Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αυτά που έζησα, δεν είναι δικά μου. Δεν μου ανήκουν. Ανήκουν σε όλους! [...] Έρχονται στιγμές, που θέλω να σκύψω σε μια γωνιά και να κλάψω. Για ό,τι έχασα... Για ό,τι άφησα να χαθεί. Για τη ζωή μου! Έφυγα! Μα η ψυχή μου, με παράπονο, πάντα πίσω κοιτάζει... [...] Ένα σύγχρονο αφήγημα στην καρδιά της οικονομικής κρίσης με αληθινά γεγονότα. Με αποφάσεις, που άλλαξαν τη ζωή μας και μας σημάδεψαν!

Η ιστορία βασίζεται σε ένα αληθινό περιστατικό του 1980 στη Ρουμανία του Τσαουσέσκου. Η πρώτη εξέγερση κατά του δικτατορικού καθεστώτος στην ίδια πόλη 10 χρόνια πριν, το '89 έγινε από ξένους φοιτητές. Οι τέσσερις φίλοι της ιστορίας πρωτοστάτησαν σ' αυτήν μην μπορώντας να αντέξουν μια καταφανώς άδικη συμπεριφορά εκ μέρους των αρχών. Με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία ο συγγραφέας προσπαθεί να δημιουργήσει χαρακτήρες, συμπεριφορές και καταστάσεις παίζοντας σε πολλά σημεία με τον υπερρεαλισμό και την ποίηση.

Αφηγήματα που στον πυρήνα τους έχουν γεγονότα πραγματικά, που πλέκονται και εξελίσσονται φαντασιακά, με ασυνήθιστη ή ακόμη και αλλόκοτη τροπή και κατάληξη που μπορεί να αιφνιδιάζει. Είναι ζωές, στάσεις και συμπεριφορές υπαρκτών ανθρώπων, με κίνητρα λογικά ή παράλογα, που, αργά ή γρήγορα, μέσα από διαδρομές τεθλασμένες και μονοπάτια γίνονται, τελικά, αυτό που πραγματικά είναι...

Ανασηκώνοντας το μαρμάρινο κάλυμμα της εισόδου στον τάφο, έβλεπε κανείς τους νεκρούς ξαπλωμένους, να περιμένουν στα σκοτάδια τη λύτρωση. Αλλιώς την περίμεναν τη... Δευτέρα Παρουσία και αντί για αυτήν να δέχονται ξαφνικά την απρόσμενη ενόχληση μιας μπουλντόζας, που ήρθε να ταράξει τον ύπνο τους και να διαλύσει τις ελπίδες τους! Όλοι εκεί, άντρες, γυναίκες και παιδιά, ξαπλωμένοι δίπλα-δίπλα, σκιές του εαυτού τους, είδωλα καμόντων, σάπια κόκαλα, κρανία που κοίταζαν με άδεια μάτια, σκελετωμένα κορμιά, ματαιόδοξα στολισμένα με χρυσά σκουλαρίκια και δαχτυλίδια, με οικοσκευή και κ...

Ιστορίες καθημερινής τρέλας με sex, αλκοόλ, τζόγο, καυγάδες και άφθονο χιούμορ. Κραυγαλέος κυνισμός και λανθάνων ρομαντισμός συνδυάζονται με αριστουργηματικά πρωτότυπο τρόπο.

Όταν το κινητό ξαναχτύπησε, μισή ώρα μετά, ήμουν αραχτός στο Ποιήματα και Εγκλήματα, στην Αγίας Ειρήνης, παρέα με καφέ και τσιγάρο και μπορούσα και 'γώ. Είπαμε τα ευγενικά μας και η κυρία μπήκε στο θέμα. Το συγκεκριμένο σχολείο θα έκανε μια έκθεση έργων του Ακριθάκη τέλη Οκτωβρίου, στις είκοσι εννιά για την ακρίβεια, και στα εγκαίνια θα μιλούσε μια ιστορικός τέχνης για το έργο του και δεν ξέρω ποιος άλλος και τι άλλο, και ήθελαν, το σχολείο, να μιλήσω και 'γω γι'αυτόν. Ως φίλος του. Τον πήρα φλασάκι, τη φάτσα του, στο τότε Δυτικό Βερολίνο. Τριάντα τόσα χρόνια πριν. Τον πήρα...

Ένας άντρας, κάπου στον Κόσμο. Η ζωή του χωρίς κάτι ιδιαίτερο. Σαν να μην υπάρχει. Αόρατη ζωή. Χωρίς συναισθήματα, έστω φανερά. Διαχειρίζεται πληροφορίες από όλο τον Κόσμο. Ενδιάμεσος ο ίδιος, του Κόσμου. Να τον καταγράφει και να τον φανερώνει. Ένας Κόσμος που γέρνει, καταρρέοντας - Και μια γυναίκα. Αλλόκοτη. Εισβάλλει στη ζωή του και στη ζωή των άλλων γύρω του. Σαν θάλασσα που πλημμυρίζει ό,τι σταθερό. Ανατρέποντας τα πάντα. Το όνομά της: Δυστυχία. "Δεσποινίς Δυστυχία". Όλα θα μπερδευτούν στο πέρασμά της, παρόν, μέλλον, παρελθόν. Άνθρωποι, ζωές, μνήμες. Ο Κόσμος και οι...

Ο Αδαμάντιος Κοραής στο χώρο της λογοτεχνίας τοποθετείται με το όψιμο αφηγηματικού χαρακτήρα κείμενό του "Ο Παπατρέχας", τυπικό δείγμα απόπειρας συγγραφής με διδακτικό διαφωτιστικό στόχο.

Η καλοσύνη των ξένων πρωτοεκδόθηκε τον Νοέμβριο του 2006 και αμέσως βρέθηκε στις λίστες των ευπώλητων, ενώ η κριτική τής επιφύλαξε εξίσου θερμή υποδοχή. Στις τελευταίες σελίδες αυτής της έκδοσης ο αναγνώστης θα βρει χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τα δημοσιεύματα του Τύπου. Με τίτλο δανεισμένο από μια φράση της Μπλανς Ντι Μπουά, στο Λεωφορείον ο Πόθος του Τενεσί Ουίλιαμς, ο Πέτρος Τατσόπουλος ανατέμνει την ιστορία της υιοθεσίας του. Ισορροπεί ανάμεσα στο κωμικό και στο δραματικό στοιχείο, με γενναίες δόσεις χιούμορ και άλλες τόσες κυνισμού, σε ένα βιβλίο που, κατά γενική ομ...

Μου είχε δείξει το σπίτι της "εκείνο το διώροφο στη γωνία". Ώστε να την αφήνω σε απόσταση ασφαλείας. "Φύγε τώρα, να μη σε δουν" έλεγε κάθε φορά, κι έβαζε στην παλάμη μου έναν διπλωμένο φάκελο - το γράμμα της ημέρας. Διάβαζα τις επιστολές της στην επιστροφή, σταματώντας κάτω απο τα φώτα του δήμου. Έγραφε μεγάλα συνειρμικά κομμάτια που με υπέβαλλαν. Αν τύχαινε μάλιστα να περάσουν παρέες αγοριών που συζητούσαν για ποδόσφαιρα και τέτοια, είχα τη γεύση μιας αιφνίδιας ευτυχίας: το προνόμιο της σχέσης. Τα μελαγχολικά της γράμματα, όπως και τα φιλιά της, μου θύμιζαν προπολεμικά τρα...

Έγινε νύχτα κι όλα μονομιάς άλλαξαν. Η Κοραλλένια, η μονάκριβη κόρη του βασιλιά Αιγέα, ξαφνικά έχασε το φως της. Το Ευτυχισμένο Νησί βυθίστηκε στη θλίψη. Την ίδια εκείνη νύχτα, ανοιχτά στο πέλαγος, ένα αγόρι πάλευε με τα κύματα. Μαζί του ήταν ένα χρυσόψαρο, που γνώριζε μια μυστική γλώσσα. Σε λίγο θα έφταναν στο νησί της τυφλής πριγκίπισσας. Είχαν ένα σχέδιο κρυφό να εκπληρώσουν. Έρχονταν από μακριά, από τη Χώρα του Πολέμου. Κι εκεί δεν ξέρεις ποτέ αν το ξημέρωμα θα σε βρει ζωντανό ή αν κάποια αδέσποτη σφαίρα θα σε χτυπήσει κατευθείαν στην καρδιά σου κι όλα όσα ονειρ...

Έγινε νύχτα κι όλα μονομιάς άλλαξαν. Η Κοραλλένια, η μονάκριβη κόρη του βασιλιά Αιγέα, ξαφνικά έχασε το φως της. Το Ευτυχισμένο Νησί βυθίστηκε στη θλίψη. Την ίδια εκείνη νύχτα, ανοιχτά στο πέλαγος, ένα αγόρι πάλευε με τα κύματα. Μαζί του ήταν ένα χρυσόψαρο, που γνώριζε μια μυστική γλώσσα. Σε λίγο θα έφταναν στο νησί της τυφλής πριγκίπισσας. Είχαν ένα σχέδιο κρυφό να εκπληρώσουν. Έρχονταν από μακριά, από τη Χώρα του Πολέμου. Κι εκεί δεν ξέρεις ποτέ αν το ξημέρωμα θα σε βρει ζωντανό ή αν κάποια αδέσποτη σφαίρα θα σε χτυπήσει κατευθείαν στην καρδιά σου κι όλα όσα ονειρ...

Λίβηθρα: μία κωμόπολη χτισμένη στους πρόποδες του Ολύμπου, δέσμια ενός αστικού θρύλου, που σφραγίζει καταλυτικά τη μοίρα της. Κυρίαρχες γυναικείες φιγούρες, η Αλεξάνδρα και η κόρη της Χλόη, που συνδέονται με εμμονές κι ένοχα μυστικά: η πρώτη είναι έρμαιο μιας ολέθριας, σκοτεινής έλξης και η δεύτερη παλεύει εγκλωβισμένη σε έναν αδιέξοδο έρωτα. Παράλληλα, παλιά εγκλήματα έρχονται στο φως απαιτώντας κάθαρση ανάμεσα στα όρια της λογικής και της παράνοιας, αποτελώντας το μέρος μόνο μιας επερχόμενης καταστροφής.

Το αφήγημα "Εικοσιτέσσερις ώρες στην Αντίς Αμπέμπα" είναι ένα "φλας" στις συνθήκες που επικρατούσαν στην πρωτεύουσα της Αιθιοπίας, στην οποία βρέθηκε σχεδόν τυχαία ο συγγραφέας για ένα εικοσιτετράωρο, πριν δέκα οχτώ χρόνια, αμέσως μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου. Τότε, για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, η κατάσταση ήταν περίπου τραγική, ενώ οι κοινωνικές αντιθέσεις τεράστιες, ορατές στον κάθε επισκέπτη.

Ένα σπονδυλωτό αφήγημα χωρισμένο σε δύο ενότητες "Του Ασένου" και "Του Αλέκου" με εννιά εκατέρωθεν κεφάλαια που θα μπορούσαν να διαβαστούν ανεξάρτητα αλλά ουσιαστικά συνδέονται μεταξύ τους με ένα ανεπαίσθητο νήμα που διατρέχει την αφήγηση από την αρχή μέχρι το τέλος του βιβλίου κατακτώντας το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Κρατώντας αμείωτη αλλά και ενεργά διαλεκτική τη σχέση πομπού/δέκτη και αντιμεταθέτοντας εναλλάξ ρόλους σε ένα παιχνίδι εικόνων, συναισθημάτων και παράλληλων μοναχικών ποριών που όπως και η ζωή αποδεικνύονται πολύ πιο σύνθετες απ' ότι αρχικά είχαμε φανταστεί....

Μια όχι και τόσο αποστασιοποιημένη αφήγηση μέσα από 36 σύντομα και γραμμένα με χιούμορ κεφάλαια που θα μπορούσαν να σταθούν αυτοτελώς, αλλά αποτελούν ταυτόχρονα μια νοηματική συνέχεια, καταλήγοντας σε ένα είδος νουβέλας με άξονα τις παιδικές αναμνήσεις και τα παθήματα ενός μικρού που φτάνει στην εφηβεία μέσα από έναν οικογενειακό τραγέλαφο. Το βιβλίο κλείνει ένας Συνοπτικός κατάλογος λέξεων που ο συγγραφέας κατάφερε με κόπο να ερμηνεύσει στη διάρκεια των πρώτων του χρόνων, από τη λέξη "Παράδεισος" μέχρι τα "Ιμπεριαλισμός" και "Σοσιαλισμός": Μια λέξη που ενθουσιάζει τον μ...

"The Sygria" is a narrative written like a fairytale for adults; suitable for teenagers too. It records the harsh thinking of the people in Mani (Peloponnese, Southern Greece) around the time of 1870, it is also observed from our contemporary point of view, the custom of the sygria-mistress which was a customary law in Mani. The need, the land and the debt, exceeded any family and religious objections.