Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μπορούμε, όπως έκανε ο Μαλατέστα, να υποστηρίξουμε την ομοσπονδιακή συσπείρωση όλων των αναρχικών ομάδων. Ή, πάλι να υποστηρίξουμε την άποψη του Κροπότκιν ότι οι αναρχικοί πρέπει να συνεχίσουν να δρουν σε ξεχωριστές μικρές ομάδες, αλλά αφιερώνοντας ταυτόχρονα το μεγαλύτερο μέρος της δραστηριοποίησής τους στην ενασχόληση με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Ή, ακόμη να σταθούμε στην άποψη του Τζέιμς Γκιγιόμ, του θαρραλέου συντρόφου του Μπακούνιν, ότι πρέπει να ξεπεράσουμε τις ειδικές αναρχικές οργανώσεις και να δουλέψουμε αποκλειστικά μέσα στα επαναστατικά συνδικάτα προκειμένο...

Πολλοί αναρχικοί είναι καχύποπτοι απέναντι στην 'ψυχολογιοποίηση', και αναφέρονται πολύ ελάχιστα στην ψυχολογία πέραν του να ασκούν κριτική στον ατομικισμό της. Ωστόσο, στις ψυχολογικές υποθέσεις σχετικά με την εξουσία, την ιεραρχία, τη συνεργασία και παρόμοιες δυναμικές λανθάνει μια κριτική απέναντι στον κρατισμό και τον καπιταλισμό, και σκιαγραφούνται προ-εικονιστικές απόπειρες για την αλλαγή της κοινωνίας έτσι ώστε οι άνθρωποι να επιτυγχάνουν πιο εύκολα τόσο την αυτονομία όσο και την αμοιβαιότητα. Την ίδια στιγμή, ο προσωπικός και διαπροσωπικός αναβρασμός συχνά δυσχεραίν...

Το 2011, εκατοντάδες χιλιάδες κόσμος ξεσηκώθηκε στις πλατείες και τους δρόμους των μεγαλουπόλεων του πλανήτη, από την Πουέρτα ντελ Σολ και το Σύνταγμα μέχρι τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο, εμπνευσμένος από το κίνημα της πλατείας Ταχρίρ και την Αιγυπτιακή Επανάσταση. Στην καρδιά κάθε τέτοιας αυθόρμητης εξέγερσης ήταν η απόρριψη της εξουσίας, του αυταρχικού κράτους, της διεφθαρμένης κοινοβουλευτικής πολιτικής και των πολιτικών κομμάτων που υπηρετούν τον εαυτό τους και το σύστημα. Οι ιδέες του αναρχισμού πάντοτε είχαν απήχηση ιδιαίτερα τους νέους που εξεγείρονται ενάντια σε αυτό...

Οι ανθρωπολογικές πρακτικές και τα κίνητρά τους, οι "πολυγενετικές" και οι "μονογενετικές" θεωρίες για την καταγωγή του ανθρώπου, ο μύθος του φυλετικού ντετερμινισμού, οι πρωτόγονες "αναρχικές", "α-κρατικές" κοινωνίες των κυνηγών-τροφοσυλλεκτών, οι κοινωνίες που βασίζονται στη συγγένεια και τα γένη, οι διαχειριστικές πολιτείες, οι ανεξάρτητες φυλαρχίες χωριών. Ο Καναδός ανθρωπολόγος Χάρολντ Μπάρκλεϊ, παραθέτει τα σημαντικότερα ευρήματα της ανθρωπολογικής έρευνας, και καταδεικνύει τη συνάφειά τους με αναρχικά ζητήματα όπως: την ενότητα του ανθρώπινου είδους, τη σημασία της σ...

Οι σελίδες που ακολουθούν, απευθύνονται στους επαναστάτες εργάτες και σε κανέναν άλλον. Στους εργάτες, γιατί εκτός απ' τους εργαζόμενους που συμμετέχουν άμεσα στο προτσέσσο παραγωγής, κανείς άλλος δεν έχει τη δύναμη να δώσει ένα αποφασιστικό χτύπημα στον εμπορευματικό ιμπεριαλισμό. Στους επαναστάτες εργάτες, γιατί αυτοί που παραμένουν ενταγμένοι στα κόμματα, τα συνδικάτα, τις μικροοργανώσεις, δεν κάνουν άλλο παρά να δουλεύουν, σαν ελεεινοί σκλάβοι, για το δυνάμωμα του κυρίαρχου συστήματος και της μιζέριας του. [...] (από το κείμενο του βιβλίου)

Ο ανθρωπολόγος David Graeber, το Μάη του 2005 κρίνεται ανεπιθύμητος από το πανεπιστήμιο του Γέιλ όπου δίδασκε, εξαιτίας της συμμετοχής του στο κίνημα "ενάντια στην παγκοσμιοποίηση", όπως ατυχώς αποδόθηκε από τους καπηλευτές και επικριτές του, το αντισυστημικό κίνημα της Β. Αμερικής. Επίσημη αφορμή ήταν η δημόσια υπεράσπιση φοιτήτρια που είχε μόλις αποβληθεί από το πανεπιστήμιο. Αιτία; Η σύμπραξή της στην οργάνωση σωματείου φοιτητών, πράγμα που απαγορεύεται στα εκπαιδευτικά ιδρύματα των Η.Π.Α. Το ανά χείρας κείμενο είναι διττά σημαντικό. Αποτελεί αφενός μια εκτεταμένη γενε...

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε μέσα σε πέντε εβδομάδες και φέρνει τα σημάδια της βιασύνης. Σκόπευα να εξετάσω ως ποιο σημείο ο εργατικός έλεγχος, όπως είχε εφαρμοσθεί στην Ισπανία το 1936, στην Αλγερία και στην Γιουγκοσλαβία, σήμερα, θα μπορούσε να χρησιμεύσει σαν παράδειγμα για μια νέα σοσιαλιστική κοινωνία. Σκόπευα επίσης να περιγράψω την άμεση δράση και τις μορφές οργάνωσης που αναπτύχθηκαν από τους Ρώσους εργάτες το 1905 και το 1917, από τους Γερμανούς εργάτες, το 1918, από τους Ιταλούς στα 1920 και τους Ούγγρους στα 1956. Προχωρώντας βρήκα μόνο τον καιρό να κοιτάξω τι έγινε σ...

Ίσως δεν υπάρχει άλλη γυναίκα που να αφοσιώθηκε με τόση θέρμη στη υπόθεση της επανάστασης και της κοινωνικής δικαιοσύνης όσο η Έμμα Γκόλντμαν. Η φωνή της έρχεται από μακριά, πολύ μακριά -απ' όταν οι άνθρωποι είχαν ακόμα όραμα και ελπίδες, έβλεπαν όλον τον κόσμο σαν λίκνο της αλλαγής και ονειρεύονταν την οικουμενική αδελφοσύνη. (Κατερίνα Σχινά, από τον πρόλογο)

Ο Πιοτρ Κροπότκιν, ο σοφός "αναρχικός πρίγκιπας", απαντώντας σε μια επιστολή του ακάματου αναρχικού ιστορικού Μαξ Νετλάου, διατυπώνει τις ενστάσεις του σχετικά με το κατά πόσο η "ατομικιστική αναρχία" μπορεί να συμβάλει στον αγώνα της ανθρώπινης απελευθέρωσης.

Ο αιματηρός Μάης του 1886 στο Χεϊμάρκετ του Σιικάγο, οι σκληροί εργατικοί αγώνες για την οκτάωρη εργασία, η δολοφονία του Αμερικανού προέδρου Ουίλιαμ Μακ Κίνλεϊ, οι άγριες απεργίες, η ίδρυση της ένωσης των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου (IWW), η δολοφονική απόπειρα εναντίον της Βολταιρίν ντε Κλερ, η επανάσταση των «πεόνες» το 1911 στο Μεξικό. Το βιβλίο αυτό ξετυλίγει την πιο ιστορική περίοδο της αμερικανικής Αναρχίας, μέσα από τη ζωή, τα πολιτικά κείμενα, τα διηγήματα και την ποίηση της φλογερής αυτής αγωνίστριας.

Αρχή, δημιουργία και προσταγή συνδέονται άμεσα στη δυτική κουλτούρα. Η αρχή, η προέλευση, είναι ήδη μια προσταγή, η έναρξη είναι πάντα και η αρχή -ο "άρχων"- που κυβερνά και προστάζει. Αυτό ισχύει τόσο στη θεολογία, όπου ο Θεός όχι μόνο δημιουργεί τον κόσμο αλλά τον κυβερνά και δεν σταματά να τον κυβερνά μέσω μιας συνεχούς δημιουργίας, όσο και στη φιλοσοφική και πολιτική παράδοση, όπου αρχή και δημιουργία, προσταγή και βούληση, διαμορφώνουν από κοινού έναν στρατηγικό μηχανισμό, χωρίς τον οποίο το οικοδόμημα της κοινωνίας μας θα κατέρρεε. Τα κείμενα του Ιταλού φιλοσόφου Τ...

Ο μετα-αναρχισμός ή μεταδομιστικός αναρχισμός αποτελεί ένα -όχι απαραίτητα ενιαίο-σχετικά νέο ρεύμα της ριζοσπαστικής θεωρίας το οποίο προ(σ)καλεί (σ)την εκ νέου ανάγνωση των κλασσικών της αναρχικής θεωρίας μέσα από την κριτική ματιά των θεωρητικών της μεταδομιστικής κριτικής σκέψης με στόχο την, κατά τους θιασώτες του, ανανέωση της ριζοσπαστικότητας του αναρχισμού στη σύγχρονη πραγματικότητα. Ξεκίνησε να εκτίθεται στη δημόσια σφαίρα το 1989, με τη σποραδική δημοσίευση κειμένων σε ακαδημαϊκά κυρίως έντυπα για να προσλάβει μια πολύ μεγαλύτερη αποδοχή την τελευταία δεκαετία...