Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τον Ιούλιο του 1895 η Πάτρα, η κοσμοπολίτικη πρωτεύουσα της σταφίδας του 19ου αιώνα, βουλιάζει στη σταφιδική κρίση. Ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες της πόλης, ο μεγαλοκτηματίας και μεγαλέμπορος Κωνσταντίνος Σωτηριάδης αυτοκτονεί. Είναι κι αυτός ένα από τα πολλά θύματα της μεγάλης κρίσης? έχει πρόσφατα κατηγορηθεί για αρχαιοκαπηλία κι έχει χάσει σημαντικό μέρος της περιουσίας που είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του, λόγω της πτώχευσης του 1893. Την ίδια εποχή χρεοκοπεί πλήθος εμπόρων της πόλης και η τοπική κοινωνία συγκλονίζεται από τις κατασχέσεις. Το ελληνικό κρά...

Η κάμερα του Εύρη Τσακιρίδη κάνει γκρο πλαν σε καθημερινούς ανθρώπους που έχουν την αποδοχή του συνόλου. Ανθρώπους κανονικούς. Ο "Μονόλογος της Μαρίας" είναι η βιογραφία της βίας του πατέρα της επάνω στο κορμί της με την ιδιοτελή συνενοχή της μάνας της. Άνθρωπος που ακκίζεται ως "προοδευτικός", υπενθυμίζοντας τον βαθύ σεξισμό και μικροαστισμό που ενυπήρχε και μέσα στην αριστερά και κεντροαριστερά της εποχής εκείνης (και της εποχής αυτής). Οι "Ιστορίες του Χρίστου" αφορούν ένα κανονικό αγόρι που αφηγείται σχεδόν αδιάφορα την ιστορία μιας κοπέλας, ή μάλλον την επιβολή της δι...

Το πεζογράφημα "Ο Μήτης" βγαίνει από το ίδιο ψυχικό υπόστρωμα [της Αγιάννας], σε φόρμα αφηγηματική, και ξετυλίγει εικόνες μιας αυτοβιογραφικής αφήγησης των πρώτων παιδικών χρόνων, στην Αγία Άννα. Ο παππούς, ο Μήτης, είναι η δυναμική και ανεξάντλητη πνοή, που φυσά ηρωισμό, αισιοδοξία και κρυμμένα μυστικά της ψυχής, είναι όλα όσα φτιάχνουν έναν χαρακτήρα από παιδί και είναι η ακριβή περι-ουσία του αυτοβιογραφούμενου, μια συμπυκνωμένη της μορφή. Παράλληλα, παρουσιάζονται ατομικά πορτρέτα, της οικογένειας και του χωριού, ή επεισόδια και γεγονότα, έτσι που να έχουμε μια σύνθεση...

Τους χωρίζει ένα παράθυρο. Απ’ τη μια μεριά ο Μέσα, απ’ την άλλη ο Έξω. Και τα λένε. Για τον έρωτα, για το θάνατο, την τέχνη, τη ζωή, την πολιτική, κι άλλα πιο μικρά μα εξίσου ενδιαφέροντα. Ο Έξω είναι ο μεγάλος (στην ηλικία) αλλά πιο "τρελός". Ο Μέσα είμαστε όλοι εμείς. Είκοσι τέσσερις συναντήσεις, όσα και τα γράμματα της αλφαβήτου. Κάθε γράμμα και μια λέξη. Κάθε λέξη και μια αφορμή. Κάθε συνάντηση μας πάει παραπέρα. Μέχρι το απρόβλεπτο τέλος. Μοιάζει με θεατρικό. Με μυθιστόρημα. Με είκοσι τέσσερα μικρά γέλια που γίνονται ένα μεγάλο.

Μια συγκινητική καταγραφή των παιδικών του χρόνων επιχειρεί ο ποιητής Χριστόφορος Λιοντάκης στα πεζογραφήματά του με τίτλο "Ο μεγάλος δρόμος", όπως τα έζησε στον γενέθλιο τόπο του, το Ίνι, ένα χωριό στην ανατολική Μεσσαρά στην Κρήτη από το 1945 ως το 1956, δηλαδή τα μεταπολεμικά χρόνια, τα φορτισμένα από την κατοχή, τον εμφύλιο και τις δύσκολες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες της εποχής. Μέσα από τα διάφορα flash-back συναιρείται με θαυμαστό τρόπο το ιστορικό παρόν με το παρελθόν δημιουργώντας μια τοιχογραφία της μεταπολεμικής ελληνικής επαρχίας. Τα προσωπικά του...

Καζήκιοϊ, περιοχή Αφιόν Καραχισάρ, 1922. Ένας ταχυδρόμος στο μέτωπο της Μικρασίας ψάχνει απεγνωσμένα τον παραλήπτη μιας επιστολής. Μονή Προδρόμου, πλαγιές της Όρθρης, 1935. Ένας πλανόδιος λαουτιέρης παίρνει -τυχαία;- τη θέση ενός καταζητούμενου ληστή. Πάνω γειτονιά Βόλου, 1949. Στα τέλη του εμφυλίου, ένας νεαρός αντάρτης καταφεύγει σ' ένα πορνείο, για να γλιτώσει. Πίσω μεριά Χαλανδριανής, νήσος Έρυμνος, 1951. Ένας λιμενεργάτης ανακαλύτει το σκοτεινό του παρελθόν και το μυστήριο της βρεφικής του ηλικίας. Στο περιθώριο των μεγάλων γεγονότων, ανθρώπινες ιστορίες μικρές...

Oγδόντα εφτά χρόνια μετά την πρώτη τους έκδοση στην Αλεξάνδρεια το 1923, "Ο λαός των Μουνούχων", η "Ιστορία του Αγίου Παχωμίου" και "Οι φυλακές", τα τρία -λησμονημένα σχεδόν- αφηγήματα του Κώστα Βάρναλη που περιλαμβάνονται στην παρούσα συλλογή, παραμένουν πιο επίκαιρα από ποτέ. Τι είναι αυτό που κάνει τούτα τα κείμενα, που μετρούν σχεδόν έναν αιώνα ζωής, αγώνων και αγωνιών, να διατηρούν αλώβητο το λογοτεχνικό τους σθένος, ακέραιες τη δραστικότητα και τη διαχρονικότητά τους; Το γεγονός ότι τα ερωτήματα με τα οποία αναμετρήθηκαν συνεχίζουν να μας πολιορκούν μέχρι σήμερα, κ...

Ο Κούριερ αφηγείται το δαιδαλώδες οδοιπορικό ενός απλού, καθημερινού ανθρώπου στην "προ κρίσης" Ελλάδα. Μια εργασιακή οδύσσεια μέσα από τις συμπληγάδες ποικίλων και ετερόκλητων επαγγελμάτων, με τελικό προορισμό την Ιθάκη της μονιμότητας στο Δημόσιο. Σ' ένα παράλληλο, όσο και υπόγειο, επίπεδο ο αφηγητής εκφράζει τις πιο μύχιες σκέψεις και επιθυμίες του, τις φοβίες και τις ψευδαισθήσεις του, έναν κρυφό εσωτερικό κόσμο, μια άλλη διάσταση της δικής του πραγματικότητας. Κι αν προς το τέλος διαφαίνεται η δικαίωση, δεν παύει να πλανάται το ερώτημα μήπως το όνειρο τείνει να εξελιχθ...

Ως πότε θα μας δουλεύεις; Κάνεις και τον άνεργο, το διαλαλείς, "είμαι θύμα της κρίσης". Ποιάς κρίσης θύμα, βρε θύτη άκριτε; Που δεν είσαι και άνεργος. Άεργος είσαι και ήσουν μια ζωή, χαραμοφαγά. Μουνί κλαμένο! Ε, μουνί κλαμένο. Ξεχαρβαλωμένη καπότα, ψωλόμυαλε τενεκέ. Μαρτύρησα στα χέρια σου, αλητόπουστα. Και τί λες μέσα σου τώρα δα; "Και πού είσαι ακόμα!" θα λες. Αμ δε! Όχι! Δε θα σου περάσει, ζωντόβολο. Έφαγες πολλούς κι εμένα, τύραννε άσπλαχνε, μα θα το βρεις από μένα, θα το βρεις άσχημα, όχι απ' το Θεό, απ' τα χέρια μου, αναίμακτε δολοφόνε. Δε φταίω εγώ που είσαι μαμά...

Εκείνες τις μέρες ήρθαν απεσταλμένοι, απ' τον Αλή Πασά και τους Μπέηδες της Αρβανιτιάς, να ζητήσουν βοήθεια και είπαν, να πάμε έως και δέκα χιλιάδες Μωραΐτες στη Ρούμελη, να πολεμήσουμε μαζί τον Χουρσίτ Πασά και τα στρατεύματά του Σουλτάνου. Τούρκοι και Αρβανίτες και Έλληνες θα είχαμε την ίδια σημαία, με σταυρό στη μια πλευρά και μισοφέγγαρο στην άλλη. Ο Κολοκοτρώνης υποσχέθηκε τη βοήθεια μόλις πάρει την Τριπολιτσιά και τους είπε κι αυτός τα δικά του. -Να έρθουν στο Μωριά όλοι οι Μπέηδες της Αρβανιτιάς, όσοι δεν είναι αποκλεισμένοι στα Γιάννενα, να πάρουν μέρος στα πολιτικ...

"Ο Επίσημος τον κοίταζε επίμονα και μια καταφρονετική γκριμάτσα ζωγραφιζόταν στα λιπόσαρκα χείλη του. Ήταν φανερό πως δεν του έκανε όρεξη να συνεχίσει. Η κουρντισμένη φωνή και το παράξενα απόμακρο ύφος του Κερκυραίου που σού έδινε την εντύπωση ότι μιλάς για χρώματα σ' έναν τυφλό, τον είχαν μάλλον αποθαρρύνει. Έριξε μια ματιά στους επιτελείς του σα να τους έλεγε "Κοιτάχτε ρε έναν άνθρωπο!" κι ύστερα γύρισε πάλι βαριεστημένα προς το μέρος του. Περισσότερο για να του δώσει την ευκαιρία να μιλήσει παρά για να μάθει οτιδήποτε, άρχισε να ρωτάει ορισμένα πράγματα σχετικά με την επ...

1. Ο θύτης της Αφροδίτης. Αφήγημα: Σε μια πολυτελή βίλα στον Όλυμπο αναβιώνει η λατρεία των δώδεκα θεών. Στο τέλος, εκτός από την περιγραφή των ιεροτελεστιών, άλλων γεγονότων και των κοινωνικών προεκτάσεων, έχουμε την δολοφονία ενός προσώπου και μια ανατροπή απρόσμενη... 2. Σαν αρχαία τραγωδία. Θέατρο σε τρεις πράξεις: Ο σύγχρονος μύθος του Οιδίποδα: Ένας νεαρός φοιτητής ανακαλύπτει ότι σκοτώνει, άθελά του, τον βιολογικό του πατέρα σε τροχαίο και ερωτεύεται τη βιολογική του μητέρα... (Υπήρξε "παιδί του σωλήνα"). 3. Προμηθέας σε δίλημμα. Μονόπρακτο. Το 2022 ένας γενετισ...

Ο Επαμεινώνδας Φραγκούδης είναι περισσότερο γνωστός για το νεανικό και στιγματισμένο από την παλαιότερη κριτική πεζογράφημά του Ο Θέρσανδρος, το οποίο, αν και αποτελεί τυπική ρομαντική μυθιστορία, εντούτοις δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μίμηση του Λέανδρου του Π. Σούτσου. Αν και δεν παύει να είναι το πρωτόλειο έργο ενός εφήβου, παρουσιάζει άλλες ενδιαφέρουσες πλευρές, όπως η έντονη κριτική που ασκείται στις άφθονες υποσημειώσεις του σε πρόσωπα και καταστάσεις της εποχής του. Στον τόμο αυτό, εκτός από τον Θέρσανδρο, περιλαμβάνονται άλλα έξι, περισσότερο ώριμα αφηγήματα το...