσι ένα πυκνό και διαυγές δοκίμιο, που διασαφεί πολλά δύσκολα σημεία της σκέψης του γάλλου φιλοσόφου, ενώ παράλληλα σ...

Tο "Ξένοι, θεοί και τέρατα" είναι μια συναρπαστική περιήγηση στον τρόπο που η ανθρώπινη ταυτότητα μορφοποιείται από τις τρεις αυτές, ισχυρές αλλά συνάμα αινιγματικές, δυνάμεις. O Richard Kearney εξερευνά το ερώτημα της σχέσης με τον "Άλλο" μεταβαίνοντας, κεφάλαιο το κεφάλαιο, από τη φιλοσοφία και την πολιτισμική ανθρωπολογία στη λογοτεχνία, από τον κινηματογράφο στην ψυχανάλυση, από τον στοχασμό γεγονότων της επικαιρότητας (επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, πόλεμος στο Iράκ) στον σχολιασμό θρησκευτικών κειμένων. Tα κεφάλαια για τον Άμλετ ή τον Oδυσσέα του James Joyce συναντ...

Σύμφωνα με τον Heidegger ο θάνατος σχετίζεται με μια ακραία δυνατότητα που ξεχειλίζει από αγωνία και επιτρέπει στον άνθρωπο να γίνει αυθεντικός· δηλ. να ιδιοποιηθεί τον εαυτό του. Μια δυνατότητα η οποία όμως δεν προμηνύει το βιολογικό τέλος αλλά τον υπαρξιακό αποσυντονισμό από τις συχνότητες της "κοινής γνώμης". Και στο πλαίσιο της οντολογικής αυτής απορύθμισης ανακύπτει μια νέα μορφή μέριμνας η οποία δεν "αντικαθιστά" ούτε "εξουσιάζει" τους Άλλους αλλά αντίθετα τους "απελευθερώνει". Πιο συγκεκριμένα τους παρέχει το δικαίωμα να "είναι" μέσα στην "πιο δική τους δυνατότητα ύπ...

Ο Wittgenstein είναι ο πιο επιδραστικός φιλόσοφος του 20ού αιώνα. Το "Tractatus Logico - Philosophicus" είναι το κατεξοχήν πολυδιαβασμένο έργο του παραμένοντας ένα από τα πιο αινιγματικά και αμφιλεγόμενα βιβλία φιλοσοφίας που έχουν γραφτεί. Με τις βαθιές του ιδέες για τη φύση της γλώσσας, της πραγματικότητας και της αναπαράστασης έχει εμπνεύσει όχι μόνο φιλοσόφους αλλά επίσης συγγραφείς και μουσικούς. Το έργο "Ο Wittgenstein και το Tractatus εξετάζει: - τη ζωή του Wittgenstein και το υπόβαθρο του Tractatus - τις ιδέες και το κείμενο του Tractatus - τη σπουδαιότητα το...

Το βιβλίο αυτό, παρ’ όλα τα χρόνια που πέρασαν από την εποχή της συγγραφής του και τη μάλλον ψυχρή υποδοχή του από την κοινότητα των φιλοσόφων/μαθηματικών και, επιπλέον, παρά τις επιθέσεις που εν τω μεταξύ υπέστη η λεγόμενη "ορθόδοξη" ερμηνεία τού ίδιου του Wittgenstein -στον καμβά της οποίας ο Shanker εξυφαίνει την επιχειρηματολογία του- διατηρεί αμείωτη την αξία του. Κυρίως επειδή είναι ένα τολμηρό σύγγραμμα: αφ’ ενός, δεν διστάζει να καταπιαστεί με ένα τεράστιο πλέγμα προβλημάτων της φιλοσοφίας των μαθηματικών τα οποία άπτονται μεν των βιτγκενσταϊνικών απόψεων για τη θεμ...

Τα κείμενα του τόμου πραγματεύονται τα φιλοσοφικά και αισθητικά αδιέξοδα που προκύπτουν οσάκις οι κλασικές ηθικές και ανθρωπιστικές αξίες και τα ιδεώδη της τέχνης και της λογοτεχνίας εμπλέκονται στον ιστό του νεκρικού κόσμου των Ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, επιχειρώντας σπασμωδικά να επαναπροσδιορίσουν το λόγο ύπαρξης μπροστά σε έναν θάνατο που έχει πάψει πια να είναι θάνατος όντας μια παραλυτική γεγονικότητα θανάτου.

"Ο αιώνας του Σάρτρ" είναι πρώτα και κύρια μια εποχή, η δική μας εποχή, γεμάτη προσδοκίες και διαψεύσεις, ουτοπίες και τυφλώσεις, στην οποία κυριάρχησε, καλώς ή κακώς, η μορφή του Σάρτρ. Πώς αυτός ο άνθρωπος-μνημείο κατάφερε, όσο ζούσε να επιβληθεί έτσι στον καιρό του; Με ποιο τέχνασμα -μεταφυσικό, πολιτικό, λογοτεχνικό, υπαρξιακό- κατόρθωσε και ενσάρκωσε τόσο τέλεια τις περιόδους αυτές της βουής και της μανίας; Η συγκεκριμένη φιλοσοφική έρευνα προσπαθεί να δώσει απάντηση σε αυτό ακριβώς το αίνιγμα... Προκύπτει όμως αμέσως ένα άλλο αίνιγμα. Ο Σάρτρ, αλλά ποιος Σάρτρ; Τι κο...

Το καίριο δίλημμα των καιρών μας είναι τούτο: ανθρωπισμός ή ατομικισμός; Επείγει να διατηρήσουμε τον ανθρωπισμό της νεωτερικότητας και ταυτόχρονα να απαλλαγούμε από τον ατομικισμό. Πρόκειται για ένα εγχείρημα που θέλει να μας απελευθερώσει χωρίς να μας αλλοτριώσει, να μας απολυτρώσει δίχως να μας αποξενώσει , να μας αποδεσμεύσει χωρίς να μας αποχαλινώσει, να μας απαλλάξει από τα δεσμά δίχως να χαθούν οι δεσμοί μας. Είναι ο διαφωτισμός του διαφωτισμού. Ανθρωπισμός χωρίς ατομικισμό: αυτό χρειάζεται να διδαχθεί ο διαφωτισμός για να αρτιωθεί και να επιβιώσει στο μέλλον. Να δι...

Η ιδέα να γραφεί η ιστορία των νοοτροπιών και των πρακτικών που σχετίζονται με τους νεκρούς, τους τάφους, τις επικήδειες τελετουργίες, επιτελέστηκε με τη συγγραφή του βιβλίου αυτού, του γνωστού για τις ιδιόρρυθμες απόψεις του ιστορικού Φιλίπ Αριές.

Η ιδέα να γραφεί η ιστορία των νοοτροπιών και των πρακτικών που σχετίζονται με τους νεκρούς, τους τάφους, τις επικήδειες τελετουργίες, επιτελέστηκε με τη συγγραφή του βιβλίου αυτού, του γνωστού για τις ιδιόρρυθμες απόψεις του ιστορικού Φιλίπ Αριές.

Το κοχύλι, αυτό το παράδοξο γεωμετρικό και καλλιτεχνικό δημιούργημα που συναντάμε αμέριμνα διάσπαρτο στη φύση, γίνεται αφετηρία μιας σειράς σκέψεων του Paul Valery που υποκρύπτουν σταθερά το θεμελιώδες ερώτημα της φιλοσοφίας για το φυσικώς και αισθητικώς ωραίο, για τα όρια της διάκρισής τους -ιδίως όταν το φυσικώς ωραίο αποτελεί κατασκευαστικό προϊόν ενός πλάσματος διαφορετικού από τον άνθρωπο. Το παράδειγμα είναι ιδεώδες και τα στοιχεία που διαθέτουμε ελέγχονται με οξυδέρκεια και λαμπρό ερευνητικό ήθος. Τα συμπεράσματα αφήνονται να γεννηθούν βήμα προς βήμα μέσα στη συνείδη...

Ο Λουδοβίκος Βιτγκενστάιν έχει κατά κάποιον τρόπο εξάψει τη λαϊκή φαντασία: η περίπτωσή του θεωρείται αυτή ενός σύγχρονου Σωκράτη που, ως μαιτρ της αινιγματώδους λογικής, γοητεύει και θέλγει όλο τον κόσμο. Τί λέει όμως ο ίδιος ο Βιτγκενστάιν για όλα αυτά; Στο "Βίτγκενστάιν με εικόνες" συναντάμε έναν παραξενο άνθρωπο: τον άτρεπτο λογικό που βγάζει την ποίηση πάνω από τη φιλοσοφία, που κληρονόμησε μια τεράστια περιουσία και την εχάρισε ολόκληρη, που ζήτησε να βρει το θάνατο στα χαρακώματα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Συναντάμε τον μεγάλο δάσκαλο που συμβούλευε τους φοιτητές...

Ο αμερικανός φιλόσοφος Γουίλφριντ Σέλλαρς, με το βιβλίο του "Ο εμπειρισμός και η φιλοσοφία του νου", το οποίο είναι το κύριο έργο του, άλλαξε τη ροή της "αναλυτικής" φιλοσοφίας, δείχνοντας ότι δεν έχει νόημα να θεμελιώνουμε τη γνώση σε υποτιθέμενα "άμεσα αισθητηριακά δεδομένα", όπως ήθελε ο εμπειρισμός από τον Λοκ και τον Χιούμ μέχρι τον Ράσσελ και τον Έιερ. Τα δεδομένα των αισθήσεων δεν είναι ποτέ άμοιρα εννοιών, δεν είναι απροϋπόθετα. Εγγράφονται σε ένα εννοιακό πλαίσιο, το οποίο είναι, σε τελική ανάλυση, προϊόν της κοινωνίας. Η "εμπειρία" στην οποία πατά η γνώση, μετά το...

Τα όντα που τελούν την αναπαραγωγή και εκείνα που προέρχονται από αυτήν, είναι όντα ξεχωριστά το ένα από το άλλο, που διαχωρίζονται από μιαν άβυσσο, μια συναρπαστική ασυνέχεια. Ως άτομα, πεθαίνουμε μοναχικά μέσα σε μια ακατανόητη περιπέτεια, νοσταλγούμε ωστόσο τη χαμένη αλληλουχία. Η αφροδίσια δραστηριότητα της αναπαραγωγής, μία από τις ανθρώπινες μορφές της οποίας αποτελεί ο ερωτισμός, μας βοηθά να την ξαναβρούμε, από τη στιγμή της ένωσης των αναπαραγωγικών κυττάρων, γεννάται μια συνέχεια μεταξύ τους, με σκοπό τη δημιουργία ενός νέου όντος από τη στιγμή του θανάτου τους. Π...

Στα σύνορα φιλοσοφίας και θεολογίας o Ζαν-Λυκ Μαριόν ξεκινά καταδεικνύοντας την αντίθεση ειδώλου και εικόνας, για να δείξει στη συνέχεια πώς κάθε εννοιακή παράσταση για τον Θεό κινδυνεύει να βυθιστεί στην ειδωλολατρία, είτε σκεπτόμενη αρνητικά τον "θάνατο του Θεού" είτε σκεπτόμενη θετικά τον Θεό ως "υπέρτατο ον". Πώς να φτάσουμε να σκεφτούμε τον Θεό με τρόπο που να μην είναι ούτε απατηλός ούτε ειδωλολατρικός; Αφήνοντας το πεδίο της παράστασης, επομένως το πεδίο τού είναι, για να πάμε στο πεδίο του έρωτα και της αγάπης. Ίσως, εντέλει, αν αποκαλύπτεται αγαπώντας και δίνετα...