Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αιφνίδιοι σπαραγμοί -δίκην αιφνίδιων συνειρμών- συνθέτουν τοπίο προσώπων καθόλου σαφές αλλά και καθόλου συνδιάκριτο. ... Τιθέμεθα λοιπόν ενώπιον πιθανής αντιφάσεως, διά την οποία δεν ευθύνεται το τοπίο.

Είμαι μια μονάδα από τους διακόσιες χιλιάδες πρόσφυγες που εκτοπίστηκαν από τα σπίτια τους το 1974. Κουβαλώ μέσα μου τη νοσταλγία για την αγαπημένη πόλη, την Αμμόχωστο, τη λεμονανθούσα, τη θαλασσοφίλητη κυρά, που την τραγουδώ γιατί ήταν όμορφη, με τα πορτοκαλόδεντρα και τη χρυσή αμμουδιά, την ομορφότερη του κόσμου. Έμοιαζε σαν ένα μικρό κοχύλι ριγμένο στην αγκαλιά του κόλπου της Αμμοχώστου. Μια πόλη γεμάτη φως, γεμάτη κρίνα της αμμουδιάς, ψαράδες και ψαρολίμανα γεμάτα βάρκες. Μα πάνω απ' όλα μια πόλη με έντονη πολιτιστική κίνηση, με πνευματικούς συλλόγους, με ποικίλη καλλιτ...

Τα παιδιά μου μεγάλωσαν. Δεν έρχονται να τρυπώσουν στην αγκαλιά μου. Ούτε κι εγώ μπορώ πια, έτσι χωρίς λόγο, να πάω να τα χαϊδέψω. Κι όμως ανάμεσά μας υπάρχει μια μόνιμη ροή χαδιών κι αγάπης. Κάθε μέρα αγκαλιάζουμε και χαϊδεύουμε το σκύλο, τη γάτα μας, λέγοντάς τους διάφορες κουβεντούλες. Όλοι μας κάθε τόσο ακουμπάμε το ξεχείλισμα της τρυφερότητάς μας πάνω στις γούνες τους. Φορτισμένοι από αγάπη οι σκύλοι μας ορμάνε από αγκαλιά σε αγκαλιά. Κι οι γάτες αμέσως, με το πρώτο χάδι που θα δεχτούν, βάζουν μπρος τα μοτέρ τους να χουρχουρίζουν και με τις ουρές υψωμένα κατάρτια κυκλο...

Τι είναι "Η Φλογερή και το Αγόρι που μέσα της κατοίκησε ο άνεμος"; Ένα αφήγημα; Ένα παραμύθι; Σίγουρα είναι μια φευγαλέα αλλά διεισδυτική ματιά στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Ξεκινώντας από τα τέλη του περασμένου αιώνα με τη μετανάστευση στην Αμερική, διανύει τον εμφύλιο, το δεύτερο μεταναστευτικό ρεύμα στη Γερμανία και φτάνει ως τις μέρες μας· την εποχή της στρεβλής ανάπτυξης και των οικολογικών προβλημάτων και διαταραχών. Παράλληλα σ' ένα δεύτερο επίπεδο ανατρέχει στην ιστορία της ανθρωπότητας, στις απαρχές των προαιώνιων μύθων και συμβόλων, φτάνοντας ως την αυγή της...

Τα ζώα της Μαριέλλης Σφακιανάκη είναι αυτά που είναι. Πλάσματα της φύσης, με το δικό τους αιώνιο χαρακτήρα (δεν άλλαξε σε χιλιάδες χρόνια!), με τη δική τους απόλυτη χάρη. Και η σχέση μαζί τους είναι σωστή. Δεν τα παραχαϊδεύει υστερικά, δεν τα μετατρέπει σε ανθρώπινα υποκατάστατα, δεν τα φορτώνει μυστικά νοήματα. Τα σέβεται και τα πονάει. Είναι φίλοι, σύντροφοι μέσα στη φύση, ισότιμοι. Μ' άρεσε το βιβλίο όταν το διάβασα στο χειρόγραφο. Είμαι σίγουρος πως θ' αρέσει και σε σας. Είναι πλούσιο σε χιούμορ, τρυφερότητα και σοφία. Κυρίως όμως ξεχειλίζει από την πρώτη αρετή των ζώων...