Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Από την αρχαιότητα, πυκνό μυστήριο καλύπτει την έρημο της Σαχάρας. Χιλιάδες ζωές αφανίζονται από κάποια άγρια δύναμη που είναι κρυμμένη στον Πύργο της Μοναξιάς. Ένας μόνο καταφέρνει να επιζήσει, ο μάντης Αβίλε Βιπίνας. Είκοσι χρόνια αργότερα, ένας Αμερικανός αρχαιολόγος, ο Φίλιπ Γκάρετ, αναζητώντας τον πατέρα του που έχει εξαφανιστεί στην έρημο, ακολουθεί τα χνάρια που άφησε ο μάντης, προσπαθώντας να βρει τη λύση του μυστηρίου. Ο Πύργος της Μοναξιάς δεν είναι απλά μια αρχαιολογική περιπέτεια, έρωτα και μυστηρίου. Είναι η ιστορία ενός υπεροπτικού πολιτισμού που τόλμησε το ακ...

"Ο πόλεμος είναι μάθηση. Ο πόλεμος είναι αιματοκύλισμα και σφαγή. Είναι μια αρρώστια της φυλής των ανθρώπων. Νίκη και ήττα ακολουθούν μια σιδερένια λογική, κι όμως η τύχη παίζει πάντα το ρόλο της. Κατά συνέπεια ο μόνος τρόπος για ν' αντιταχθεί κανείς στην κυριαρχία του Πεπρωμένου είναι να διδαχθεί τη λογική μέθοδο της μάχης". Ο συνταγματάρχης Κάρλο Τέρτσο, μελετητής της στρατιωτικής τέχνης, που όμως δεν έχει πάρει ποτέ μέρος σε μάχη, πιστεύει ότι η στρατηγική αποτελεί το κλειδί της νίκης όχι μόνο στον πόλεμο, αλλά και στην καθημερινή ζωή. Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο...

Δεν μπορώ να εγκαταλείψω το παλάτι, χίλια κορίτσια με εμποδίζουν γελώντας. Δεν μπορώ να εγκαταλείψω το παλάτι, φοβάμαι, στην άλλη πλευρά του τείχους, τη μανία του θεού Μάρα, που σπέρνει το θάνατο. Μια γυναίκα με μάτια σαν της αντιλόπης μου φωνάζει να βγω, έχει χάσει το μωρό της και μου ζητάει να το βρω. Κι εγώ, ο Συντάρτα, ακόμα δεν έχω φύγει. Μα η επίκληση αντηχεί αδιάκοπη: ξεπέρασε τη ζωή σου, υπερπήδησε τα τείχη για πάντα. Εσύ, ακίνητε πρίγκιπα, φύγε σαν βέλος!

«Πατέρα, πρέπει οπωσδήποτε να γνωρίσω την αλήθεια, την αλήθεια που κρύβεται πίσω από τη μαγεία». «Δεν υπάρχει αλήθεια πίσω από τη μαγεία», είπε ο βασιλιάς. Ο πρίγκιπας ένιωθε αφάνταστα δυστυχισμένος. Είπε: «Θα αυτοκτονήσω». Ο βασιλιάς έκανε μάγια, κατάφερε να εμφανιστεί ο θάνατος. Ο θάνατος παρουσιάστηκε μπροστά στην πύλη του παλιατιού. Καλούσε τον πρίγκιπα. Ο νεαρός έτρεμε από φόβο. Μετά θυμήθηκε τα υπέροχα και φανταστικά νησιά, τις υπέροχες και φανταστικές πριγκίπισσες. «Καλά, κατάλαβα. Τα πάντα είναι μαγεία και δεν υπάρχει τίποτα έξω από αυτή. Τώρα θέλω να μείνω». «...

Με τον τίτλο "Ο παράδεισος" ο Μοράβια μας δίνει 34 διηγήματα, με ηρωίδες σημερινές γυναίκες. Μέσα στο άγχος, την αβεβαιότητα και την ανία, οι ηρωίδες των διηγημάτων προσπαθούν να βρουν την ισορροπία τους. Η ρίζα του κακού, ο σύγχρονος τρόπος ζωής, δημιουργεί πλάσματα χαμένα, ανίκανα να χαρούν τον έρωτα. Η διήγηση είναι αφαιρετική και η συμπεριφορά των ηρωίδων είναι, όπως πάντα στον Μοράβια, φροϋδική, ή, πιο σωστά, έντονα ψυχοπαθολογική.

Γεννήθηκε μέσα στην απέραντη σιγή της νύχτας των Ιμαλαΐων. Τον ονόμασαν Ντιντέντα που σημαίνει "Αυτός που τον έθρεψαν τ' άστρα", μα ο ερχομός του στη ζωή έμεινε κρυφός. Ήταν μια σιωπηρή συμφωνία ανάμεσα σε επτά ανθρώπους και στη νύχτα. Για τον υπόλοιπο κόσμο, εκείνο το βράδυ του Μαΐου το βρέφος, ο γιος του βασιλιά Ντγιολέντρα και της βασίλισσας Ντιάβρια, ο μοναδικός διάδοχος του θρόνου της Γκαμπάλ, είχε πεθάνει. Δώδεκα χρόνια αργότερα, ο θείος του σκότωσε το βασιλικό ζεύγος και κατέλαβε την εξουσία. Δε γνώριζε τίποτε για την ύπαρξη του αγοριού, ώσπου, τυχαία, έπεσε στα χέρ...

Ο "Μαρκήσιος της Ροκαβερντίνα" είναι το πιο επιτυχημένο έργο του Καπουάνα. Σε αυτό ισορροπούν με επιτυχία η τάση του προς μια διεισδυτική και ελαφρώς νοσηρή ψυχολογική έρευνα, το ενδιαφέρον του για την καθημερινή πραγματικότητα της γενέθλιας γης -της Σικελίας στα τέλη του 19ου αιώνα-, και η περιέργειά του για το υπερφυσικό, το εξωπραγματικό, την πνευματιστική εμπειρία. Της αφήγησης προηγείται, ζωντανό και παρόν σε όλη την πλοκή, το έγκλημα πάθους που διέπραξε ο μαρκήσιος, ένας αριστοκράτης γαιοκτήμονας, ο οποίος ζει απομονωμένος στο αρχοντικό του. Το μυθιστόρημα είναι η ιστ...

Μόσχα, 14 Απριλίου 1930. Γύρω στις έντεκα το πρωί, τα τηλέφωνα αρχίζουν να χτυπούν, μεταδίδοντας την "τρομακτική είδηση" της αυτοκτονίας του Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι: ένας πυροβολισμός στην καρδιά μεταφέρει ακαριαία τον ποιητή στον αστερισμό των νεαρών θρύλων. Για μερικούς, το τέλος μοιάζει με σημάδι: πέθανε η επαναστατική ουτοπία. Υπάρχει όμως και ο χορός των Φιλισταίων: αυτοκτόνησε επειδή είχε σύφιλη· επειδή ήταν εξουθενωμένος από τους φόρους· επειδή μ’ αυτόν τον τρόπο θα εκτοξεύονταν οι πωλήσεις των βιβλίων του. Υπάρχει επίσης η αμηχανία κι ο εκνευρισμός της νομενκλατούρας...

"O μακαρίτης Ματτία Πασκάλ", μυθιστόρημα γραμμένο το 1904 με τη ζωντάνια και τη θεατρικότητα του Σικελού νομπελίστα, αποδεικνύεται μέσα από την αναζήτηση της προσωπικής του ταυτότητας ένας διαχρονικός ήρωας. Ποιος είναι ο Ματτία Πασκάλ; Είναι αυτός που θέλει ο ίδιος να είναι, ή εκείνος που οι κοινωνικές συνθήκες έχουν δημιουργήσει; Και η ζωή του; Είναι επιλογή δική του, ή το δημιούργημα μιας σειράς τυχαίων γεγονότων; Ο Ματτία Πασκάλ ανακαλύπτει τη μάσκα που του έχει επιβληθεί και προσπαθεί να ζήσει θάβοντάς την. Παλεύει ανάμεσα στο "εγώ" του παρελθόντος και στο "εγώ" του...

Ο Ματία Πασκάλ περνά μια ζωή που μοιάζει με ατέλειωτη αγγαρεία σε μια επαρχιακή πόλη. Τότε σαν από θεϊκή πρόνοια κηρύσσεται νεκρός. Συνειδητοποιεί λοιπόν πως μπορεί να κάνει ένα νέο ξεκίνημα, να τα καταφέρει καλύτερα αυτή τη φορά... Μια διερεύνηση της ταυτότητας και των μυστηρίων της από τον νομπελίστα Λουίτζι Πιραντέλο έναν από τους πιο δηκτικούς και διεισδυτικούς σύγχρονους κλασικούς.

Μια ήσυχη νύχτα της Δικτατορίας, που μοιάζει με Σαββατόβραδο σε κάποια μεγαλούπολη του καιρού μας. Νεαρές και νεαροί ντυμένοι με όμοια ρούχα, όμοιες κινήσεις, όμοιες πόζες, σαν στημένα μανεκέν διαφήμισης, συγκεντρώνονται για να πάνε να διασκεδάσουν. Ένας τύπος περίεργος, ο Μπεντ, άνθρωπος της νύχτας, ταχυδακτυλουργός και μάγος, κάθεται στο μπαρ «Της Συμφοράς», μεθάει, παρατηρεί και αντιμετωπίζει όλους και όλα με χιούμορ, ειρωνεία, σαρκασμό. Έπειτα η περιπέτεια: Ξαναμπαίνει στην οργάνωση και αναλαμβάνει μια επικίνδυνη αποστολή: να κλέψει μια κασέτα από μυστικά αρχεία....

Μέσα στο βαθύ σκοτάδι του Μεσαίωνα η γνώση διαχωρίζεται σε χρηστή και διαβολική, η Φυσική φιλοσοφία του Αριστοτέλη θεωρείται απαγορευμένο βιβλίο, η επιστήμη βρίσκεται σε σύγκρουση με τη θεολογία και τα τάγματα της καθολικής εκκλησίας ισοπεδώνουν πόλεις και σπέρνουν τον θάνατο. Ένας χρυσοκέντητος αστρολογικός μανδύας και το ανεκτίμητο αντίτιμό του, καθώς και μια σειρά στυγερών φόνων αναγκάζουν τον Ιγνάθιο του Τολέδου, έμπορο βιβλίων και ιερών λειψάνων, να συνταξιδέψει με έναν εξόριστο καθηγητή ιατρικής και τον προστατευόμενό του, ο οποίος ακούει στο όνομα Θωμάς Ακινάτης....

"Δεν ξέρετε τι κάνετε", μουρμούρισε ο Μπερνάρντο Προβεντσάνο στους αστυνομικούς που του περνούσαν χειροπέδες μέσα στο άντρο του, στο Κορλεόνε, στη Μοντάνια ντέι Καβάλι, στις 11 Απριλίου 2006, μετά από 43 χρόνια φυγοδικίας. Η ώρα ήταν 11:21 το πρωί και ο αρχηγός της Κόζα Νόστρα είχε αφιερώσει το χρόνο του εξ ολοκλήρου στο γράψιμο των πιτσίνι, του μόνου μέσου που χρησιμοποιούσε για να επικοινωνεί με τον έξω κόσμο από το καταφύγιό του. Ο Μπερνάρντο Προβεντσάνο έτσι έδινε πάντα διαταγές, χτυπώντας τα πλήκτρα των γραφομηχανών του. Όπου κι αν βρισκόταν. Κατόπιν παρέδιδε τα μηνύμα...

Δεν υπάρχουν ενδείξεις, αλλά σημάδια. Δεν υπάρχουν εγκλήματα, μόνο ανωμαλίες. Και κάθε θάνατος είναι η αρχή μιας αφήγησης. Αυτή είναι η ιστορία ενός άντρα που δεν έχει πια τίποτα -δεν έχει ταυτότητα, δεν έχει μνήμη, δε νιώθει αγάπη, ούτε μίσος- εκτός από την οργή του... Και ένα μυστικό χάρισμα. Γιατί ο Μάρκους είναι ο τελευταίος από τους πνευματικούς: είναι ένας ιερέας που έχει την ικανότητα να ξετρυπώνει τις ανωμαλίες και να ξεχωρίζει τα νήματα που συνυφαίνουν την πλοκή κάθε ανθρωποκτονίας. Αλλά ακόμα κι αυτός κινδυνεύει να μην μπορέσει να ανασυνθέσει αυτή την πλοκή....

Δύο άντρες και δύο γυναίκες, φίλοι από παλιά, αναχωρούν από το Μιλάνο με τη συνοδεία ενός κτηματομεσίτη για να δουν κάποιες αγροικίες που πωλούνται στην περιοχή Κύκλος του Ανέμου. Εξαιτίας ενός ατυχήματος, οι πέντε ταξιδιώτες βρίσκονται χαμένοι στην ύπαιθρο χωρίς ανθρώπους τριγύρω. Για καλή τους τύχη, όμως βρίσκουν καταφύγιο σε ένα σπίτι, κρυμμένο μέσα στο δάσος. Οι κάτοικοί του ζουν εντελώς αποκομμμένοι από τον έξω κόσμο, χωρίς ηλεκτρικό, τηλέφωνο, χωρίς αγορές αγαθών... Ό,τι χρειάζονται το παράγουν οι ίδιοι. Οι φιλοξενούμενοι, συνηθισμένοι στις ανέσεις της καταναλωτικής...