Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εκεί στα τέλη του μήνα είναι που θυμούμαι κάποια λαμπερά Σαββατιάτικα απογεύματα κι αναστενάζω... Τότε που η μέρα σκουντούσε τη νύχτα και δεν την άφηνε να βγει πίσω από το μελιτζανί το παραβάν της. Τότε που κι η θάλασσα στ' ανατολικά δεν ξεχώριζε πια από τα βουνά της Μικρασίας και τον ουρανό. Τότε που οι καμπάνες του εσπερινού έστελναν μελαγχολικές νότες και στο θυμιατό, τ' ακουμπισμένο στο πεζούλι της βεράντας, «χώνευε» το καρβουνάκι και το θυμίαμα κι ευώδιαζε γύρω ο τόπος σαν ιερό εκκλησιάς και σαν οντάς χανούμισσας. Τότε που τα πουλάκια, τιτιβίζοντας εκκωφαντικά, κρύβοντ...

- Σαν σκυλί πήγε, έλεγε η μητέρα μου και δάκρυζε πάντα. Ώσπου έκλεισε τα δακρυσμένα μάτια της. Σαν σκυλί, έλεγα και εγώ όσο εκείνη ζούσε. Σαν σκυλί, είπα και μετά το θάνατο της μητέρας, μπροστά στην πολυθρόνα της τραπεζαρίας όπου εκείνη καθόταν και κεντούσε. Το είπα για να βεβαιωθώ πως θα το άκουγα χωρίς να το ακούσω από εκείνη. Τόσα χρόνια το άκουγα, ακόμα και αν δεν το έλεγα. Τόσα χρόνια φοβόμουν μήπως δε θα το άκουγα. Τόσα χρόνια ακουγόταν, η πολυθρόνα δε χρειαζόταν πια. Τη μετακίνησα σε μιαν άκρη, άπλωσα στη ράχη της το κέντημα της μητέρας, κάθισα στη δική μου κα...

Ένα πολυφωνικό αφήγημα, ένα ψηφιδωτό μετα-μυθιστόρημα για έναν ολόκληρο τόπο και για τους ανθρώπους του. Με αφορμή μια γιαγιά που μόλις έχει πεθάνει ξετυλίγεται ένα κουβάρι ιστορίες. Και από τη γιαγιά στην οικογένεια αλλά και στο μικρό χωριό και στον τόπο όλο -ο τόπος εδώ η Κύπρος-, ιστορίες που θυμίζουν ιστορίες του καθενός μας, για ζωή, έρωτα, θάνατο, για πολέμους και προσφυγιά και επιστροφή. Παλιές και καινούριες ιστορίες, στην κοινή ελληνική αλλά και στην κυπριακή διάλεκτο. Μπλεγμένοι οι άνθρωποι, οι ηλικίες, οι εποχές και οι τοποθεσίες, ένα κουβάρι που ξετυλίχτηκε και...

Μισοσκόταδο. Ακουμπισμένος σε μια βρώμικη μάντρα, ένας άνδρας κοιτάζει ψηλά, διψασμένος για φως. Από την κάμαρά της, η γυμνή λάμπα στέλνει το κίτρινο φως της επάνω του σαν απαλό χρυσαφένιο χάδι. Η θελκτική φιγούρα πίσω από την τραβηγμένη κουρτίνα έγινε σκιά που τον ακολουθούσε παντού, έγινε χίμαιρα που στοίχειωσε το λογισμό του, έγινε όνειρο μαζί και εφιάλτης. Μια ονείρωξη επαγγελούμενου παραδείσου που έσβησε με την τελευταία κουρασμένη αναπνοή πριν το ξημέρωμα. Πριν την επόμενη ονείρωξη, σε μια επόμενη απόκρημνη νύχτα.

Γκόθαμ Σίτυ σήμερα. Δηλαδή Λος Άντζελες, Λονδίνο, Παρίσι, Αθήνα... Ο πολιτισμός του κεφαλαίου στο σημείο μετά την ακμή του. Στο σημείο πριν την κατάρρευση ή τη μετάλλαξή του. Στο σημείο όπου η αλαζονεία και η υπεροψία της εξουσίας είναι αναντίστοιχη της κοινωνικής της νομιμοποίησης. Χαρακτηριστικό καταρρέουσας δύναμης. Η Γκόθαμ Σίτυ ωστόσο δεν είναι υπαρκτή.

Ο χρονικογράφος του Αυτοκράτορα μας ταξιδεύει, αιώνες πριν, όταν το 1437 ο Αυτοκράτορας Ιωάννης ο Η' και ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ιωσήφ, ταξιδεύοντας προς τη Δύση, για αναζήτηση συμμαχιών, προς διάσωση του Βυζαντίου, σταμάτησαν στη Νήσο των Κορυφών, το σταυροδρόμι Δύσης-Ανατολής. Τελέστηκε στο νησί Μέγα Αρχιερατικό συλλείτουργο για ευόδωση των σκοπών της αποστολής. Ο ναύτης Νικηφόρος Μαρνιέρι γίνεται ένας από τους πρώτους λάτρεις των ομορφιών της νήσου. Ένα εσωτερικό κρεσέντο τον μετατρέπει σε έναν αξιόλογο χρονικογράφο των ιστορικών και μη, γεγονότων της περιόδου...

Ο συνοικισμός πλέον είχε αλλάξει ολότελα μορφή. Οι παράγκες είχαν μετατραπεί σε κανονικά σπίτια με τούβλα, οι τσίγγινες στέγες σε μπετόν αρμέ. Αποκτήσαμε ηλεκτροδότηση κι αργότερα υδροδότηση. Όμως άλλαξαν κι οι άνθρωποι. Τα παιδιά έχασαν τις αλάνες που έπαιζαν, οι χαρούμενες φωνές τους ακούγονταν όλο και λιγότερο. Οι μεγάλοι, απομακρύνθηκαν σιγά-σιγά ο ένας απ' τον άλλον, η ζωή στα καινούργια σπίτια είχε περισσότερες απαιτήσεις, που σημαίνει και περισσότερες σκοτούρες. Άρχισε και λίγο ο ανταγωνισμός μεταξύ τους, κάτι που πριν δεν είχε λόγο ύπαρξης. Δίχως να το καταλάβουν, π...

Πέντε Οθωμανοί σουλτάνοι, οι Μουράτ Β΄ ο Κατακτητής, Μεχμέτ Δ΄ ο "Κυνηγός", Αμπντούλ Μετσίντ ο Μεταρρυθμιστής, Αμπντούλ Χαμίτ ο Δαιμονικός, Μεχμέτ Ε΄ ο "Πατερούλης".Μια πόλη, η Θεσσαλονίκη, από την υποταγή της στους Οθωμανούς έως λίγους μήνες πριν από την απελευθέρωσή της. Μια περίοδος περίπου τετρακοσίων χρόνων. Ένα αφήγημα βασισμένο αποκλειστικά σε γραπτές πηγές, δίχως ίχνος δημιουργικής φαντασίας. Μια περιδιάβαση στην καθ' ημάς Ανατολή, δίχως προσποιήσεις ακαδημαϊκής "ιστορικότητος". Μια "οθωμανική κιβωτός", στη δημιουργία της οποίας μετείχε και το έθνος των Ελλήνων. Από...

Πέντε Οθωμανοί σουλτάνοι, οι Μουράτ Β΄ ο Κατακτητής, Μεχμέτ Δ΄ ο "Κυνηγός", Αμπντούλ Μετσίντ ο Μεταρρυθμιστής, Αμπντούλ Χαμίτ ο Δαιμονικός, Μεχμέτ Ε΄ ο "Πατερούλης".Μια πόλη, η Θεσσαλονίκη, από την υποταγή της στους Οθωμανούς έως λίγους μήνες πριν από την απελευθέρωσή της. Μια περίοδος περίπου τετρακοσίων χρόνων. Ένα αφήγημα βασισμένο αποκλειστικά σε γραπτές πηγές, δίχως ίχνος δημιουργικής φαντασίας. Μια περιδιάβαση στην καθ’ ημάς Ανατολή, δίχως προσποιήσεις ακαδημαϊκής "ιστορικότητος". Μια "οθωμανική κιβωτός", στη δημιουργία της οποίας μετείχε και το έθνος των Ελλήνων. Από...

Oι προσωπικές εμπειρίες ενός παιδαγωγού στη σχέση του με τα παιδιά και τους συναδέλφους του κρύβουν απρόσμενες στιγμές χαράς και μπορούν να γίνουν αφορμή για δημιουργικό στοχασμό. Η θερμή αποδοχή που βρήκε το πρώτο Συναξάρι στο χώρο του σχολείου, της κατήχησης στην Εκκλησία και στον ευρύτερο παιδαγωγικό χώρο, ήταν η αφορμή να επανεκδοθεί το βιβλίο, ανανεωμένο με δεκατρείς επιπλέον ιστορίες. Το Συναξάρι απευθύνεται σε παιδαγωγούς και διαπαιδαγωγούμενους. Ο παιδαγωγός θα βρει στο βιβλίο διόδους επικοινωνίας με τους νέους ανθρώπους στο σχολείο, στην ενορία ή στον ευρύτερ...

Η Βενετία είναι ένας μαγευτικός τόπος, γεμάτος εκπλήξεις, όπου συγκλίνουν ο παρελθοντικός και ο παροντικός χρόνος. Εμπνεύστηκα τις Στάσεις ταξί. Τα έργα, σε σκοτεινούς μυστηριώδεις χρωματισμούς, αποπνέουν μια μελαγχολία: άνδρες μεσογειακοί στέκονται περιμένοντας τη βάρκα-ταξί, όπως οι ψυχές του Χάροντα, για να τους οδηγήσει στην αντίπερα όχθη. Ένα γλυκό απόγευμα, μετά από μια καλοκαιρινή βροχή, καθώς έλαμψε ο ήλιος, φώτισε μια ομάδα από ναύτες να χαζεύουν στην πλατεία του Αγίου Μάρκου· θέμα καθοριστικό για μια σειρά έργων (αργότερα τα μοντέλα μου ήταν από την Κύπρο). "Όχ...

[set] Στον τόμο αυτό έχουν περιληφθεί αφηγήματα, κυρίως αυτοβιογραφικά. Ο Κοτζιούλας, ακολουθώντας την παράδοση του Παπαδιαμάντη, του Βιζυηνού κ.α., με το δικό του γλαφυρό τρόπο και τη χαρακτηριστική γραφή του φωτίζει καθημερινά περιστατικά της ελληνικής περιφέρειας και της ζωής της πατρίδας του. Πορεύεται σε μια ανανεωμένη ηθογραφία, που, πίσω από το πέπλο του λυρισμού της ιδιοσυστασίας του και της χαμηλής φωνής του, αναφαίνεται ξεκάθαρη η ρεαλιστική, σχεδόν πραγματιστική, παρουσίαση της ζωής. Η αφέλεια των ηρώων του και του ίδιου, που μπολιάζονται με τη σκληρή καθημ...

Κάθε αναχώρηση, κάθε ταξίδι, είναι και μια απαγωγή του εαυτού μας. Κυνηγημένοι από την αστυνομία της συνήθειας, απαιτούμε τα λύτρα, σε μικρά χαρτονομίσματα ευτυχίας. Σημείο παράδοσης, κάποια άγνωστη διεύθυνση, στο μέλλον... Τα χρόνια, οι μνήμες, οι έρωτες, βγήκανε βόλτα στη Σεβίλλη. Τρέχουν σαν μικρά παιδιά, χτυπώντας τα πόδια τους στα πλακόστρωτα. Παίζουν με τους πεζούς. Ρωτάν τους μεγαλύτερους. "Πως σε λένε;", "Γιατί είσαι μεγάλος;", "Γιατί κλαις;"... Βάζω στην άκρη των χειλιών μου το τελευταίο αποθηκευμένο στριφτό τσιγάρο, απ' αυτά που προετοιμάζω πριν από κάθε...

"Η σύγκρια" είναι ένα αφήγημα γραμμένο σαν παραμύθι για μεγάλους κατάλληλο και για τις εφηβικές ηλικίες. Καταγράφει τη σκληρή σκέψη της Μάνης της εποχής του 1870 αλλά και παρατηρεί με τα μάτια της εποχής μας το έθιμο της σύγκριας, που ήταν εθιμικό δίκαιο στην παλιά Μάνη. Η ανάγκη, ο κλήρος και το χρέος, ξεπερνούσε τις όποιες οικογενειακές και θρησκευτικές αντιρρήσεις.

Αποθήκη ανθρώπων που μοιάζει με φυλακή. Ένα δωμάτιο όπου πρέπει να μείνεις ζωντανός ως το τέλος. Απομόνωση όπου κόσμος πάει κι έρχεται. Το νοσοκομείο είναι θορυβώδες τσίρκο και ταυτόχρονα σιωπή. Η σιγή που τα λέει όλα. Μοιάζει ασπρόμαυρο, αλλά κρύβει χρώματα: διχασμό, έρωτα, ζήλια, απογοήτευση και γέλιο. Ο χρόνος παγώνει, αλλά εσύ μεταμορφώνεσαι. Περπατάς αργά και ονειρεύεσαι. Κι αν χρειαστεί, βγαίνεις απ' τα όνειρά σου και γίνεσαι άλλος. Το νοσοκομείο μοιάζει με ψέμα όπου όλα είναι πραγματικά. Εκτός από το μέλλον. Αυτό δεν το γνωρίζεις, παρά μόνο όταν φεύγεις. Σαν βλέπεις...

Αποθήκη ανθρώπων που μοιάζει με φυλακή. Ένα δωμάτιο όπου πρέπει να μείνεις ζωντανός ως το τέλος. Απομόνωση όπου κόσμος πάει κι έρχεται. Το νοσοκομείο είναι θορυβώδες τσίρκο και ταυτόχρονα σιωπή. Η σιγή που τα λέει όλα. Μοιάζει ασπρόμαυρο, αλλά κρύβει χρώματα: διχασμό, έρωτα, ζήλια, απογοήτευση και γέλιο. Ο χρόνος παγώνει, αλλά εσύ μεταμορφώνεσαι. Περπατάς αργά και ονειρεύεσαι. Κι αν χρειαστεί, βγαίνεις απ’ τα όνειρά σου και γίνεσαι άλλος. Το νοσοκομείο μοιάζει με ψέμα όπου όλα είναι πραγματικά. Εκτός από το μέλλον. Αυτό δεν το γνωρίζεις, παρά μόνο όταν φεύγεις. Σαν βλέπεις...

Πέντε περούκες ξεχασμένες μέσα σε ένα κουτί σε μια γωνιά της αποθήκης έρχονται να θυμίσουν στη Φέη μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο της ζωήςτης, που μόλις έχει αρχίσει να ξεθωριάζει από τον νου και την καρδιά της. Η ιστορία συνηθισμένη: ένας καταπονημένος οργανισμός, εύκολη λεία για έναν κακοήθη όγκο. Η αντιμετώπιση άμεση. Ο γιατρός της, που της εμπνέει εμπιστοσύνη, η ψυχολογική στήριξη από την οικογένεια και η πολύτιμη βοήθεια έξι γυναικών, φίλων της Φέης στα εύκολα και τα δύσκολα, η επαφή με τη φύση και η εργασιοθεραπεία τής δίνουν τη δύναμη να πολεμήσει. Οι μεταπτώσ...