Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αιφνίδιοι σπαραγμοί -δίκην αιφνίδιων συνειρμών- συνθέτουν τοπίο προσώπων καθόλου σαφές αλλά και καθόλου συνδιάκριτο. ... Τιθέμεθα λοιπόν ενώπιον πιθανής αντιφάσεως, διά την οποία δεν ευθύνεται το τοπίο.

Είμαι μια μονάδα από τους διακόσιες χιλιάδες πρόσφυγες που εκτοπίστηκαν από τα σπίτια τους το 1974. Κουβαλώ μέσα μου τη νοσταλγία για την αγαπημένη πόλη, την Αμμόχωστο, τη λεμονανθούσα, τη θαλασσοφίλητη κυρά, που την τραγουδώ γιατί ήταν όμορφη, με τα πορτοκαλόδεντρα και τη χρυσή αμμουδιά, την ομορφότερη του κόσμου. Έμοιαζε σαν ένα μικρό κοχύλι ριγμένο στην αγκαλιά του κόλπου της Αμμοχώστου. Μια πόλη γεμάτη φως, γεμάτη κρίνα της αμμουδιάς, ψαράδες και ψαρολίμανα γεμάτα βάρκες. Μα πάνω απ' όλα μια πόλη με έντονη πολιτιστική κίνηση, με πνευματικούς συλλόγους, με ποικίλη καλλιτ...

Έχοντας πειστεί ότι «ο κόσμος είναι αυτός που είναι κι εμείς είμαστε αυτοί που είμαστε», ο Ντίνος Σιώτης, στη συλλογή αφηγημάτων του High Life, αναχωρεί από τον κόσμο του μύθου και της πραγματικότητας και γράφει ένα καθαρά ονειρικό βιβλίο. Τα αφηγήματά του έχουν ως πηγή τα όνειρα μέσα από τη μνήμη ενός καθρέφτη που έχει μετακομίσει από την Καλιφόρνια στο Οντάριο και στη Νέα Υόρκη και από την Ευρώπη στην Αθήνα και στις Κυκλάδες. Όνειρα φανταστικά και όνειρα πραγματικά, που προκαλούν μια δικαιολογημένη σύγχυση, γιατί υπονοούν επεισόδια βιωμένα στα μεταλλικά νερά του έρωτα. Όν...

[...] Ο Εμμανουήλ Ροΐδης, συγγραφέας με εξαιρετική παιδεία, γλωσσομαθής και σε συνεχή επαφή με την κίνηση των ιδεών στην Ευρώπη, με όιεισόυτικη όραση, με κριτικό και σπινθηροβόλο πνεύμα, με διαβρωτικό και ανατρεπτικό χιούμορ, με αφηγηματική άνεση, με γλωσσική πλαστικότητα και χάρη, μπορεί να θεωρηθεί ένας από τους ευφυέστερους Έλληνες, ένας από τους πρώτους "Ευρωπαίους" συγγραφείς μας και μεταβατική γέφυρα από την Παλαιά στη Νέα Αθηναϊκή σχολή. Τα αφηγήματα που παρουσιάζονται στην παρούσα έκδοση με τον (δικό μας) τίτλο "Ιστορίες με ζώα" και που αφηγούνται ακριβώς την ιστ...

Για να βρουν κάποιον να τους αναγνωρίσει, έπρεπε να ταξιδέψουν, να διασχίσουν τη χώρα, να φτάσουν σ' ένα χωριό στην άλλη άκρη του κόσμου, να σταματήσουν μπροστά σ' ένα σπίτι. Καθώς πλησίαζαν, μάτια περίεργα τους παρακολουθούσαν πίσω απ' τα παράθυρα. Και τη στιγμή που χτυπούσαν την πόρτα μορφές σηκώνονταν ταραγμένες. Τους άνοιγαν, μα εκείνοι έμεναν στο κατώφλι διστακτικοί, μην τολμώντας να μπουν· κι οι άλλοι σώπαιναν, μην τολμώντας να τους καλέσουν μέσα. Κάποτε, έπαιρναν κουράγιο να περάσουν. Ζύγωναν κι οι άλλοι, μια κοίταζαν τον ξένο, μια τη φωτογραφία τραβηγμένη πριν απ' τ...