Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τώρα η Πριγκίπισσα Τίτο έχει κατέβει στον κήπο. Χθες, στην επιστροφή της, αντιλήφθηκε ότι είχε χάσει δύο ταινίες της και πήγε σήμερα να τις βρει. Τη μια την είχα δει να πέφτει στην πρασιά, δεξιά από το σιντριβάνι. Κατά πάσα πιθανότητα, ο ψίθυρος του αναβρυτηρίου της είχε αποσπάσει εξ ολοκλήρου την προσοχή και δεν άκουσε την ταινία της να πέφτει. Η άλλη δεν έχω ιδέα πού μπορεί να έπεσε. Μπορεί να την είχε χάσει πολλές μέρες πριν και να μην το είχε καταλάβει. Δεν μετράει κάθε μέρα τις ταινίες της. Και χθες ήταν μια άτυχη μέρα. Ο ήλιος κρύφτηκε για λίγη ώρα και η Πριγκίπισσα Τ...

Στην Όνειρο οι πρώτοι παραθεριστές είχανε κιόλας φτάσει. Η Όλια έμεινε έκθαμβη απ' τη γλυκύτητα του τοπίου, αυτής της τόσο δροσερής κωμόπολης, κατάφυτης από ελιές, ροδοδάφνες και σκιερές κληματαριές. Βρήκε εύκολα μια μικρή πανσιόν να μείνει για όλο το καλοκαίρι, περιτριγυρισμένη από πλατύφυλλες βιγόνιες, γιασεμιά και κλήματα. Ανέβηκε στο δωμάτιό της. Νυχτολούλουδα σκαλώνανε στο φαρδύ περβάζι του παραθύρου κι έσκυψε να δει κάτω το περιβόλι και τον κήπο.

[...] Οι "Διηγήσεις παραφυσικών φαινομένων" είναι ένα βιβλίο που δεν κατατάσσεται εύκολα σε κάποια από τις κατηγορίες του γραπτού λόγου. Γιατί δεν πρόκειται ούτε για ποιητικές πρόζες ούτε για αφηγηματικά ποιήματα. Δεν πρόκειται ούτε για επιστημονικό βιβλίο ούτε για παραεπιστημονικό. Είναι επιστημονικοφανές από πρόθεση, βαθύτατα ποιητικό αλλά καθόλου ποιητικίζον. Είναι ένα βιβλίο πρωτότυπο από κάθε άποψη, που διαβάζεται από όλους, αλλά αποζημιώνει τον καθένα ανάλογα με τη διάθεση και την ικανότητά του για συμμετοχή. Αυτή είναι, άλλωστε η δικαιοσύνη της Τέχνης.

Είναι αρκετή ώρα πια που το τραίνο έχει περάσει τη σιδερένια γέφυρα του Ισθμού και διασχίζει τώρα τα περιβόλια με τα λεμονοπορτόκαλα της Κορινθίας. Η Μαρία ανοίγει τα μάτια της. Είναι ζαλισμένη λίγο και ενοχλείται από το φως μιας ηλιόλουστης φθινοπωρινής ημέρας. Ξανακλείνει τα μάτια της για να συνειδητοποιήσει κάτω από το προστατευτικό σκοτάδι των βλεφάρων της την ημερομηνία, την τοποθεσία και την αιτία που βρίσκεται εδώ. Σαν ακόμα μέσα σε όνειρο ακούει τη φωνή του πλανόδιου πωλητή, που πλησιάζει και με μισόκλειστα μάτια ψάχνει την τσάντα της για τα χρήματα. Έχει κιόλας έτ...

Βγάλαμε τα κόκαλα βιαστικά από το κοιμητήριο. Άλλα σε ξύλινα κασόνια, άλλα σε σακούλες της ζάχαρης, τα περισσότερα χύμα. Μόλις ακούγονταν τ' αεροπλάνα, τρυπώναμε μέσα. Βαριά μυρουδιά μούχλας, σάπιος αέρας. Έξω πέφτανε βόμπες, έτρεμε ο τόπος, κάναμε το σταυρό μας μικροί μεγάλοι. Από μέρα σε μέρα τα πράγματα αγρίευαν. Οι αντάρτες πέρα δώθε όλο φούρια, τ' αεροπλάνα έρχονταν συχνότερα. Είδαν κι απόειδαν ο κόσμος, ανεβήκαμε στο βουνό, στη Λακκότρυπα. Ανάψαμε φωτιές οι γυναίκες, βάλαμε να μαγειρεύουμε, ο καπνός ανέβαινε ως τον τρούλο, ζαλίζονταν τα περιστέρια. Όσα πέφτανε τα μαγε...

Η "Φωτιά μέσα στο νερό" είναι η πάλη για την ισορροπία δύο στοιχείων που είναι η ίδια η Ζωή. Η δυαδικότητα και η ένωση. Το παράδοξο της Ζωής. Το ιερό μυστήριο. Με το βιβλίο αυτό η Δέσποινα Τομαζάνη συνεχίζει σε μυθιστορηματική αφήγηση την εξομολόγηση που άρχισε με το Αμίλητο νερό. Η Εφηβεία σαν Έρωτας, σαν πρώτη μύηση στην ένωση, στο θάνατο, στη φτώχεια, στη λιτότητα, στην εξατομίκευση: τη μύηση στη ζωή του ορισμένου χρόνου, στον πλούτο, στην Ποίηση. Είναι ακόμα μια κατάθεση-διαμαρτυρία για την παιδεία και μια πάλη με το γίγαντα του πένθους για το χαμένο παράδεισο. Λόγος γρ...