Το τελευταίο τριαντάφυλλο
Καλλιφατίδης Θοδωρής 1938-
Γαβριηλίδης (1996)
Ποιο μυστικό κρύβεται στις σελίδες του γαλάζιου τετράδιου, που παραδόθηκε στον γιο όταν πέθανε ο πατέρας του; Ποια άγνωστη πτυχή, στη ζωή του Δημήτρη Καλλιφατίδη, αποκαλύπτει το στεφάνι με τα τριαντάφυλλα; Από τη Σαμάρουξα του Πόντου ως την Αθήνα και από την Αθήνα ως τη Στοκχόλμη, δυο άντρες -πατέρας και γιος- διαγράφουν την πορεία τους, γεμίζοντας τη ζωή τους με σταθμούς, τόπους και βιώματα ανάλογα με τις συνθήκες, χωρίς ποτέ να ξεχάσουν την αφετηρία τους. Το βιβλίο είναι γραμμένο με το γνωστό αφηγηματικό ύφος του συγγραφέα, που ισορροπεί τέλεια ανάμεσα στη λεπτομέρεια κ...
Η μουσική στο κεφάλι μου
Βανέλλης Δημήτρης
Δίαυλος (1996)
Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα συλλογή επτά μικρών διηγημάτων από τον κόσμο του φανταστικού, ιδιαίτερα καλογραμμένα και πλούσια, κάτι που πρέπει να χαρακτηρίζει ένα καλό βιβλίο επιστημονικής φαντασίας. Και δεν είναι μόνο επιστημονική φαντασία σε τεχνοκρατικά πλαίσια αλλά μπλέκει μέσα και η φιλοσοφία και η μεταφυσική. Έτσι το "γερονήσι" είναι ένα καθαρά μεταφυσικό διήγημα για την φύση του θανάτου και της θεότητας, το "δόντι του δράκου" είναι περισσότερο τεχνοκρατικό, με κοινωνικές παραμέτρους. Που υπάρχουν πιο πλούσιες περιγράφοντας έναν οργουελικό κόσμο στο "η μουσική στο κεφά...
Το περίπτερο
Γκιώνης Δημήτρης
Εκδόσεις Καστανιώτη (1996)
«Η σειρά μου να ιδώ τη φιγούρα της μητέρας μου στο μικρό παράθυρο της κουζίνας, καθώς το φορτηγό του Πούλου έστριβε και χανόταν από τα μάτια του χωριού. Χωμένος σε κάτι τσουβάλια, στην κορυφή της ανοιχτής καρότσας, με τα λιγοστά πράγματά μου παραδίπλα, άφηνα τους δικούς μου και το χωριό όπου γεννήθηκα με χαρά. Επιτέλους, θα γνωριζα κι εγώ την Αθήνα. – Τυχερέ! μου λέγανε τα φιλαράκια μου το τελευταίο βράδυ, καθώς το κουβεντιάζαμε σ' εκείνο το παλιό φυλάκιο, το κάστρο μας. – Και να μας γράφεις κάνα γράμμα, ρε! Αποβραδίς η μητέρα με είχε ετοιμάσει: να με πλύνει, να...
Έξω απ' τη Σόνια στις επτά
Καρακατσάνη Ρούλα
Εκδόσεις Καστανιώτη (1996)
Με συγχωρείτε, έκανα λάθος. Όλα ξεκίνησαν από ένα ψέμα. Αφορμή μία ξεχασμένη επέτειος, που επέμενα να τη γιορτάζω μόνη μου. Πλήρωνα είκοσι πέντε χρόνια το λάθος. Μια Κυριακή ήταν, λίγο πριν ξημερώσει. Πήρα τον καφέ μου και κάθισα αποκαμωμένη στο καναπέ. Ο έρωτας παγιδεύεται, φθείρεται μες στην καθημερινότητα. Προσπαθώ να κρατήσω όσο μπορώ την οικογένειά μου. Ψάχνω να βρω τι φταίει για τη σημερινή παραφροσύνη. Θα τα καταφέρω; Τα αφηνιασμένα άλογα δεν τα σταματάς, ακόμα κι αν δώσεις τη ζωή σου γι' αυτά.
Πλατεία ή Εξώστη;
Χατζούδη - Τούντα Ελένη
Οδυσσέας (1995)
Η συγγραφέας δεν έχει ανάγκη να δημιουργήσει μύθους, πρόσωπα ή καταστάσεις για να αναπαραστήσει με συναρπαστική ζωντάνια τον κόσμο που βλέπει γύρω της, με τα προβλήματα και τις αγωνίες του. Τα παίρνει σχεδόν έτοιμα από την ίδια την πραγματικότητα. Το κυρίαρχο σκηνικό, το οποίο αποτελεί και στοιχείο ενότητας, είναι το σινεμά. Ό,τι ενυπάρχει στις αναμνήσεις της εξελίσσεται μέσα, πλάι, ή αναφορικά με αυτό.
Ευδαίμων Κοντοθώρης ή Παραμυθία τριανταφυλλιάς
Γανωτής Κώστας Γ.
Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου (1995)
Ματίας Ντελ Ρίος: Ημερολόγια
Δενδρινός Γεράσιμος Γ.
Οδυσσέας (1995)
Τα "Ημερολόγια" είναι οι σημειώσεις μιας πολύχρονης περιοδείας σε Δύση και Ανατολή του Ματία ντελ Ρίος. Η πλάνη και η περιπλάνηση δίνουν πρόσκαιρη λύση στο δράμα του Ισπανού αυτού ταξιδευτή που παρατηρεί τη ζωή παραπαίοντας απ' τη στιγμιαία απόλαυση στην ενοχή και την οδύνη. Σταθμοί κατάλυσης: η Σαραγόσα (πρώτη επαφή του Ματία με τα ναρκωτικά), η θρυλική Κόρδοβα με το τζαμί της, η Βαρκελώνη με τα ψαράδικα και το γραφικό λιμάνι, το μπαρόκ και νεοκλασικό Σαντιάγκο ντε Κομποστέλλα, η Σεβίλλη με τις λιτανείες προς τιμήν της Παρθένου και το φωταγωγημένο Αλκαζάρ, η Γρανάδα με τη...
Το προπολεμικό σπίτι
Μαρκάκης Μίνως
Το Ροδακιό (1995)
Δεν εγνώρισα τους παππούδες μου. Ο ένας σκοτώθηκε από έκρηξη βόμβας. Ο άλλος πέθανε όταν ήμουν τριών χρόνων. Από τον πρώτο, τον πατέρα της μάνας μου, δεν έχω τίποτε που να τον θυμίζει. Εκτός από μια μικρή φωτογραφία που τον δείχνει με στολή στρατιώτη. Από τον άλλο, το δάσκαλο, έχω το τελευταίο του ημερολόγιο και μερικές παρτιτούρες με βαλσάκια και πόλκες -ήταν ερασιτέχνης βιολιστής. Γνώρισα, όμως και τις δύο γιαγιάδες. Η μία ήταν, πώς να το πω, πολύ χωματένια. Δε μου έμαθε τίποτα. Δε με βοήθησε ποτέ. Ήξερε μόνο να μισεί και να εύχεται τη δυστυχία των άλλων. [...] Η άλλη γ...