Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Για το "Πέρ' απ' το καλό και το κακό", γραμμένο το 1940, η συγγραφέας Ελένη Βοΐσκου στο βιβλίο "Και αύριο Νίκος Νικολαΐδης. Ένας σταθμός στη λογοτεχνία μας", γράφει: "... Ο συγγραφέας δίνει [εδώ] ανάγλυφα τη μειονεκτική θέση της γυναίκας, ένα πρόσωπο δεύτερης κατηγορίας, με το στίγμα της γεροντοκόρης αν μείνει ανύπαντρη -με το μεγαλύτερο στίγμα, την καταφρόνια, τη γλωσσοφαγιά, τη λοιδορία, αν προσπαθήσει να βρει σύντροφο εκτός γάμου. Οι δυο αδελφές είναι δύο τραγικές μορφές, θύματα μιας κοινωνίας στενής, στενόκαρδης, στενόμυαλης, με τη σειρά της θύμα μιας πλατύτερης κοινων...

Στα έξι αφηγήματα των Φασμάτων φθοράς οι χώροι, τα πράγματα και τα πρόσωπα μεταμορφώνονται σε τοπία του χρόνου, φωτίζοντας τα βιώματα και αλλάζοντας τη συνείδηση. Από την περιγραφή μιας περιφοράς του Επιταφίου στη Νέα Υόρκη ως το «πέρασμα» του αφηγητή, μέσα από μια παλιά φωτογραφία, στο σπίτι των παιδικών του χρόνων, γεγονότα, καταστάσεις και μνήμες ξετυλίγονται σε ένα λεπτό νήμα σκέψεων, συνειρμών και εικόνων, ανασύροντας από τη φθορά και τη λήθη εκείνα που όχι μόνον αποτυπώνονται στη μνήμη, αλλά και σημαδεύουν τη ζωή μας.

Το "Γράμμα στο γιο μου κι ένα άστρο" αποτελείται από εικοσιένα Γράμματα, που μεταδόθηκαν από το Ραδιόφωνο της ΕΡΤ-1 και αποτέλεσαν μεγάλη επιτυχία. Βασικός στόχος τους είναι το πως ένα νέο παιδί θα ενταχθεί στο διαβρωμένο κόσμο μας. Πώς θα αμυνθεί ενάντια στις δυνάμεις εκείνες του καιρού μας, που πολλές φορές, μεταβάλλουν τις αξίες του πολιτισμού μας σε κερδοσκοπίες για να μπορέσει να βρει το αληθινό νόημα της ζωής του.

Οι ήρωες του κειμένου αυτού είναι φανταστικοί, καθώς προκύψανε από σκόπιμες ή τυχαίες ανθρωποπλαστικές επεξεργασίες, με ετεροχρονισμούς και με συρρίκνωση, διόγκωση, ανάμειξη, αντιμετάθεση των ego και alter ego κάποιων ζωντανών που "πέθαναν" και κάποιων πεθαμένων που "ζουν".

Στην άλλη άκρη του κόσμου, δυο βήματα μακρύτερα, περίμενε το θέατρο. Η συμφωνία είχε κλειστεί. Ο διάβολος έταξε κι εξασφάλισε το αντίτιμο. Ο δημιουργός εγκλωβίστηκε κι η δημιουργία, αναπόφευκτη, εξελίσσεται. Έρμαια του πάθους τους, τα θύματα προσφέρονται. Μακάριοι οι έχοντες - μόνον αυτοί θα γλυτώσουν..." Μια ιστορία για τους ανθρώπους και τα φαντάσματα του θεάτρου. Ένα θεατρικό έργο παλεύει να αποδράσει απ' τις σελίδες του και να γίνει παράσταση. Οι ηθοποιοί που αγωνίζονται να το ζωντανέψουν προσφέρουν σαν θυσία στον βωμό τους εαυτούς τους. Και από την τελική αναμέτρηση...

Το Τουκ - Τουκ, το τρίκυκλο μεταφορικό μέσο της Μπανγκόκ, με τους επιδέξιους χειρισμούς του οδηγού του, κατάπινε την απόσταση που το χώριζε από το ξενοδοχείο San-gri-lla. Το λεωφορείο για την Ayutthaya, την παλαιά πρωτεύουσα της Ταϋλάνδης, έφευγε από το San-gri-lla στις 7:30, και η ώρα ήταν ήδη 7.25. Αν και ήταν ακόμη πρωί, η υγρή τροπική ζέστη, ανακατεμένη με το πηχτό καυσαέριο, σου έκοβε την ανάσα, καθώς το Τουκ-Τουκ έτρεχε σαν τρελό στους δρόμους της Μπανγκόγκ, κυνηγώντας τον χρόνο, που κυριολεκτικά πετούσε... Τι τόπος κι αυτός... Σκεπτόμουν καθώς τα μάτια μου ταξί...

"Η τρικυμία μου είχε ήδη αρχίσει. Δεν είχα όμως τη δυνατότητα να δώσω ερμηνείες, ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό δεν μπορούσα να απαντήσω. Το μεθυσμένο μου καράβι συνέχιζε την πορεία του ισορροπώντας ανάμεσα στο λογικό και στο παράλογο, το πιθανό και το δυνατό. Πέρασα από την εφηβική φαντασίωση στο χώρο της πραγματικότητας με ταχύτητα εκπληκτική - το καράβι μου ισορροπούσε πάντα. Γύρω του χιλιάδες μάτια περίμεναν να κάνουν χάζι με τον καταποντισμό του. Κάθε μέρα έπρεπε να νικάω τη δύναμη που με τραβούσε στο βυθό. Αναμετράω το χρόνο. Μπορεί να πέρασε μια αιωνιότητα. Ίσως όλ...