Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το "Mεσαιωνικό τρίπτυχο" απαρτίζεται από τρία πρωτοπρόσωπα αφηγήματα: Ο Τάσος Αθανασιάδης αναπαριστά την καθημερινή ζωή στα μέσα του 15ου αιώνα, με τη γνωστή του δεξιοτεχνία και ευρυμάθεια ανασυνθέτει για τον αναγνώστη την ποικιλόμορφη εικόνα μιας εποχής όπου η Κωνσταντινούπολη λεγόταν ήδη Ισταμπούλ και η χριστιανική Ευρώπη άρχιζε να συνειδητοποιεί την απειλή από την Τουρκία. Το έργο ζωντανεύει την Κωνσταντινούπολη των τελευταίων Παλαιολόγων, τη φραγκοκρατούμενη Αθήνα, την Ιερουσαλήμ, την πολιορκημένη Χαλκίδα των Ενετών και τις πολιτείες της ιταλικής Αναγέννησης.

Αλλά τι σκάλα είναι αυτή με τα σκαλιά της τόσο στο ύψος αλλά και στο πλάτος τους διαφέρανε ανεβαίνοντας από το ένα στο άλλο ώστε πολλές φορές κινδύνεψα να τσακιστώ επειδή σκαρφάλωμα σε απόκρημνο γκρεμό έμοιαζε περισσότερο αυτό παρά με ανέβασμα -κυρίως γιατί το πλάτος των σκαλιών ήταν πολύ μικρό ώστε πλαγίως μόνο και αν- χωρούσανε τα πέλματά μου αλλιώς -αν έκανα ότι ανεβαίνω εγώ κανονικά θα τσακιζόμουν προς τα πίσω- χώρια η κουπαστή με σάπια όλα τα ξύλα της δεν άντεχε να με κρατήσει αν στηριχτώ και απαίσια έτριζε σε κάθε μου άγγιγμα.

"Πάλι κοπάνα, Σμηνία; Έρωτας! Μεγάλη ιστορία ο έρωτας!" Τι να του 'λεγα; Εγώ, ένας εξαθλιωμένος, κατακουρασμένος Σμηνίας, σ' ένα φρέσκο κι όλο δροσιά Σμηνίτη, που ποτέ δεν έλειψε λεπτό; Δεν είχα κουράγιο να απαντήσω στο αθώο ψιλό γαζί του. Μόνο του 'λεγα: "Σε διατάζω να μην πεις τίποτα σε κανένα, εντάξει, Μίχαλε;" "Ναι, Σμηνία μου, αφού είναι διαταγή, βλάκας είμαι να πω;" Ε, ρε Μίχαλε, και τι σας μάθαινα κάποτε στην Τρίπολη! Να μην την κοπανάτε, να 'στε πειθαρχικοί και καλοί στρατιώτες και τόσα άλλα. "Δάσκαλε που δίδασκες..."Έρωτας ήταν η αιτία! Κι όλα παίζονταν "κορώνα-...

Τα ζώα της Μαριέλλης Σφακιανάκη είναι αυτά που είναι. Πλάσματα της φύσης, με το δικό τους αιώνιο χαρακτήρα (δεν άλλαξε σε χιλιάδες χρόνια!), με τη δική τους απόλυτη χάρη. Και η σχέση μαζί τους είναι σωστή. Δεν τα παραχαϊδεύει υστερικά, δεν τα μετατρέπει σε ανθρώπινα υποκατάστατα, δεν τα φορτώνει μυστικά νοήματα. Τα σέβεται και τα πονάει. Είναι φίλοι, σύντροφοι μέσα στη φύση, ισότιμοι. Μ' άρεσε το βιβλίο όταν το διάβασα στο χειρόγραφο. Είμαι σίγουρος πως θ' αρέσει και σε σας. Είναι πλούσιο σε χιούμορ, τρυφερότητα και σοφία. Κυρίως όμως ξεχειλίζει από την πρώτη αρετή των ζώων...

"Το σώμα σου, Ιωάννα, μιά λεωφόρος όπου κυκλοφορώ με ταχύτητα φωτός, το σώμα σου ένα πλοίο με ταξιδεύει κι ο ήλιος σου σιγά σιγά μου κλείνει τις πληγές, με δέχεσαι όπως κάποιος που για χρόνια ήταν χαμένος και με αναγνώρισες." [...] Ο χώρος και ο χρόνος είναι οι συντεταγμένες που ορίζουν την υπόσταση των προσώπων της αφήγησης. Η τυχαία ερωτική συνάντηση της Ιωάννας με τον Ιωάννη λειτουργεί σαν ένα έναυσμα. Ένας σπινθήρας που αποδεσμεύει βιωματικό υλικό σε μια ροή λόγου. Θραύσματα λόγου. Μονόλογοι παράλληλοι για μια οδυνηρή διερευνητική προσέγγιση. Πράξεις, πρόσωπα, όνειρα...

Το αφήγημα "Τα κλειστά μάτια" υφαίνει τον ιστό του γύρω από ένα παλιό, αμαρτωλό τραγούδι. Μια νύχτα καταιγίδας, στις αρχές του αιώνα, ένας νέος άντρας επιστρέφει ξαφνικά στο πατρικό του μετά από εφτά χρόνων εξαφάνισης. Κανείς δεν φαντάζεται από πού έρχεται και για ποιον κόσμο τραβάει. Τα απίστευτα που μαθεύτηκαν για το παρελθόν του και τα απίστευτα που μετά του συνέβηκαν, πώς εξηγούνται; Είναι ο Γιάννης θύμα μιας μοίρας αναπόδραστης ή ο ίδιος, εντελώς ελεύθερα, διάλεξε μ όλη του την ψυχή τούτη την αλλόκοτη ιστορία για τη μοίρα του;

Και τώρα που τα 'γραψα όλ' αυτά και ξαναθυμήθηκα τα παλιά, κάθομαι και σκέφτομαι: "Πότε άραγε ήτανε καλύτερα; Τότε που δεν είχαμε να φάμε, μα δε μας έλειπε το χαμόγελο ή τώρα που τα 'χουμε όλα, αλλά μας έχει κυριεύσει το άγχος και η απληστία"; Ακούω μερικούς που λένε πως λαχταρούνε την "παλιά καλή εποχή" και δεν ξέρω αν έχουνε δίκιο ή άδικο. Σήμερα τα Ζωνιανά είναι ένα κεφαλοχώρι κι οι κάτοικοί του, χωρίς να είναι πλούσιοι, ζούνε από την κτηνοτροφία και την καλλιέργεια της γης. Δε θα ασχοληθούμε όμως με τη σημερινή του κατάσταση. Οι θύμησές μας γυρνούνε πίσω, στη δεκαετί...

...Έζησα πολλά πάθη στη ζωή μου. Άλλα κατά τη διάρκεια της ημέρας και άλλα κατά τη διάρκεια της νύχτας, ή και μέσα στον ύπνο μου. Ορισμένα από αυτά έγιναν λέξεις. Όχι απαραίτητα εκείνα που είναι εμφανή και σε τρίτους. Ορισμένα από τα πάθη του ύπνου μου φαίνονται να τα έχω ζήσει πιο έντονα και πιο πραγματικά από εκείνα που έγιναν κατά τη διάρκεια της ημέρας. ...Το στοιχείο της έκπληξης βρίσκω ότι είναι το πιο σημαντικό στοιχείο και όχι μόνο σε μια σχέση αλλά και στη ζωή γενικότερα. Η δυνατότητα της έκπληξης είναι που δίνει το ιδιαίτερο χρώμα και που μας κρατάει "νέους". Αν...

Δεν μένω, όμως, στα σημάδια. Αλλά αναζητώ. Την αύρα των ανθρώπων της πορείας και την αύρα των σκοτωμένων στις υπώρειες του Υμηττού. Την αύρα των ασθενών και αναπήρων της Σωτηρίας στα χρόνια της κατοχής. Ακόμη ψάχνω και την αύρα της Μαρίας Πολυδούρη την οποία η συνειρμική μου αυθαιρεσία την ήθελε να παρακολουθεί στα προδικτατορικά χρόνια από το δωμάτιο του θαλάμου της τους νέους ειρηνιστές να περνούν και να περνούν και να την αντιχαιρετούν με τα μαντήλια τους. Κι εκείνη μόλις πέφτει το βράδυ να βγαίνει κρυφά από το Σανατόριο για τις ασυλλόγιστες νυχτερινές εξορμήσεις της....

Ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης γεννήθηκε στην Κέρκυρα, καταγόμενος από αριστοκρατική οικογένεια, και ευτύχισε να λάβει εξαιρετική μόρφωση, ενώ στο διάβα της ζωής του κατόρθωσε να πλουτίσει την εμπειρία του με διαβάσματα και ταξίδια. Στην Γερμανία συνδέθηκε με τον Κώστα Χατζόπουλο και ασπάστηκε τις σοσιαλιστικές θεωρίες. Ιδιαίτερα καλλιεργημένος ο Θεοτόκης γνώριζε αρχαία ελληνικά, λατινικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, αγγλικά και σανσκριτικά, γεγονός που του επέτρεψε να γνωρίσει σε βάθος πολλά έργα της ξένης λογοτεχνίας μελετώντας τα απευθείας από το πρωτότυπο. Το έργο του έχει...

Τι είναι "Η Φλογερή και το Αγόρι που μέσα της κατοίκησε ο άνεμος"; Ένα αφήγημα; Ένα παραμύθι; Σίγουρα είναι μια φευγαλέα αλλά διεισδυτική ματιά στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Ξεκινώντας από τα τέλη του περασμένου αιώνα με τη μετανάστευση στην Αμερική, διανύει τον εμφύλιο, το δεύτερο μεταναστευτικό ρεύμα στη Γερμανία και φτάνει ως τις μέρες μας· την εποχή της στρεβλής ανάπτυξης και των οικολογικών προβλημάτων και διαταραχών. Παράλληλα σ' ένα δεύτερο επίπεδο ανατρέχει στην ιστορία της ανθρωπότητας, στις απαρχές των προαιώνιων μύθων και συμβόλων, φτάνοντας ως την αυγή της...

Τα παιδιά μου μεγάλωσαν. Δεν έρχονται να τρυπώσουν στην αγκαλιά μου. Ούτε κι εγώ μπορώ πια, έτσι χωρίς λόγο, να πάω να τα χαϊδέψω. Κι όμως ανάμεσά μας υπάρχει μια μόνιμη ροή χαδιών κι αγάπης. Κάθε μέρα αγκαλιάζουμε και χαϊδεύουμε το σκύλο, τη γάτα μας, λέγοντάς τους διάφορες κουβεντούλες. Όλοι μας κάθε τόσο ακουμπάμε το ξεχείλισμα της τρυφερότητάς μας πάνω στις γούνες τους. Φορτισμένοι από αγάπη οι σκύλοι μας ορμάνε από αγκαλιά σε αγκαλιά. Κι οι γάτες αμέσως, με το πρώτο χάδι που θα δεχτούν, βάζουν μπρος τα μοτέρ τους να χουρχουρίζουν και με τις ουρές υψωμένα κατάρτια κυκλο...

Το αφήγημα του Σοφοκλή Λαζάρου "Οδός Ελευθερίας - Στάση Θανάτου" αποτυπώνει μια πτυχή του κυπριακού απελευθερωτικού αγώνα· εκείνη των βασανιστηρίων στα οποία υπέβαλλαν τους αγωνιστές σκληροί Εγγλέζοι και φανατικοί Τούρκοι του Ειδικού Κλάδου (Special Branch) της Αγγλικής Αστυνομίας. Αποτυπώνει τον πόνο από τα βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκε ο συγγραφέας. Τον πόνο, το φόβο και την αγωνία. Αλλά και την αποφασιστικότητα του αγωνιστή-μάρτυρα να κρατηθεί ως το τέλος. Αυτού του μάρτυρα που συμπυκνώνει το αγωνιστικό πάθος, την εθνική εντιμότητα και αξιοπρέπεια, το ψυχικό σθένος κ...