Η Παλαιά Διαθήκη και η τριαδικότητα του Θεού
Cooper David L.
Πέργαμος (1999)
Το βιβλίο τούτο κρίθηκε απαραίτητο, επειδή στις ημέρες μας -ιδιαίτερα στην πατρίδα μας-, εδώ και αρκετά χρόνια, υπάρχει μεγάλη σύγχυση αναφορικά με τα Πρόσωπα της Θεότητας, όπως μας τα αποκαλύπτει η Αγία Γραφή, ο Γραπτός Λόγος του Θεού. Η Αγία Γραφή, έχει συγκεκριμένη και ξεκάθαρη αποκάλυψη για το πρόσωπο του Θεού, του Τριαδικού Θεού, του Πατέρα, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, Τριών Διακεκριμένων Προσώπων, τον Έναν Θεό. Από το άλλο μέρος, και η Καινή Διαθήκη, ως προς την τριαδικότητα του Θεού, είναι σαφέστατη, και διαυγέστατη, η οποία και μας δίνει σίγουρα στηρίγματα μ...
Η περί των άκτιστων θείων ενεργειών: διδαχές του Αγ. Φιλόθεου Κόκκινου
Λιάκουρας Κωνσταντίνος
Συμμετρία (1999)
Στην τροχιά του ενός Θεού
Παμπούκης Γεώργιος
Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α.) (1999)
Ορθοδοξία και Δύση στη νεώτερη Ελλάδα
Γιανναράς Χρήστος
Δόμος (1999)
Σπουδάζουμε την ιστορία του "νεώτερου" Ελληνισμού με αφετηρία, συνήθως, την πτώση της Κωνσταντινούπολης (1453). Ήταν η τελική πράξη στην κατάρρευση του "βυζαντινού" -όπως λέμε σήμερα- ελληνισμού, το τέλος των "μέσων" και η αρχή των "νεώτερων" χρόνων της ελληνικής ιστορίας. Από τη σκοπία, ωστόσο, της εξέλιξης του πολιτισμού των Ελλήνων, ορόσημο η αφετηρία των "νεώτερων" χρόνων δεν είναι το 1453. Είναι μάλλον το 1354: η χρονιά που ο Δημήτριος Κυδώνης, με προτροπή και του αυτοκράτορα Ιωάννη Κατακουζηνού, μεταφράζει στα ελληνικά τη "Summa Theologiae" του Θωμά Ακινάτη. Εκστασια...
Κείμενα δογματικής και συμβολικής θεολογίας της ορθοδόξου καθολικής εκκλησίας
Ρωμανίδης Ιωάννης Σ.
Πουρναράς Π. Σ. (2000)
Θεοφάνους Νικαίας απόδειξις ότι εδύνατο εξ αϊδίου γεγενήσθαι τα όντα και ανατροπή ταύτης
Ακαδημία Αθηνών (2000)
Μεταξύ δύο αιώνων
Ιερόθεος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου
Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας) (2000)
Περί της πατρότητος δύο ανωνύμων έργων Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου
Βολουδάκης Βασίλειος Ε.
Υπακοή (2000)
Η Παρθενομήτωρ
Καλλίστρατος Ν. Λυράκης Αρχιμανδρίτης
Κοράλι - Γκέλμπεσης Γιώργος (2000)
Η Παρθενομήτωρ δεν είναι μία από τις πολλές ή συνήθεις προσωπικότητες. Αφού, Αυτή υπήρξε η μοναδική εκπρόσωπος του ανθρωπίνου γένους, η Οποία κατέστησε τον εαυτό Της άξιο της ειδικής ενέργειας του Αγίου Πνεύματος! Και απέβη έτσι το εκλεκτό Σκεύος του Τριαδικού Θεού. Αναδείχθηκε "η τιμιωτέρα των Χερουβίμ και ενδοξοτέρα των Σεραφίμ"! "Η υψηλοτέρα των ουρανών και καθαρωτέρα λαμπηδόνων ηλιακών"! Η Παρθενομήτωρ αξιώθηκε να βαστάσει "Τον βαστάζοντα πάντα", να γαλουχήσει "Τον εκτρέφοντα την οικουμένην άπασαν"· να λικνίσει "Τον επιβλέποντα επί την γην και ποιούντα αυτήν τρέμειν"!...