Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

- Πατριώτης γίνεσαι χωρίς να είσαι δεξιός - Δημοκράτης γίνεσαι χωρίς να είσαι αριστερός - Ο ελληνισμός ξεκληρίστηκε (Μικρασία 1922 , Κύπρος 1974 ) όταν κυβερνούσαν δεξιοί εθνικιστές - Η Μακεδονία δόθηκε όταν εξουσίαζαν αριστεροί διεθνιστές - Είναι "Μεγάλη ιδέα" για το νεοελληνισμό του 21ου αιώνα ο Δημοκρατικός Πατριωτισμός;

Δεν χρειαζόμαστε κόμματα. Οργανώσεις ανθρώπων χρειαζόμαστε. Δεν χρειαζόμαστε επαγγελματίες πολιτικούς, η πολιτική και η ενασχόληση με τα κοινά δεν είναι επάγγελμα. "Όλα τα θέματα είναι κατά βάση πολιτικά...", για αυτό δεν χρειάζεται να ασχολούμαστε εξεζητημένα και αποκλειστικά με την πολιτική, αλλά με αυτά καθ' αυτά τα θέματα που είναι πολιτικά! Δεν υπάρχουν πιο στρεβλά γυαλιά από τα κομματικά γυαλιά που φοράνε τα κόμματα τους οπαδούς τους. Οι ιδέες, η φιλοσοφία, οι επιστήμες, η τεχνολογία, οι ιδεολογίες, η επιχειρηματικότητα, πρέπει να καλλιεργούνται κ...

Η εννοιολογική αντίθεση ανάμεσα σε Δεξιά και Αριστερά δεν έχει αχρηστευθεί, αλλά συνεχίζει να μεταφέρει αξίες και περιεχόμενα της πολιτικής που είναι σημαντικά και ανεξάλειπτα. Στην καρδιά της διάκρισης -αυτή είναι η κεντρική θέση του Μπόμπιο- υπάρχει μια αντίθετη στάση απέναντι στην ιδέα της ισότητας. Αυτό που ορίζει μια δεξιά επιλογή, υποστηρίζει ο Μπόμπιο, είναι η πεποίθηση ότι οι κοινωνικές ανισότητες όχι μόνο δεν μπορεί και δεν πρέπει να εξαλειφθούν, αλλά και ευνοούν την τάξη και την ανάπτυξη μιας πολιτικής κοινότητας. Αντίθετα, μια αριστερή στάση χαρακτηρίζεται ουσ...

Στο βιβλίο αυτό ο προκλητικός συγγραφέας Κρίστοφερ Χίτσενς εμπνέει τις μέλλουσες γενιές ριζοσπαστών, "ενοχλητικών", ανορθόδοξων, οργισμένων νέων και αντιφρονούντων. Διερευνά ένα ευρύ φάσμα "αντιστασιακών θέσεων", ανακαλώντας μέντορες όπως ο Εμίλ Ζολά, η Ρόζα Παρκς και ο Τζώρτζ Όργουελ. Ο Χίτσενς οικτίρει την απώλεια της τέχνης της διαλεκτικής σκέψης στη σύγχρονη κοινωνία, καθώς και την εξαφάνιση της ειρωνείας, της σάτιρας και άλλων μορφών κριτικού ύφους. Ορίζει τη διαφωνία ως καθοριστικό στοιχείο της προσωπικής ακεραιότητας, της ενημερωμένης συζήτησης, της αληθινής προόδου...

Με την κατάρρευση του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, η ανθρωπότητα εισήλθε σε μία νέα ιστορική περίοδο. Στη θέση του διπολικού μεταπολεμικού κόσμου υπάρχει σήμερα ένα νέο πλέγμα ανταγωνιστικών σχέσεων, με κυρίαρχη την τάση της κεφαλαιοκρατικής παγκοσμιοποίησης. Σύμφωνα με τους ιδεολόγους της "μοναδικής σκέψης", βρισκόμαστε στο τέλος της Ιστορίας, στο τέλος των ιδεολογιών, στο τέλος των μεγάλων αφηγήσεων, στο τέλος της πολιτικής. Στον κοσμο της "Νέας Τάξης" θα κυριαρχεί η "Αγορά" δηλαδή οι κεφαλαιοκρατικές σχέσεις παραγωγής και ο γενικευμένος κοινωνικός πόλεμος. Τι μέλλον μπορε...

"Είναι, άραγε, η ψευδολογία στην εξωτερική πολιτική μια επονείδιστη και κατακριτέα συμπεριφορά ή ένα χρήσιμο εργαλείο διακυβέρνησης; Πότε είναι καλό να πουν ψέματα οι ηγέτες στους πολίτες τους; Υπάρχει πολύ ή λίγο ψέμα στη διεθνή πολιτική σκηνή; Ο Τζον Μερσχάιμερ απαντά σε τέτοια εκρηκτικά ερωτήματα με την τόλμη και την πρωτοτυπία για τις οποίες έχει αποκτήσει φήμη. Πρόκειται για την οξυδερκή μελέτη ενός από τους πλέον προκλητικούς στοχαστές του κόσμου". (Moises Naim, Carnegie Endownment for International Peace) Ο Τζον Τζ. Μερσχάιμερ, ένας από τους σημαντικότερους πολ...

Τα άρθρα του βιβλίου βασίζονται στις εισηγήσεις που έκαναν οι συγγραφείς τους σε τέσσερα σεμινάρια που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς, το Μάιο και τον Ιούνιο 2007, με θέμα "Ο σοσιαλισμός τον 21ο αιώνα". Υπεύθυνοι των σεμιναρίων ήταν οι Θανάσης Βακαλιός και Στέλιος Μπαμπάς. Σε καθεμία από τις τέσσερις αυτές συναντήσειες, οι εισηγητές κατέθεσαν τις σκέψεις τους για ορισμένα από το πολλά θέματα που απασχολούν τη σύγχρονη ριζοσπαστική Αριστερά, ενώ μετά τις ομιλίες τους ακολούθησαν εκτεταμένες και ενδιαφέρουσες συζητήσεις, οι οποίες υπάρχουν στον ιστότοπο του Ινστιτο...

Ποιο το "νόημα", της πολιτικής τέχνης και επιστήμης; Το αρχικό "κοινό άθλημα" της δημοκρατίας ή το σύγχρονο επάγγελμα εξουσιαστικής εξισορρόπησης ατομοκεντρικών "δικαιωμάτων"; Ο κοινωνιοκεντρικός τρόπος των Ελλήνων (πόλις, εκκλησία, αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα, υπαρκτικός στόχος ελευθερίας) είναι ένα χαμένο παιχνίδι; Μονόδρομος o βαρβαρικός νομικισμός, ο ολοκληρωτισμός της προπαγάνδας, η ανέραστη αυτασφαλιστική ευζωία, τα παραισθησιογόνα της "ατομικής σωτηρίας";

Ο τόμος αυτός, όγδοος στην σειρά των έργων του Αντόνιο Γκράμσι, είναι ένας τόμος διαφορετικός από τους προηγούμενους. Αποτελεί μια συλλογή των σημαντικότερων κειμένων του που κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα με αφορμή την συμπλήρωση σαράντα χρόνων από την έκδοση των Διανοουμένων. Το όνομα του Γκράμσι είναι πλέον σταθερό σημείο αναφοράς σε Ανατολή και Δύση, στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, στην Λατινική Αμερική και την Ιαπωνία. Παντού υπογραμμίζεται η ευρύτητα των θεμάτων της αντίληψής του, η πρωτοτυπία των τοποθετήσεών του και ο πλούτος των εφαρμογών όπου η σχέση ανάμεσα στην βούληση, τ...

"Η ύπαρξη χωρίς τη συνύπαρξη είναι μια αμοιβάδα που έχει αναφορά μόνο στον εαυτό της και, παρόλο που ως λέξη παράγεται από το αμοιβή, που σε πρώτη σημασία δηλώνει την ανταλλαγή, τούτη η αμοιβαδική, αμερικανική, μονοκύτταρη και πρωτόζωη "υπαρξούλα" μένει κολλημένη μόνο στη σύγχρονη σημασία της αμοιβής, που είναι καθαρά οικονομική. Δεν έχει καθόλου αμοιβαιότητα. Ο Αμερικανός θέλει τη συνύπαρξη, αλλά αυτός να βρίσκεται σε θέση υπεροχής. Η μονοκοτυλήδονη σκέψη του δεν του επιτρέπει να εννοήσει τον άλλο και, πολύ περισσότερο, να τον αισθανθεί ως ισότιμο. Γιατί ο Αμερικανός δεν έ...

Ο κομματικός πατριωτισμός, η άκριτη νομιμοφροσύνη, ο φανατισμός, που για όλα ευθύνονται πάντα οι αντίπαλοι και ποτέ εμείς και το κόμμα μας, είναι τελικά αδιέξοδος. Γιατί η Δημοκρατία έχει ανάγκη κριτικού διαλόγου, ακόμη και εποικοδομητικής αμφισβήτησης. Το μείζον κοινωνικό πρόβλημα που μολύνει τα πάντα είναι η άνευ περιγραφής διαφθορά. Όχι η διαπλοκή αλλά η απίστευτη διαφθορά του συστήματος, η διαφθορά των ίδιων των πολιτών. Γιατί, τελικά, η διαπλοκή είναι σύμπτωμα της διαφθοράς. Είναι το εποικοδόμημα και όχι η βάση. Πίστευα και πιστεύω στην ανάγκη μιας "ενδοπαραταξιακής...

Πολιτικά κείμενα μιας 30ετίας, πανόραμα και μάχη ιδεών. Για την κρίση της αριστεράς, την περιπέτεια του εκσυγχρονισμού της, την πολιτική πρακτική της, τις παραμορφώσεις της φυσιογνωμίας της, τα ελλείμματα της θεωρίας. Σ’ ένα καμβά αγωνίας για ανίχνευση νέων δρόμων τον 21ο αιώνα. Για τις κυβερνητικές πολιτικές, τη βαθιά κρίση του πολιτικού συστήματος και την καθολική παρακμή του τόπου, με την κριτική ματιά του πολιτικού αναλυτή. Κείμενα του χθες και του σήμερα για το αύριο!

... Πρέπει να επιστρέψει η "Αιδώς" στην πολιτική συµπεριφορά. Πέρα από το κοµµατικό συµφέρον και τα µικροπολιτικά παζάρια, να µπουν στους κρατικούς θεσµούς πρόσωπα που δεν έχουν "ολιγαρχική" στάση. Πρόσωπα που να αγαπούν την πατρίδα, την Ελλάδα, πάνω από το ιδιωτικό τους συµφέρον. Θα 'πρεπε πριν ασκήσουν οποιοδήποτε πολιτικό δικαίωµα οι Πολιτικοί, να 'ναι υποχρεωµένοι να διαβάσουν Θουκυδίδη. Γεννημένος στην Αθήνα, ζει και εργάζεται μεταξύ Παρισιού και Αθήνας. Ποιητής και συγγραφέας, ζωγράφος και performer γράφει ήδη από το 1982 άρθρα και δοκίμια για τα περιοδικά και τ...

O κύριος, ίσως, λόγος για τη χρεοκοπία του σηµερινού πρότυπου είναι η ανισότητα στη µεταχείριση των συντελεστών της παραγωγής. Το οικονοµικό κεφάλαιο ευνοείται κατάφωρα, ενώ η εργασία υπερφορολογείται και δεν συµµετέχει δίκαια στα κέρδη της ανάπτυξης, η οποία στηρίζεται στη ληστρική εκµετάλλευση του περιβάλλοντος. Το νέο πρότυπο ζωής θα πρέπει να διασφαλίζει τις λεπτές και αναγκαίες ισορροπίες µεταξύ ανθρώπινης δραστηριότητας, αντοχής των οικοσυστηµάτων, ποιότητας ζωής και κοινωνικών και πολιτισµικών αξιών. Ο σηµαντικός ρόλος του οικονοµικού κεφαλαίου αναγνωρίζεται, αλλά ως...

Από τις δημόσιες φροντίδες να αποχωρείς όχι πιο πλούσιος, αλλά με μεγαλύτερη φήμη· διότι ο έπαινος του λαού είναι ανώτερος από τα χρήματα. Ισοκράτης, Αθηναίος Ρήτορας

Στον τόμο αυτό περιλαμβάνονται τρία σημαντικά δοκίμια του Ιταλού καθηγητή Λουίτζι Φεραγιόλι και μια αποκλειστική συνέντευξή του στο περιοδικό "Τετράδια". Πρόκειται για τα κείμενα "Η βία και η πολιτική", "Τρομοκρατία και κρίση του όψιμου καπιταλισμού" και "Ο Μαρξισμός και το πρόβλημα της εγκληματικότητας". Τι είναι αλήθεια η τρομοκρατία, ποιος την υποκινεί, ποιος την υποδαυλίζει; Γιατί πήρε τέτοια τρομακτική έκταση στις μέρες μας; Είναι προϊόν εγκληματικής συμπεριφοράς ορισμένων μανιακών της βίας ή είναι ένα καθαρά πολιτικό φαινόμενο που έχει να κάνει με την έντονη κρίση...

Το βιβλίο της Χάρνεκερ παρουσιάζει τα παλιά και τα νέα στοιχεία με τρόπο, που κάνει την ανάγνωση εύκολη και συνάμα δημιουργική. Η ανάγνωση είναι εύκολη γιατί η Χάρνεκερ δεν παίρνει στην παγίδα της διανοητικής εκζήτησης, που τόσο συναντάται στους παρισινούς κύκλους, όπου μαθήτεψε. Ίσως αυτό να οφείλεται στο ότι το βιβλίο γράφτηκε για το λατινοαμερικανικό κοινό -η ίδια η Χάρνεκερ είναι χιλιανή- όπου τα προβλήματα της Αριστεράς είναι τραγικά επείγοντα και δεν αφήνουν περιθώρια για θεωρητικές αοριστολογίες. [...]

"Τώρα, πολλούς μήνες μετά την ένοπλη δράση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι πώς θα είχε αντιδράσει ο κόσμος εάν οι επιθεωρητές είχαν απλά δηλώσει ότι συμφωνούσαν με τις εκτιμήσεις των ΗΠΑ/Ηνωμένου Βασιλείου -οι οποίες αργότερα αποδείχθηκαν λανθασμένες ή εξαιρετικά αμφίβολες- για τους σωλήνες αλουμινίου, τα συμβόλαια για το ουράνιο, τα κινητά εργαστήρια, τα τηλεκατευθυνόμενα οχήματα κ.λπ. Ποια θα ήταν η κατάσταση, εάν το Συμβούλιο Ασφαλείας είχε τότε δώσει την εξουσιοδότηση για ένοπλη δράση και κατοχή, για να βρεθεί απλώς ότι το Ιράκ δεν είχε απαγ...