Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το Τάνγκο του Τσε είναι μια αποκάλυψη. Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα δεν εκτελέστηκε ποτέ, ζει στο Μακάο και στα εβδομήντα πέντε χρόνια του λύνει τη σιωπή του στο Χονγκ Κονγκ και γκρεμίζει όλα τα κλισέ της συμβατικής σκέψης και τις μυθοπλασίες της μοδάτης αμφισβήτησης. Για πρώτη φορά παρουσιάζεται το θρίλερ της διαφυγής του από τη Βολιβία με τη βοήθεια της αινιγματικής Νατάσας. Το Τάνγκο του Τσε είναι κυρίως η συναρπαστική πορεία του νάρκισσου επαναστάτη μέσα από πολλές εναλλαγές ερωτικών συντρόφων, από τη θρυλική Τάνια της ρομαντικής εφόδου στον ουρανό στη νεαρή Κινέζα Τι Αν Μο τη...

Το μεγαλείο των Σημαντικών Ασήμαντων Ανθρώπων. Η πιο μεγάλη έκταση της ανθρώπινης ψυχής που μέσα στη φωτιά γίνεται δαδί και τη νικάει. Το στάχυ κι ο αγέρας, ο ασβέστης της γειτονιάς. Η Ελλάδα που παραλάβαμε από τους Μεγάλους Μικρούς της Ήρωες.

Ήταν αρκετός καιρός τώρα που την είχε προσλάβει ως μόνιμη αντιγράφο, από φοιτήτρια της σχολής Καλών Τεχνών ακόμα, όταν την είχε συναντήσει τυχαία στην Εθνική Πινακοθήκη να ξεσηκώνει για εξάσκηση με απόλυτα πιστό τρόπο έναν πίνακα του Νικηφόρου Λύτρα που ήταν απ' τους αγαπημένους του ζωγράφους, γιατί το πινέλο του, όπως έλεγε, ήταν βαφτισμένο στον ανθρώπινο ιδρώτα που μόνο το ελληνικό καλοκαίρι μπορεί να τον βγάλει τόσο καθαρό. Φυσικά η επόμενη κίνησή του ήταν να αγοράσει το αντίγραφο εκείνη τη στιγμή μ' ένα ποσό που της είχε φανεί μυθικό σε σχέση με το φοιτητικό της εισόδημ...

[...] Μπορούμε λοιπόν να θεωρήσουμε ότι ο Β.Ν. Γιαννακόπουλος έχει μια χρονογραφική ιδιαιτερότητα, που δεν αίρει αλλά τονίζει η ποικιλία των χαρακτηριστικών του, από τις έξυπνες αποστροφές μέχρι την απλοϊκότητα του ύφους και της γλώσσας. Έτσι, μένει και στο βιβλίο του ο επαρκής εαυτός του. Και μπορώ να το χαρώ, που τον βρίσκω μετά από πολλά χρόνια να παίρνει ένα δρόμο που άλλοι σύγχρονοί του, βοηθημένοι, πορεύτηκαν και που τους συναντάει τώρα στην ακμή του, καλόκαρδος αλλά αποφασισμένος. (από τον πρόλογο του Σ. Λ. Σκαρτσή)

Ποια είναι η Ταμπου-Ρία; Ποια είναι η Ελπίδα; Ποια είμαι εγώ; Είμαι εγώ, είμαι η Ελπίδα ή μήπως είμαι η Ταμπου-Ρία; Μπερδεύομαι και τα χάνω, καμιά φορά μπλέκονται όλα στο κεφάλι μου και ζαλίζομαι. Και τότε παίρνω τους δρόμους.... Και πάνω που είμαι έτοιμη να το ρίξω στα χάπια, ξεπροβάλλει από μια γωνιά ένα μικρό θαύμα και πιάνομαι από πάνω του και συνεχίζω. Κι όλο και γλιτώνω το γιατρό και τα χάπια του... χάρη σ' ένα ανθισμένο δέντρο, ή χάρη στα αστεία του νεκροθάφτη, χάρη στην κομμένη ουρά της σαύρας... Κι όλο περπατάω μεσ' στην πόλη... και γίνομαι ένα...

Περιεχόμενα: - Ο πατέρας της γειτονιάς - Ο Κούρκος - Περιμένοντας την Άη - Βασίλη - Πέντε χρώματα, πέντε αρώματα - Η ανάμνηση ενός φίλου - Η φτωχή μου γειτονιά - Μια αληθινή ιστορία

...Ο κουμπάρος ήταν αυτός που για πρώτη φόρα μας έμαθε να ακούμε τα χάλκινα, όργανα που ακούγονται στα μέρη μας από τα χρόνια του πρώτου πολέμου. Πρίν λίγα χρόνια πέθανε, αρκετά νέος, στο νοσοκομείο ξαφνικά. Μακριά από το χωριό. Λίγες μέρες πριν το πανηγύρι της Παναγιάς. Εμείς όμως τον θάψαμε με τα όργανα που αγαπούσε και πάνω στο μνήμα του έπαιξαν δύο από τους τους αγαπημένους του σκοπούς, του Λούκα και στου Λέχοβου τη ράχη, κι εκείνο το κλαρίνο του Τάσου του Βαλκάνη να μοιρολογεί... Άλλαξα κατεύθυνση στο δρόμο και ξεκίνησα μια βόλτα για τη Δυτική Μακεδονία...

Ο τόμος "Τα χαϊμαλιά του έρωτα και των αρμάτων" του Ανδρέα Εμπειρίκου ανασυστήνεται μετά 50 χρόνια από την πρώτη ανακοίνωσή της και 67 χρόνια μετά τη συγγραφή της, η σπουδαία ερωτική τριλογία του ποιητή: 1) "Αργώ ή Πλους αεροστάτου" - α΄ έκδοση με περικοπές στο περιοδικό Πάλι, 1964-65, α΄ έκδοση σε βιβλίο 1980. 2) "Ζεμφύρα ή Το μυστικόν της Πασιφάης" - α΄ έκδοση 1998. 3) "Βεατρίκη ή Ο έρωτας του Buffalo Bill" - ανέκδοτο μέχρι σήμερα. Η έκδοση συνοδεύεται από αναλυτική εισαγωγή του επιμελητή των κειμένων Γιώργη Γιατρομανωλάκη. Η περίφημη "Αργώ" είναι γραμμένη στο...

Αυτό το βιβλίο αφηγείται μία και μόνη ιστορία: την άγνωστη στους νεότερους Ιστορία που άνδρωσε τη μετεμφυλιακή Ελλάδα της μειονεξίας και της κακομοιριάς. Την Ελλάδα που ανέδειξε τη φορμάικα και το μπετόν ως πάγια συστατικά του μικροαστικού της ύφους. Την Ελλάδα που μια ζωή μεταμορφώνει τα καλύτερα παιδιά της σε φίδια απελπισμένα, φίδια της χειμέριας νάρκης και ερπετά της σύντομης άνοιξης. Ο Θανάσης Σκρουμπέλος, μέσα από μια πολυφωνική αφήγηση (που παραπέμπει, ως προς την αδρότητα και τον αυθεντικό της ρεαλισμό, στον Μάριο Χάκκα) αναδεικνύει με δραματικό τρόπο -και όσο κανέ...

Στην πλατεία δεν μπορείς να σεργιανίσεις, αισθάνεσαι περίεργα. Πληθώρα κόσμου και γνωστός κανένας. Τους αφάνισε όλους η μεταδημότευση, η ξενιτιά, η φυλακή και το φρενοκομείο. Ο Θανάσης Σκρουμπέλος αφηγείται μία και μόνη ιστορία: την άγνωστη στους νεότερους Ιστορία που άνδρωσε τη μετεμφυλιακή Ελλάδα της μειονεξίας και της κακομοιριάς. Την Ελλάδα που ανέδειξε τη φορμάικα και το μπετόν ως πάγια συστατικά του μικροαστικού της ύφους. Την Ελλάδα που μια ζωή μεταμορφώνει τα καλύτερα παιδιά της σε φίδια απελπισμένα, φίδια της χειμέριας νάρκης και ερπετά της σύντομης άνοιξης....

Ο Κώστας Θρασυβούλου γράφει για την "κασέλα" του στον πρόλογο του βιβλίου: «Σ' αυτήν έκρυβα, από το δεκαπέντε μου χρόνια, όλα τα μυστικά μου. Τα ραβασάκια μου, τα ημερολόγια που κρατούσα, τις σημειώσεις μου από διάφορα γεγονότα που άκουγα και κατέγραφα, και πολλά άλλα... Τα χρόνια πέρασαν. Η κασέλα περίμενε υπομονετική. Όταν ξεμπέρδεψα απ' τη βιοπάλη, τη θυμήθηκα. Τώρα τρέχω να προλάβω μην την αφήσω παραπονούμενη και φύγω...» Τα τέσσερα λογοτεχνικά αφηγήματα από τα «Τετράδια της κασέλας» που περιλαμβάνονται σ' αυτό το βιβλίο, αναφέρονται: Το πρώτο στη Μικρασιατική Καταστ...

... Ξέρω τι σκέφτεσαι, αλλά δε μ' ενδιαφέρει. Εμείς, λέμε, είμαστε πολύ ευχαριστημένοι κι έτσι. Άλλωστε ελπίζουμε. Τόσον καιρό θα μείνουμε εδώ, κάτι δεν θα γίνει; Ε, βέβαια. Ωραία παιδιά είμαστε, έξυπνα, καλλιεργημένα. Πού θα πάει, θα μας παλαμαριάσει και μας καμιά γυναίκα να κυκλοφορήσουμε περήφανα κι ωραία στα μπαράκια και στις καφετέριες... Έτσι έχουν τα πράγματα, και μην αρχίσεις να μας λες ιστορίες για αρκούδες και τα ρέστα, ρε απροσάρμοστε, γιατί θα γίνουμε μαλλιά-κουβάρια. Το πρόβλημα δεν είναι δικό σου κι άντε χάσου και πάψε να μας ενοχλείς. Το ξέρεις, φαίνεται πως...

Η Λακωνία μετράει πληγές και απώλειες τα ταραγμένα χρόνια του εμφύλιου σπαραγμού. Ένα οχτάχρονο αγόρι, κρατώντας το χέρι του παππού του, έρχεται στην Αθήνα για να εγκατασταθεί μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια του. Από εκείνη τη μέρα ξεκινάει η μεταναστευτική διαδρομή του αγοριού. Αναπάντητα ερωτηματικά αιωρούνται μέσα του, ταπεινώσεις και πίκρες κάνουν την προσαρμογή στη ζωή της πρωτεύουσας ακόμα πιο δύσκολη. Στα χρόνια της στρατιωτικής του θητείας ο παραλογισμός του φασισμού τον οδηγεί στα όρια του. Ακόμα και οι διάφοροι έρωτες καταλήγουν σε αποτυχία, νιώθει πάντα υποδεέ...

Το αφήγημα αυτό ήταν μάλλον ξεχασμένο, αφού δεν περιελήφθη στα Άπαντα του συγγραφέα (τομ. Α΄, Β΄, εκδ. Κέδρος 1984, 1980) ή στο βιβλίο του "Λυσίκομος Εκάβη και άλλες ιστορίες", εκ. Διογένης 1971. Αρχικά διαβάστηκε από τον ταλαντούχο ηθοποιό και λόγιο Γιώργο Γληνό στην ιστορική Στέγη Καλών Τεχνών και Γραμμάτων, στις 19 Ιανουαρίου 1955. Αργότερα δημοσιεύθηκε στο μηνιαίο περιοδικό "Επιθεώρηση Τέχνης" -το σημαντικότερο καλλιτεχνικό μεταπολεμικό περιοδικό που έχει να επιδείξει κατά τα μεταπολεμικά χρόνια ο χώρος της αριστεράς διανόησης -στο τεύχος αρ. 25, τον Ιανουάριο του 195...

Και τώρα που τα 'γραψα όλ' αυτά και ξαναθυμήθηκα τα παλιά, κάθομαι και σκέφτομαι: "Πότε άραγε ήτανε καλύτερα; Τότε που δεν είχαμε να φάμε, μα δε μας έλειπε το χαμόγελο ή τώρα που τα 'χουμε όλα, αλλά μας έχει κυριεύσει το άγχος και η απληστία"; Ακούω μερικούς που λένε πως λαχταρούνε την "παλιά καλή εποχή" και δεν ξέρω αν έχουνε δίκιο ή άδικο. Σήμερα τα Ζωνιανά είναι ένα κεφαλοχώρι κι οι κάτοικοί του, χωρίς να είναι πλούσιοι, ζούνε από την κτηνοτροφία και την καλλιέργεια της γης. Δε θα ασχοληθούμε όμως με τη σημερινή του κατάσταση. Οι θύμησές μας γυρνούνε πίσω, στη δεκαετί...

Ο ήρωας έχει στο νου του τον χάρτη με τα οπωροφόρα της Αθήνας, τα οποία ταχτικά επισκέπτεται. Στις πεζοπορίες του επιχειρεί να συνάψει με τους διαβάτες σχέσεις, αλλά συνήθως δεν γίνεται κατανοητός. Ο συγγραφέας τον ακολουθεί και πολλές φορές μπερδεύεται ο ένας στα πόδια του άλλου. Κοντολογίς, είναι ένα οδοιπορικό στην ζωή, στην λογοτεχνία και στην Αθήνα. (Σ. Δ.)