Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια γυναίκα που αναβιώνει στη μνήμη της το παρελθόν. Ένα οικογενειακό περιβάλλον που εξαιτίας της κοινωνικής καθυστέρησης δεν ήταν ποτέ σε θέση να την καλύψει συναισθηματικά. Η υποκρισία και η εχθρότητα των συγγενών τσάκισαν τον πρώτο της έρωτα και την οδήγησαν στην απόγνωση. Με αθώο ύφος, η συγγραφέας περιγράφει τα πρόσωπα μιας οικογένειας και αναλύει το συναισθηματικό τους κόσμο με τόση λεπτομέρεια ώστε να ξετυλίγεται εντελώς ανθρώπινη ολόκληρη η ζωή.

Η πορεία ενός θρίλερ. Ένας νεαρός απεσταλμένος μια λαϊκής εφημερίδας, ένας γέρος τσιγγάνος, ένας πανέξυπνος, περίεργος δικηγόρος και μια γλυκιά αλλά παμπόνηρη μεσόκοπη ιδιοκτήτρια πανσιόν συνθέτουν την πιο συγκλονιστική υπόθεση φόνου που γράφτηκε ποτέ. Η ιστορία εκτυλίσσεται στη μαγευτική πόλη Οπόρτο της Πορτογαλίας. Εκεί όπου έχει βρεθεί το ακέφαλο σώμα ενός νεαρού άντρα: του Νταμασένου Μοντέιρου. Μια δημοσιογραφική έρευνα πάνω σ' ένα αινιγματικό έγκλημα γίνεται αφορμή για διατυπώσεις σκέψεων πάνω στον κοινωνικό ρατσισμό, τη δικαιοσύνη, την περιθωριοποίηση, την κατάχρηση ε...

Ο Ogden, ένας κατάσκοπος με καρδιά, που δουλεύει για μια ανεξάρτητη οργάνωση μυστικών υπηρεσιών, έχει κουραστεί από τις υπόγειες μηχανορραφίες και τις πρόστυχες υποθέσεις, και ετοιμάζεται να παρατήσει τη δουλειά του. Αλλά δεν θα τα καταφέρει γιατί του ανατίθεται η ανεύρεση ενός CD- rom που περιέχει πληροφορίες για το αεροπλάνο που με 81 επιβάτες καταρρίφθηκε μυστηριωδώς πάνω από τη Μεσόγειο, με σκοπό να εντοπίσει τα αίτια και τους υπαίτιους αυτής της καταστροφής. Ωστόσο, οργανώσεις μυστικών υπηρεσιών απ' όλο τον κόσμο προσπαθούν να συγκαλύψουν τα γεγονότα. Ο Ogden θα ακούσε...

Σε ποιον και κάτω από ποιες συνθήκες διηγείται ο Περέιρα όσα έζησε εκείνον τον κρίσιμο και καυτό Αύγουστο του 1938; Απάντηση σ' αυτό το ερώτημα δε δίνεται στις σελίδες αυτού του θαυμάσιου μυθιστορήματος. Ο αναγνώστης καλείται να δώσει τη δική του. Ο Περέιρα είναι ένας θαυμάσιος αφηγητής που δίνει τη δική του προσωπική μαρτυρία γι' αυτή την κρίσιμη στιγμή της ευρωπαϊκής ιστορίας. Αυτός ο χοντρός, μεσόκοπος, δυστυχής και μόνος Περέιρα κατορθώνει, με τις περιγραφές του, όχι μόνο να μείνει αξέχαστος στη μνήμη του αναγνώστη αλλά και να αναπλάσει την προβληματική καθημερινότητα...

"...Όταν ο ήλιος έπεφτε στο Γάγγη, άναβε ένα μακρινό φως, στην τελευταία άκρη της λιμνοθάλασσας, που έδινε το στίγμα του Γκάνγκα Σαγκάρ. Η Τζούλια εξακολουθούσε να κοιτάζει σταθερά κείνο το φως που γινόταν όλο και πιο λαμπερό, ώσπου το έχανε, καθώς έσμιγε με τα πρώτα νυχτερινά αστέρια. Έμενε εκεί και περίμενε, όχι γιατί πρόσμενε να έρθει κάποιος, μα μόνο γιατί ήξερε πως έπρεπε να περιμένει, αβέβαιη αν τ' όνειρό της ήταν τόσο κοντά που να μην μπορεί να της φύγει πια, ή αν ήταν κιόλας πίσω της, φευγάτο μακριά με το τελευταίο ρεύμα του ποταμού". Στην Ινδία, δυο φίλες παλιές...