Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένας από τους έρωτες, που η μνήμη τους αντέχει στο πέρασμα των αιώνων, είναι αυτός του ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού με το νεαρό Αντίνοο. Το αφήγημα "Τα νερά στα μάτια σου" περιγράφει το ακραίο πάθος και τη σαρωτική δύναμη αυτού του έρωτα. Παρακολουθεί, μέσα από τις αναμνήσεις του Αντίνοου, τους δύο εραστές στην απροσδόκητη γνωριμία τους, στις μακρινές περιπλανήσεις τους, στις μεθυστικές απολαύσεις τους, στις φιλοσοφικές αναζητήσεις τους, στις νυχτερινές ερωτικές διαδρομές τους, στην άκρατη ζήλια και την καταστροφή που, αναπόφευκτα, επιφέρει. Ταξιδεύει τον αναγνώστη...

Δεν είναι νοστ-αλγία. "Θυμάμαι" δεν σημαίνει (νοστ)αλγώ. Θυμάμαι σημαίνει έχω ζήσει. Θυμάμαι σημαίνει μεταφέρω τώρα, ζω. Είμαι αυτό που έχω ζήσει. Είμαι οι μνήμες που, τώρα, μεταφέρω. Οι μνήμες είναι, τώρα, ο πλούτος. Οι αισθήσεις ήταν και είναι, πάντα, ο πλούτος. Οι αισθήσεις χτίζουν τις μνήμες και οι μνήμες πλάθουν τις αισθήσεις, τώρα. Και προχωράμε μαζί, συνέχεια, μέχρι το τέλος. Εγώ έχω τέλος. Γιατί έτσι είναι ο άνθρωπος. Κι αυτό δεν μπορώ να το αλλάξω. Η πλατεία δεν έχει. Θα είναι εκεί σε πείσμα όλων και θα είναι όλων, σε πείσμα κάποιων. Γιατί έτσι είναι οι πλατείες. Κ...

Το πεζογράφημα του Στέφανου Τζαννετάτου Τα μάτια της Τζένης Καρέζη, μια γοργή, ατακαριστή αφήγηση, εισάγει τον αναγνώστη από την πρώτη κιόλας σελίδα σε μια εξτρίμ ιστορία παθιασμένης εμμονής, διαποτισμένης όμως από έναν εσωτερικό κυματισμό. Ο αφηγητής συναντάει απροσδόκητα την Τζένη Καρέζη σήμερα στο Βερολίνο. Ζωντανή. Σαν να μη μεσολάβησε ο φυσικός θάνατός της. Από εδώ αρχίζουν όλα. Την χάνει. Την ξαναβρίσκει στην Αθήνα, στο Άουξμπουργκ, πάλι στο Βερολίνο. Εκεί που δεν το περιμένει ή όπως ακριβώς το είχε προαισθανθεί. Μια έξυπνη ιδέα, μετουσιωμένη σε ένα λογοτεχνικό κείμ...

Τα μάτια μπορεί να είναι δύσπιστα μια νύχτα με φεγγάρι. Μια νύχτα καλοκαιρινή. Μια νύχτα γεμάτη από αφηγήσεις. Στο μακρινό νησί, στην άγονη γραμμή, στα άδυτα μιας περιπετειώδους ψυχής γεμάτης από "οτοστράντες". Ο ήρωας, ένας λαϊκός κοσμοπολίτης ταξιδευτής μονολογεί. Μοναχικά, θαρραλέα, λιτά και παθιασμένα. Αποζητά συνομιλητή. Σιωπηλά. Και ο αναγνώστης μαζί του ταξιδεύει.

Οι ήρωες των εννέα αφηγημάτων της συλλογής "Τα κοχύλια του Ονούφριου" ταξιδεύουν στην κοινή τους μοίρα, οδηγημένοι από τα παιχνίδια της ζωής στους προσωπικούς τους σταθμούς. Η συγγραφέας διανύει διαδρομές στο χρόνο, μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου. Η γεύση της νοσταλγίας που συχνά καλύπτει τις ιστορίες της δεν αφορά σε κάποιο εξιδανικευμένο παρελθόν. Πηγάζει από τη ματαιωμένη αναζήτηση των μακρινών αλλά για πάντα δικών μας στιγμών, όταν το καθετί κατείχε το μυστήριο, η παρατήρηση, η βραδύτητα. Ανατρέχοντας σε εκείνον τον απωλεσθέντα χρόνο, αντλεί υλικό, προκειμένου να συ...

Στη Γενεύη, στην πανσιόν Μανζόνι, στην αρχή της δεκαετίας του εξήντα, ζούσε μια παρέα κοριτσιών. Φοιτήτριες οι περισσότερες. Σύχναζαν στο Πανεπιστήμιο, στη Βιβλιοθήκη, στην αίθουσα συναυλιών, στο πάρκο των Μπαστιών, στα μπιστρό της παλιάς πόλης, στα καφέ της πανεπιστημιακής συνοικίας. Στο δωμάτιο του βάθους της πανσιόν, το φως έμενε συχνά ανοιχτό ως τα ξημερώματα. Εκεί, τα κορίτσια, η Ινώ, η Μπούσρα, η Νεφέλη, η Λουτσία, η Δώρα, από την Αθήνα, τη Βαγδάτη, τη Βενετία, κουβαλούσανε βιβλία, μεταφράζανε μπροσούρες, μεταφέρανε τις εμπειρίες των φίλων που κατοικούσαν έξω από τα...

Το αφήγημα "Τα κλειστά μάτια" υφαίνει τον ιστό του γύρω από ένα παλιό, αμαρτωλό τραγούδι. Μια νύχτα καταιγίδας, στις αρχές του αιώνα, ένας νέος άντρας επιστρέφει ξαφνικά στο πατρικό του μετά από εφτά χρόνων εξαφάνισης. Κανείς δεν φαντάζεται από πού έρχεται και για ποιον κόσμο τραβάει. Τα απίστευτα που μαθεύτηκαν για το παρελθόν του και τα απίστευτα που μετά του συνέβηκαν, πώς εξηγούνται; Είναι ο Γιάννης θύμα μιας μοίρας αναπόδραστης ή ο ίδιος, εντελώς ελεύθερα, διάλεξε μ όλη του την ψυχή τούτη την αλλόκοτη ιστορία για τη μοίρα του;

Πώς έρχονται τα πράγματα στη ζωή μου, όπου κι αν πάω -έστω και νοερά- η Γαλλία με πληγώνει! Μερικοί, μετά απ' αυτή την ομολογία μου, θα με κατηγορήσουν για ανθελληνική στάση -έπρεπε να συνταχθώ κι εγώ στην ποιητική γραμμή του Σεφέρη- κάποιοι άλλοι, που θα τους διαβάσουν, θα επικροτήσουν την άποψή τους. Οι πρώτοι ανήκουν στο θαυμαστό κόσμο των λαοπλάνων, οι δεύτεροι των μακαρίων. Το αμφισβητείτε; Δεν θίγουν τη νοημοσύνη σας και δεν σας προσβάλλουν προσωπικά, όταν εγκατεστημένοι μόνιμα στο Παρίσι επιφανείς Έλληνες -πέρα από τους δικούς μου φίλους - δηλώνουν "Δεν ξέχασα ούτε σ...

Μια επινοημένη αφήγηση γύρω από ένα επιστημονικό "Συνέδριο για την Κώφωση" που διεξάγεται το έτος 2030. "Αγαπητοί φίλοι που βρίσκεστε σήμερα εδώ, θεωρώ πως πλέον έχετε όλοι κατανοήσει ότι η κώφωση σήμερα, το 2030, δεν μπορεί να έχει τα ίδια χαρακτηριστικά που είχε στο παρελθόν. Είμαστε εδώ μαζεμένοι όλοι όσοι αντιπροσωπεύουμε και τους επτά διαφορετικούς δρόμους που μπορούσε να έχει ο καθένας μας μεγαλώνοντας. Ας μου επιτραπεί να μας ονομάσω 'τα επτά πρόσωπα της κώφωσης', μια και είμαι κι εγώ ένας από τους επτά αντιπροσώπους που ο αιώνας μας επιφύλαξε να υπάρχουν. Ο κό...

"Το πρώτο ζωντανό που συνάντησαν ήταν ένα πουλί που πετούσε προς τα πίσω. Ο οιωνός τούς φάνηκε καλός και προχώρησαν με ενθουσιασμό. Όσο βάθαιναν όμως, τα πάντα έμοιαζαν να οπισθοχωρούν. Και όταν συνάντησαν τα ρόδινα πουλιά που βλασταίνουν στις όχθες των δύο λιμνών και μιλούν το ιδίωμα της πεταλούδας, κατάλαβαν ότι πλησίαζαν το στόχο τους." Το μεγαλείο της ζωής έγκειται στο ότι τελειώνει. Όχι εξαρχής, αλλά καθ' οδόν. Όπως η άμμος αλλάζει απότομα σε μια υγρή, νεόνυμφη Παφλαγονία· η κόψη της μεταμορφώνεται σε τύψη· η έξαψη της αϋπνίας της χλομιάζει την έναστρη όψη. Και ο κό...

Ζούμε εδώ στην Κάπελη, στο δάσος των βελανιδιών βρήκαμε καταφύγιο, όταν απ' την Τεγέα φύγαμε διωγμένοι και τρέχοντας γλυτώσαμε απ' τα σπαθιά, τα βέλη και τα ακόντια των άλλων. Του εμφυλίου τα δεινά μόνο εμείς έχουμε υποφέρει, ενώ οι οπαδοί του Πρόξενου όλη τη χώρα νέμονται, στα σπίτια μας μέσα κατοικούν, πήραν τα χωράφια μας και τα επικαρπούνται, αρμέγουν τα κοπάδια μας, τα άλογά μας καβαλάνε. Περάσαμε χρόνους και καιρούς μέσα στη δυστυχία, ώσπου αυτοί οι ξένοι ήρθαν, ας είναι ευλογημένοι, και ευθύς μας βάλαν να δουλέψουμε. Ιπποφορβείο, είπαν, πως πρέπει εδώ να γίνει και έ...

Το βιβλίο αναφέρεται στη ζωή μιας γυναίκας, που είδε, έπαθε και έμαθε πολλά, από τα παιδικά της χρόνια ως τα χρόνια της ωριμότητας. Χρησιμοποιώντας διάφορους αφηγηματικούς τρόπους, αναδρομές στο παρελθόν, προβολές στο μέλλον, in medias res, σε δεύτερο κυρίως ρηματικό πρόσωπο, η ηρωίδα επιχειρεί να κατακτήσει την αυτογνωσία, μέσα από μια οδυνηρή κατάδυση στον εαυτό. Πρόκειται στην ουσία για μια εκ βαθέων εξομολόγηση, όπου διαπλέκονται βιωματικά και μυθοπλαστικά στοιχεία. Ως μέσα χρησιμοποιούνται ποικίλες μορφές κειμένων, ημερολόγια, επιστολές, εμβόλιμες αφηγήσεις άλλων προσώ...

Ένα τρυφερό έργο «επενδυμένο» με θετική αύρα που χαρίζει στον αναγνώστη εκείνο το «κλικ» που περιμένει. Ο Διαμαντής Απέργης, ένα αγόρι ευαίσθητο, με πείσμα και αγάπη για τη ζωή, που έχει όμως κινητικές και μαθησιακές δυσκολίες. Η Μυρτώ Παντελίδου Κοινωνική Λειτουργός - Παιδαγωγός, μια γυναίκα δυναμική, σπουδαία, με συνεχή και ανιδιοτελή προσφορά. Δυο άνθρωποι που η μοίρα τους έφερε κοντά και συνεργάσθηκαν αρμονικά για περισσότερα από δεκαέξι χρόνια ακολουθώντας πορεία δύσκολη με άγνωστο προορισμό, θα καταφέρουν άραγε να φτάσουν σ' αυτό που ονειρεύονται; Ένα βιωματικό...

Το νέο βιβλίο του πολυβραβευμένου Μανόλη Πρατικάκη, "Σύνδρομο Fregoli - Το τίμημα να είσαι ένας άλλος", δομείται πάνω σε μία νουβέλα και δύο αφηγήματα που παντρεύουν την ψυχιατρική με τη λογοτεχνία. Με σκηνικό του την αυτοκρατορία της ψυχής, ο συγγραφέας αξιοποιεί με απαράμιλλη δεξιοτεχνία την πρώτη ύλη του -το φαντασιακό παράδοξο κόσμο του νου και τις εκτροπές του-, μεταμορφώνοντας τρία πρόσωπα που νοσούν ψυχικά σε τρεις γοητευτικές λογοτεχνικές περσόνες. Οι φιγούρες, μέσα στην καθημερινότητα και την τραγικότητά τους, μετατρέπονται σε μια μεγαλειώδη αλληγορία για το κατα...