Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Οι απόψεις αυτές απασχόλησαν πολύ τον Γέροντα και την περί αυτόν συνοδεία. Είναι αλήθεια πως πράγματι ο Αυγουστίνος, αποκομμένος από το πνεύμα και τη θεολογία των Πατέρων της Ανατολής, υπέπεσε σε δογματικά λάθη. Είναι όμως εξίσου αληθές, το ότι ο Αυγουστίνος δεν ενέμενε δαιμονικώς στο λάθος του, προκαλώντας αίρεση, αλλά όταν η Εκκλησία του υποδείκνυε το λάθος το απέρριπτε και το αναθεωρούσε. Άλλωστε αρκετοί ήταν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι υπέπεσαν σε δογματικά λάθη, πριν αποφανθεί για τις δογματικές αυτές αλήθειες η Εκκλησία Συνοδικώς. Πρέπει, λοιπόν,...

Όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας μας είναι οι «καλώς τον αγώνα τελέσαντες και την πίστιν τηρήσαντες». Οι άγιοι είναι οι καλλίνικοι αγωνιστές και οι απτόητοι ομολογητές. Αυτοί που τους επισκέφθηκε το Αγιο Πνεύμα και τους χαρίτωσε. Δεν είναι απλά οι καλοί, οι καλωσυνάτοι, οι ευγενείς, οι χαμογελαστοί, οι ηθικοί, αλλά οι εικόνες του Χριστού. Είναι αυτοί που παραμένουν πάντοτε αδιάσπαστα ενωμένοι με τον Χριστό, που τον φανερώνουν στον κόσμο και οδηγούν τον κόσμο στον Χριστό. Οι άγιοι μας διαβεβαιώνουν ότι το ευαγγέλιο είναι εφικτό και πραγματοποιήσιμο σε όλους τους αιώνες και μπορ...

Στο μαρτύριο, η εκκλησιαστική εμπειρία δοξολογεί την πλέον αδιαπραγμάτευτη εκδοχή της χριστιανικής αγιότητας και η θεολογική ευφυΐα, με τη σειρά της, ατενίζει μία ανεξάντλητη πηγή εμπνεύσεων -αν όχι τον ήδη φτασμένο και εμπράγματο προορισμό της. Η εξήγηση είναι προφανής. Ο μάρτυρας ακόμη κι αν δεν προλόγισε ή δεν συνόδευσε τον θάνατό του με θεολογικές δηλώσεις, με προφητικές καταγγελίες ή με υπερφυσικά οράματα, ορθώνεται μπροστά στα μάτια της πιστεύουσας διανόησης σαν μία εύγλωττη και αυταπόδεικτη πηγή θεολογίας. Πράγματι, η ιστορική, φυσική παρουσία του μάρτυρα είναι μ...

Η περί δημιουργίας διδασκαλία στην Πατερική γραμματεία του ΙΔ΄ αιώνα,καθώς και η σύνδεσή της με τη διάκριση ουσίας και ενεργειών στον Θεό, την καθιστούν σημαντική εξ επόψεως Ορθοδόξου. Ο Θεοφάνης Νικαίας κατά την τελευταία ανακίνηση του ζητήματος των ερίδων από τους φιλο-θωμιστές θεολόγους του Βυζαντίου, αναλαμβάνει να υπερασπιστεί την προγενέστερη πατερική παράδοση, συστηματοποιώντας τη διδασκαλία για την "εξ ουκ όντων" δημιουργία των όντων σε σχέση με τη διάκριση ουσίας και ενεργειών. Σε αυτό το πόνημα, επιχειρείται μία συστηματική μελέτη της θεολογίας του Θεοφάνους Νικαί...

Η "Ανάληψη του Χριστού" είναι ένα από τα κορυφαία βιβλικά γεγονότα. Σηματοδοτεί το τέλος της παρουσίας του Χριστού στη γη και την ολοκλήρωση του απολυτρωτικού Του έργου. Κατά συνέπεια σημαίνει το τέλος μίας εποχής και την έλευση μίας άλλης, όπου το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου αναλαμβάνει η Εκκλησία υπό την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Επιπλέον προαναγγέλει την έλευση της Δευτέρας Παρουσίας, κατά την οποία οι δίκαιοι θα αναληφθούν, όπως ο Κύριος, και θα κληρονομήσουν τη βασιλεία των ουρανών. Στην παρούσα μελέτη επιχειρείται η ανάδειξη όλων αυτών των πτυχών της Ανάληψης...

Ο π. Πάβελ Φλορένσκι έχει μείνει στην ιστορία ως ο τελευταίος εγκυκλοπαιδιστής του ρωσικού πολιτισμού. Ιερέας, θεολόγος, φιλόσοφος, φυσικός, μα πάνω απ' όλα στοχαστής, άφησε πίσω του ένα τεράστιο σε εύρος και όγκο έργο, το οποίο, δυστυχώς, είναι ελάχιστα γνωστό στην πατρίδα μας. Το ογκώδες έργο του "Ο στύλος και η δικαίωση της αλήθειας" ένα δοκίμιο ορθόδοξης θεοδικίας, αποτελεί σήμερα το opus magnus των θεολογικών σπουδών σε πολλές δυτικές χώρες αλλά και στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Ανάμεσα στις άλλες ασχολίες του ο π. Πάβελ Φλορένσκι ασχολήθηκε και με ζητήματα αισθητικ...

Ο ιερός Φώτιος αναγνωρίζει ότι οι ποικίλες εκδοχές του κακού, συμπεριλαμβανομένης βέβαια και της θνητότητας μοιάζουν να σταυρώνουν την αντιληπτική αλκή της ανθρώπινης διάνοιας, να δοκιμάζουν την συναισθηματική αντοχή των πενθούντων ή ακόμη και να αντιδικούν φαινομενικά με τη θεία δικαιοσύνη. Ωστόσο, επιμένει πως κάθε είδους κακοπάθεια και θλίψη είναι οργανικά ενταγμένη στο πλαίσιο της θείας Πρόνοιας. Με άλλα λόγια, πως αν και δύσβατοι, οδυνηροί, απροσδιόριστοι και ασύμμετροι οι τρόποι εκδήλωσης της "υπερ νουν φιλανθρωπίας" του Θεού υπηρετούν τη σωτηρία του ανθρώπου....

Μία ψηφιδωτή μελέτη, ουσιαστικά μελέτη παραδειγμάτων, για την ελληνική Ορθόδοξη θεολογία του 20ού αιώνα, η οποία με τρόπο κριτικό εξετάζει τις τάσεις και τις αντιστάσεις μιας εποχής, που αναζητώντας την ταυτότητά της κινήθηκε εν λευκώ από τη βαβυλώνια αιχμαλωσία έως και τη νέα ειδωλολατρία. Πρόσωπα, θεωρίες και ακριβές αγωνίες μιας ζωής, πάντα εν τόπω και εν χρόνω, αποκαλύπτουν το αναπόφευκτο του αγώνα, την αναμονή και την προσδοκία, την ανάγκη ολοκληρωτικής κατάφασης στο μυστήριο της ανεπάρκειας που κρύβει ανάσταση και έρωτα. Την κατάφαση δηλαδή σε εκείνη την πραγματικότητ...

[...] Ο ερμηνευτής Πατέρας της Εκκλησίας Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, ερμηνεύοντας τον στίχο για το "φόβο" της γυναίκας προς τον άνδρα, τον αντικαθιστά με τα ουσιαστικά "ελευθερία" και "αγάπη". Αυτή ο Ορθόδοξη ερμηνευτική προσέγγιση ανατρέπει την επικρατούσα αντίληψη για τον "φόβο" υποτέλειας της ανίσχυρης γυναίκας έναντι του ισχυρού άνδρα. Ο φόβος ως έκφραση σεβασμού, ως αναζήτηση της αγάπης και ως δέος μπροστά στην τρυφερότητα και στη θυσιαστική προσπάθεια του άλλου, λειτουργεί θετικά στην ποιότητα της συζυγίας. [...] (από το προλογικό σημείωμα του βιβλίου)

[...] Ο άγιος Νεκτάριος χρησιμοποιεί ένα καθημερινό παράδειγμα για να δείξει τη σχέση της αγάπης με το φόβο: "Όταν μετά κόπου και αγωνίας η μητέρα βάζει το σπλάχνο της για ύπνο, και κάποιος κτυπά την πόρτα του σπιτιού, αυτή θορυβημένη απαντά, κάνε σιγά, γιατί φοβάμαι μη ξυπνήσεις το παιδί μου!" Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η σωστή ερμηνεία του "φόβου" μέσα στο γάμο. Είναι ο φόβος, η αγωνία για την απώλεια της αγάπης μέσα στον καθημερινό βίιο. Μήπως η συνήθεια ψυχραίνει την αρχική ένταση της αγάπης και σβήσει τη φλόγα της πρώτης έλξης. [...] (από τον πρόλογο, πρεσβύτερος...

[...] Το παράδοξο και συνάμα ελπιδοφόρο είναι ότι, παρά το πλήγμα που κατάφερε η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία με το κείμενο "Dominus Iesus" στον Οικουμενικό διάλογο, για πρώτη φορά ίσως μετά τη Β΄ Βατικανή Σύνοδο ένα κείμενο της Ρώμης έδωσε, εκούσια ή ακούσια, τέτοια θετική ώθηση, για να ξεκινήσει εκ νέου και με άλλους όρους ένας αγώνας για την αλήθεια που ανάγκασε ακόμα και ρωμαιοκαθολικούς θεολόγους και εκκλησιαστικούς ηγέτες να εκφράσουν με σαφήνεια και αποφασιστικότητα την άποψη ότι: "Η οικουμενική πορεία είναι μη ανατρέψιμη και η οικουμενική δέσμευση αμετάκλητη". Τις νεώτε...

Ο πρωτοπρεσβύτερος Αλέξανδρος Σμέμαν (1921-1983) ανήκει στη γενιά των μεγάλων ορθόδοξων θεολόγων του εικοστού αιώνα, που με τη ζωή τους και τη θεολογία τους κατάφεραν να συγκινήσουν χιλιάδες ανθρώπους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη μας, ορθόδοξους χριστιανούς και μη, αρθρώνοντας, σε μια γλώσσα ριζωμένη στην παράδοση και τη λατρεία της ορθόδοξης εκκλησίας, αλλά ταυτόχρονα ανανεωμένη, φρέσκια καί ικανή να διαλεχθεί με τον σύγχρονο άνθρωπο, λόγο προφητικό , λόγο αναστάσιμο, λόγο ουσιαστικό, λόγο ζωής. Το βιβλίο αυτό του π. Γεωργίου Μπασιούδη αποτελεί μια σε βάθος μ...