Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Αλίκη είναι ένα κορίτσι που μεταναστεύει από την Ελλάδα στην Ολλανδία το 2011, λόγω της οικονομικής κρίσης. Βρίσκει δουλειά στην υποδοχή ενός μάλλον κακόφημου ξενοδοχείου στην περιοχή των κόκκινων φαναριών κι αν και δεν ανήκει η ίδια στο περιθώριο, γίνεται καθημερινά μάρτυρας περιστατικών και καταστάσεων που ακροβατούν ανάμεσα στον κίνδυνο και τη διαστροφή. Μέσα όμως απ' αυτή τη δουλειά, μαθαίνει τον κόσμο, αντιμετωπίζει χαρακτήρες και γεγονότα τα οποία εκτός από ενδιαφέροντα είναι και διδακτικά. Στην ουσία το "ξενοδοχείο των σκοτεινών πόθων" εστιάζει στα περιστατικά, τα...

Η συλλογή με τίτλο "Τι πάθος ατελείωτο" του Θωμά Κοροβίνη (από το ομώνυμο βαρύ ζεϊμπέκικο του Μάρκου) αποτελείται από εικοσιπέντε αφηγηματικά κείμενα, το καθένα με ξεχωριστό ύφος και περιεχόμενο. Δραματικές και σκαμπρόζικες ιστορίες που διαδραματίζονται στη Θεσσαλονίκη, την Κωνσταντινούπολη και τη Μυτιλήνη, και μερικά μικρότερης έκτασης κείμενα που συνδυάζουν το διήγημα με το δοκίμιο, δένονται μ’ένα νοερό νήμα με αφηγήματα όπου πρωταγωνιστούν αγαπημένα πρόσωπα-σημεία αναφοράς του συγγραφέα απ’ τον χώρο της τέχνης, με ιδιαίτερη εμβληματικότητα και προσωπικό μύθο το καθένα...

Η Μαρία Πολυδούρη προτού αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στην ποίηση, είχε ασχοληθεί με τον πεζό λόγο και μάλιστα με την απαιτητική φόρμα του μυθιστορήματος. Το "Ρομάντσο" της, που έγραψε το 1926 και πρότεινε για έκδοση στον Χ. Γανιάρη, συνιστά ένα πρώιμο δείγμα νεωτερικής στροφής του ελληνικού μυθιστορήματος, τόσο για την πρωτότυπη αφηγηματική τεχνική που εγκαινιάζει, όσο και για τις μοντέρνες ιδέες που διατυπώνονται στις σελίδες του. Εκτός από το "Ρομάντσο" της Πολυδούρη, στην παρούσα έκδοση συγκεντρώνονται όλα τα ευρισκόμενα πεζά της: σελίδες ημερολογίου, μια αυτοβιογραφία, δυ...

Στο τρόλεϊ καθ' οδόν για το σινεμά, η Μαρία αναφέρθηκε στην ταινία που επρόκειτο να δούμε. Ήταν το "Στάλκερ" κάποιου Ταρκόφσκι, για το οποίο είχε διαβάσει διθυράμβους που το χαρακτήριζαν αριστούργημα. Ως συνήθως, όλα αυτά τα άκουγα για πρώτη φορά και δεν είχα ιδέα για τι πράγμα μού μιλούσε. Όμως τίποτα δεν μπορούσε να χαλάσει τη διάθεσή μου: Απολάμβανα τη διαδρομή μέσα στο φθινοπωρινό σκηνικό της Καστέλας, κρατούσα απ' το χέρι το ομορφότερο κορίτσι του κόσμου, υπήρχε ένας ολοκαίνουργιος κόσμος που με περίμενε να τον ανακαλύψω... Στο φουαγιέ του σινεμά, λίγο πριν αρχίσει η τ...

Ένας διάσημος εφευρέτης προσπαθώντας να βρει λύση στο πρόβλημα του φαλακρού κεφαλιού του, αποφασίζει να φτιάξει ένα ύφασμα με τρομερές και φοβερές ιδιότητες. Και τότε ξεκινούν οι μπελάδες. Τι συμβαίνει επιτέλους στο σπίτι της οδού Ναυσιπλοΐας 15; Κατάσκοποι, ρομπότ, μία γάτα, ένας μόδιστρος της υψηλής κοινωνίας και ένας εξωτικός επισκέπτης θα μπλεχτούν σε μία θεότρελη παρεξήγηση.

Τριάντα μέρες κλειστά τα σχολεία στον Έβρο. Τριάντα μέρες άδεια τα στρατόπεδα. Οι στρατιώτες στο ποτάμι. Σε θέσεις μάχης για τους Τούρκους. Μετά σκοτωθήκαμε μεταξύ μας. Έβρος 1967. Λίγους μήνες μετά το απριλιανό πραξικόπημα. Ένας Δόκιμος αξιωματικός, χωρίς βύσμα και με ύποπτα φρονήματα, μετατίθεται εκεί και αρχίζει η περιπλάνησή του σε μονάδες της Ορεστιάδας, του Διδυμότειχου και της Αλεξανδρούπολης. Δεν στέλνει γράμματα σε κανέναν. Γράφει συνεχώς το ημερολόγιο του. Το "μπλοκ του Έβρου". Ένα στρατιωτικό ρεπορτάζ και συνάμα τις εξομολογήσεις του. Ο Έβρος μυρίζει...

Περάσανε στο τραπέζι με ανακούφιση. Εκεί τους περίμενε η μεγάλη έκπληξη. Ήταν στρωμένο κατά τέτοιο τρόπο, που θα υπέθετες ότι επρόκειτο να φιλοξενήσει υψηλά πρόσωπα. "Ούτε να περίμενες την Christine Lagarde και τον Olli Rehn" είπε η Βικτώρια στην Ελένη. "Παιδιά, τον Olli Rehn τον συμπαθώ, γιατί είχε την ειλικρίνεια να πει ότι θυσιάστηκε η Ελλάδα για να σωθούν οι άλλες οικονομίες και τράπεζες" είπε η Ελένη "όσο για την Lagarde, είδατε πώς έγινε τελευταία; Μοιάζει σαν γριά". "Καλά, όλοι αυτοί που ασχολούνται με το image της δεν της λένε ότι δεν πρέπει να κόβει καρέ τ...

Όλα ξεκίνησαν όταν η οικογένεια της Άννας εγκαταστάθηκε για το καλοκαίρι δίπλα στο εξοχικό ενός παλαίµαχου µαθηµατικού. Η Άννα ήταν από εκείνα τα παιδιά που η αγαπηµένη τους λέξη είναι το «γιατί;» κι ο νέος της γείτονας αρεσκόταν όχι µόνο να απαντά στις ερωτήσεις, αλλά και να γεννά µε κάθε του απάντηση µια νέα ερώτηση. Ξεκίνησαν µετρώντας τους στήµονες στο άνθος του ηλιοτροπίου και προσπαθώντας να εξηγήσουν τις χαρακιές σε κάποια προϊστορικά κόκαλα. Κουβέντα στην κουβέντα, το ένα καλοκαίρι ύστερα από τ' άλλο, οι δυο καινούριοι φίλοι διαβαίνουν ολόκληρη τη διαδροµή που ξεκιν...

ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ, 1974. Μετάβαση στη δημοκρατία. Έκρηξη των προσδοκιών. Πολιτικοποίηση. Ένα κορίτσι μεγαλώνει στην Αθήνα. Μόλις που καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω της, συμμετέχει ωστόσο σε συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις. Εντάσσεται σε μαθητική παράταξη και σε οργάνωση νεολαίας. Αρχίζει να σχηματίζει άποψη για τον κόσμο. Μαθαίνει ότι "ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα υπάρξει καθόλου". Γνωρίζει επίσης: τη φιλία, τη συντροφικότητα, την ομαδική προσπάθεια, καθώς και τον "ναρκισσισμό των μικρών διαφορών". Μαθητεύει στα μυστικά της γλώσσας και της γραφής. Ταυτόχρονα ανα...

Η «Συγχώρεση» είναι ένα αφήγημα για τη βία του κόσμου αλλά, κυρίως, για την καλοσύνη. Κι αν η ιστορία της ανθρωπότητας προχωρεί χάρη στον εγκληματία που κρύβουμε μέσα μας -καθώς και σε πείσμα του- η καλοσύνη είναι άχρονη και δεν έχει ηλικία. Τουλάχιστον αυτό ανακαλύπτει η ηρωίδα αυτού του βιβλίου, η Αντόνια Κούπερ, μια νοικοκυρά και μητέρα από το Νάσβιλλ του Τεννεσσή, που βλέπει τη ζωή της να διαλύεται και την πίστη της στο Καλό να κλονίζεται από ένα απρόσμενο φρικτό γεγονός. Ωστόσο, η Αντόνια επιμένει ως το τέλος -ή πείθεται- ότι το Καλό αναδύεται στο τέλος σαν κάτι μεγαλύ...

Δέκα αφηγήσεις με φόντο το σύγχρονο αστικό τοπίο. Οι ήρωες, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που ζουν και πορεύονται μέσα σε απρόσωπες μεγαλουπόλεις προσπαθώντας να επιβιώσουν και να σταθούν στα πόδια τους σε πείσμα του σαρωτικού και πολλές φορές αδυσώπητου παρόντος. Η απώλεια, ο πόνος, η μοναξιά, η υποκρισία, ο έρωτας και η φιλία, αλήθειες αιώνιες και πάντα επίκαιρες ξεπηδούν μέσα από κάθε ιστορία δίνοντας μας ένα ζωντανό μωσαϊκό χαρακτήρων πότε με σατυρική διάθεση κι άλλοτε με κριτική αλλά πάντα με τη γραφίδα βυθισμένη στο μελάνι του κοινωνικού ρεαλισμού.

"...Ολόφρεσκος κι ο έρωτάς μας. Δεν χορταίναμε να τον νταντεύουμε και να τον καμαρώνουμε να μεγαλώνει. Τον καμαρώνανε, τον ζηλεύανε και βασικά και κυρίως τον κουτσομπολεύανε και οι άνθρωποι γύρω μας. Βόμβα είχε σκάσει στον περίγυρό μας! Και επειδή στο φιλοθεάμον και στο φιλήκοον κοινό αρέσουν τα αλμυρούτσικα θέματα και του παρέχουν υλικό για τη διέγερσή της, σε λανθάνουσα κατάσταση ευρισκόμενης, φαντασίας του, γίναμε τα πρόσωπα της ημέρας. Το καλοκαίρι εκείνο είχαμε γίνει το πιο "καυτό" θέμα. Μας συζητούσαν οι πάντες: μαθητές, γονείς μαθητών, συνάδελφοι καθηγητές μα και η γ...

«Τον καιρό της Νοτιάς» με την υπογραφή της Δέσποινας Μουζουράκη είναι μια λογοτεχνική αφήγηση και μαζί ένα χρονικό μιας γυναίκας που γνωρίζει «από μέσα» την ζωή των ηρώων της ιστορίας της. Και το μήνυμά της αυτό ξεκινάει βέβαια μέσα από τις ιστορίες ανθρώπων που δοκιμάζονται περισσότερο καθώς υποφέρουν από μια πολύ σοβαρή ασθένεια αλλά πιστεύουμε πως θα βρει το δρόμο του σε κάθε ψυχή. Το νόημα είναι έτσι κι αλλιώς το ίδιο για όλους μας. Να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει. Όσα εμπόδια κι αν βρούμε μπροστά μας. Να αντισταθούμε. Και ο έρωτας μέσα στις σελίδες του βιβλίου...

Το πληρέστερο έργο του Κ. Θεοτόκη μέσα στο οποίο συνυπάρχουν η πάγια κοινωνική ματιά του συγγραφέα και το πάθος του για την Κέρκυρα, την κοινωνία της, τη λαογραφία, την ιδιωματική γλώσσα, το φυσικό περιβάλλον. Στο έργο "Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα" περιγράφεται η θέση του αδύναμου και μόνου στην κοινωνία καθώς, όταν ο Καραβέλας μετά το θάνατο της γυναίκας του μένει μόνος, σταδιακά τα χάνει όλα, την περιουσία του, την υπόληψη και την αξιοπρέπεια του. Για την ακρίβεια γίνεται περίγελος των μικρών και των μεγάλων του χωριού, που τον υποχρεώνουν στην ανάληψη ενός ρόλου...

"Ναυτία" Ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι νιώθοντας το βάρος της καθημερινότητας ενός σπιτιού που στήριζε και -περίεργο πώς, αλλά συνέβαινε- μιας πολιτείας που παράδερνε ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, την παρανομία και τη νομιμότητα, το στενά καλό και το πλατιά καλό. Όλα της έφερναν μια ναυτία σαν να γύρναγε παιδί εντός της για να βγει δυσφορία αβάσταχτη, στο κεφάλι της όλα ήταν μελανιασμένες κάρτες που τις διαπερνούσε ο ήχος του ρολογιού και ο τζίτζικας. Ζέστη υπερβολική. Πώς να ξεφύγει. Το βλέμμα της περιδιάβαινε στα κάδρα και τις φωτογραφίες. Ησύχαζε για λίγο, γαντζωνόταν α...

Μόνον όταν ο συγγραφέας προσπαθήσει να εισχωρήσει στα ενδότερα της ψυχής του, δύναται ν' αποδώσει στα γραφόμενά του και σ' όλο τους το μεγαλείο, τα συναισθήματα που τον συνταράσσουν, απ' όλα όσα του διηγούνται αυτοί που τα έζησαν, περιπέσουν στην αντίληψή του, ή ακόμη όσα βιώνει, στην προσωπική του ζωή. Γιατί τότε, οι ιδέες που συλλαμβάνει η φαντασία, δίχως να χάσουν την συνοχή τους, αναπτύσσονται δεόντως από την πένα του δημιουργού και μεγαλουργούν...

Το βιβλίο «Οδός Τρυφωνίτσα» της Βούλας Αργυροπούλου μιλά για: - Μνήμες μαζεμένες από τη ζωή στο χωριό Μάδαινα Μεσσηνίας. - Χαρακιές της ζωής που άφησαν οι παλιοί πάνω σε τούτη τη γη για να μη σβηστούν ολότελα. - Εικόνες του χωριού, κιτρινισμένες φωτογραφίες πεταμένες στο χρόνο για να θυμίσουν, να συγκινήσουν. - Γεγονότα αληθινά του τότε ζωντανεύουν σήμερα κρίκους αλυσίδας που περιμένει τη συνέχεια. - Έργα και ημέρες μερικών ανθρώπων που έζησαν σε τούτο το χωριό αλλά θα μπορούσαν να ζούσαν και σε άλλα χωριά, γιατί οι δρόμοι της ζωής τότε είχαν τις ίδιες λακκούβες, τ...

Θα έπρεπε να ζούμε πολλές φορές κι από λίγο... Δεν το πάω λάου λάου για να κερδίσω κάποια χρόνια, όχι! Εντός των ορίων του προσδόκιμου: εβδομήντα δύο με εβδομήντα οκτώ, ας πούμε χρόνια. Ούτε μέρα παραπάνω. Σύμφωνοι! Αλλά όχι έτσι, μονοκοπανιά. Αλλά λίγο λίγο, και σε δόσεις. Να γεννιόμαστε, ας πούμε 18 χρονώ και να πεθαίνουμε στα 22. Πολλές φορές, συνέχεια. Μέχρι να συμπληρώσουμε το προσδόκιμο της ζωής μας. Πώς μου ήρθε αυτή η ιδέα, με ποιαν αφορμή; Να, βολτάραμε, χθες αργά βράδυ, με τον Ζακού τον σκύλο μου κάπου στον Πειραιά, όταν διασταυρωθήκαμε με μια παρέα νεαρών αγορι...