Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το παρόν αφήγημα περιγράφει και εμβαθύνει στο προσωπικό βίωμα των συμπτωμάτων κρίσεων πανικού, μιας νεαρής ενήλικης, της Ηλιάνας. Κομβικός σταθμός της προσωπικής της ιστορίας, η σύνδεση των τραυμάτων του παρελθόντος της με τα συμπτώματά της, κυρίως όμως με την απόφασή της για ίαση ή αλλιώς για ενηλικίωση. Οι διεργασίες αυτής της απόφασης έχουν αφετηρία τα αρνητικά βιώματα του παρελθόντος και εξελίσσονται στο χτίσιμο μιας νέας ζωής, μοναδικής και διαφορετικής για τον καθένα. Συμπαραστάτες ή συμπάσχοντες σε αυτή την εξελικτική διαδρομή αλλαγής, "Πρόσωπα-αρωγοί" που βρίσ...

Κι όλα τούτα τα πιο πάνω, γερά μ' έχουν δέσει με τη μοναχή πατρίδα, π' ούτε στιγμή δε βγαίνει από τη συλλογή μου. Αποζητώ και λαχταρώ να νιώσω στο πετσί μου την ανάσα των ανέμων, ν' αφουγκραστώ των νερών το μούρμουρο και της οξιάς το ψέλλισμα. Ν' αγαλλιάσει η θωριά μου, τον άπειρο γαλάζιο ουρανό, να τον πιλαλούνε σύννεφα λευκά σαν κύκνοι, σε μύριες κι άλλες μορφές και σχήματα, για να με φέρουν πιο κοντά στον Επουράνιο Θεό. Κι όταν ξανά, γυρίζω στην πατρίδα και στα βουνά τα γύρω, σα να μου φεύγει μια σκοτεινή αντάρα και θολούρα, για να βιώσω λεύτερος κι ανέμελος, σαν τα που...

Η σκηνή στου Αποστόλη το κουτούκι. Ο Στάθης ο βαρύς απαντιέται με την παλιά φιλενάδα. Είναι η Μαριώ. Η κόρη της χήρας. Τρικαλινή τσαχπίνα. Γρήγορα θα έρθουν στα τσακίρ κέφια: - Σήκω χόρεψε, κουκλί μου. Έχεις κορμί αράπικο. - Κέρνα με, φως μου. Κέρνα με, γλυκιά μου αγάπη. Εσύ, ο άνθρωπός μου. Φέρτε μου κρασί να πιω. - Το κορίτσι απόψε θέλει. Σπάσ' τα, γκρέμισ' τα, κυρά μου. Σπάσ' τα, φως μου, για τα μένα. Μες στο γλυκό της αγάπης κρασί. Σπάσ' τα, καλέ Μαριώ. Σπάσ' τα, πασά μου. Κορίτσι μου, όλα για σένα. Για κοίτα, κόσμε, ένα κορμί. - Γεια σου, άντρα μου. Γλυκέ μου άντρα...

Στις συσσωρευμένες κακουχίες και στην περίσσια φτώχεια μιας μεταπολεμικής κοινωνίας η ηρωίδα έρχεται αντιμέτωπη με κάτι πιο φοβερό... Κάτι που δε θα της στερήσει μόνο την αγάπη και τη στοργή των δικών της αλλά θα σημαδέψει και θα επηρεάσει αποφασιστικά την πορεία της ζωής της. Η Ιουλία Μαργαρίτη καταγράφει την ιστορία της ζωής της με απλότητα και ζωντάνια. Στέκεται δίπλα στον αναγνώστη και του αφηγείται όλα όσα έζησε με απίστευτη ειλικρίνεια και μοναδικό αυθορμητισμό, μετατρέποντας την αφήγηση σε συγκινητική εξομολόγηση. Ο αναγνώστης θα νιώθει ιδιαίτερη συμπάθεια για την...

Ο συνοικισμός πλέον είχε αλλάξει ολότελα μορφή. Οι παράγκες είχαν μετατραπεί σε κανονικά σπίτια με τούβλα, οι τσίγγινες στέγες σε μπετόν αρμέ. Αποκτήσαμε ηλεκτροδότηση κι αργότερα υδροδότηση. Όμως άλλαξαν κι οι άνθρωποι. Τα παιδιά έχασαν τις αλάνες που έπαιζαν, οι χαρούμενες φωνές τους ακούγονταν όλο και λιγότερο. Οι μεγάλοι, απομακρύνθηκαν σιγά-σιγά ο ένας απ' τον άλλον, η ζωή στα καινούργια σπίτια είχε περισσότερες απαιτήσεις, που σημαίνει και περισσότερες σκοτούρες. Άρχισε και λίγο ο ανταγωνισμός μεταξύ τους, κάτι που πριν δεν είχε λόγο ύπαρξης. Δίχως να το καταλάβουν, π...

Ξέρω πως είναι πολύ πιο εύκολο να γράψεις για μια φανταστική ιστορία. Το να αφηγηθείς για πρόσωπα αληθινά και για γεγονότα που όντως συνέβησαν, μοιάζει να ανταγωνίζεσαι την ίδια τη ζωή. Είναι αντίξοο, ίσως και ακατόρθωτο μια κι είναι αδιαπέραστη στο κουκούτσι της η ζωή. Ακόμα κι η δική μας. Σήμερα είναι Ιούλιος, καφτός Ιούλιος, ένα ξασπρισμένο απ' την πυρά της Αθήνας μεσημέρι, και εγώ πρέπει να γράψω για κάποιον που υπήρξε και έζησε. Που ήταν ο πιστότερος φίλος της εφηβείας μου, ο αχώριστος συμμαθητής μου. Και που όταν τον περασμένο χειμώνα άκουσα πως πέθανε, είχε πια κα...

Τα "Ουτοπήματα" αποτελούν μια ανορθόδοξη σύνθεση δεκαέξι, φαινομενικά μόνο, ανόμοιων κειμένων, που μπορούν να διαβαστούν με διαφορετικούς τρόπους, όπως άλλωστε και ο ίδιος ο τίτλος τους. Είναι μικρογραφίες, ανοιχτές εικόνες με λέξεις, κομμάτια ζωής, φαντασίας ή αφήγησης στο μικροσκόπιο. Όλα όσα έρχονται για μια στιγμή κι αμέσως πάλι χάνονται. Πράγματα που κρύβονται στην απόχρωση και στο ηχόχρωμα, και άλλα που προβάλλονται κραυγαλαία. Ιστορίες γι' αυτό το τόσο λίγο που στο τέλος μένει μετέωρο. Σαν σχεδιάσματα παρελθούσης ή μελλοντικής ανάπτυξης που ποτέ όμως δε θα ολοκληρω...

Συλλογή μικρών πεζών, καταγραφή μιας περιπλάνησης που με εφηβική μεθοδικότητα προετοιμάστηκε από τον αφηγητή μπρος στην ακίνητη θάλασσα κάποιου απ' τα νησιά μας. Καταγραφή με λέξεις που ανασύρθηκαν κοπιαστικά, για να περιγραφούν οι κοντινοί κι απόμακροι προορισμοί ενός ιδιότυπου, όπως εξελίχθηκε, ταξιδιού. Αλλά και για να περιγραφεί ό,τι έγινε η ζωή της γενιάς του: κι αυτή που πολέμησαν κι αυτή που θέλησαν να ζήσουν. Για να βρεθούν αυτές οι λέξεις βοήθησαν και κάποια αναγνώσματα. Μ' αυτές τις λέξεις μπόρεσε, τουλάχιστον, να πει πως ό,τι έζησε παλιά, δεν τον αφήνει τώρα να τ...

Ο "Ουλαμός των 75" είναι οι προσωπικές αναμνήσεις από τον πόλεμο του '40-'41 του τότε επιλοχία του πυροβολικού Βασίλη Ρογκότη. Ο συγγραφέας αναφέρεται συγκεκριμένα στην κήρυξη του πολέμου, στην επιστράτευση που ακολούθησε, στην πορεία προς την "πρώτη γραμμή", στις πολεμικές επιχειρήσεις, και τέλος, στην κατάρρευση του μετώπου και την επιστροφή του στη Θεσσαλονίκη. Είναι ένα χρονικό γραμμένο με γλώσσα απλή, λαϊκή και ύφος ολοζώντανο και ζουμερό, όπου ο συγγραφέας περιγράφει με ενάργεια όλη τη φρίκη του πολέμου, τις προσωπικές του αντιδράσεις, πολλές συγκινητικές ανθρώπινες κ...

Το βιβλίο αρχίζει με την έξωση ενός παιδιού από τον κόσμο του μύθου και της φαντασίας, όπου ζούσε ως τότε. Στο διάστημα 1940-1945 το παιδί θα βρεθεί στο κέντρο ενός στροβίλου, όπου κυριαρχούν ο φόβος κι η στέρηση, η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα για το αύριο, η φρίκη και η απειλή του θανάτου. Ταυτόχρονα όμως θα δεθεί με το χωριό της Κρήτης όπου το 'φερε ο πόλεμος. Θα γνωρίσει τη γη και τους ανθρώπους της, θα ζυμωθεί με την απλή μα στερεά σκέψη τους, με τον τρόπο που χαίρονται και πονούν. Θα ξεδιψάσει από την παρθενική πηγή του λόγου τους, θα μπολιαστεί με τις διηγήσεις και...

Στόχος του καθηγητή Μουτσόπουλου ήταν και είναι η δημιουργία σωστών γιατρών και ερευνητών μέσα από τη διαδικασία της εκπαίδευσης και της έρευνας. Αυτό έχει μεταφραστεί μέχρι σήμερα με περισσότερες από πεντακόσιες δημοσιεύσεις πρωτότυπης επιστημονικής έρευνας σε έγκυρα διεθνή επιστημονικά περιοδικά, με πολλές διεθνείς διακρίσεις και με πλειάδα μαθητών του γιατρών, που επανδρώνουν τα νοσοκομεία, τις ιατρικές σχολές και τα ερευνητικά κέντρα στην Ελλάδα και το εξωτερικό. "Ο συγγραφέας κατορθώνει να προσεγγίσει το ζήτημα της ιατρικής ευθύνης από πολλαπλή σκοπιά: ιατρική, ν...

Περιεχόμενα: - Λίγα λουλούδια... για σας - Το χρυσό ρολόι του μπάρμπα-Γιώργη - Νύχτα γεμάτη φως - Το μεγάλο κουφωτό παράθυρο - Η δύναμη της σιωπής - Οι ξεριζωμένοι

Σαν ψηφίδες ενός μωσαϊκού, τα κείμενα του βιβλίου συνθέτουν πτυχές της ζωής σε ένα χωριό της Λέσβου κατά τη διάρκεια του εικοστού αιώνα. Συνήθειες, πρόσωπα, σοβαρά και ευτράπελα γεγονότα, μικρές και μεγάλες αλλαγές στο πέρασμα του χρόνου προκαλούν τη σύγκριση με το παρόν και ερωτήματα για το μέλλον. "Τα κείμενα τα γέννησαν οι αναμνήσεις, η αγάπη για το χωριό μου, η επιθυμία να κρατήσω ισχυρούς τους δεσμούς με τις ρίζες μου, να καταγράψω ιστορίες και να διατηρήσω στη μνήμη εικόνες της εποχής μου. Ήταν κι αυτός ένας τρόπος να επικοινωνήσω, έμμεσα έστω, με τους συγχωριανούς...

Ίων (Ιωάννης) Δραγούμης (1878-1920) Διπλωμάτης, μακεδονομάχος, ψυχή μυστικής οργανώσεως, πολιτικός, συγγραφέας. Γόνος επιφανούς αθηναϊκής οικογενείας με απώτερη καταγωγή το Βογατσικό Μακεδονίας. Είχε προγόνους πολιτικούς, λόγιους, αγωνιστές. Μαζί με τους πρωτεργάτες του Μακεδονικού Αγώνα και το γαμπρό του Παύλου Μελά, πρωτοστατεί στον Αγώνα. Πρόξενος σε Μακεδονία, Θράκη, Αίγυπτο, και πρέσβης σε Πόλη, Ρώμη, Πετρούπολη (1899 - 1915). Στην Πόλη πρωτοστάτησε στη συνωμοτική Οργάνωση Κωνσταντινουπόλεως, η οποία είχε στόχο την προάσπιση του Ελληνισμού και την ένωση Ελλήνων και...

ΑΔΕΛΑΪΣ "Μεγάλωσες Αδελαΐς... Μεγάλωσες! Το χαλάζι των μύθων τους κήπους σου κάλυψε... τα ολόξανθα μαλλιά σου". Ποδηλατοδρομεί στην πίστα των Μαΐων η μοναξιά ονειροπαρμένη. Έχει κρεμάσει σκουλαρίκια τα μελάνια της κι έβαψε την καρδιά της. "Έχεις δει το χαλάζι Αδελαΐς; Το αισθάνεσαι; Ένα αμμοβολημένο τζάμι, που δεν επιτρέπει να βλέπεις... αλλά να ποθείς." Το "Όσο μετράει που αγαπήσαμε..." στοιχειοθετεί ένα πολύτιμο εργαλείο ανίχνευσης της ανθρώπινης ύπαρξης. [...] Η μνήμη φωταγωγεί καταστάσεις, με τις οποίες ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος στην βιοπο...