Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αυτό το βιβλίο απευθύνεται σε όλους εκείνους που θέλουν να μάθουν με σύντομο, απλό και περιεκτικό τρόπο, τα εκφραστικά μέσα της Τέχνης του Κινηματογράφου. Οι ερωτήσεις των μελλοντικών κινηματογραφιστών, οι αγωνίες τους, η επιθυμία τους για δημιουργία, και η προσπάθεια να γίνει κατανοητή η φιλοσοφία αυτής της Τέχνης, οδήγησαν αργά και σταθερά στη συγκρότηση των κεφαλαίων και στην τελική γέννησή του. Ο αναγνώστης ταξιδεύει στην Τέχνη του εικοστού αιώνα, μέσα από τις ταινίες και τις σκέψεις των ίδιων των μεγάλων δημιουργών της. Είναι ένα ταξίδι με οδηγό τον έρωτα για το οπτικ...

Ο κινηματογράφος διανύει ήδη τον δεύτερο αιώνα της προσφοράς του στην ανθρωπότητα. Όταν βρισκόταν ακόμα στα πρώτα του βήματα, τότε που κανένας δεν τον λογάριαζε σαν τέχνη, ο Μελιές, έκπληκτος, είδε να μεταμορφώνεται μια παρισινή άμαξα σε νεκροφόρα. Ένα σκάλωμα της μηχανής λήψης τού γέννησε την ιδέα των κινηματογραφικών τρικ. Αυτό ήταν και η αρχή του μοντάζ, έννοια άγνωστη, τότε. Η φιλμική δράση δεν ταυτίζεται με τον φυσικό χρόνο. Δύο δεκαετίες αργότερα θα έρθει η δαιμόνια παρέα των Κουλέσοφ, Αϊζενστάιν, Βερτόφ, να ανακαλύψει ξανά τον κινηματογράφο· ως τέχνη αυτή τη φορά. Ω...

Οι σκοποί αυτού του βιβλίου είναι, κατά κύριο λόγο, δύο: από τη μια, να προσφέρει έναν γενικό προσανατολισμό όσον αφορά στον κινηματογραφικό λόγο που παρήχθη την περίοδο του βωβού στην Ευρώπη και που, άμεσα ή έμμεσα, προσέλαβε ένα χαρακτήρα θεωρητικό· από την άλλη, να περιγράψει και να εξετάσει, όσο πιο λεπτομερειακά γίνεται, τη φυσιογνωμία κάποιων από τους θεωρητικούς λόγους που, με εντονότερο τρόπο, παρουσιάζουν χαρακτηριστικά πραγματικών κινηματογραφικών θεωριών. Στο πρώτο μέρος, με τη μορφή μιας ιστορικής αναδρομής στην υποδοχή της κινηματογραφικής κουλτούρας, υπογραμμ...

Περιέχονται τα κείμενα: - Άννα Βιδάλη, Εισαγωγή - Judith Williamson, "Αποκωδικοποιώντας τη διαφήμιση: τα σημεία απευθύνονται σε κάποιον" - Valerie Walkerdine, "Επαναλαμβάνοντας σκηνές στο βίντεο: οικογένειες, ταινίες, φαντασιώσεις" - Bruno Bettelheim, "Φόβοι σε σχέση με τη φαντασία" - Jacqueline Rose, "Ο Πήτερ Παν και ο Φρόυντ" - Carolyn Steedman, " 'Άκου πώς τραγουδάει το φυλακισμένο πουλί': το τραγούδι της Άμαρτζιζ" - Άννα Βιδάλη, "... και το όνομα αυτής Ευαγγελία"

Βασισμένο σε μια σειρά μαθημάτων του Ντέιβιντ Μάμετ στη Σχολή Κινηματογράφου του Columbia University, το "Σκηνοθετώντας μια ταινία" απευθύνεται όχι μόνο σε σπουδαστές κινηματογραφικών σχολών αλλά και σε όλους όσοι ενδιαφέρονται να έχουν μια σφαιρική εικόνα για το πώς γίνεται μια ταινία.

Όπως στη θεωρία αλλά και στην πρακτική εκτέλεση των ταινιών του ο Μαρκόπουλος είναι -ίσως ο μοναδικός στον κόσμο- μετασχηματιστής ρυθμών, παρόμοια και στα γραπτά του κυριαρχεί αναλογικά μια δόμηση τέτοιων στοιχείων που τον κατατάσσουν σε συγγραφέα μιας εικαστικά μεταπλασμένης ελληνικής παράδοσης που εμφορείται από πρωτεϊκή διαλεκτική, η οποία αγγίζει τα όρια της αποστασιοποίησης από τους γνωστούς και τετριμμένους ορισμούς που καθορίζουν τις ιδέες και τα πράγματα.

Ο κινηματογράφος είναι μια άλλη «πραγματικότητα». Αναπαράσταση και αναφορά στην αισθητική, την ονειρική, τη φυσική, την κοινωνική και ανθρωπολογική πραγματικότητα. Με δύο λέξεις, στην «πραγματική πραγματικότητα». Κάθε ταινία αποτελεί τεχνική και λεκτική κατασκευή μιας άλλης πραγματικότητας που η προβολή της καθίσταται δυνατή χάρη στη διαμεσολάβηση τεχνικών μέσων και τη λειτουργία πολλών οπτικών, ηχητικών και νοητικών κωδίκων. Μύθος και ντοκουμέντο στον κινηματογράφο δεν αντιγράφουν την πραγματικότητα, αλλά την ανάγουν σε φιλμική εικόνα, ήχο και λόγο, δηλαδή σε αποσπασματικό...

Ο κινηματογράφος, σαν γραπτή γλώσσα της πραγματικότητας, έχει ενδεχομένως (κι αυτό θα φανεί καλύτερα στο μέλλον) την ίδια επαναστατική σημασία που είχε στο παρελθόν η "ανακάλυψη της γραφής". Η γραφή έδειξε πάνω απ' όλα στον άνθρωπο, τι ήταν η προφορική του γλώσσα. Αυτό ήταν σίγουρα το πρώτο βήμα της νέας πολιτισμικής συνείδησης του ανθρώπου που γεννήθηκε από την ανακάλυψη του αλφάβητου: η συνείδηση της προφορικής γλώσσας, ή με δυο λόγια, η συνείδηση της γλώσσας. Τις ίδιες επαναστατικές διαδικασίες που η γραπτή γλώσσα επέφερε σε σχέση με την προφορική, θα επιφέρει κι ο κινημ...

Περιλαμβάνονται τα δοκίμια του Αντρέ Μπαζέν: "Η οντολογία της φωτογραφικής εικόνας", "Ο μύθος του απόλυτου κινηματογράφου", "Ζωή και θάνατος της διπλοτυπίας", "Σχετικά με το 'Γιατί πολεμάμε'", "Σχετικά με τον Ζαν Πενλεβέ", "Στην αναζήτηση του χαμένου χρόνου: 'Παρίσι 1900'", "Κινηματογράφος και εξερεύνηση", "Ο ανθρώπινος παράδεισος", "Ο κόσμος της σιωπής", "Νεκρός κάθε απόγευμα", "Αντρέ Ζιντ", "Ο μύθος του Στάλιν στο σοβιετικό κινηματογράφο", "Απομίμηση και πιστότητα ή το μηδέν για ένα μουστάκι", "Εισαγωγή σε μια συμβολική του Σαρλώ", "Ο κ. Υλό και ο χρόνος", "Το απαγορευμέν...

Το βιβλίο "Σμιλεύοντας το χρόνο" του Αντρέι Ταρκόφσκι αποτελεί πνευματική αυτοβιογραφία εν τω γίγνεσθαι. Πολυετή "διαλείμματα" αναγκαστικής αργίας -που οδήγησαν τελικά τον ποιητή της νοσταλγίας στην αυτοεξορία, στην επιλογή της ισόβιας νοσταλγίας, που έρχεται να στοιχειώσει την ισόβια μοναξιά του καλλιτέχνη και να στενέψει ακόμα περισσότερο τα όρια του κόσμου- άρχισαν κάποια στιγμή να γεμίζουν με την καταγραφή στοχασμών γύρω από την κύρια ασχολία του, αντικείμενο νοσταλγίας κι αυτή... Ωστόσο ο Ταρκόφσκι, μεταφυσικός στοχαστής και άνθρωπος της εποχής του, δε μας μιλά μόνο...