Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι "Ασκήσεις έρωτα" είναι ένα ταξίδι στις ερωτικές μνήμες. Ένα εσωτερικό οδοιπορικό, μια προσπάθεια κατανόησης (εκ μέρους του αφηγητή-άντρα) αυτού του μυστηρίου, του Έρωτα, που συγκλονίζει την ανθρώπινη ψυχή, το πνεύμα και το σώμα. Κείμενο απλό, ρεαλιστικό αλλά και αισθησιακό, και παράλληλα στοχαστικό. Κατάλληλο για όσους "ασκούνται" στον Έρωτα, είτε στη φαντασία τους είτε στην πραγματικότητα, με το Λόγο, την Τέχνη ή τις αισθήσεις.

Ένα σπονδυλωτό αφήγημα χωρισμένο σε δύο ενότητες "Του Ασένου" και "Του Αλέκου" με εννιά εκατέρωθεν κεφάλαια που θα μπορούσαν να διαβαστούν ανεξάρτητα αλλά ουσιαστικά συνδέονται μεταξύ τους με ένα ανεπαίσθητο νήμα που διατρέχει την αφήγηση από την αρχή μέχρι το τέλος του βιβλίου κατακτώντας το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Κρατώντας αμείωτη αλλά και ενεργά διαλεκτική τη σχέση πομπού/δέκτη και αντιμεταθέτοντας εναλλάξ ρόλους σε ένα παιχνίδι εικόνων, συναισθημάτων και παράλληλων μοναχικών ποριών που όπως και η ζωή αποδεικνύονται πολύ πιο σύνθετες απ' ότι αρχικά είχαμε φανταστεί....

Εκείνος ένα σερνικό έτοιμο για όλα και μόνιμα πεινασμένο για... όλες. Εκείνη κυρία, με τρόπους και στιλ. Εκείνος αλανιάρης. Εκείνη ντίβα και κλασάτη, που το 'παιζε αζούληχτη, μα ήταν κατά βάθος μια τριγυρίστρω του κερατά. Εκείνος πέθαινε για κείνη κι εκείνη τον πέθαινε με το σνομπάρισμά της. "Τη θέλω, γαμώ τα μουστάκια μου, γαμώ..." έκλαιγε το μέσα του. Ώσπου την κατάφερε. Και τότε είδε την άλλη. Η άλλη ήταν ένα τίποτα. Από κείνα τα γνωστά "τίποτα", που μόνο να δίνουν ξέρουν στη ζωή τους. "Είσαι για μια παράλληλη, μωρό μου;" της πρότεινε, πιο πολύ για... ψυχικό παρά γιατί τ...

Υπάρχουν Έλληνες που δηλώνουν συγγραφείς. Που θεωρούν το συγγραφιλίκι επάγγελμα. Που το μετέρχονται ως επάγγελμα. Που το γράφει και η ταυτότητά τους. Επάγγελμα: συγγραφέας. Δε μιλώ για τους θεατρικούς συγγραφείς. Αυτοί όταν κάνουν το ονοματάκι τους, αποχτούν πολλές πηγές εσόδων με χρυσορρέουσα την τηλεοπτική. Δε μιλώ ούτε και για ορισμένους πολιτικούς, που σε κάποια στιγμή μεταμορφώνονται, ή αυτοαξιολογούνται συγγραφείς. Εκδίδουν ένα βιβλίο με θέματα από τους "αγώνες", ή τις πεποιθήσεις τους και το μετατρέπουν σε κερδοφόρα μηχανή. Ή σαν ενίσχυση της πολιτικής τους παρουσ...

"Η ιδέα που έχω για την αρίθμηση φτιάχνεται ως εξής: προσθέτω μονάδες στον ίδιο χώρο. Η αρίθμηση δηλαδή οργανώνεται με την εικόνα ενός δωματίου στο οποίο εισέρχονται σταδιακά, ένα ένα, διαφορετικά πρόσωπα. Το δωμάτιο αυτό, που σχηματίζεται στο μυαλό μου την ώρα που επιχειρώ να μιλήσω για τους "Αριθμούς", είναι ίσως ο εργαστηριακός χώρος όπου σχεδίασα κάποιο πείραμα. Η αρίθμηση προχωρά ενώ ο μοναχικός ήρωας δοκιμάζεται στη συνύπαρξή του με άλλους ανθρώπους: συναντά τον θεό και εαυτό του στο πρώτο βιβλίο, τον αδελφό του στο δεύτερο, δύο όμοιους αδελφούς στο τρίτο, δύο " άλλου...

Ήμουν στον αύλειο χώρο του Ιερού Ναού Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού ένα τέταρτο πριν από την καθορισμένη -σύμφωνα με τα αναγραφόμενα στο προσκλητήριο- ώρα έναρξης της γαμήλιας τελετής...

Στο αφήγημα "Από τη Γη στον Άρη" πέντε κάτοικοι της Αθήνας του Μεσοπολέμου φτάνουν στον πλανήτη Άρη. Εκεί, μέσω της σύγκρισης με την ιδανική πολιτεία των ζωόμορφων κατοίκων που θα συναντήσουν, στηλιτεύονται τα τρωτά της, τότε, ελληνικής και όχι μόνον κοινωνίας, τα περισσότερα από τα οποία έχουν αποδεδειγμένη αντοχή στο χρόνο και είναι άμεσα αναγνωρίσιμα από το σύγχρονο αναγνώστη.

Η παρούσα διήγηση αποτελεί μια νωπογραφία της δεκαετίας του '40. Μια νωπογραφία χωρίς τις κλασικές αποχρώσεις του μαύρου. Χωρίς να τις αρνείται, τις αποσύρει στο βάθος από το οποίο αναδύονται τα φωτεινά χρώματα που κυριαρχούν στη σφριγηλότητα της ζωής που αναπηδά πολύχρωμη από το μελανό. Σαν τ' αστέρια που λάμπουν μέσα στην άβυσσο τη μελανή, σαν ζωοδότες γραφικοί, συναρπαστικοί και αναίτιοι. Όσο κι αν εκπλήττει, αυτή είναι η ζωή που έζησα και την ανακαλώ σαν ταξίδι στη δεκαετία του '40. Για να φανεί πώς έβλεπα εγώ τους άλλους, τότε μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, και πώ...

Η παρούσα διήγηση αποτελεί μια νωπογραφία της δεκαετίας του '40. Μια νωπογραφία χωρίς τις κλασικές αποχρώσεις του μαύρου. Χωρίς να τις αρνείται, τις αποσύρει στο βάθος από το οποίο αναδύονται τα φωτεινά χρώματα που κυριαρχούν στην σφριγηλότητα της ζωής που αναπηδά πολύχρωμη από το μελανό. Σαν τ' αστέρια που λάμπουν μέσα στην άβυσσο τη μελανή, σαν ζωοδότες γραφικοί, συναρπαστικοί και αναίτιοι. Όσο και να εκπλήττει, αυτή είναι η ζωή που έζησα και την ανακαλώ σαν ταξίδι στη δεκαετία του '40. Για να φανεί πώς έβλεπα εγώ τους άλλους τότε, μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, και πώς...

Βαθιά, πολύ βαθιά, στον βυθό του ανθρώπινου ασυνείδητου, υπάρχουν κρυμμένες ιστορίες. Ένας Αφρικανός αγριοελέφαντας, χτυπημένος από την ελεφαντίσια μοίρα του, και μια γυναίκα, με τον ανθρώπινο πόνο καρφωμένο μέσα της με ατσαλένια καρφιά, συναντήθηκαν σε μια τέτοια ιστορία. Το όνειρο του ελέφαντα πέρασε την πύλη των ανθρώπινων ονείρων, βρέθηκε στο όνειρο της γυναίκας και οι εικόνες τους τρύπωσαν η μια μέσα στην άλλη, ενώθηκαν και εν τέλει μετουσιώθηκαν. Εκεί όπου οι λέξεις είναι ανήμπορες να εκφράσουν τα αισθήματα, έρχονται οι εικόνες των ονείρων να γεμίσουν με τα χρώματά το...

"Το Μονοπάτι του Μύρτου" είναι το πρώτο βιβλίο της τριλογίας με το γενικό τίτλο "Απλοέπεια", του Θεοδόση Σταυρόπουλου. Περιγράφει τρεις ημέρες από τη ζωή δύο ανθρώπων, τρεις γεμάτες ημέρες που είναι σε θέση να αλλάξουν τη ζωή οποιουδήποτε θα αποφάσιζε να τις ζήσει. Ο Έρωτας και ο Θάνατος, παρέα με τον ιδιαίτερο τρόπο γραφής τού συγγραφέα, σκαρώνουν ένα έργο συμβολικό και παράξενο. Με στοιχεία βιογραφικά που εξέλιξαν την ιστορία σε πραγματικό χρόνο, και με ήρωες από την προσωπική ζωή του συγγραφέα, το οδοιπορικό και ο μύθος δημιούργησαν μία ιστορία γεμάτη συγκίνηση κα...

"Τα τρία βουνά" είναι το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας με το γενικό τίτλο "Απλοέπεια" του Θεοδόση Σταυρόπουλου. Καθώς οι άνθρωποι της ιστορίας υπάρχουν και στη ζωή, καθώς μεγαλώνουν κάπου μεταξύ ονείρου και φυσικής πραγματικότητας, επηρεάζουν τη συγγραφή της και εντέλει απρόβλεπτα αλλάζουν και την πορεία της την τελευταία στιγμή. Έτσι, ό,τι προοριζόταν για συνέχεια του πρώτου βιβλίου, μετά από τρία χρόνια επίπονης προσπάθειας, σβήνεται απρόβλεπτα σ’ ένα μόλις βράδυ... Οι λέξεις αποφασίζουν πλέον, μέσα σε δεκαπέντε ημέρες αδιάκοπης γραφής, να διαβούν ένα διαφορετικό μ...

[set] Στον τόμο αυτό έχουν περιληφθεί αφηγήματα, κυρίως αυτοβιογραφικά. Ο Κοτζιούλας, ακολουθώντας την παράδοση του Παπαδιαμάντη, του Βιζυηνού κ.α., με το δικό του γλαφυρό τρόπο και τη χαρακτηριστική γραφή του φωτίζει καθημερινά περιστατικά της ελληνικής περιφέρειας και της ζωής της πατρίδας του. Πορεύεται σε μια ανανεωμένη ηθογραφία, που, πίσω από το πέπλο του λυρισμού της ιδιοσυστασίας του και της χαμηλής φωνής του, αναφαίνεται ξεκάθαρη η ρεαλιστική, σχεδόν πραγματιστική, παρουσίαση της ζωής. Η αφέλεια των ηρώων του και του ίδιου, που μπολιάζονται με τη σκληρή καθημ...

Παρόλο που η γυναίκα έχει κατακτήσει την ανεξαρτησία της με την εργασία, παρόλο που έχει φτάσει στα ύπατα αξιώματα, τα κατάλοιπα του παλαιού εξαναγκασμού εξακολουθούν να ισχύουν. Με όλες τις απαγορεύσεις και τους εξαναγκασμούς η γυναίκα έβρισκε τρόπους πάντοτε να καταπατά την "πεπατημένη", τρόπους όχι πάντα έντιμους, για την τότε αντίληψη, για την ικανοποίηση της ερωτικής επιθυμίας. Η συγγραφέας Κλεοπάτρα Πρίφτη μέσα από το βιβλίο της "Απαγορευμένος καρπός" ιστορίζει μικ΄ρες αφηγήσεις-μαρτυρίες, με βασικό πρωταγωνιστή τη γυναίκα. Δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα. Μήτε εξω...

Ένα μολύβι ξεκινά το ταξίδι του στο χρόνο, πεισμωμένο μ' ένα στοίχημα παλιό, μπροστά σε μια πόρτα κλειστή, υποσχόμενο πως μια μέρα θα γυρίσει να την ανοίξει. Κατά την περιπλάνησή του αυτή, το ερώτημα είναι αν θα γυρίζει σαν κλώνος του Κάιν κυνηγημένος σαν αγρίμι ή σαν ένας νέος τροβαδούρος με αιτία, σκορπίζοντας μελωδίες απ' τον κανόνα της ζωής σε χωριά, πόλεις, βουνά και λαγκάδια. Μ' αυτό το σκεπτικό ο Κώστας Νικολάου σχοινοβατώντας ανάμεσα στις δύο αγάπες του - μουσική και ποίηση - χρησιμοποιεί την αντίστιξη, που στη μουσική σημαίνει συνύπαρξη και μίμηση των φωνών όπου η...

Ο Βασίλης Λάσκος υπήρξε πραγματικό πρόσωπο και τιμημένος αξιωματικός του Ναυτικού, που η ζωή, οι περιπέτειες, ο άμετρος πατριωτισμός και το τέλος του υπήρξαν ήδη μια σειρά από μυθιστορηματικά κατορθώματα, πριν γίνουν μυθιστορηματική βιογραφία από τον Μ. Καραγάτση. Υπήρξε από τους ήρωες που λογικά, σχεδόν αναπόφευκτα, ενέπνευσαν τον συγγραφέα, όπως ο Γιούγκερμαν και ο Λιάπκιν. Έχει όλα εκείνα τα στοιχεία της δωρεάς σε υπερβολικό βαθμό, είναι ξεχωριστός, στα όρια σχεδόν του υπερανθρώπου - αλλά και τις αδυναμίες του: είναι προληπτικός, ξεροκέφαλος, έντιμα αφελής, γενναιόδωρος...