Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής (1809-1892) Πολιτικός, διπλωμάτης και συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Κων/πολη. Σπούδασε σε Βουκουρέστι, Οδησσό και στη Στρατιωτική Σχολή του Μονάχου. Έπειτα πήγε στην Ελλάδα, όπου υπηρέτησε ως αξιωματικός του πυροβολικού. Μετά την παραίτησή του διορίστηκε δημόσιος υπάλληλος. Υπηρέτησε στο Υπουργείο Παιδείας, στο Βασιλικό Τυπογραφείο και στο Υπουργείο Εσωτερικών. Κατέλαβε την έδρα της αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1844). Διετέλεσε πρεσβευτής σε ΗΠΑ, Γαλλία, Κων/πολη και Βερολίνο, ενώ κατέλαβε τη θέση του υπουργού εξωτερικών (1858). Διετέλεσε επ...

"Τα δευτερόλεπτα που ακολούθησαν περιείχαν ποσότητες από άγνωστα συναισθήματα τα οποία μπόρεσα να κάνω λέξεις. Όμως αποδεικνύεται περίτρανα ότι η προοπτική υπερέχει σε φόρτιση από την πραγμάτωση μιας κατάστασης, αφού, όταν είδα τα δύο θετικά τεστ, δεν ένιωσα κανένα λίγωμα ούτε συγκίνηση ούτε ξύπνησε μέσα μου κάτι πατρικό που υποθετικά κοιμόταν. Απλά ήπια μια καινούργια, ανεξίτηλη γουλιά." Αυτό είναι ένα ημερολόγιο γραμμένο από ένα μέλλοντα πατέρα, κατά τη διάρκεια της κύησης έως και λίγες μέρες μετά τον τοκετό. Μέρα με τη μέρα όμως και όσο περνούσε ο καιρός, εκτός από τ...

Συμβαίνουν παράξενα πράγματα τελευταία. Από τότε δηλαδή που εμφανίστηκε η μορφή στο κελάρι. Η Ξένια ανησυχεί, έχει κακό προαίσθημα. Δε θέλω να στενοχωριέται. Σήμερα είναι τα γενέθλια της πριγκίπισσας. Κλείνει τα επτά. Σαν χθες μου φαίνεται που γεννήθηκε. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Το πρωί παίρναμε το πρωινό μας στην κουζίνα και σχεδιάζαμε να πάμε όλοι μαζί για την τούρτα, όταν ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι. Η Ξένια άνοιξε και μετά από λίγο άκουσα φασαρία. Έτρεξα να δω τι συνέβαινε. Ήταν αυτή. Η μορφή στο κελάρι. Αυτή τη φορά είχε εμφανιστεί ως Μαρία. Πότε θα μας αφήσει επι...

Στα "Aφηγήματα ενός ψυχιάτρου" ο γνωστός και καταξιωμένος ποιητής Μανόλης Πρατικάκης, χωρίς να αποκόπτεται από το ποιητικό κέντρο του και τον στοχαστικό λυρισμό, μεταθέτει το κέντρο βάρους της έκφρασής του στην αφήγηση ιστοριών. Η αφήγηση αυτή, όπως δηλώνει ο τίτλος του βιβλίου, γίνεται από τη σκοπιά ενός ανθρώπου που βίωσε κάθε ιστορία με την ιδιότητα του ψυχιάτρου. Ο αυτοβιογραφικός όμως πυρήνας των ιστοριών δεν περιορίζει, αντιθέτως τροφοδοτεί τη μυθοπλασιακή τους μετάπλαση. Τα αφηγήματα του βιβλίου αναφέρονται στο τέλος της ζωής γνωστών προσώπων της λογοτεχνίας, όπως...

Τι μένει από μια πολιτεία που βυθίζεται στη μνήμη και αναζητά το πρόσωπό της; Τι διασώζεται από την ώχρα των αρχοντικών της και τη μυρωδιά του καπνού; Αναζητώντας την πόλη, ο αφηγητής αντιλαμβάνεται το σώμα του να γίνεται οθόνη, όπου προβάλλονται οι εικόνες των κτιρίων της, τα πλήθη των εξόριστων και των προσφύγων, ο ιός της κόκκινης φλόγας, τα φλεγόμενα δολάρια των αριστοκρατών και το πιάνο στη θάλασσα χάριν παιδειάς, η σιωπή των πέτρινων χρόνων και οι τρελοί χοροί στο Φαληρικόν. Ο αφηγητής ανασύρει όσα απαιτούνται για να δικαιολογηθεί ότι πάσχει από μανία πόλεως, αλλά...

Κωνσταντίνος Θεοτόκης (1872-1923) Διηγηματογράφος, ποιητής και μεταφραστής. Γεννήθηκε στην Κέρκυρα και η μητέρα του Αγγελική, ήταν ξαδέλφη του Ιακώβου Πολυλά. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στην Κέρκυρα και μετέβη στη Σορβόννη για να σπουδάσει φυσικομαθηματικά. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, παντρεύεται τη βαρώνη Μάλλοβιτς και εγκαθίσταται στις Καρουσάδες. Συνδέεται φιλικά με το Λ. Μαβίλη και μάχεται υπέρ της δημοτικής. Το 1896 συμμετέχει στην Κρητική επανάσταση. Μελετά φιλοσοφία και κοινωνιολογία, εντάσσεται αρχικά, στον "Σοσιαλιστικό Όμιλο της Κέρκυρας", και κατόπιν στ...

Χωρίς καλά καλά να συνειδητοποιήσει πώς, ο Αλέκος, ένας σαραντάρης καθηγητής αγγλικών, αναλαμβάνει χρέη γραμματικού του Νικήτα, νεαρού άστεγου της Αθήνας, φευγάτου απ' το σπίτι του απ' τα έντεκά του χρόνια και μεγαλωμένου στους δρόμους, ο οποίος τού διηγείται, προς συγγραφήν, ιστορίες από τον πλάνητα, περιπετειώδη βίο του. Μια παράνομη σχέση αναπτύσσεται ανάμεσά τους, δοσμένη σ' ένα αφηγηματικά άμεσο, εντούτοις πλάγια λόγιο ύφος. Κι η ζωή της Αθήνας της δεκαετίας 1994-2004, όπου οι δύο φίλοι συγκατοικούν στο σπίτι του Αλέκου, λιγάκι σαν λαθρομετανάστες στην ίδια τους τη...

Πολλά από τα κείμενα της συλλογής "Έθνος υπό σκιάν" εξακολουθούν να έχουν μια εκπληκτική επικαιρότητα. Όπως εκεί, για παράδειγμα, όπου ο Καρκαβίτσας υποστηρίζει πως δεν είναι τόσο οι πολιτικοί που διαφθείρουν το λαό, όσο ο τελευταίος που, με τον εγωισμό και τον εκβιαστικά προβαλλόμενο ατομικισμό του, διαφθείρει και αφομοιώνει αρχομανείς μεν αλλά έντιμους και ανιδιοτελείς αρχικά ανθρώπους που στράφηκαν προς τα κοινά... Στις "Φυλακές του Ναυπλίου" ο Καρκαβίτσας περιγράφει τις άθλιες συνθήκες που επικρατούσαν στην κοινωνία των φυλακών. "Κοινωνία μυστική, αθώρητη, που μόνο μ...

Ήταν αρκετός καιρός τώρα που την είχε προσλάβει ως μόνιμη αντιγράφο, από φοιτήτρια της σχολής Καλών Τεχνών ακόμα, όταν την είχε συναντήσει τυχαία στην Εθνική Πινακοθήκη να ξεσηκώνει για εξάσκηση με απόλυτα πιστό τρόπο έναν πίνακα του Νικηφόρου Λύτρα που ήταν απ' τους αγαπημένους του ζωγράφους, γιατί το πινέλο του, όπως έλεγε, ήταν βαφτισμένο στον ανθρώπινο ιδρώτα που μόνο το ελληνικό καλοκαίρι μπορεί να τον βγάλει τόσο καθαρό. Φυσικά η επόμενη κίνησή του ήταν να αγοράσει το αντίγραφο εκείνη τη στιγμή μ' ένα ποσό που της είχε φανεί μυθικό σε σχέση με το φοιτητικό της εισόδημ...

Στην κατάμεστη αίθουσα τελετών της ΕΣΗΕΑ παρουσιάστηκε τη Δευτέρα , 16/3 από τις εκδόσεις Διώνη το νέο βιβλίο του Γραμματέα του Μορφωτικού Ιδρύματος της Ένωσης Γιώργου Μωραϊτίνη "Λευκά Ψέματα". Ομιλητές ήταν κατά σειρά, ο συγγραφέας Θ. Νιάρχος, ο καθηγητής και πρώην πρύτανης του Ε.Μ.Π. Ν. Μαρκάτος, ο δημοσιογράφος Γ. Κορίδης, ενώ το συντονισμό είχε η δημοσιογράφος και πρώην βουλευτής Σοφία Βούλτεψη. Κείμενα του βιβλίου απέδωσε η πρωταγωνίστρια Εύα Κοταμανίδου. Είπαν μεταξύ άλλων. Ο Θανάσης Νιάρχος: "...ένα βιβλίο πραγματικά αποκαλυπτικό. Δεν φανταζόμουν ότι θα γραφό...

Είναι άλλο να περιηγείται κανείς μια πόλη για να την περιγράψει σε έναν χρηστικό τουριστικό οδηγό κι άλλο να τη ζει, να την ανασαίνει, να τη χαίρεται, να την ανακαλύπτει και όλα του τα βιώματα να τα καταγράφει με πάθος κι έμπνευση. Η Βαρβάρα-Ρίτα Αθανασιάδου στο καινούριο ταξιδιωτικό της αφήγημα "Περίπατοι στη Ρώμη" καταφέρνει ακριβώς αυτό. Να μας ξεναγήσει με μια άλλη, πιο ανθρώπινη αλλά και πιο διεισδυτική ματιά στη Ρώμη, την Αιώνια Πόλη, και να μας αποκρυπτογραφήσει τον ιδιαίτερο τρόπο ζωής των Ρωμαίων, ακροβατώντας με δεξιοτεχνία στο ένδοξο παρελθόν τους και το λα...

Πρόκειται για μια συλλογή δεκατριών φανταστικών αφηγημάτων, στα οποία οι ήρωες, απροσάρμοστοι, παρείσακτοι, περιθωριακοί, περιπλανιούνται στο Μαρόκο ή στο Μεξικό, μέσα στους πίνακες του Βαν Γκογκ ή σ' ένα μυστηριώδες δάσος. Ξέρουν ότι υφίστανται τις συνέπειες της απόφασής τους να διαφέρουν για να είναι πιο κοντά στις δικές τους επιθυμίες. Δε φοβούνται να περπατήσουν στην άκρη του γκρεμού. Δεν ανήκουν πουθενά και είναι υποχρεωμένοι να ζουν και να κινούνται σε ένα κόσμο που δεν μπορούν να κατανοήσουν. Περιμένουν την έκπληξη, το αλλόκοτο, το παράλογο ή δεν περιμένουν τίποτα...

Στα "Επιλεγμένα αφηγήματα κρύφιας ζωής" ο πολυγραφότατος Διονύσης Κωστίδης ξεδιπλώνει με τον πιο αριστοτεχνικό και εκφραστικό τρόπο όλες εκείνες τις σκέψεις και τις επιθυμίες που οι άνθρωποι κλειδώνουν στα μύχια της ψυχής τους. Κάθε ιστορία και ένα ανθρώπινο ταξίδι στης ζωής τ' ανομολόγητα. Ο συγγραφέας μας θέτει ενώπιος ενωπίω με πρόσωπα, καταστάσεις, χαρακτήρες που διαβαίνουν τη ζωή άλλοτε ρουφώντας τους χυμούς της και άλλοτε αφήνοντας ανύπαρκτα σημάδια στον πολυδαίδαλο και πολυσύνθετο καμβά της. Παράλληλα, μας "αναγκάζει" να έρθουμε αντιμέτωποι με τα πάθη, τις νο...

Στο τέλος του χρόνου που πέρασε, ήλθε και το τέλος μιας ολόκληρης εποχής. Αυτής που ταύτισε με το σπίτι μας, το οποίο πλέον μετά από αργόσυρτες προσυμφωνίες και μετέπειτα συμφωνίες και συμβόλαια, δόθηκε βορά στην αειθαλή αντιπαροχή...

Ήμουν στον αύλειο χώρο του Ιερού Ναού Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού ένα τέταρτο πριν από την καθορισμένη -σύμφωνα με τα αναγραφόμενα στο προσκλητήριο- ώρα έναρξης της γαμήλιας τελετής...

Είναι όμορφα εδώ στην Κυψέλη. Η Χριστίνα. Την συναντάω παντού. Ανεβαίνει και κατεβαίνει την Καυκάσου, χειμώνα- καλοκαίρι με τα μαλλιά βρεγμένα. Μπαίνει μέσα σε όλα τα ψιλικατζίδικα και διαβάζει τις εφημερίδες...

Mικρά και μεγάλα αφηγήματα με διαφορετικό ύφος και γλώσσα το καθένα, με τη δική του ιστορία που συχνά η αλήθεια αγγίζει το μύθο, σε χρόνο τωρινό ή παρελθόντα.

Ο τίτλος αυτού του αφηγηματικού χρονικού του Λεύκιου Ζαφειρίου, "Συμμορίτες", είναι αρκετά αμφίσημος. Οι νεαροί πρωταγωνιστές του, όπως και γενικά οι Κύπριοι ως το 1960, ζούσαν κάτω από αποικιοκρατικό καθεστώς· όμως εδώ η έννοια της συμμορίας δεν σημαίνει ασφαλώς την εγκληματική σπείρα ή την ανατρεπτική οργάνωση, αλλά την άτακτη συνάθροιση μικρών παιδιών που συμμετείχαν με τον δικό τους τρόπο στην εθνική υπόθεση της ανεξαρτησίας της Κύπρου, δοκιμάζοντας και την ένταση των πολιτικών παθών της δεκαετίας 1950-1960. Α.Ζ.

"Που γέμισαν τόση σκόνη τα μαλλιά σου Ορφέα;" Με είχες ρωτήσει ένα απόγευμα Άννα. "Έψαχνα σ' αποθήκες παλιές του χρόνου, αγάπη μου και σκονίστηκα". Γέλασες και είπες: "Αύριο παίρνω συνέντευξη απ' τον Υπουργό Πολιτισμού". "Αύριο, θα ξεκινήσω αργά από ένα μικρό επαρχιακό καφενείο" "Τι λες;" "Και θα 'χω συντροφιά μου τ' αδύνατα μέλη σου" "Μα τι λες;" "Και θα τεμαχίζω τον καιρό μ' ένα δικό μου φωταγωγημένο καράβι" "Τρελέεεε!" "Κι οι πειρατές θα πλαγιάσουν με το δειλινό της υπεροχής τους. Και θα πρέπει να προλάβω να πολλαπλασιάσω την Άνοιξη των ματιών σου". "Τρελέ!"...

Υπάρχουν Έλληνες που δηλώνουν συγγραφείς. Που θεωρούν το συγγραφιλίκι επάγγελμα. Που το μετέρχονται ως επάγγελμα. Που το γράφει και η ταυτότητά τους. Επάγγελμα: συγγραφέας. Δε μιλώ για τους θεατρικούς συγγραφείς. Αυτοί όταν κάνουν το ονοματάκι τους, αποχτούν πολλές πηγές εσόδων με χρυσορρέουσα την τηλεοπτική. Δε μιλώ ούτε και για ορισμένους πολιτικούς, που σε κάποια στιγμή μεταμορφώνονται, ή αυτοαξιολογούνται συγγραφείς. Εκδίδουν ένα βιβλίο με θέματα από τους "αγώνες", ή τις πεποιθήσεις τους και το μετατρέπουν σε κερδοφόρα μηχανή. Ή σαν ενίσχυση της πολιτικής τους παρουσ...