Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Η ανθρώπινη ιδιότητα μου είναι μια συνεχής υπερνίκηση του εαυτού μου" Φρίντριχ Νίτσε Η σκέψη του Νίτσε περιστρέφεται γύρω από μια νέα και εντυπωσιακή έννοια της ανθρωπότητας - μιας ανθρωπότητας που έχει συμβιβαστεί με το γεγονός του θανάτου του Θεού και εξασκεί την τέχνη και την επιστήμη του να ζει καλά, απαλλαγμένη από την ανάγκη για μεταφυσικές βεβαιότητες και ηθικά απόλυτα. Επομένως, πώς πρέπει να ζούμε; Και τι αγαπάμε; Ο Keith Ansell Pearson εισάγει τον αναγνώστη στο χαρακτηριστικό στιλ του Νίτσε και στην εξέλιξη της σκέψης του. Με την προσεκτική ανάγνωση αφορισ...

"Δεν ξέρω ποιος με έφερε στον κόσμο, ούτε τι είναι ο κόσμος, ούτε τις εγώ ειμί, έχω φοβερή άγνοια για τα πάντα,δεν ξέρω τι είναι το σώμα μου, οι αισθήσεις μου, η ψυχή μου κι αυτό το τμήμα του Eγώ μου που σκέπτεται τα όσα λέγω, που αναλογίζεται τα πάντα και τον εαυτό του, και τα γνωρίζει όχι περισσότερο απ' ό,τι τα υπόλοιπα. Bλέπω τις τρομακτικές διαστάσεις του διαστήματος που με περιβάλλει και βρίσκομαι δεμένος σε μια γωνιά αυτής της απεραντοσύνης, χωρίς να γνωρίζω γιατί είμαι εδώ και όχι αλλού, ούτε γιατί ο λίγος χρόνος που μου δόθηκε να ζήσω ορίστηκε σ' ετούτο και όχι σε...

Δύο αιώνες μετά το θάνατό του, η φιλοσοφία του Καντ αναγνωρίζεται καθολικά ως θεμελιακή. Οι κυριότεροι φιλόσοφοι, οι οποίοι εκπροσωπούν τα πιο ποικίλα ρεύματα σκέψης και διαφέρουν σε πολλά άλλα ζητήματα, συγκλίνουν στην παραδοχή αυτή. Η παρούσα έκδοση αποτελεί μία πρωτότυπη επιλογή από το έργο του Καντ, η οποία αναδεικνύει τον μοναδικό πλούτο, την παντοτινή επικαιρότητα αλλά και τη ζωντάνια της καντιανής σκέψης. Το πρώτιστο επίτευγμά της είναι η θεμελιώδης κριτική του ανθρώπινου Λόγου: Ο Καντ είναι ο κατ' εξοχήν στοχαστής της νεωτερικότητας και του Διαφωτισμού. Αλλά η πραγμ...

[...] Στο παρόν βιβλίο δεν επιχειρώ να κάνω μια τοποθέτηση του Ζαρατούστρα στην ιστορία της παλαιότερης και νεότερης φιλοσοφίας παρά μόνο περιστασιακά· επίσης, δεν εξετάζω αναλυτικά την αντιπαράθεση του προς άλλες φιλοσοφίες και συστήματα σκέψης ούτε προσπαθώ να ανακαλύψω τα μονοπάτια που άνοιξε για τους μεταγενέστερους στοχαστές. Βασικός μου στόχος είναι να ερευνήσω και να αποκρυπτογραφήσω το ίδιο το κείμενο ώστε να δώσω, στο μέτρο του δυνατού, έναν "οδηγό ανάγνωσης" του συγκεκριμένου έργου σε συνδυασμό με την υπόλοιπη φιλοσοφία του Νίτσε. [...] (από τον πρόλογο του συγ...

Από τα μέσα του 17ου μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα διεξάγεται στη Βρετανία μια ηθικοφιλοσοφική συζήτηση κατά την οποία εμφανίζεται μια πρώιμη διατύπωση θεμάτων της νεωτερικής φιλοσοφίας και κατά συνέπεια των ιδεολογικών μορφωμάτων που προέκυψαν από αυτήν του φιλελευθερισμού και του νεοφιλελευθερισμού. Το περιβάλλον της συζήτησης αυτής διαμορφώνεται από: α) την εν γένει πορεία της πολιτικής και κοινωνικής σταθεροποίησης των πρώιμων αστικών σχέσεων, β) την παρακμή των εκκλησιαστικών και θρησκευτικών αυθεντιών και των ηθών της παραδοσιακής κοινότητας, και γ) την κυριαρχία ενός...

Πώς μπορεί κάτι κατά κανόνα ζοφερό όπως ο μηδενισμός να είναι συγχρόνως φιλόξενο και ευπροσήγορο; Υπάρχει άραγε μια εμπειρία του μηδενισμού που αναπτύσσεται από κοινού με αυτή τη μορφή κοινωνίας και πολιτισμού την οποία γνωρίζουμε υπό το εύηχο όνομα της φιλελεύθερης δημοκρατίας; Ποια είναι η ιδιαίτερη ταυτότητα του νεωτερικού μηδενισμού; Αποτελεί τελικά ο μηδενισμός πρόκληση για τη δημοκρατία; Σε συνεχή διάλογο με τη σκέψη του Τοκβίλ και του Νίτσε, ο συγγραφέας εντοπίζει τη μηδενιστική πρόκληση στο γεγονός ότι η καθολική ορμή για μεγέθυνση της ευζωίας αποδομεί τη μέριμνα...

Το τελευταίο φιλοσοφικό έργο της Χάνα Άρεντ επρόκειτο να είναι ένα τριμερές εγχείρημα με τον τίτλο "The Life of Mind". Δυστυχώς μπόρεσε να ολοκληρώσει, μόνο τα δύο πρώτα μέρη. Όσον αφορά το τρίτο, το "Judging", βρέθηκε μόνο η σελίδα του τίτλου με ρητά του Κάτωνα και, του Γκαίτε. Όπως υπογραμμίζει, και ο τίτλος, η Άρεντ θεωρούσε τη δουλειά της σχετικά παράλληλη με τις τρεις "Κριτικές" του Ιμάνουελ Καντ. Στην πραγματικότητα, ενώ είχε ξεκινήσει, να δουλεύει πάνω στο "The Life of Mind", έδωσε μερικές διαλέξεις για την "Πολιτική φιλοσοφία του Καντ" στηριζόμενη κυρίως στην "Κριτι...

Όταν έγινε τριάντα χρονών ο Ζαρατούστρα, εγκατέλειψε τον τόπο που είχε γεννηθεί και τη λίμνη του τόπου του και πήγε στο βουνό. Εκεί απόλαυσε το πνεύμα του και τη μοναξιά του δίχως να κουραστεί, για δέκα ολόκληρα χρόνια. Στο τέλος όμως, η καρδιά του άλλαξε - κι ένα πρωί, καθώς ρόδιζε η αυγή, σηκώθηκε, παρουσιάστηκε μπροστά στον ήλιο και του μίλησε ως εξής: "Εσύ, μεγάλο άστρο! Αν δεν είχες αυτούς που φωτίζεις, τι θα ήταν η ευτυχία σου; Δέκα χρόνια ερχόσουν εδώ πάνω στη σπηλιά μου· μια μέρα θα βαριόσουν το φως σου και τούτον τον δρόμο, αν δεν υπήρχα εγώ, ο αετός μου και το...

Με τον τίτλο "Κείμενα για την Ελλάδα" παρουσιάζουμε στο βιβλίο αυτό έξι κείμενα του Φρίντριχ Νίτσε από την περίοδο της πρώτης δημιουργικής νεότητάς του που είναι γνωστή ως "περίοδος της Βασιλείας" (1870-1873). Τα κείμενα αυτά παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον επειδή αφενός διαφωτίζουν τη διαδικασία γένεσης του πρώτου μεγάλου έργου του φιλόσοφου, της "Γέννησης της Τραγωδίας" (1872) και αφετέρου περιέχουν, εν σπέρματι, κάποιες ιδέες που θα διατρέξουν όλο το μήκος του μεταγενέστερου έργου του. (Για παράδειγμα, τα κείμενα "Το κράτος στους Έλληνες" και "Ο αγών στον Όμηρο" περιέχ...

Χάρισα στον εαυτό μου μια μικρή ανάπαυση. Δεν είναι μόνο καθαρή κακία το ότι επαινώ τον Μπιζέ σ' αυτό το δοκίμιο σε βάρος του Βάγκνερ. Ανάμεσα σε πολλά αστεία, παρουσιάζω ένα θέμα που δεν είναι αστείο. Το να γυρίσω την πλάτη μου στον Βάγκνερ ήταν για μένα πεπρωμένο· το να μ' αρέσει κάτι μετά αυτόν, νίκη. Κανένας ίσως δεν παραμεγάλωσε τόσο επικίνδυνα με την βαγκνερίτιδα· κανένας δεν αμύνθηκε πιο σκληρά εναντίον της, κανένας δεν χάρηκε τόσο πολύ που την ξεφορτώθηκε. Μεγάλη ιστορία! - θέλετε δυο λόγια γι' αυτήν; - Αν ήμουν μοραλιστής, ποιος ξέρει πώς θα την ονόμαζα! Ίσως "αυτο...

Το βιβλίο αυτό ανήκει στους ελάχιστους. Ίσως να μη ζει πια κανένας απ' αυτούς. Μπορεί να είναι εκείνοι που κατανοούν τον "Ζαρατούστρα" μου: "πώς θα ήταν δυνατόν να με μπερδέψουν με εκείνους για τους οποίους φυτρώνουν αφτιά που τους ακούνε σήμερα;" - Εμένα μου ανήκει το μεθαύριο. Μερικοί γεννιούνται μετά θάνατον. Τους όρους κάτω από τους οποίους με καταλαβαίνουν και με καταλαβαίνουν "αναγκαστικά" -τους γνωρίζω πολύ καλά. Πρέπει να είναι κανείς έτοιμος μέχρι σκληρότητας στα πνευματικά πράγματα, προκειμένου να αντέξει τη σοβαρότητα μου, το πάθος μου. Πρέπει να είναι κανείς...

"Η θέληση για δύναμη" εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1901, έναν χρόνο μετά τον θάνατο του Φρίντριχ Νίτσε, με επιμέλεια της αδελφής του, Ελίζαμπετ Φέρστερ-Νίτσε. Όπως λέει ο Βάλτερ Κάουφμαν, στην αγγλική μετάφραση του έργου που έκανε μαζί με τον Ρ. Χόλινγκντεϊλ (Tbe Will to Power, Νέα Υόρκη, 1967), το βιβλίο αυτό είναι μια επιλογή από τις σημειώσεις του Νίτσε, που γράφτηκαν από το 1883 ως το 1888. Ο συγγραφέας δεν είχε την πρόθεση να εκδώσει τις σημειώσεις αυτές υπό τη μορφή που τις έχουμε σήμερα, και η οργάνωση και η αρίθμησή τους δεν είναι δικές του. Γι' αυτούς τους λόγους, το...

[...] Το ουσιώδες στοιχείο του θέματος του βιβλίου είναι το πρόβλημα του κακού: είναι καλό ή κακό το Είναι, το να είσαι; Η ευτυχία που μπορούμε να περιμένουμε από το Είναι, μέσα στο Είναι, η ευτυχία των όντων, αξίζει το τίμημα της, αξίζει να πληρώνεται με δυστυχία; Τέλος, κι αν τα ζυγίσουμε καλά όλα αυτά, πώς μπορούμε και οφείλουμε να ζούμε μέσα σ' αυτό το Είναι; Τι είναι το Είναι; Τι αξίζει; Τι πρέπει να κάνουμε γι' αυτό; Με μια και μόνο κίνηση ο νεαρός Νίτσε αγκαλιάζει εδώ ολόκληρη τη φιλοσοφία. Διακρίνει τρεις απαντήσεις, όχι όμως τρεις μεταφυσικές θέσεις, αλλά τρεις τ...

[...] Αυτονόητο είναι ότι τα κείμενα που ακολουθούν δεν εξαντλούν αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί πολιτικό σύμπαν του Νίτσε. Το πρώτο επιχειρεί να δει την εξελικτική πορεία του Νίτσε από τα πρώτα ως τα τελευταία έργα του και συγχρόνως να τον τοποθετήσει σε σχέση με τα φιλοσοφικά και ιδεολογικά ρεύματα της εποχής του. Το δεύτερο είναι μια εξαιρετική ανάλυση της κριτικής που άσκησε ο Νίτσε στο φιλελεύθερο-δημοκρατικό κράτος, με παράλληλη και ισόβαθμη αναφορά στην αντίστοιχη κριτική μιας άλλης μεγαλοφυίας του 19ου αιώνα, του Καρλ Μαρξ. Στα δύο κείμενα που ακολουθούν εξετάζετ...

Στην ιστορία των ιδεών του ευρωπαϊκού διαφωτισμού, το έργο του Montesquieu κατέχει ασφαλώς μια εξέχουσα θέση, αποτελώντας ταυτόχρονα αντικείμενο πολλαπλών και διαφορετικών ερμηνευτικών θεωρήσεων. Από την πλευρά του, ο συγγραφέας του βιβλίου υποστηρίζει τη στωική ρίζα της φιλοσοφίας του Montesquieu και επιχειρεί να αναδείξει επιμέρους πτυχές του έργου του αριστοκράτη στοχαστή, με βασικό άξονα αναφοράς το διαχρονικό φιλοσοφικό ζήτημα της σχέσης ελευθερίας και αναγκαιότητας. Η γνωσιοθεωρητική θέση του νόμου στη φιλοσοφία του Montesquieu, το ζήτημα του φιλοσοφικού και ιστορικού...

Το "Ecce Homo" γράφτηκε το 1888, αλλά εκδόθηκε μετά τον θάνατο του φιλοσόφου, το 1908. Η παρούσα μετάφραση έγινε από το γερμανικό Friedrich Nietzsche, "Samtliche Werke. Kritische Studienausgabe in 15 Einzelbanden", επιμ. έκδ. Giorgio Colli και Mazzino Montinari, de Gruyer, Βερολίνο και Νέα Υόρκη, 1988, τόμ. 6. Ως βοηθήματα χρησιμοποιήθηκαν η γαλλική μετάφραση του Jean-Claude Hemery (F. Nietzsche, "Oeuvres philosophiques completes", τομ. 6, Gallimard, Παρίσι, 1974) και η αγγλική του Walter Kaufmann (F. Nietzsche, "On the Genealogy of Morals and Ecce Homo", Vintage Books, Νέα...

Η "Γενεαλογία της ηθικής" δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1887, ένα χρόνο μετά το "Πέρα από το καλό και το κακό" και τρία μετά το "Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα". Είναι το πιο συστηματικό και συγκροτημένο έργο του Νίτσε, στο οποίο προσπαθεί να δείξει, όπως λέει ο Μ. Sautet, ότι οι ηθικές και φιλοσοφικές αξίες της Δύσης, όχι μόνο συνέβαλαν στην εξασθένηση του ανθρώπου, αλλά και έφθειραν τα θεμέλια της γνώσης και των επιστημών. Με το έργο αυτό ο Νίτσε εγκαινιάζει την προσπάθειά του για μια επαναξιολόγηση όλων των αξιών, προσπάθεια που θα σταματήσει όμως με βίαιο τρόπο η τρέλα (188...

[...] Μια διαφορετική ανάρρωση, που σε ορισμένες περιστάσεις μου είναι ακόμη πιο επιθυμητή, είναι να εξετάζω δια κρούσεως τα είδωλα... Στον κόσμο υπάρχουν πιο πολλά είδωλα παρά πραγματικότητες: αυτό είναι το δικό μου "κακό μάτι" για αυτόν τον κόσμο, αυτό είναι επίσης το δικό μου "κακό αφτί"... Να θέτεις εδώ ερωτήσεις με το σφυρί και ίσως να ακούς, ως απάντηση, εκείνο τον περίφημο υπόκωφο ήχο, που μιλά μέσα από φουσκωμένα σπλάχνα -τι μαγεία για κάποιον που έχει αφτιά ακόμη και πίσω απ' τα αφτιά του- για μένα, τον παλιό ψυχολόγο και αυλητή που μαζεύει τα ποντίκια, μπροστά στο...

Ο Ντ' Αλαμπέρ αρχίζει το δοκίμιό του "Στοιχεία Φιλοσοφίας" δίνοντας μια γενική περιγραφή του πνεύματος που επικρατούσε κατά τα μέσα του 18ου αιώνα. Προλογίζει την περιγραφή του με την παρατήρηση ότι για την πνευματική ζωή των τριακοσίων προηγούμενων χρόνων το ορόσημο που σημαδεύει το κέντρο αυτού του αιώνα υπήρξε πάντα μια σημαντική καμπή. Η Αναγέννηση αρχίζει στα μέσα του 15ου αιώνα· η Μεταρρύθμιση αρχίζει στα μέσα του 16ου αιώνα και στα μέσα του 17ου αιώνα η καρτεσιανή φιλοσοφία μεταβάλλει θριαμβευτικά την όλη εικόνα του κόσμου. Μπορεί άραγε να παρατηρηθεί μια ανάλογη κίν...

Το βιβλίο δεν απευθύνεται μόνον στους θιασώτες της σύγχρονης φιλοσοφίας και κριτικής κοινωνικής θεωρίας, αλλά και σε ένα ευρύτερο κοινό το οποίο έχει ευαισθητοποιηθεί έναντι της σαρωτικής καταστροφής της φύσης και αναζητεί μία σχέση συμφιλίωσης ανάμεσα στην κοινωνία και τη φύση. Έχει δε βαρύνουσα σημασία για το ελληνικό αναγνωστικό κοινό, καθώς αποδομεί τα έωλα στερεότυπα της νεοελληνικής κοινωνίας έναντι της αρχαιοελληνικής, και καταδεικνύει την απόσταση ανάμεσα στην σύγχρονη και την αρχαιοελληνική αντίληψη για την φύση.